Vísir - 12.01.1920, Síða 2

Vísir - 12.01.1920, Síða 2
VfSTB ))HamM hafajyrirliggjandi: ■aKchettskyrtar, hvitar eg mislitar, Drengjaflibba Flibbahnappa Flibbanælur Manchetthnappa Slifsisprjóna. Bókafrega. Davíð Stefánss.: Svartar fjaörir. Rvík. 1919- „Svartár fjabrir14 nefnir höf. þessa fyrstu bók sína. Og því ber ekki ab neita, aö sumstaðar er dökt yfir henni. En þaö slær líka víBa gullslikju á dökkar fjaSrirnar. Þaö er stundum ekki auögert, aö segja hver er styrkur eða sérein- kenni einhvers skálds. Einkenni sumra eru margvísleg, en ekkert yfirgnæfandi. En um þessa bók veröur þaö ekki sagt. Iiöfu'ðstyrk- ur þessa skálds er augljós. Hann er þar sem hann getur sameinab yrkisefni sín þjóösagna og þjóö- kvæöa-forminu. Sé yrkisefnunum þann veg háttaö, að slikt sé ekki ant, þá tekst honum aö jaínaöi ver. Hreinustu tónunum nær hann þar, sem hann getur felt frásögnina inn í þjóðkvæSaformið.Tærust streym- ír ljóðlind hans fram þar, sem hann tiær gömlu viðlagi við sönginn. Hann veit þetta sjálfur og þroskar þennan hæfileika. Þess vegna eykst honum alt af næmleiki til þess a'8 finna um leið og kvæði er að frjóvgast 5 sál hans, hvort þvi fer þessi búningurinn betur en hinn.. Fyrir þessa sök er sjaldan am- súgur i kvæðum Davíðs. En þafi er i þeim seifiandi söngva-þungi. Þessi erindi t. d., þau eru ekki hávær, en þau fara ekki fram hjá hjarta neins manns, sem les þau: „í hjarta rninu er hátifi. Hver hugsun og tilfinning min verfia afi örsmáum englum, sem allir fljúga til þín.“ Efia þetta erindi úr kvæðinu „Una“, sem er eitthvert fallegasla kvæfiifi í bókinni: „í hvítu brúfiarsænginni sef eg honum hjá; .... en Gufi heyrir hjörtun af hamingju slá.“ Davifi yrkir sjaldan um ólgu og umbrot hins ytra lifs. Hann kvefi- ur ekki um stjórnar-far og lands- hagi. Ljófi hans eru því engar dæg- urflugur um einstaka atburfii. Hafi þau gildi í dag, þá lifa þau jafnt eftir tugi ára. Þau eru öll um bylgjugang hins innra lífs. Ö11 efia flest um tilfinningar. Og Da- yífi er ekki bundinn vifi eina teg- und tilfinninga. Ljófi hans eru ekki einræn og leikin á sama streng- inn. Þar er grátdöpur sorg. Þar selur það sem eftir er af Vetrarhöttum með 20% alslætti. er heilög glefii. Þa*r er átthaga ást, sonarást, og fyrst og fremst ástin til konu, stundum hrein eins og mjöll og „fögur eins og óskir Gufis“, en stundum blandin sorg og söknufii. í öllum þessum tegundum kend- arkvæða.nær hann vífiast einhverj - um þeim tón, sem snertir mann. Sum þessi kvæfii eru ekki nema fáein erindi. En þau sýna mikla og mefifædda Ijófigáfu. Eitt kvæfii er þarna í „Svörtum fjöfirum“. sem mörgum mun ef ti’ vill verfia hneykslunarhella. Þafi er .Gullleitarmafiurinn*. Þar stendur: „A8 leita — er afi þroskast í drottins nafni“. og sífiar i kvæfi- inu: t „Afi finna — er afi vcra drottinn sjálfur.'1 En svo kemur kjarninn. „Því hamingja min er afi — leita." Skáldifi vill heldur vera afi þroskast i drottins nafni en vera Drottinn sjálfur. Leitin afi sann- leikánum er lionum meira virfii en sannleikurinn sjálfur: ..stafireynd- in veldur — falli." Þetta telja sumir fálm út 5 loftifi. En hvafi væri lífifi, ef öllu væn náfi ? Annars er þetta kvæfii, „Gu1l- leitarmafiurinn", nokktifi langdreg- ifi, og eitt þeirra fáu kvæfia i bók- inni, sem er þreytandi á köflum. En þafi eru lika i þvi bjartir glampar. Davífi yrkir þarna eítt kvæfii um blófinóttina miklu í Paris, „Barthó