Vísir - 17.12.1919, Qupperneq 6

17. desember 1919)
V í SI R
hefðu bandamenn á allan hátt
átl að reyna að lijálpa Rússum
út úr þessu neyðarástandi. En
hvað miklu blóði, sem úthelt
verður, þá teksl aldrei að neyöa
Rússa til að ganga aí'íur undir
gamla okið.
„Tefjið ekki, komið til hjálp-
ar börnum okkar! hjáipið okk-
ur lil að vinna Jiauðsynlegustu
vinnu. Sendið okkm’ ekki stjórn-
málamenn eða lierforingja.held-
ur brauð og verkfæri til að vinna
með að framleiðslurini, og leið-
loga í verklegum framkvæmd-
um, aðra eins og þá, sem komu
i veg fyrir algert fjái’hagslegt
hrun i löndum bandamanna á
ófriðarárunum.“
Göturnar.
Eg skrifaöi i íyrra litla grein
i Vísi um legsteinasmíöi á einni af
stærri götum bæjarins, sem haföi
þann árangur, aö viðkomandi maÖT
ur flutti sig inn á sina eigin lóö
meö „haudverkiö".
I sumar hafa veriö bygö tvö
stórhýsi viö Laugaveginn, og hef-
ir grjótiö í þau veriö flutt á göt-
una innan úr holti en síðan veriö
þar til truflunar umferöinni; og
annar „byggingameistarinn“ eftir-
Jét bæjarbfuirn aö eins rúmlega
þriöja part götunnar til umferöar,
enda gátu ekki bílar né vagnar
rnæst þar sem mjóst var. Og þetta
er nýlega malbikuö gata, sem far-
iö er svona með, sem kostar oí
fjár.
En það á ekki af Laugaveginum
að ganga.
; Nú er farið aö flytja stórgrýti
cim á ný á I.augaveginn, rétt íyrir
innan Klapparstíg, og á þaö lík-
lega aö vera þar til aö trufla jóla-
umferöina og valda slysurn i nátt-
myrkrinu.
Nokkru fyrir neöatr Klapparstig
er veriö aö grafa kjailara. Hvað
hefir nú veriö gert viö uppgröft-
ínn þaöan? Sumt látið á bakviö
næsta ‘hús, en sumt á götuna, og
]>ar situr þáö enn.
iivernig fariö er meö Vatnsstig
milli Laugavegs og Hverfisgötu,
ætla eg ekki að nefna, þvi aö þaö
. er blátt áfram bæjarskömm, sem
allir.geta séö, er þangaö korna.
! Á Skólavörðustig er uýreist bús,
! og Hggja byggingarefnisleifar og
járnstangir ÚLýfir miðjan veginn,
sem eru stór-bættulegar fyrir veg-
íarendur, bæöi 1 björtu og dimniu,
og var hann þó ekki of góður áö-
ur..
Laugavegurinn er mesta um-
íeröargata bæjarins; krökt af
gangandi fólki, bílum og hest-
vögnum. Þaö væri þvi vissulega
viðeigandi, aö tekiö væri í taum-
ana um slíka meðferö á veginum.
Og borgarstjórinn hjálpi nú mér
og mínum, ef slíkt á að haldast
meöan verið er aö byggja á öll -
um lóðunum við Laugaveginn.
JLn hver á nú aö líta eftir þessu;
lögreglumennirnir auövitað. I 16.,
i/., 21., 22. og 23. gr. hinnar nýju
lögreglusamþyktar, eru skýr á-
kvæöi um alt sem aö þessu lýtur.
og er leiðinlegt að þurfa aö vera
aö minnast á þetta í þlöðunum. En
þar sem þessi blettur á bæjarlífinu
sýnir svo áþreifanlega gamla sleif-
arlagiö, þá verður ekki komist hjá
þvi. — Vonandi batnar þetta, eí
einhverntíma fæst yfirlögreglu-
þjónn með „auga á hverjum
Rúui
nýfct og mjög vandað til sölu
með tækifærisverði. A. v. á.
Leíktöiig ékeypis.
Hver sem kaupír fyrir 5 kr.,
10 kr., 15 kr,, 20 kr. og 25 kr.,
fær ókeypis eitthverl eitt leik-
l'ang, sem kostar frá 50 aur.,
kr. 1,00, 1,50, 2,00 og 2,50 —
á tímabilinu frá 10. til 20. des.
Basarinu undir Uppsöinm.
Stíilka-
öskast til háeverká mánaðartíma
Húsnæði á sama stað. Upplýsing-
ar örettisgötu 24,
fingri“, en ekki aö eins „auga á
hverjuin hnappi.“-
Yfir böfuö þyrfti lögreglustjóri
og' borgarstjóri aö taka til alvar-
legrar yfirvegunar umíerðina á
götum borgarinnar. Bílarnir þjóta
meö miskuniiarlausum 'hraöa,
börn og fullorðnir flækjast um ak-
brautirnar og verslariir taka upp
úr vörukössum sinum á gangstétt-
unum; birtugrófir standa opnar
og regnvatniö rennur óhindraö á
vegfareridur vegna þakrennuleysis
á húsunum.
Jú, þeim gefst á aö líta, koriring-
inum og drotningunni og birö
þeirra næsta sumar, ef slikt ástand
á aö haldast þangaö til!
Borgari.
