Vísir - 14.11.1919, Blaðsíða 5

Kosningafylgi.
Mjög mikiö hafa þeir nú tyrir
andstæöingar Jakobs Möllers, j
„reikna hann út“ úr kosning-
xtnum. En furöti óviturlegir eru
þeir reikningar, eins og sýnt hefir
veiáð fram á hér í blaöinu.
Flokkaskiftingin, sem þeir !
byggja á. mun algerlega bregðast. |
Nú er aö eins kosiö urn eitt mál, j
og það er fossamáliö. Enginn vafi 1
er á því, aö allur þorri bæjarbúa j
fylgir einmitt stefnu Jakobs í því
miáli. En sú flokkaskifting, sem
um þaö mál hlýtur að vera risin,
ætti því að tryggja honum kosn-
inguna umfram alla hina.
En hvaö líður þá gömlu flokk
tmuni ?
f einhverri þeirri vitlausustu
grein, sem birst hefir um þetta efni
í kosningablaði ,,Sjálfstjórnar“ í
gær, er því haldið fram, að heima-
stjómarflokkurinn standi óskiftur
með Jóni Magnússyni. Allir vita,
að þetta er hin argasta fjarstæða.
Fjöldi hinna gömlu heimastjóm-
armanna, styður kosningu Jakobs
af alefli, og á meðal þeirra á hann
einmitt tnarga sína einbeittustu
fylgismenn.
Þetta vita þeir Sjálfstjórnar-
menn líka vel. Þess vegna urðu
þeir Jón Þorláksson og félagar
hans líka að sætta sig við það, að
leita sambands við Sveiti Bjöms-
son. Að það hafi ekki veriö af góð-
um huga gert vita allir. Þess vegna
hangir Jón Þorláksson nú líka i
pilsum Bríetar. Allir vita, af sam-
komulaginu í bæjarstjórninni, að
það mun ekki vera af góðum huga
gert.
VÍSIR
Ai K, ITnlinipo,
Brana og Lífntryggingmr.
Skólastræti 4. >— Talsími 254. j
Skrifstofutimi kl.lO-llog 12-5 H j
Sjjólfur venjulega við 4%—5i4
Við síðustu kosningar svikust !
þessir rnenn undan ráðgerðu ;
bandalagi við Svein Björnsson á I
síðustu stundu. Þeir hefði gert J
hið satna nú, ef þeir hefðu ekki j
vitað að heimastjómarflokkurinn
var nú að mestu leyti frá þeim
horfinn.
Skoplegust eru þó ummæli
þessara reikningsmanna um Sjálf -
stæðismenn. Þeir segja, að þeir
hljóti að vera yfirleitt andvígi-
Jakob Möller. En nú er öllum vit-
anlegt, að sá t'lokkur hefir verið
sundraður undanfarin ár, en stend-
ur nú í fyrsta sinn svo að segja
óskiftur um Jakob Möller.
Vita allir um afstöðu Bjarna
Jönssonar frá Vogi, eins aðalleið-
toga annars flokksbrotsins, og úr
hinu flokksbrotinu má t. d. nefna
síra Ólaf Ólafssort fríkirkjuprest.
sem er einn af meðmælendum Ja-
kobs, en lengi hefir verið einn
mest metnu manna í Sjálfstæðis-
flokknum.
Nú vita menn það líka, að allur
þorri ungra manna í bænum er
fylgjandi Jakob Möller og loks
I allur fjöldi þeirra manna, sem við
I enga flokka vilja bendla sig.
Nei, það er engin tilviljun, og
! ekki af einskærri ást, að sócialist-
| arnir eru famir áð klappa fyrir
j Sjálfstjórnarmönnum, þegar þeir
j eru að skamma Jakob Möller og
j að Sjálfstjórnarmenn gjalda vin-
: um sínum jafnaðarmönnum i sömu
j mynt. — Þeir vita allir. að Jakob
Möller hefir meira fylgi en holt er
klíkum þeirra.
Kjósandi.
Jón „sjálikiörni".
Þegar Lögrétta fór fyrst að hafa
Jón Magnússon á boðstólum, fóv
hún ofur gætilega með hann, eins
og smalar með sprungið spóaegg,
og mátti lesa milli línanna afsak-
anir á þvi, að hún skyldi ekki hafa
betra að bjóða. En seinustu dag-
ana heíir hún blásiö hann upp og
i reynt að gera hann miklu her-
tnannlegri en hann er í raun og
j veru. Býst jafnvel við, að geta gert
úr horium þjóðhetju eða mikil-
menni hjá „sagnfræðingum seinni
! tíma" o. s. frv.
í gær fræðir hún menn á því, að
ef Jón hefði verið i kjöri utan
Reykjavíkur, þá væri hann nú
sjálfkjörinn orðinn!
En það vill nú svo vel eða illa
til, aS reynt var afi hafa Jón í
kjöri utan Reykjavíkur, en tókst
ekki.
Þrátt fyrir ítrustu meðmæli
„Tímans“ og heimastjórnarmanna
var ekki hægt að lauma Jóni á
þing utan Reykjavíkur, hvorki <
Vestur-ísafjarðarsýslu eða nokkm
öðru kjördæmi landsins, þrátt fyr-
ir góðan vilja. Þannig varð Jón
„sjálfkjörinn“ utan Reykjavikur!
„Mikill maður var Grettir
Ásmundarson.
Fyrir nokkrum árum var uppi
hér á Suðurlandi karl einn, sem
ilakkaði milli hreppa og héraða.
hann var nokkuð drykkfeldur.
