Vísir - 04.08.1919, Blaðsíða 3

y isir
þann smásálarskap, sem lýsir sé>
í hinum umræddu tillögum.
Annars hefir póstmeistarigleymt
að setja inn í þessar tillögur sinai j
ýmislegt sém almenningi má til
þæginda vera.
Ef eg t. d. kem á pósthúsið meö
50 attra frímerki, ónotaö, og vil fá
])ví skift i 5 tíu aura frímerki, þá
verö eg aö gera svo vel að borga
prósentur; fæ ekki nema 4 tiu auia
og 1 sex aura frímerki í staöinn.
Þaö er nú nokkuö strembiö, aö j
á aSalrikispósthúsinu í Reykjavík !
skuli ekki fást skift á frímerkjum |
aö jöfnu. Og svo mun þetta aldrei )
hafa veriö í tiö Óla sál. Finsens :
póstmeistara. En nýir siöir koma
meö nýjum herrum, og svo er um
þetta.. — ■ 1
Þá mætti víst ekki fara fram á :
Mótorvélastjöri
getur fengið atvinnu í laudi. Nánari upplýsingar hjá ,
Th. Thorsteiusson.
Seglaverkstæði Gnðjóus Olafssonar, Bröttngötu3 B.
-kaffar ný segl af öllum stærðum og gerir við gamalt, skaffav
f tskpreseningar, tjöld, vatnsslöngur, drifakkeri, sólsegl o. fL
egldúkur, úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en alment
Ktírist. Reynslan hefir sýnt, að vandaðri og ódýrari vinna ei
hvergi fáanleg. Sími 667.
V)ö aö etja: kaupendafæö, slæmar
samgöngur, óskilvísi nteö borgun
°- ít, o. fl. Fáir geta haft blaöa-
’úcnskuna fyrir aöalatvinnu, nema
þeir séu launaöir t. d. af sérstökum
ílokkum. sem leggja fé til blaö-
anna. öll fræöi- og siöbóta- og
skenitiblöö, t. d. mánaöarrit, eru
niestmegnis aukaverk, sem menn
^ek'gja í mikinn tíma og dýrmætan
’.' nr litla borgun.
Sá, sem þetta ritar, skrifaöist
þvrir nokkru á viö ritstj. aö stóru
útlendu blaöi. Hann fýsti aö kynn-
"St kjörurh þeim. sem íslenskir
steltarbræöur hans ættu viö aö 1 u’ia.
' Lýsingin, sem hann fékk, var ná-
kvænilega sönn um ]>á aöalöröug-
. ^úka, senl niæta þeint, Sem hér gefa
ut blöð, og undraðist hann mjög
a'X| nokkur maöur skyldi leggja út
11 aö g'efa hér ut blöö. En hvaö
■ mttndu slikir menn segja, v;eri
’ Kdin ságt, aö stjórn landsins gengi
a tmdan meö aö leggja nýja steina
1 götuna. kreppa enn meira, tið
þeiin sem offra kröftum sínum
'yrir ])á hugsjón, aö svala meö-
skapaöri og arfgengri lestrarfýsn
’slensku þjóöarinnar.
-.Hækkiö ])iö verö blaöanna/'
t'Hinu ]>eir segja. -— En blööin eru
þegar oröin alldvr og ný verð-
úækkun mundi veröa afaróvinsæ.,
l'.n ])aö viröist nú svo, aö þegar
Veriö er aö ræöa ttm það aö rikiö
’arí að gefa út góöar bækur handa
a'þýöu, aö þá væri ekki tjan t
sanni, aö ]>aö legöi póststjórninnt
Svo riflegan styrk, að ekki þyrfti
ni1 aö fara aö níöast á þessum
smáu og fátæku blööum, sem hér
ertt aö 1)erjat fyrir tilveru sinni,
'Ú þess aö afla póstsjóöi tekna.
