Vísir - 13.10.1919, Qupperneq 3

V*SIR
V'eörið í dag.
iTost var liér i ínorgun 3,4 st..
IsafiríSi — 0,8. Akureyri — 0,5,
8eytSisfiröi 0,0. Círímsstööum — 3,
' <-jn liiti i Yestmannaeyjum 1,5 st.
Snjókomá á Seyöisfiröi.
Missögn
rnun þa'Ö liafa veriö. að Ólafur
læknir Jónsson væri meöal farþega
á ,.Suöurlandi“ síðast.
Veislu
haföi forsætisráðherrann nýlega
haldið helstu stuöningsntönnum
, sinum hér í bænum, en meðal
þejrra eru nefndir Gísli Þorbjarn-
arson og Pétur Zophoniasson.
Haföi Gisli látið vel yfir veiting-
unum'.
„Christiene“
heitir skipið, setn ,,Geir“ koirt
meö í eftirdragi i gær. Þaö hefir
lcngi legið ósjófært i \ estmanna-
eyjum ; en var ekki skemt af bruna,
eins og giskaö var á i blaöinu í
gær.
1 „Villemoes"
kemur í kvöld frá Englandi.
Uppboð
er nú auglýst á farmi og íleira
úr Ásu. Sjálft skipið veröur aö lik-
indum selt.
1
I
-----—,—.
^
1
Barnakjóiar i
Ú
Barnakápur 1
1
mikið tirval nýkomið.
I
Verskmn Björn KristjánssoH. g
I

Helgi Zoega & Co.
kanpa gærar hæsta verði.
Skólatöskur,
F*ensaastols;liar
selst ódýrt
Klapparstig 16.
KENSLA.
Á B^rónsstig 12, er kendur
kjóla- og léreftasaiimur. Hentug-
ur tími fyrir stúlkur, sem vinna
hálfan daginn. — A sarna stað er,
til sölu efni í morgunkjöla, svunt-
ur. nærfatnað o. fl.
Alt nijög cidýrt.
Guðrún Jóhannsdóttir.
' (Miðhæð).
DRENGURINN
sem tók að sér að b'era poka með
ýmsu smádóti i frá Steinbryggj-
unni upp á Grettisgötu, síðastliö-
inn míðvikudag, er beðinn um að
skila honum tafarlaust á Grettis-
götu 61. mót sanngjörnu burðar-
gjaldi.
Fnndur
í Kvenfélagi fríkirkjunnar
þriðjdaginn 14. ]>. 111.. kl. 8 síðd.
í Iðnó. Stjórnia.
, Botnia“
kemur ekki fyr en á morgun.
Herópið,
sem fylgismenn Jóns Magnús-
sonar hafa valið sér i kosninga-
baráttunni, þykir mjög tilvalið.
Það er stutt og laggtott og lýsir
bæöi stefnu mannsins og honum
sjálfum. — það er. „Jón hallast“.
Bifreið
fer til Iveílíivíftiit^ á morgun kl. 13.
Nokkrir menn geta fengiö far. Upplýsingar i verslun Ásg.
G. Gunnlaugsson & Co.
„Anne Christine“
mun fara til ísafjavðar i kvöld
eða á morgun.
Fiskur •
var á mavkaöinum í morgun. og
kostaöi 25 aura pundi'ö.
mikið úrval. Best verð. Nýjaverslunin Hverfisgötu 84.
2:12
233
231
Grenier tók upp viskyflösku og bauð
J>eun vindlinga.
„Við getum ekkert gerl nema við fáum
peninga einhversstaðar.“
„Peninga! Hvaða gagn er að peningum
þegar miljónamæringur á í hlut?“
„Ekki beinlínis. Hann mundi þegar í
stað yfirbjóða okkur. En við verðuin að
afla okkur uþplýsinga um Anson. Hann
heldur þjóna. Við getum opnað mmminn
á þeim. Hann hefir sæg af vinnukonum,
hæði í Park Lane og eins á búgarðinum.