Einu sinni sem oftar var hann næt-
ursakir á sveitabæ, og var þá kend-
ur. Á vökunni um kvöldið, var
lesin Grettissaga og sofnaði karl-
inn út af undir sögu-lestrinum, en
vaknaði aftur þegar verið var að
lesa húslesturinn, settist upp og
I geyspaði ámátlega og sagði þetta,
1 er stendur hér fyrir ofan.
i
[ Þó ólíku sé saman að jaína, datt
1 mér þetta atvik í hug, þegar hr.
! bæjarfulltrúi Jón Ólafsson hélt
j ræðu þá á þriðjdagskvöldið, sem
: Alþýðublaðinu verður svo mikill
I matur úr; hún gat átt við ræöur
I þeirra ólafs og Þorvarðar, en við
| ræðu Jakobs Möllers átti hún ekki
í betur en það, sem karlinn sagði í
j svefnrofunum, um húslesturinn.
Áheyrandi.
Simskeyti
tri öréttailicr* fíais.
Khöfn, 13. nóv.
Hindenburg heiðraður.
Frá Berlín er símað, að þeg-
ar Hindenburg hafi komið þang-
að til yfirheyrslunnar, hafi hon-
um vérið fagnað afskaplega af
borgarbúum. Mæli er að keis-
arasinnar muni hafa átt upptök-
in að þvi.
Frá Eystrasaltslöndum.
Frá Reval»er símað, að 9. nóv.
hafi ráðstefna verið sett í Dorpal
til að undirbúa friðarsamninga.
Ráðstefnu þessa sækja fulltrúar
allra Eystrasaltslandanna.
Fréttastofa Letta tilkynnir, að
Lettar hafi unnið sigur í orustu
við þýsku hersveitirnar, og náð
á sitt vald úthverfum Ríga-
borgar.
298
ur sins, eins og lumn vildi vara hann við
og segja sem svo:
„pú segir ekkerl orð, Jón; við skulum
láta þetta eiga sig.“
Ef ekkert óvenjulegt hefði búið undir
orðum gamla mannsins, þá hefði þessi að-
ferð verið happasælust. Willy hafði enga
hugmynd um þá híekki sorga og þjáninga,
sem fjötruðu föður hans á höndmn og
fótum, svo að hann lá hjálparvana undir
fai'gi nagandi samviskubits.
Loksins fói'u þeir til herbergja siima.
peir töluðu sín í milli í hálfum hljóðuni
unx ráð til þess að kyrsetja föður sinn.
Mason lá vakandi alla nóttina. Hann grét
ekki en hax-maði beisklega ógæfu sína.
*
■E5:'
Næsla morgun fór lögi'egluþjónn frá
heimkynni sínu í þoi'pi nokkru á Yoi’k-
shireströndinni, og gekk í hægðum sínum
áleiðis tli Grange House.
Hann gekk átta kílómeli'a yfir holt og
hæðir, og sólin ætlaði að steikja hann,
svo að hann flýtti sér ekki. Um klukkan
hálf sjö kom hann til Grange House. par
var dauðakyrð yfir öllu, og húsin mann-
laus.
Hann athugaði nákvæmlega þi'jár hlið-
ar hússins. Framhliðina gat hann ekki
299
skoðað, þá, sem vissi að sjónum. pað
varð ekki gengið þeim megin við húsið.
Hann beið stundarkorn, áður en hann
drap á dyr. Enginn gekk til dyra. Hann
barði öðru sinni, og þá fastara. priðja at-
rennan hefði vakið sjálfa „Sjösofendin'“
en enginn gegndi.
Hann tók í læsinguna, leit inn um glugg-
ana, gekk inn í garðinn og leit upp f
svefnherbergisgluggana.
„petta er ekki einleikið,“ sagði hann
við sjálfan sig, og sneri sér hægt frá hús-
inu til heimfarar.
„petta má undarlegl heita," sagði hann
svo. „Eg verð að fara til Searsdale, áður
en eg sendi skýrslu mina, og spyrjast fyr-
ir unx þenna dr. Williams.“
XXI. KAPÍTULI.
Frelsaður.
pegar líkama Filippusar var þeytt fram
af klettinum, féll hann fyrst svo, að fæt-
urnir voru á úndan. En samkveemt þyngd-
arlöginálinu snerist hann við, og kom xxið-
ur á höfuðið og hægri öxlina.
Undir klettinum var sextugs dýpi. —'
Með hverri fjöru, einkum i ofviðrum, reif
300
straumfallið stórar sandhrúgur og færði
út á haf, og það var auðséð, að straumur-
inn mundi að lokrnn grafa xmdan klett-
inum og fella hann.
Hvort sem flóð var eða fjara, var þar
nægilegt dýpi hverju skipi og staðurinn
alkunnur laxveiðistaður um það leyti árs,
er laxinn Ieitar undir land til að ganga
i stórárnar til fjalla.
Laxveiðarnar eru liáðar ýmislegmn lög-
um. par eru ákvæði um, hvar og hvenær
megi veiða, hve möskvar megi vera stór-
ir á nétjum og fleira þessháttar. Afleið-
ingin er sú, að illgjarnir menn neyta alli-a
bragða lil að fara i kringum þessi ákvæði.
Til dæmis höfðu margir mætur á því
að leggja nel undir klettinn við Grange
House. Ekkert varð séð af landi, en
sjávarmegin var nafður vörður, til þess
að gera þeim aðvart, sem stunduðu ólög-
legar veiðar, þegar vart varð við strand-
ga'sluna. Komið gat það fyrir að strand-
gæslumönnum var gefið í staupinu, svo
að þeir gáðu einkis.
pegar Filippus kom á fluginu niður í
lygnan sjóinn, skein á snjóhvítan likama
lians tilsýndar, ^em væi'i stóreflis sjti-
fugl.
Maður einn, sem reri á báti sínum i
grcndinni, kom auga á likamann á fall-v