Alþýðublaðið - 04.05.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBtiÁÐlÐ
Pólför Nobile.
Frá Stolp er símað: Loftskip
Nobiles lagði af stað í nótt til
Spitzbergen. Menn búast við því,
að pað verði fjörutíu og finnn
klukkustundir á leiðinni.
Um dagiun og wegima.
Næturlæknir
er i nótt Daníel Féldsted Veg-
húsastíg, sími 1938.
Leikfélag Reykjavikur
hefir undanfarnar vikur verið að
æfa «Æfintýri á gönguför» eftir
C. Hostrup. Er leikritið nú að verða
full æfí og verður leikið i fyrsta
skifti á pessu leikári á sunnudag-
inn. Mun pað án efa gleðja marga
bæjarbúa, að petta vinsæla leik-
rit verður sýnt nú, og munu marg-
ir nota tækifærið að skemta sér
eina kvöldstund við að horfa á
pað einkum par eð búast má við
góðum leik og vinsælustu söng-
inenn bæjarins syngja F.
Veðrið.
Hiti 5—12 stig. Heitast hér í
Reykjavik. Lægð vestur af Bret-
landseyjum. Hæð fyrir norðan
land á suðurleið. Horfur: Aust-
læg átt um land alt.
Dr. Knud Rasmussen
flytur í kvöld 2. fyrirlestur sinn
um andlegt líf og menningu Eski-
móa. Flytur hann fyririesturinn í
Nýja Bió kl. 7Vá- Inngangur kost-
ar 50 aura — og fást aðgöngu-
miðar í bökaverzlun Sigfúsar Ey-
mundssonar.
Nið ur jöf nun ar skráin
verður tekin til nákvæmrár at-
hugunar hér í blaðinu. Þess skal
getið, að Björgúlfur Ólafsson á
að greiða 600 króna útsvar, en
hann hefir nýlega keypt Bessa-
staði fyrir 100 púsund og á Vr
milijón króna í „Shell á íslandi“.
Hvað segir alpýða pessa bæjar
um petta? Lesið ritling Magnúsar
V. Jóhannessonar um skattsvrkin.
Franskur Togari
kom í margun að fá sér kol.
Rikisstjórnin
hefir ákveðið, að reisa skuli
Suðurlandsskólann iað Laugar-
vatni. Er pá endi bundinn á deil-
Bæjarfrættir Odds Sigurgeiris-
sonar: Hefði helzt viljað komaist
hjá blaðadeilum; hlýt saimt að
hnekkja peim áburði Morgun-
blaðsins, að ég hafi stungið af
úr kröfugöngu verkamanna 1.
maí. Aðrar missagnir „Mogga“
læt ég aðra um að eltast við.
Var heppinn að vera skki í forn-
búningi nefndan dag, hefði ella
verið rifinn.
Deilt um jafnaðarstefnuna eftir
Upton Sinclair og amerískan í-
haidsmann.
Kommúnista-áuarpid eftir Karí
Marx og Friedrich Engels.
Bylting og ihald úr „Bréfi tii
Láru“.
Rök jafnadarstefnunnar. Otgef-
andi Jafnaðarmannaféiag fslands.
Bezta bókin 1926.
Fást í afgreiðslu Aipýðublaðs-
ins.
una um skólastaðinn, en sú deila
hefir mjög tafið fyrir írarn-
kvæmdum í skólamáli peirra
Austanvera.
„Lyra“
fór í gærkveldi.
Siys.
Fyrir fáurn dögum var saknað
eyis af kyndurunum á „Fylla“.
Héldu rnenn, að hann myndi ef
til vill hafa fallið niður á milli
skipa og druknað. En í gær fanst
lík hans i kolarúmi skipsins.
.liafði failið skriðía úr kolabing
og oröið honum að bana. Kyndari
pessi hét Jörgensen. „Fylia“ er
nú farin út að lokinni ketil-
hreinsun.
Bæjarstjórnarfréttir
verða að bíða par til á morgun.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætf
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
LjósmymsIastoSa Þorl. Þorleiís-
sonar Áusturstr. 12. uppi simi 1683.
Fljót afgreiðsla.
Gerið svo vel eg aíiiugið
vSrurnar og verðið. Gaiðm.
B. Vikar, Laugavegi 21, slmi
658.
