Vísir - 11.08.1919, Blaðsíða 2

Vísir - 11.08.1919, Blaðsíða 2
V yísiR hafa fyrirliggjan di: Smjörlit, Ostahleypi, Skilvinduoiíu. UllA \ Regnkápnr > Regnhlífar nýkomDar. ^ I^erlll .laeobsen % ?//nn\^ Kaupmenn fengu ekki nema 1— 2 kassa og 1—2 sekki tii sölu lianda almenningi, og lítur út fyrir, að þetta sé lík ráðstöfun og á danska smjörinu síðastlið- ið haust, sem forstjórn lands- verslunarinnar svaraði fyrir- spurn um á annan veg en rétt var. Ef til vill er landsverslunin að íeyna að tryggja sér fvlgi þ'eirra þingmanna, sem hún slakk upp i mola af svkri þeim,er liún fekk með s.s! „Gullfoss“ siðast. Jafnaðarmaður. Stjómin oltin! pað var fullyrt í gær í bænum, að ráðuneytið hefði alt beðið konung um lausn í fyrradag. pingmenn eru löngum þögulir um það, sem gerisl bakvið tjöld- iii á Alþingi. og enginn þingmað- ur verður borinn fyrir þessari fregn, en Vísir þorir þó að full- yrða að hún sé sönn. Er ekki ó- liklegt, að frá lausnarbeiðninni verði skýrt opinberlega á þingi í dag. Enginn má fara með það, hvaða ástæðu stjórnin færir l'yr- ir lausnarbeiðni sinni, þó að eð- lilegt sé, að mönnum komi stjórnarskrárdeihm fyrst í hug. En alkunnugt er, að stjórnin liefir litils trausts notið í þing- inu, svo að lausnarbeiðnin getur líka átt aðrar orsakir. Ekkert hefir heyrst um það, á hvern fráfarandi stjórn hafi benl, til að mynda nýja stjórn. Syisurinn. Fyrirspurn. Vill forstjórn landsverslunar umar gefa skýringu á hverpig hún hagaði úthlutun á sykri þeim, er hún fekk frá Danmörku með næstsíðuslu ferð s.s. „Gull- foss“. Hvers vegna lél lnin cin- staka menn fá heila kassa af sykri og jafnvel heila sekki líka, en .þvcrneitaði aftur öðrum? A t h s. Visir hefir áður gert þelta mál að umræðuefni, og forstjórn landsv. lýsti því þá yfir, að Reykvikingar hefðu fengið full- an helming af sykri þeim, sem Gullfoss kom ineð i þessari ferð. Frekari skýringa mun ekki að \ænta frá henni, þó að vitanlegt sé og sannanlegt, að sá sykur hefir ekki allur komist i versl- anir hér lil sölu handa alrúenn- ingi. Hitt er ekki ósennilegt, að vinir landsverslunarinnar hafi verið látnir sitja fyrir og þeir fengið sykurinn i „stórkaupum“, keypt pund og pund, og það með ef ti rga ngsmunum. En ef forsljórnin skvldi nú vilja sinna þessari fyrirspurn og gcfa upplýsingar um, hve mikið kaupnienn hafa fengið af þess- imi sykri til sölu, þá væri æski- leg't að hún „gerði eina ferðina“ og gæfi um leið upplýsingar um það, hvers vegna hún l'lytur ekki meira af svkri til landsins frá Danmörku en hún gerir. Mönn- um er kunnugt um það, að 1 danskur sykur er fáanlegur nú, og hefir verið fáanlegur i alt sumar, s.vo hundruðum smá- lesta skiftir, fyrir talsvert lægra ; verð en ainerískur sykur, en sá S liængur er á, að'enginn fær að ! fjylja hann nema landsverslun- in. En landsverslunin liet'ir ekki viljað kaupa hann og flytja ti 1 landsins, þrátt fyrir sykurleysið. sem forstjéirnin segir að sé jafn lilfinnanlegt um alt land. For- stjörnmni er kunnugt um, að sykiu-sins er þörf, en liún vill ;ekki útvega hann! — Hvers Jvegna heldur liindsversluniu cillu landiuu í syktusveltu að óþörfu? Pii.istj. Hnsaleignlögin, pað er nokkuð til í þvi* sem G.. J. sagði um liúsaleigulögin hér í blaðinu í gær, að fá lög hcfðu j verið ver þokkuð. pá að það séu auðvitað aðallega húseig- eiidur, sem lögunum una illa, þá hefir óþokki þeirra á þeim ver- io svo magnaður, að ummælin geta talisl fullkomlega réttmæt. Og þó að húseigendur séu færri en leigjendur, þá eiga þcir líka rétt á sér, og nær rétti þeirra má ekki ganga en brýnasta nauðsyn krefur. Vísir hefir altaf verið þeirrar skoðunar, að húsaleigulögin hafi verið nauðsynleg á þeim tíma sem þau voru sett og alt til þessa. Einji vegur hefði verið til þess að komast hjá því að setja þau lög. Ef stjórnarvöld bæjarins hefðu beitt