('g sæmra heföi veriö fyrir póst-
Úieistara og stjórnina aö leggja þaö
'ú málanna, heldur cn aö auglýsa
þaö, aö póststofan hér væri opin
Heiðsrsgjafir.
Þau hjónin, Ólafur læknir ís-
hans. Guöríöur Eiríksdóttir, hafa
nú veriö nál. fjóröung aldar í
Þjórsártúni og notiö vinsælda mik-
illa meöal héraösbúa. Hefir Ólafur
stundað lækningar öll ])essi ár og
nýtur mikils trausts fyrir dugnaö
sinn og samviskusemi. Þá hefir
gestrisni þeirra hjóna og rnjög
aukiö vinsældir þeirra beggja, en
Þjórsártún er, sem kunnugt er, ;
þjóöbraut, og þar gestkvæmt fnjög.
í vor voru þeim hjónunum færö-
ar heiöursgjafir, frá almenningi
austan og vestan Þjórsár, i þakk-
lætis skyni fyrir alt starf þeirra
þennan aldarfjórðung, sem ])au
hafa dvaliö þar og starfað. Gjaf-
irnar voru þessar: Vandaö skrif-
borð meö silfurskildi áletruöum.
silfurbikar meö áletrun og tooo kr.
í gulli á botninum og kaffitæki úr
silfri meö nafni húsfreýjunnar.
Veðrið í dag.
Hitinn var hér í morgun 9,1 st.,
ísafiröi 7,5, Akureyri 12, Seyðis-
firöi 13,1, Grímsstööum 10. Vest-
mannaeyjum 8,9. Hæg suövestan'
átt um land alt.
„GuUfoss“
kemur i kvöld kl. 8.
Skipafregnir.
Mk. Harry kom aö noröan í
nótt, en mk. Hans aö vestan.
,,Kora“ á aö jkoma hingaö 5. þ.
m., samkvæmt áætlun, en afgreiösl-
an haföi engin skeyti fengiö um
skipiö í morgun.
Síldveiðin.
Frá ísafiröi var simaö í gær„ an
síldveiði væri aö mestu leyti hætt
þar í svip, hæöi v.egna þess aö
skortur er á tunnum, mikil þrengsli
c.röin á söltunarstööunum og margt
fólk fatlaö frá vinnu. Vafalaust
allan daginn. Áöur var hún opin
frá kl. 9 -7, en nú aldrei Ieugur en
frá 10—6. Og þó aö skip og póstat'
séu aö fara, þá er aldrei brugöið
út af reglunni.
Þegar ])etta er nú boriö saman
við afgrei'öslutíma lands- og bæjar-
síma, þá er hér auösjáanlega eitt-
hvaö sleifarlag á. Ekki má ])ó
lengja starfstíma póstþjóna, því
])eir munu vinna fullkomlega fvrir
])vi sem ]>eir fá. og hafa frítíma af
skornum skamti. En ríkiö á aö
láta nógu marga menn vera í þjón-
ustu póstmálanna, og póststjórn og
ríkisstjórn mega ekki bíta sig fast
i þaö, aö póstmálin eigi aö þera
sig. Þaö væri miklu fremur sann-
girni í þyí, að burðargjöld undir
bækttr og blöö væri 1 æ k k u ö aö
num. og ríkiö styddi þannig að
því, aö viöhaWa andlegtt lífi í land-
inu. J. H.
leifsson, í Þjór'sártúni og kona
30
31
32
kom rétl málulega lil þess að varna þvi,
{>ð eldsvoða bæri að liöndum.
Rigningarvatnið breytlisl óðara í þétta
Sufubóistra yfir glóandi loftsteinunum
ug varð það lil þess, að draga úr eldglanip-
ÖJiuin, sem lagði upp úr gígnum, og sam-
'>uiis sauð og vall all í kringnm steininn
uieðan að inesta hitann var að draga úr
hoinun. pað’var eins og sjálft Víti væri
Pungað komið. ]?ykka gni'umekki lagði
"'n uin sprungnar rúðurnar í berbergjtin'.