<)g það hvílir einhver leyndardómur yfir
auðæfum hans og demantamergð. Við
verðum að reyna
„pað er enginn leyndardómiu,,“ lireitti
Jocky Mason út úr sér. „Hann komst yfir
loftstein, scin féll til jarðar í afkima ein-
um sem hét Johnsons sund. pað voru ein-
lómir demantar. Eg sá þá sjálfur?“
„Sástu þá ?“
Hinir gleymdu öllu milli hiinins og
jarðar og bjuggust til að hlusla á sögu
Masons.
„Já en meira segi eg ekki. Eg vil
heldur gera eitthvað. Meira hafið þið ekki
ut úr mér. Eg kæri mig ekkcrt uin pen-
ingp ykkar eða píkur. Eg ælla að drepa
h ilippus Anson og eg skal drepa hann, þó
Aið eg verði hengdur fyrir það!“
„pú hefir óráð, góði Hunter. Drektu
eitl staup enn!“
Grenier var sjálfur liijm rólegasti og
þóttist nú sjá, að hér væri til einhvers að
vinna, þó að varlega yrði að fara. Og
‘þarna var maðurinn, sem gat lagt fram
féð og maðuöinn sem vildi alt leggja i söl-
urnar.
Grimdaræði Masons kveikti líka vonar-
neista í hrjósti Langdons. Ilann þóttist sjá,
að þessi bandamaður mundi geta orðið að
gagni. E11 hann var þó liálf hræddur við
ofstopá hans og gerði sér vonir um, að
hai'a sitt fram, án þess að verða bendlaður
við glæpaverk.
„Eg held að eg verði nú að fará,“ sagði
hann alt i einu. „Viskýið þitt-er farið að
svifa á mig, Grenier. Komdu heim til min
í fyrramálið.“
„Já, sagði himi, „við skulum nú sofa
á þclta. Á niorgun gctum við svo talað
helur saman.“
Eftir þetta var íbvið Greiiiers eins og
köngulóarvefur. pangað voru dregnir all-
ir þeir sem cilthvað vissu um Filippus
Anson og alt veitt upp úr þeim sem þeir
vissu. Og áður en mánuður var liðinn, var
Grenicr orðinii nákuimugur öllum högum
og háttum Ansons, við hváða hanka liann
skifli og i hváða fyrirtækjum hann átti
fé; hann vissi hvað allir helstu starfsmen*
lians hétu, jafnvel nöfn skipverjanna á
snekkjunni hans og var nákunnugur orð-
inn öllu, úti og inni, á búgarði lians í
Susscx. Ekkert var svo lítiifjörlegt, sem
honum kom við, að Grenier léti sig það
ckki skifta.
Hann kom sér í kunningsskap við þjón
Filippusar með því að veita honuin vel og
hlusta með kostgæfni á hotlaleggingar
Iians lim veðreiðarnar næsla daginn. Hann
játaði eldabuskunni i Park Lane og ann-
ari i Fairfax Hall ást sína. Mikíð fanst
lionum til um það liapp, er liami rakst á
manninn, sem Filippus kom að með
ferðatöskima siua i höuduni, og rak fyr-
ir það úr vistinni. Hjá honum fékk hann
fyrstu fregnirnar um þennan tevndar-
dónisfulla lilul, sem maðurimi sagði, að
allir þjónár l'ilippusar væru sannfærðir
um, að hefði að geyma demanta lians.
pað er ekki til sú fjarslæða, sem menn
gela ekki látið sér lil hugar konia, þeg-
ar um demanla er að ræða. Jafnvel svo
útfarinn glæpamáður sem Yictor Grenier,
taldi víst, að eitthvað lilyti að vera i þess-
ari sögu um ferðatöskuna. Hann ætlaði
sjeí’ þó ckki að slela henni. Ef demanlar
skyldu vera i henni, þá var hún cinskis
virði fyrir hann. Hann ágirntist gull
I