Vísir - 28.08.1919, Blaðsíða 3

1 eða 2 ungfip menn
veI skrifandi og reiknandi, geta fengið gó'ða atvinnu við
skrifstofustörf.
Eiginhandarunasóknir, ásamt meðmælum, sendist af-
greiðslu blaðsins í lokuðum umslögum, auðkendum lí. fyrir
i • september.
Þeir, sem óska að fá samband
við iSjóvátryggingafétag Islands
eftir að skrifstofunni er lokað,
Versinnarpláss
fyrsta.
með pakkhúsi eða stórri geymslu í eða
nálægt miðbœnum óskast til leigu hið I
A. V; &.
eru beðnir að hringja til fram-
kvæmdarstjóra A. V. Tulinius í
síma nr. 573.
Markns Einarsson
Laugaveg 44
selur eftirtaidar vörur:
Tvistlau frá 1,25 — 1,50 pr. m.
Verkamannatau 2,25 pr. m.
Léreft frá 1,75—2,45 pr. m.
o. m. li.
Ef buddan yðar gæti talað mund
hún ráða yður til að versla við mig
Kandís-sykur
í kössum og lausri vigt
kominn
Skrifstofustúlka
vön skrifstofustörfum og vel að sér í ensku, dönsku og reikningi
og helst hraðritun, getur fengið stöðu nú þegar á skrifstofu hér í
bæaum.
Eginhandar umsókn ásamt iaunakröfu, meðmælum og mynd,
sendist afgreiðslu þessa blaðs, merkt: 566.
í verslnn
Einars Árnasonar
Aðalstræti 8. Sími 49.
Jóh. Ogm. Oddsson
selur
Kartöflur.........x/2 kg. 0,25
Lauk............'/s kg 0 66
Smjörifki.........Vs kg. 1.60
ísl. smjör........x/2 kg. 2,80
í smáum stykkjum.
Sími 339
Skrifstoíustúlka
óskast strax
Mynd og meðmæli óskast, ef unt er. Tilboð merkt „333“ sendist
Visi.
Hlutavelta
verður haldin að Mosfelli i Mosiellssveit næstkomandi suunudag
31. þ. m á hádegi. Ágóðanum verður varið til viðhalds Mosfells-
kirkjugarði.
Ágætir og fágætir mnnir.
Veitingar á báðum Mosfellunum
Dans & eftlr.
96
97
98
Enda þóti ísaacstein gerði það ekki. þá
niundu nógir aðrir verða lil þess. Hann
hlaut að eiga stórt jafnvel mjög slórt
safn af öslípuðum demöntuni og mundi
Umboðsmönnum hans vera hægðarleikur
að bafa af bonum í útsölunni. En þrátt
fyxir att gerði þessi unglingur ráð fyrir,
uð Isaaqstein mundi fara til himnaríkis.
Slika tiíbugsun hafði Gyðingurinn ekki
haft í langa lið og hún gerði hann hálf-
önglaðan.
„pú hcldur þá að viðskifti okkar gangi
skaplegá?“
„Já, eg held það e'ða hvað ætti yðnr
uð ganga til þess áð blekkja mig? pér get-
le komisí yfir meiri auðæfi, en þér hafið
Uokkra j>örf fyrir, að eins með því að gælu
hagsmuna minna og cf þér viljið taka
°!'ð mín trúanleg og Ireysta mér, þá ge!
e§ fullvissað yður um, að það mun 'spara
yður ýmsar áhyggjur ,og umstang eí'tir-
kiðis.“
„Var þ,'r alvara þegar þii sagðisl eiga
ki°ida af shkum steinum, sem þú heldur á
^í)rUa í liendinni ?.“
»Eg á svo marga, herra ísaacstein, að
yður niun veitast fullerfitt að koma þeim
uh Eg á demanta á stærð við já, á
staerð við hænuegg, til dæmis.“
öyðingnum brá svo við þetta, að það
lcit helsl út fyrir, að hann ætlaði að hníga
niður.
„Herra trur! Veistu hvað þú ert að
segja, drengur ? Og hvar eru þeir demant-
ar? þii verðiir rænduf og myrtur fyrir
bragðið. Hvar eru þeir, segi eg? Láttu mig
koma þeim á vísan stað. Eg skal reynast
þér trúr og ráðvandur það sver eg við
alt„ ,sem mér er heilagast, en demöntun-
um verðurðu að koma tii geymslu á á-
reiðanlegum stað.“
„pér megið treysta því, að þe’im er ó-
hætt þar sem þeir eru, en eg er ófáanleg-
ur til að Ijósta upp leyndarmáli mínu og
hefi bæði þolað sult og fangelsi lil þess að
varðveita það. þér getið ekki búist við, að
eg fari að gera það uppskált að eins fyrir
bænastað yðar.“
}7að sló svo einkcnnileguip gle.Siblæ á
andlil Filippusar þegar hann mælti þetta.
Loftstcinninn var móðurarfur hans
gjöf l’rá henni, og þá gjöf ætiaði hann sét
sjálfur að varðveiia, enda lfafðj hann a'ð
svo komnu gætt þeirrar skyldu sinnav
vandlega. Æfintýri hans var orðið heyrin-
kunnugt um alla London, en þó vissi ekki
nokkur maður, karl eða kona, h.var f jár-
sjóður hans var fólginn. Hann vissi af
húslyklinum að nr. 3 í Johnsons-sundi í
vasa sinum og hann var nii jafnsannfærð-
ur um að leyndardómur sinn væri öllum
hulinn eins og liitt, að andi móður hans
liti til hans af himnum ofítn og vckti yfir
hverju hans fótmáli.
prátt fyrir sína eigin geðsliræringu tók
Gyðingurinn eftir þessum gleðilitæ á and-
liti drengsins og liann reyndi <nn á ný
að slilla geð silt.
„Eigum við að vera að þinga um þetta
i allan dag?“ spurði liann höstuglega.
Filippus svaraði þessii engu og sagði
hinn þá ennfremur. „Nú skal eg segja þér
eitt, sem þú ekki vcist. Ef’þetta ált saman
er ekki tómt gort og ef þú í raun og veru
átt þessi k-ynstur af demöntuni,"þá verður
þú að vera mjög svo gæiinn að koma þcim
á markaðinn. Demantar eru dýrmætir að
eins vegna þess, hve fágætir þcir cru og
kaupendur að þeim eru íiltölulega fáir.
Ef alíir heimsins demantar væru alt í einit
komnir út á mcðal almennings, þá yrði
verðhrunið afskaplegt fimmtíu, scxtiu
eða aií að állaliu af hundraði. Skilurðu
Filippus játaði því.
„Nú-jæja! Mér mun ekki veita af mán-
uðum eða jafnvel árum til þess að koma
safni þínu í peninga og til þess að geta
gert það með nokkurri fyrirliyggju, vcrð
eg að hafa einhverja hugmynd um, hversu