Klippusar og gnýrinn og hávaðinn fór
s'vaxandi.
b'-n drengtirinn leysti snærið af hálsin-
l,,u á sér gagntekiun og frá sér miminn
okki af þessum náttúruviðblirði, sem
1
1:»uu bafði verið beyrnar- og sjónarvottur
'l<\ heldur af þvi, að hann skoðaði liann
sein sérstaka bendingu til sin.
"•beja þá, móðir inín,“ sagði hann upp-
„Eg skal þá ekki fyrirfara mér, ef
hað er vilji þinn. Eg beld, að guð hafi
V(‘pi?i að lala til mín.“
III. KAPÍTUU.
Loftsteinninn.
J'Kppns
' ^öfnui)
gekk ofan stigann. Honum lá
ekki af því, að snærið berti
mi að hálsinum á bonum, heldur af gufu-
svælunni, sem lagði inn um brolnú rúð-
urnar. Illviðrið lamdi á húsþakinu og
steinlagningunni og varð af hávaði mikill
þegar þar við bætiisl bvinurinn frá gígn-
um i bakgarðinum. En Filippus lét ekki
bugast af ógnum þessum, með því að
bann leit svo á, að Forsjónin hefði á þenn-
an liátt forðað sér frá smánarlegum dauða,
og þo að hann væri þvi nær örmagna af
hungri, þá fanst hpmun liami.vera eins
og nýr maður og bugsaði nú um það eitt,
að koma því öllu i framkvæmd, sem
móðir lians Iiafði ætlast !il og vænsl af
honum, þ
Kaffisali einn bafði gefið honum eina
lúku af bálfbrendum kaffibaunum fyrir
nokkrum dögum. lvveikti hann nú upp
eld og liitaði sér kaffi. Hvorki átti liann
sykur né rjóma, en liann fann fáeinar
brauðskorpur, sein hann blevtti í heitu og
ilmandi kaffinu. Kuldinn og bleytan og
skerandi hungrið gerðu það að verkum,
að lionuin fanst þctta meiri herramanns-
matur, en hann nokkrum tíina eftir það
lékk á dýrustu og bestu malsöluhúsum.
Að þe.ssari máltíð lokinni sat hann
nokkra stund við eldslona mettur og á-
nægður, og leið fullur hálftimi áður en
hommi kom lil • hugar að líta til veðui’s
út um hakg'luggann. Óveðrinu var mi far-
ið að slota,1 og var að \ isu nokkur úrkoma,
en livergi nærri eins stói’feld og áður.
Sömuleiðins var gufumökkurinn horfinn
að mestu leyti, en sér til mikillar undr-
unar sá Filipþus, að steinhellurnar í garð-
imim voru skraufþurrar á allstóni svæði
kringum giginn, sem loftsteinninn hafði
mvndað. Rigningardroparnir, sem féllu á
þetta svæði, þormtðu óðara, <.<'• upp úr
gígnum lagði litla gufulmoðra. er bentu
lil þess, að loftundur þetta væri enn þá
glóandi þarna niðri í gígnum. Filippus
langaði til að forvitnast um þeíta, sveip-
að gömlum poka um höfuð og herðar,
opnaði dyrnar á gömhim ölhituldefa, sem
vissu út að garðimim og þokaði sér hægt
og gætilega þangað, sem loftsteinnin hafði
fallið niður. Steinlágningin þar var alþak-
in möl og smásteinum, en annars haf'ði
katlegur, að liann hafði borast alt að því
fallhraðinn á loftstc'ininum verið svo á-
beint ofan í jörðina. Loftið var glóandi
heitt og var öllu til skila haldið, að Filip-
pús gæti afborið hitann, þegar hann var
komnn á gigbarminn og gægðist ofan í
•hann, og þar niðri, í hér um bil hálfrar
mannhæðar dýpt, sá hann kúlu eða hnötf
fastan i jarðveginum. Hnötlúr þessi var
dur.ibiauður á J’i, og vfirborð hans alt