j lómeusarnóttin". í því kvæfii er ! margt fallegt. og kvæfijfi er alt kröftugt. En þó hefir honum mis- tekist mefi þafi. Þafi cr of langt. Hátturiim of þungur í vöfum, nema vifi mifihluta kvæfiisins. Á því kvæfii sést, hvar Davífi missir enn marks. Kvæfiifi er ekki stem ningsljófi. Efnifi er elcki nógu ljófi rænt til þess, afi hann geti leikifi COLGATES á lager Jóh. Ólafsson & Co, Símí 684. Reykjavik. Símn. nJawelB sem hefir vcnfi verkstjóri í tólf ár vifi fiskverkun og fleira,, ósk- ar eftir atvinnu. Upplýsingar í síma 368 í kvold og á morgun frá fi til 7 eftir mifidag. sér afi því og gefiö þvi þann strcngjahljóm, sem er honum eig- ínlegastur. Þá er munur á næsta kvæfii, „Fóstra min“; þafi snertir. í slíkum kvæfium er Davifi söngv- arinn í ríki sínu. Þar hrynja Ijófi- perlurnar i skaut manni, hver ann • ari fegurri: „Eg sé hana hvar hún situr á sængur-stokknum enn mefi sálmabókina sína, sátt vifi gufi og menn. falléga ljóðlinu. Og þær eru orfi um þær enn fallegri frá sama) hóí. .: i J. Bjömsson. Hún syngur sálmana gömlit,. er söng hún yfir mér, og grætur enn þá hifi góöa, sem grýtt og krossfest er.“ Af þeim ungum mönnum, sem nú yrkja á landi hér, eru þeir taldir efnilegastir, Stefán frá Hvitadal, Jak. Thorarensen og Davífi. En Davífi er þeim báfium meiri. Ste- fán leikur' á einstrengjafia hörpu. Ljófi hans eru fögur mörg, en fá- breytt afi efni. Jakob er grófur og oft óheflafiur. Og sum yrkisefni hans eru ekki ljófihæf. Hann er kjarnyrtur, en ekki afi sama skapi faguryrtur efia næmur á listgildi. En Davífi er hvorttveggja í senn. íágafiur og fjölbreyttur. Ljófigáfa hans lykur um langt um stærra svæfii en Stefáns, og er laus vifi allar hrufur og hnýfla Jakobs. Og hann sameinar betur en þeir báfiir höfufieinkennisannra ljófia: fegurfi og kraft. Þetta erindi úr kvæfiinu: „Þu, sem cldinn átt í hjarta", er þessu til sönnunar: „Þú átt lönd til ystu ósa, elfur, fossa og hæstu tinda. Þú átt eldfjöll öll, sent gjósa, 'ofurmætti hafs og vinda, .angan hinna raufiu rósa, regns og.sólar grófirarmátt, j' hamingjunnar hjartaslátt, hugsjónanna andardrátt, drauma nætur, daga Ijósa, djúpsins gull og loftifi blátt." „Svartar fjafirir" geyma marga Slmskeyti M SrélUrttiM Vfai«. Khöfn 1 1. jan, Frifiur á kominn. Wolffs fréttastofa tilkynnir, aö undirskrift írifiarskilmálanna hafi staöifi í 8 mínútur og hafi Þýska- land og 14 önnur lönd undirritafi þá. Talifi er að þeir hafi öölast gildi laugardagi&n 10. þ. m. kl. 4,15 eftir hádegi. Þýskir fangar sendir heim. Clemenceau hefir undirritafi skipun um heimsending- þýskra fanga. Frá Sviss. Símafi er frá París, afi sendi- nefnd sé væntanleg þangafi frá Sviss til afi fá fulla tryggingu fyr- ir því, afi hlutleysi landsins sé \dfi- urkent þó afi þafi gangi í þjófia- bandalagifi. Herlifi til Súðurjótlands. Franskt og enskt herlifi er kom- ifi til Sufiurjótlands sein gæta á hagsmuna bandamanna þangafi tif atkvæfiagreifislan hefir farifi fram. Stórveislur og hátifiahöld i utidir- búningi. Gjaíir ti SÆmverjans apríl —desember. frr””’"” .heit frá .S'..’‘rgfir' Sgnrfis- syni kr. 5.00, Ónefndur kr. 300.00, Jónrna ólafsson kr. 10.00 afhent af Morgunblafiinu kr. iio.or á- heit frá ónefndri konu kr; 5.00, frá ónefndri kr. 5.00, áheit frá V. kr. 50.00, Ónefndur kr. 25.00. —• Bestu þakkir. Rvík, 31. des. 1919. Júl. Árnason.

x

Vísir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.