sér fyrir þvi, að koma upp húsum ef'tir þörfum, þá hefðu húsaleigulögin vcrið ó- þörf, að minsta kosti að öðru leyti en því, að setja einhver takmörk fyrir því, hve háa leigu mætli taka af íbúðum. En úr því ekkerl var gert lil þess að auka húsabyggingu i bænum, þá varð ekki hjá því komist, að setja lögin eins og þau eru. En húsaleigulögin'voru aldrei annað en néyðarráðstöfun, sem að eins átti að gera til bráða- Ekkert bólar þó á því enn, að löggfafarvaldið ætli að fella þau úr gildi á næslunni. það er jafn- vel enn verið að herð.a á lögun- um með nýju ákvæði, sein geng- ur enn nær rétti húseigenda en lögin gerðu áður. ]?að má nú vel vera, að þetta ákvæði sé nauð- svnlegt, eins og ástatl er. pað er sem sé vitanlegt, að luisnæðis- \andræðin eru nú enn meiri i bænuin cn nokkru sinni áður. En athugandi er, hvort ekki væri rétt, um leið og þessi viðauki \ið húsaleigulögin verður sam- þyk’tur, að sctja ákvæði í lögin inn það. hvenær þau skuli falla úr gildi. Nii er friður kominn á og beimurinn fer að komast i samt lag af'tur. pað má gera ráð fyrir þvi, að verð á byggingarefni iakki nokkuð enn, en þó eru litlar likur til þess, að það í ná- inni framtíð lækki ínikið úr því sem það verður orðið næsta birgða. Og þau eiga að falla úr þci að „sauðsvartur almúginn“ «ildi svo n.Íotl »em auðið er. yrði að láta sér nægja að fá sumar. Lengur er þvi ekki á+ stæða: t!if að fresta nauðsynleg- mn liúsabyggiitgiiin , í bænum, og rétt væri að livctjá menn til að byggja þá stsm mest. En það er áreiðanlega víst, að afnám búsaleigulaganna mundi herða mjÖg á monnum að byggja,. hæði þeim. sem sjálfir þurfa að fcvggja yfir sig, og eins á hinuma- sem byggja vildu til að leigja. það eru vafalaust fjölmargir tnenn i bænum, sem nú biia í - leiguibúðuin, en hafa þó næg efni til að byggja, og myndu ekkí draga það lengur, ef þeir gætu ekki „setið“ í skjóli húsaleigun taganna, og er þannig eiiginn. vafi á því, að húsaleigulögin, verka þannig á mciti tilgangi sín- i?m að nokkru leyli. Hitt liggur: i augum uppi, að fáir inuiii verða til þess að byggja til að> Ic igja öðurm, meðan lögin eru;í. gildi, þó ekki væri af öðru. en ovild til laganna. Á hinn iiciginn, n.»a gera ráð fyrir þvi, að bæjúre- stjcirninni sé nú lika orðin ljós. su sðferðisskylda, sem hiin hefir- til þess að sjá um að nægjlégt i búsnæði sé i bænum, handa. , þeim, sem ekki geta bygt yfir | sig sjálfir. Svi skylda knúðii bæjt- | arstjórnina til þess að koma á ! 1 ’úsaleigulögunum og til þess aff I tiyggja bráðabirgðaskýlin við Laufásveg. Hún befir komið sér h.ja þ\ í til þessa, að beitastí fyrir ibuðarhúsabyggingum i bænum, sein ef til vill er afsakanlegt, þó að heppilegra hefði verið að hún heíði gert það í tæka tíðv en. nú hefir hún samþykt að leggja »Ryggingarfélagi Reykjavíkur“ til lé í þessu skyni, og er því komin á rétla braut um síðii’. I r framkvæmdunt félagsins verður væntanlega litið á þessu sumri, eii úr því að það erkom- ið á laggirnar með bæjarstjórn- ina að bakhjarli ætiti það að geta gerl mikið næsta stiinar, en vísl niá telja, að afnám húsaleigu- laganna nnmdi einnig herða á því. Nu ber þess að gæta, að ef ekki verður nú setl ákvæði i lög- in um, hvenær þau skuli falla ur gildi, þá verða þau væntan- lcga að vera í gildi þangað lil I. október 1921.- pað er cifært að fella lögin úr gildi fyrirvara- lausl. það væri i raun og veru fyrirvaralaust, ef nii væri á- kveðið að þau skyldu falla úr gildi I I. maí n. k„ því að til þess línia verður ekkerl bygt, sem ékki er þegar ákveðið. ,Jafn fyr- iivaralaust væri það, ef næsla aiþing, seni væntanlega verður I'.áð næsta sumar ákvæði, að þau skyldu falla lir gildi M. maí 1921 það mætti ekki verða fyr e» 1. okf. það ár. En það er ekki sjáanlcgl, að nein þc'irf sé eða 1

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.