Vísir


Vísir - 11.08.1919, Qupperneq 3

Vísir - 11.08.1919, Qupperneq 3
i tísir Ðaglegur drengnr 80tur fengið stöðu, sem sendi- SVe,nn 1 Nýju lyfjabúðiuni Lauga- Teg 18 a. Sími 755. §eti orðið á því, að láta lögin 'era svo lengi í gildi. pau ættu a vera orðin óþörf 1. okt. 1920, en til þess aft þau megj faga j,r Sildi þá, verður að setja ákvæði það í lögin á þessu þingi. j?á ^ta menn það með nægum fyr- lrvara. Þess ber líka að gæta, að ef ptta ákvæð yrði sett í lögin nú, ni leið og hert er á þeim eins °g 1]auðsynlegt er talið, þá °nin<ii það verða til þcss að a§a úr þeirri óánægju húseig- ei,(^a út af lögunum, sem nú er niafinaðri en nokkru sinni áður, § vissulega er skiljanleg, þar ?ei11 sv° mjög er gengið á rétt Peirra. kappleiknr ¥ið A. B. A- B, sigrar „Fram“ með 4 mörkum gegn o. fC- st • Ppleikurinn hófst nokkuð ó- ^'ndvís)gga; en þaö var pabba ^ ^8'g'va litla að kenna, því hann ' afmynda knattleikarana. loo e<S>r'^ var hið ákjósanlegasta. ^jk'i og mátulegt sólskin, voru þvi sjálf Sem clslsl eru 1 hör á leiknum. v . sa§t a fjóröa þúsund manns. f'Vj liö j nú er fátt í bænum. -'ðiö jjjá „Fram“ var þánnig "uni skipaö: Pétur SigurÖs- son. Y idar Vík, Brynjólfur Jó- hannesson. Tryggvi Magnússon, tiísli Pálsson, Osvald Knudsen, Fr 1 horsteinsson og Eiríkur Jónsson ■írá „Fram“, en Helg'i Eiríksson og Páll Andrésson frá Víking og Ste- fán Ólafsson frá Val. Þegar 4V, mínúta var af leikn- nm. gerði Scharff fyrsta markið fyrir A. B. Vildi það svo einkenni lega tii, að knötturinn 'datt, athug- ið: datt, inn í markið, utan af niiðjum velli aftan við hendurnar á Stebba. framan við þverslána í mark.nu. Slík mörk eru ljót og lítt afsakanleg. Löngu síðar gerði bróðir Friö- þjófs ínark hjá sínu eigin íélagi. „Fram", því þar er hanti líklega búinn aö vera meðlimur lengur heldur en í A. B., en það er nú alveg sama, því enginn er annars hróðir í leik. Þá voru 22 mín. af leiknum. t þessum hálfleik komst knött- urinn aldrei nær marki A. B., lield- ur en það, að E. O. P. áleit það „ciica hálftima ferð á flugvél. Þótti mörgum þaö miður, og höfðu allir búist' við mildu betri sókn tra Fratn. Seinni hálfleikurinn var miklu fjörugri, þá var knötturinn nokk- urn veginn beggja megin á ve.urt- um. Fvrsta markið í síðari hálfleikn- utt' slysaðist á hjá ,,Fram“, þegar 17 mínútur voru af leiknum. Vildi það þannig til. að Sam sparkar knettinum beint áleiöis í markið. en Vík verður á vegi hans, ætlar að stöðva hann, en missir, og var- aði Stefán sig ekki á þvi. svo k-nötturinn þaut beint t tnarkið. Allir hjeldu að Sam. hefði gert ntarkiö og klöppuöu og \'ík ljka, af því hann vissi, að flestum á- horíendunum hafði missýnst. Annað markið gerði „Silleho- ved", var það reglulega vel gert. því knötturinn kom beint til hans ' úr hornsparki, og var þá „Sille“ ekki að hafa nema eitt sjtark i við- bót, til að koma honuni í markið stystu leið. Nú var niiícið aðhafst frá báðunt