Miintð ©Stir hinu föibreytta
úrvali af vecjgimsrmdnm ís-
lenzkum og útlendum. Skipa-
rayatdir og fl. Sporöskjurammar
Freyjugotu 11, sirni 2105. Myndir
innrammaðar á saina stað,
Sohkar— Sokkar— Sokkar
trá prjónastofunni Maiin oru i&-
i-enzkír, endingarbeztir, hiýjastiir
Útsala á brauðum og kökum
frá Alpýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðut
Haraidur Guðmundjson.
Alpýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
ef til vill réttara sagt, hvar hún átti heima
til skamms tíma?“
Ég ætla að hraða för minni pangaö sam-
stundis."
„Hinn síðarnefmdi," sagði hann dálítið hik-
andi. „Vitið pér, hvar hanin á heima?“
„Á Barnes,“ svaraði ég. ,,Baróniran hefir
látið mér .í té áritun og niafn hans, eins
og hann lét mér í té nafn yðar og áritun,
Hann var pögull urn stund.
„Er pað kann ske Matthevvs eða Sarto?“
bætti ég við.
Pað var orðið koldimt, pegar ég kom til
Barnes-stöðvarinnar frá Waterloo. Ég átti
all-erfitt með að finna hús pað, er Sarto
bjó i. Þessi sami maður hafði skrifstofu,
eins og ég síðar koinst að raun um, ,í
Great-George-götu- Hann hafði verið i sjó-
liðinu áður en hann gerðist njósnari fyrir
fósturjörö sína, italíu. Hann var enn ungur
að aldri, glæsimenni, skemtilegur og kiurteis.
Hann sat að borði með fconu sinni, einnig
ítalsfcri að ætt og uppruna. En nafnspjald
mitt og orðsending frá mér þar með þess
efnis, að ég kæmi frá sendiherraskrifstof-
unni, gerði pað að verkum, að hanin kom
undir eins til móts við mig.
Ég afsakaði jrað að gera honunr óniæði,
einkum á pessum tíma sólarhringsms, og
par með trufla hann að máltíð og skýrði
honum frá pví, að ég væri nýfeoiminn til
borgarinnar beint frá ftalíu, — að ég væiri
að reka erindi hans hátignar, Victors Em- 7,
manueis, að ég hefði fengið nafn hans oig
heimili hjá Giannini baróni, og að ég pyrfti
að fá skjót, greið og gild svör upp á spurn-
ingar mínar.
„Þér ættuð að skoðia mlg sem einlægan
vin ha-ns hátignar Italíukóngsins og tryggan
vin ítalíu, pví að hvort tveggja er ég. Treyst-
ið mér pví' takmarkaiaust, pví að það er
yður óhætt. Þér eruð starfsma-ður pess samia
manns, sem ég er. Ég vii fá, — og ég
Irarf að fá, — má til að fá og skal fá
eitthvað að vita um stúliku, s-em heitir Clar-e
Stanw,ay.“
Hann 1-eit á miig stórum, svörtum augum.
Hann svaraði efcki pegar í stað.
„Þér munuð áreiðanljega þekkja han-a. Ég
krefst vegna hans hátignar, Victors Emimfl-
nueis, að fá að vita alt, sem pér kunnið
um hana að vita,“ bætti ég- við.
„Hver hefir sa-gt yður, að ég gæti g-efið
gagnlegar upplýsingarl um hana?“
„Jú; pað gerði nú annar njósnari. Ég
þekki Clare Stanway sjálfur. En samt veit
ég ekki núna, hvar hana er að fiinna."
„Hvað er þetta! Þér 'þekkið hana líka. Þá
þekkið pér vin hennar, 'Henry White, sem
fanst dauður í Sydenham fyrir ekki laraga-
löngu.“
„Hann getur varl-a heitið vinur hennar.
Hann hefir ef til Vill pózt vera pað, an
hann var það naumast, 'býst ég við,“ sagði
ég og horfði um feið rannsakandi á hann,
„Hún er grunuð um að hafa myrt hann,
eða er ekki svo ?“
„Að eins grunuð. En hún myrti hann ekki.
Ég er alveg viss urn, að hún gerði p-að
,-ekki.“
„Hvers vegna eruð pérJ svona viss um
sa'kleysi hennar?“ spurði ég alvarl-ega.
„Það má ég ekki, — get ég ekki og skal
ekki segja yður, enda kemur pað ekki p-essu
m-áli við. Þér eruð sjálfsa-gt ekki að rann-
saka sakleysi eða sekt p-airrar veslings
stúlku.“
„Það er rétt hjá yður. En segið mér sa-mt
— og segið mér satt -L: Hvar er hún nú?“
„Ég get ekki sagt yður, hvar hún er