Vísir - 27.12.1919, Síða 4

VlSiR
Frö. Xjand.@símanum
27. des. 1919.
Landssímastöðin í TuDgu verður lokuð fyrst um sinn vegna
sóttnæmra veikinda.
H.f. Sjóvátryggingarfélag islands
Austurstræti 16, Reykjavik.
Pósthólf 574. Símnefni: Insuranae,
Talslmi 542.
Allskonar- sjé- og stríðsvátryggingar.
Skrifstofutími kl. 10—4. Laugárdögum kl. 10—2.
Versluurskéli Islaats
Nemendur era beðnir að mæta í skólanum 27. þ. œ. (í dag^
kl. 2—3 e, h.
Áriðandi að allir mæti.
Þeir sem pantað hafa þakjárn hjá okkur eru beðnír að gera
út um kaupin sem allra fyrst, því að byrgðir þær, er við fengum
i „Willemoesu, geta þrotið fyr en varir.
. Þórðnr Sveinsson & Co. Hótel ísland. Sími 701
Sinnngnr og siðprúðnr
Drengur
óskast strax til að bera út
Vísi tii kanpenða.
f 1111
Góö stúlka óskast i. jan. e‘5a
.-■trax. A. v. á. (392
Svart veski með nokkrum seÍSl-
uin o. fl. týndist á aðfangadag.
Finnandi skili á afgr. Vísis gegn
fundarlaunum, geri a’Svart í sima
732, eða slái utan um veskiö og
leggi í póstkassa, merkt: Pósthólf
412- (418
Fundinn handhringur á föstu-
daginn 17. þ.m. á þilfarinu á ,,Gull-
i'ossi“. Vitjist til Þorst. Þorsteins-
sonar, Laugaveg fx). (417
Telpan sem fann gullhringinn á
fisktorginu i gær, merktan B. B„
er vinsamlega beöin aö skila hon-
um á Laugaveg 32 A. (416
Silfur sigarettu veski hefir taj)-
ast á Laufásveginum á 1. jóladag.
Skilist gegri fundarlaunum i Tjarn-
argötu 28. (415
Kvenúr íundið. Vitjist á Lindar-
götú 36 (uppi). (413
Muffa hefir fumlist. X’itji^t
Frakkastíg 17. 1 407
Tapast hefir gylt liengi á Káia-
stígnum. Skilist á Skólavörðustíg
25 gegri fundarlatmum. (408
Ljósblátt slifsi tajiaSikt 1 mið-
bænum í fyrnidag. Skilist gegn
fundarlaunum á ljósmvndastofu
Sigr. Zoega & Co. (407
Tvenn hnííapör töpuðjtst frá
iersl. jons Zoega, ofan á Bók-
hlö'öúStíg. Skilist á Bökhlööustíg
6. (4iq
Budda tapaöist í miðbænunt .
gær síðdegis. Skilist á Grettisgötu
34 gegn fundárlaunum. ,( (41:;
óskað er eftir aö jfá OrganMuv
I. keypta hiiS hráðasta. A. v.
\ ' (4n
Versl. Hlíf selur: NiðursoðiS,
kirsuber, jarðarber, anauas.
sultutau, fiskabollur, grænax
baunir, leverpostej og sardínur.
Ennfremur epli, appelsínur, viu-
ber og súkkulaði, sælgæti,
búðingsefni og efni í kökurnar
með jólasúkkulaðinú og kaffinu.
(279
Brensluspritt fæst ódýrast í
versl. X egamói, Laugaveg 19.
Ef ykkur vantar dívaná eöa dýn-
ur fyrir nýárið, j)á gerið svo vel
að líta inn á Laugaveg 50, Jón Þor-
steinsson. (414
' I • ' : ("' .-
Féla gspren tsm iðj«rt
60
Max vai neyddur lil þcss að koma nær
og lilusta á skýringar ungu stúlkunnar.
Stanlon lét eins og ekkert hefði ískorist.
Hann sat með úlbreitl landabréf fvrir
framan sig á borðinu, og eftir að hann
hafði tekið uiidir kveðjit IVIax, sýndist
bann beina athygli sinni óskiftri að landa-
bréfinu. Max virtist það á öllu auðráðið,
að honum bæri að draga sig í hlé, og láta
þau tvö eftir afskiftalaus. Hann stamaði
fram afsökunum, að hann hefði störfum
að gegna, og vildi ckki trufla þau, og
gekk því næst út úr laufskálanum. pað
leil lielst út fyrir, að Sanda gleddisl yfir
þvi, að fá nú aftur færi á því, að véra ein
með Stanton.