hliðum. Tryggvi var eins og elding um allann völlinn og lét Aaby ald- tei hafa trið. Flugtnanninn var 'ariö að langa upp, þegar hann sá Hinna jóh. aöra hvora minútu : loftinu. Vík stóð hara kyrr og sletti fótunum til skiftis i knöttinn. eftir ])ví, hvorti megin liann kon: til hans. Pétur „kiksaði“ aldrei, og Stefan tók knöttinn alt af, nema þegar hann fór í markið, Friðþjóf- ur, auminginn, var víst eitthvaö lasinn i gær. Nú var leiktíminn liðinn, en dómarinn gáði ekki að ])vi. og var ]-að mjög leitt, því einniitt þegar tíminn var ný liðinn, fór Gísli Palsson að nota hendurnar tu hjálpar fótunum, og var það lán 1 úláni, að dómarinn tók ekki’eftir ])vi, en á sama augnabliki, eða þvi sem næst. rak Vik hendina líka i knöttinn og sá dómarinn það, var ])<i ekki hja því komist, að hegn-- ingin ytði vítisspark fyrir A. B |>vi alt þetta gerðist svo nálægt j marki Franunanna. „Sillehoved" fullnægði dóntnum og sparkaði hér "111 hil beint a Stefan, svo knottur- inn rauk af heljar afli utan á hægra hnéð á Stefáni, og þaðan 1 ntarkið, Þá voru nákvæmlega ; ] mínútur fratn yfir leiktímann. Haföi Þa A. B. réttilega 4 vinn- tnga. en Fram engan. Dórnari var herra Cecil Faber. ,-Iúnuverðirnir voru afleitir, og J virtist svo sem Max héldi, að satna j hðiö ætti alt af að henda knettinum inn i völlinn ööru megin, en hitt ■ liðið. hinu megin. i Old Boy. Ýmislegt. Sir Edward Holdert, bankastjóri, einhver helsti fjár- málafræðingur Englendinga, er nýskeð látinn, 71 árs. J Jann háfði stundað þjóðmegunarfræði, rök- fræði og lögvísi, en lengstum gat liann stg við bankamálum. Hann haíði unnið að því að satneina ntarga enska banka. sem réðu fyr- ir of fjár. Meðan styrjöldin stóð, fór hann til Bandaríkjanna fyrir bresku stjónina, til að greiða fyrtr peningaskiftum milli landanna, og varð vel ágengt. Stjórnm íor mjög að hans ráö- um utn mikilvæg fjárhagsatriði og fyiir lians ínilligöngu fengust mötg þau stórlán, sem stjórnni þut fti á aö halda. Hann hafði ver- ið þingmaður nokkur ár, og var 1 frjálslynda flokknum. Vistir handa Evrópu. Samkvæint ákvörðun alJra stjórna bandautanna, ætlai- i jarliagsráð þa'ð að eiga íund í London, sem ’ kosið hefir verið til að ræða og atluiga fjárhag allra landa, og gera tillögur uni, hvernig birgja eigt Norðurálfuna setn best að allskon- ar vistum á kontarida hausti. Al Breta háltu verður á þessu þingi Robert Cecil, lávarðut, tnr. Hoover frá Bandaríkjuríum, og M. \ ilgrain frá Frakklandi. 48 ^1’1 einhverskonar gletni, en gat þó ekki UT S!Sá henni' ,?að leit úelsf út fyrir, Pes.si tötralegi komumaður þættist eiga Ynt erindi við verslunina. i ^Úppus beið stundarkorn, en drengur- einiVlð grindurnar var í óða önn að færa nvað inn í bréfabókina. / j’Hvers vegna segið þér herra Isaacstein 4D ekki, f að eg sé hér?“ spurði Filippus loks- Jris. eða^' m,ð vist Sera a® gamni yðar, ist ,hvað?