Vísir - 23.12.1919, Blaðsíða 5

VlSIR
[28. desember 1019.
Nýkomlð með Villemoes i FATABUDINA
Barnasols.ls.ar. Telpuls.ápur. KLarlmpeysur
ódýrar vandaöar
BestaðverslaiFATABUÐINNI
Hainarstræti 16. Sfmi 269.
T. M. Hornung: dh Sönner
eru þau langvöuduðustu og hljómíegurstu sem hingað Lafa flust. Fást með
mánaðarlegri afborgun (aðeins eitfc stykki fáanlegt fyrir jól). Kaupið aðeins
hljóðfæri í sérverslun.
Hljóðfærahús Reykjaviknr, Aðalstrati 5.
Broderingar, mikiö úrval. Best verö. Nýja verslunin, Hverfisgötu 34.
Piano
Nýkomiö mikiö úrval af
Gumiairegnkápum
á karla og konur
Reguhöttam, borðteppnm o. tlelra til
■arteias Einarssonar & Co.
Ford-bill
óekast til kaups.
A. ▼. á.
Þar eð nú eru gerðir samningar milli samlagsins og Lœkna-
(élagsins, er skorað á samlagsmenn: 1. að greiSa ógoldin iðgjöld aln
2. að tilkynna gjaldkera samlagsins hvaða lækni þeir kjósi sér og
3. aS afhenda gjaldkeranum alla ógreidda reikninga fyrir yfirstand-
andi ár, alt fyrir 1. janúar n. k.
STJÓRNIN.
57
leigja sér herbergi, heldur til þess að fá
upplýsingar.
Já, það var öldungis rétl. Frú Delatoui-
liafði eftir lát manns sins, selt honum,
Anton Schreiber, v^itingahúsið. Til allrar
óhamingju höfðu hvílt á því dálitlar skuld-
ir. pegar þau- voru greiddar, var lítið af-
gangs. Frúin, sem hafði verið mjög sorg-
bitin yfir láti manns sins, hafði flutt til
Oran, þar som hún. með aðstoð góðra
manua, hafði sett á stofn tóbaksverslun.
Vonandi befði hún haft nægilegt sér til
viðurværis, af þessari atvinnugrein. par
væru margir hermenn, og þeir notuðu
allir tóbak. og þyrftú líka póstspjöld til
þess að senda kunningjum sínum.
Hvað frúna sjálfa álirærði, liafði hún,
cftir að maður hennar dó, mist alla löng-
un lil lífsins. Delatour hefði lika verið
ágætis eiginmaður, en hann hefði lengi
verið 'heilsulilill. Frúnni hefði smá farið
aftur, og fyrir tveim áruni hefði frést um
dauða hennar. Dóttir hennar, sem væri
einkar geðug stúlka, hefði fyrir tilstilb
einhverra kunuingja móður hennar, ráð-
ist sem einskonar aðstoðarmaður hjá eig-
anda „Hotel Splendide“ i Sidi-bel-Abbes.
Hún væri þar enn þá, eftir því sem hann
vissi best, nema hún væri gift. pað væru
58
nú nokkrir mánuðir síðan hann hefði fx*étt
frá Oran.
Sidi-bel-Abbis....Ef til vill heimili
Sanda de Lisle. En hvað þetta var undar-
legt. Skyldu þá örlögin tiaga þvi þannig,
að leið þeirra lægi enn saman um stund?
Nú var enginn vafi lengur. Teningun-
um var kastað.
Max undraðist það. að þetta hafði ekki
meiri áhrif á hann. Alt varð að víkja fyrir
þeirri hugsun, að nú yrði hann að fara til
Sidi-bel-Abbes.....pelta arabiska nafn
hljómaði í eyrum lians sem klukkuómui',
sem heyrist mn miðnæturskeið, og til-
kynnir annað tveggja, dauða eða fæðingu.
Honum virtist eins og eitthvað dularfult
band sorgai- og gleði, sem ómögulegt Var
lægi nú t'ramundan sér .... eitthvert sam-
að greina. Og honum sýndist fortíð sín,
með mörgum hugþékkum endurminn-
ingum, um ástaræfintýrið, sem endaði svo
skyndilega, hinn raunalegi harmleikur
lians hnyndaða réttar alt þetta’ virtisl
honum nú að eins hafa verið láhgur og
krókóttur vegur, er legið hefði til þessá
hulda æfintýrastaðar — Sidi-bel-Abbes.
Löngiminni til þess að snúa við — til
þess að láta undir höfuð leggjasl að frám-
kvæma það, sem haan stundum hafði tai-
59
ið skyldu sina, og Stundum blálieia vit-
firring gerði nú ekki varl við Sig.
Honum duldist það ekki, að bráðlega
myndi hann bæði verða nafnlaus og fá-
tækur. En þótt undarlegt mætti virðast,
hafði þessi fullvissa ekki lengur nein áhrif
á hann. Allar hans hugsanii| vöfðust nú
um það eitt, að geta koinisl i tæka tíð,
til þcss að njóta miðdegisverðarins með
Sanda de Lisle, og geta skýrt henni frá,
að hann ætlaði lika til Sidi-bel-Abbes.
VII.
Hinn djaríi riddari.
Max flýtti sér aftur til Hotel „St.
Gorges“, en kom þangað ekki fyr en i'jórð-
ung stundar eftir fimm. llann vonaði, að
Sanda myndi fyrirgeía sér, þegar hann
hefði skýrt henni frá ástæðum. Hann
hafði mikla löngun til að segja henni all
af létta. Var hún ekki i raun og veru sú
eina manneskjan í Ijögra þúsund mílna
svæði, er nokkuð léti sér ant um örlög'
hans? -
í laufskáJa veitingahússins, sem var um-
hiktur af háuni aldin-, pálmaviðar- og
cyprestrjám er mændu við hinn dimro-
bláa afrikanska hiininn, sátu mcnn i smá-