Max var báeði angraður og vonsvikinn.
Ýfirlýsingar Söndu um vináttu hennar
höfðu ekki átt sér dýpri rætur. Hún hafði
álgerlega gleymt nýja k’in'i sínum, er hún
hitti fornvin sinn. Hann vissi ekki gerla,
hvort hann ætti nú framár. að hugsa mn
miðdegisverðinn með Söndu. Hann hafði
boðið Söndu, en þvi myndi hún nú senni-
lega hafa gleymt. Mjög líklegt var, að hún
og Stanton hefðu ákveðið að vera saman
þá iim kvöldið. pað var erfitt úr að ráða,
því vel gat skeð, að Sanda’hefði nú samt
sem áður ekki gleymt iniðdegisboðinu.
Max ákvað að senda Söndu nafnmiða
61
sinn, og skrifa á liann, að hún skyldi á
engan liátt álita sig hundna til þess að
koma til miðdegisverðpr með hoinun, þó
að sér væri það enn þá sama ána^gjan. að
hún þægi boð sitt. Nafmniða þennan lét
hann flytja upp á herbergi hennar.
J?ær mínútur, sem liðu á meðan Max
Doran beið eftir svari Söndu de Lisle,
virtust honmn aldreí ætla að taka enda.
Hann lifði upp í huganum raunaviðburði
undangengins tíma: Dauði Rósu og jáln-
ing hennar stóðu honum nú ljóslifandi
fyrir. hugskotssjónum. Honmn sýndist
framtíðin skuggaleg og geigvænleg.
Störf þau, sem hann sagði Söndu uö
tafið hefðu fyrir sér, höfðu ekki verið í
öðru fólgin, en að reika frá veitingahúsinu
St. George til pósthússins, til þess að sendá
þaðan tvö símskeyti. Annað var til Edwin
Reeves, hitt til Billie Brookton. Billie.
hafði beðið hann ákaft að láta sig vita
hvernig honum gengi.
Hefi tapað öllu, skrifaði hann. —7
Skrifa nánar í hréfi. Takið yður ekki fréll-
irnár nærri. Sælar. Vona að hamingjan
fylgi yður. Max.
Max fanst það nndarlegl, að liann fann
ekki lil nokkurs trega, þegar hann sendi
síniskeytið til Billie. Hann hafði óljóst
hugboð um það, að þessi stúlka, sem var
62
eftirlæti þúsunda, vatxi lioiuun löngu
glötuð. Sanda de Lisle var lík Billie. Eins
var guilna hárið, eins voru fögru andilts-
drættirnir. En það var meiri festa og ein-
lægrii í svip Söndu, og rödd hennar var
miklu látlausari og hlj’ómíegurri. Ekki
gal liann hugsað sér nokkra stúlku yndis-
legri en Söndu, þegar hún hafði lekið
eftir hoiium úti í laufskálanum. E11 töfra-
hjarmi fegurðar lieimar þá, var tendraður
af Stanton, og ef Max hefði ekki þá þeg-
ar verið búinn að geta sér !il um leyndar-
mál heniiar, hefði hann hlotið að lesa það
út úr augnaráði hennar og svipbrigðuin
á þeirri stúndu.
Ivlukkutíma síðar kom Max aflur til
gistihússins. Hami spurði dyravörðinn
hvort þar væri nokkuð bréf til lians. Jú,
það stóð lieinja. Max tök við bréfinu, og
datt um leið í hug, að ef til vill væri þetta
mi síðasta sinni, sem hann tæki á móti
bréfi með utanáskriftinni „Doran“.
Bréfið var frá Söndu. Að eins t'áar lín-
ur. Hún sagðisl verða í jaufskálamiui
klukkan liálf sjö, ef Mr. Doran vildi þa
vcrða þar lil staðar. Klukkuna vantaði að
eins þrján núnútur til þess að' vcrða hálf
sjö. Max liraðaði ferðinni tii laufskálan.s.
alt hvað hann mátti.
Nú var öðru vísi umliorfs en siðást.