“ spurði hinn flissandi og þótt- iridi Jl‘ppus sjá, að hann yrði að reka er- riáð t11,1. IUeð oddi 08 e88íu 111 >ess a@ geta c,a i al verslunareigandanum. „aJ;..skal benda yður á,“ sagði Filippus, h^rr°g er sendur til herra Isaacsteins af %riir ?Vi*Son við verslunina Grant og aftllr ,a Hudgate Hill. Á eg nú að snúa að s, .. herra Wilsons og segja honum seffi‘ 111 siofudrengurinn hafi neitað að W mín ?“ rif s a Var ouota-snoppungur ekki síst ,p.>Ua koniumanni. svaraí;ðu ijandans til — sama er mér,“ F| slráksi. soii(iis,')U Vai’ h'iWppusi nóg boðið. Ilann úþyrtri;iUUl um opið á grinduiuim, þreif t-,a í brjóstið á stráknuni og <ry,'\i b; ‘,n‘- U1 að rrindunum „Ætlarðu að gegna, eða á eg að draga þig alveg út?“ spurði hann rólega. Strákurinn -hl jóðaði alt hvað af tók og var þá hurð hrundið npp og komu tveir skrifarar hlaupandi. Filippus slepli þá takinu og sagði hvernig ástall væri. Ann- ar* skritarinn var roskinn maður og grunaði hann, að Filipus væri ekki allur þar sem hann væri séður, og auk þess nægði nafn Wilsons til að veita honum áheyrn, endá var skrifstofuslrákurinn al þektur að kenjum sínum. Hann fékk' þá líka rokna löðrung ásamt þeirri skipun að fara upp á loft og segja herra Isaacstein, að 'sendimaðui- frá herra Wilson biði niðri, en samt þótti slráksa niesí lægingin i því að þurfa að fylgja Hlippusi inn í hiðherbergið. pangað kom nú einn verslunarþjónninn og hnykti auðsjáanle^a við, þegar hann- sá sendiniann Wilsons. FJins fór fyrir liei ra Isaacstein, þegar Filippus var leidd- ur fyrir hann, en það var í stóru herbergi alsellu borðum og glerhillum. Sáfu þar margir menn að verki. ; •'Hvern skrattann-----,“ varð Isaacstein lyrsl að orði, en átlaði sig jafnskjótt aftur og spurði, hvers herra Wilson óskaði. \ það auðiundið. að i'ilippus naul þess M KVI 1 I þf'u 50 „Hann óskar einskis, svaraði Filippus, „en hann sendi mig hingað til yðar i versl- unarerindum. Get eg fengið að lala eins- lega við yður?“ Isaaestein var maður höfuðstór og herðabreiður, en lítt vaxinn niður. Var 1,1,1111 ekki ósvipaður skopparakringlu og hringsnerist allur ef hann reiddisí eða varð mikið uni eilthvað. Tók hann nú að snú- ast um sjálfan sig, svo að hver maður leit upp frá vinnu sinni, eins og menn hygg.jusl við, að hann mundi þá og þeg- ar svífa á þennan orðhvata dreng, er halði dirfst að troða sér inn i aðsetur hins mikla manns með slík tilmæli, en loks- ins tók hann lil máls og spurði: „Á þetla að vera gaman eða alvara, eða hvað? Allir verkaipennirnii- fóru að skelli- hlæja, en til allrar hamaingju var herra Isaacstein í góðu skapi. Hann hafðí nýlega keypt perlu fyrir 5000 krónur, og gat nú selt frú N. N. hana fyrir 15000. „Svo sýnist mér helst,“ svaraði Filippus, þegar hlátrinum linti. En hvernig sem á þvi stóð, þá vakti FiUppus, einarð.ur og aivarlegur, athygli gamla mannsins. „Jæja, flýttu þér þá drengur — hvað v'l!" riri''r?“ sagði hann öinndega, en allir

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.