UndírritBðar hafa íii sölu mik-
ið úrval af allsk, nýtísku útsautn
svosem: misl. borðstofusett, baffi-
dúka, tjósadúka og langdúka úr
ágætu hvítu börlérefti, einnig
molli og gase, sófapmða ýmisk
blaðasliður, burstatöskur o. ít.
Ennfremur gyltan 0g silfurlit-
aðann vír og annað lilheyrandi
baldýringu. Mjög vandað npp-
hlutasilki og nærfataléreft.
Eftir nýárið gefcum við veitt
nokkrum stúlkum tilsögn í út-
saum, baldýríngu og léreflasaum.
Kristín Jónsdóttir
og Ingibjörg Etnarsdótítr
■'SbóIavöröust. 4 B, uppi.
Orgel
óskast i skiftum fyrir mjög góð-
an nýjan
Grammophen
A. v. á.
l^prd-bill
nýlegur til söla
A. v. á.
vantær að Sandgerði Hátt kaup
A. v- á.
57
— Hafið þér virkilega verið að hugsa
um mig? spurði unga stúlkan.
— Auðvitað hefi eg hugsað um .yður.
— Gátuð þér séð á mér, að eg var að
strjúka?
- pað gat eg nú varla séð, en þér vor-
uð svo ólikar öllum hinum farþegunum.
Mér virlist þér varla eiga heima á öðru far-
rými.
— Hið sama virtist mér um yður.
- - Eg liefi lika tilil peningai’áð, nú sem
stendur.
- Eins er því varið með mig. Iivað
örlög okkar virðast lík að ýmsu Jeyli. J?að
er eins og forsjónin hafi lálið fundum
okkar bera sariian, svo að við gætum að-
stoðað hvort annað i fraintíðinni. Eg vildi
óska, að eg gæti einlivern tíma gert eitt-
Jivað fyrir yður, sem endurgjaid fyrir alta
þá velvild, sem þér hafið auðsýnt mér í
kvöld.
pað eruð þér, serii liaí'ið reynsl mér
svo góðar, sagði Max og brosti ánægjulega.
í seinni tíð hefi eg verið geysilega dapur í
liuga og bölsýnn.
-— )?að fellur mér illa að heyra. Yitið
þér, að eg held að yður sé ánægja i því
að hjálpa og vernda litilmagnann?
— Aldrei liefi eg nú orðið var við þann
kosl i fa'ri mínu, mælti Max brosandi.
58
- Jú, jú, eg er viss iim að því er þann-
ig varið. Eg held að þér gætuð orðið ágæl-
ur tiðsforingi. Faðir minn er liðsforingi.
Haim er með liðssveit sína á einhverjum
stað, sem néfndur er Sidi-bel-Abbes.
— Já, eg kannast við liðssveitina og
staðinn.
- Eg held næstuni að það sé Jiræðslan
yfir því, að vita livað faðir minn segir,
þegar eg sé iiann núna, sem gerir mér svo
órótt í skapi. J?eir einu tveir menn í heim-
inum, sem eg elska, eru svo harðir í horn
að taka .... eg er eins og öldufaldurinn,
sem brotnar á kletlum þeirra öfJugu geðs-
rauna, JJessir tsreir menn vita ekki einu
sinni að eg er á leið lil þeirra.
Alt í cinu duítu Max i luig ljósmyndirn-
ar-í handtöskunni — ö.uiur var af liðs-
foringja i einkemiisbúiiingi, lrin ai' iand-
könnuðimim Richard Stanton, manninum,
sem eftir því sem sagt var, var bæði misk-
unarlaus við sjálfnn sig og áðra. Honum
fanst nú háll'vegis, að hann óafvitandi
hefði komist á snoðir um leyndarmál.
Menn, þótl harðir séu í liorn að laka,
eign altaf að vera umhyggjusamir við
konur.
— .fá, rauilar. En þegar þessir menn
vilja lifa lífi sínu óáreittir, en svo koma
konur alt í einu, og skerast í leikiun —
59
hvað þá? Er þá Jiægl að húast við því, að
þeir laki því með blíðu?
Maður á altaf að vera góður við þá
konu, sem maður elskar.
Ef Iiann elskaði haua ekki? Nú er
eg að lmgsa um þá tvo menn, sem eg
þekki. Og í þessu auguabliki lnigsa eg
meira um föður minn en . . , . en um
lrinn manninn, sem eg þekki............ Eg
hefi engan, sem eg gæti skrafað um þelta
\ii). pér ættuð nú að í’áðleggja mér eitt-
livað. pér eruð karlmaður .... og mér
l’inst altaf að þér séuð liðsforingi. )?ér
megið ekki álíta eð eg lali svona af blá-
berri i'orvilni. E11 sjáið þér uú til. J?að
myndi vera mér mikil hjálp, eí' þér væruð
liðsforingi, því þá mynduð þér hafa skil-
yrði til þess að vita, hvernig tilfinningum
liermanna væri farið.
Eg hefi verið liðsfoi’ingi, mælti Max.
Honuin fansl engin ástæða lil þess að
leyna þessu alriði fyrir ungu stúlkunni,
sem liann átti nú að vernda, stúlkuuni,
sem virlist líta á hanri sem bróður sinn.
Eg er hi’æddur um, hætti hann við, að
eg skilji kvenfólk ekki vel.
Liðsforinginn, sem eg hugsa nú xun
— faðir minn, — vill sem allra minst
liafa saman við kvenfólk að sælda.
Hann hefír að eins elskað eina konu —