Vísir - 27.04.1920, Blaðsíða 3

VÍSIR
Bestu fermingarúrin
og aðrar ferming-argjafir
f mestu úrvali hjá
Pétri Hjaltested
skri vorum, sannköllu'ð andans-of-
tirmenni. ÞaS mætti þvi ætla, aé
Þessir menn, kæmu fram á ritvöll-
Jtm til þess að kveða þrek og dug
1 þjóS sína, vekja hana til andlegi'T
ar og likainlegrar elju og atorku,
þvi það hefir veri'S eitt af æ'ðstu
tnarkmiSum skáldanna frá alda-
ó'ðli. ' ;'j.
En því miður koma ýmsir þess-
ara manna, er ritdómararnir lofa
pvo mjög, almenningi fyrir sjónir
J grátk vennagerfi, sí-sönglandi um
tmynduð ástrof og harma, er þeir
sumir hverjir þekkja víst frekar
af „eldhúsrómönum“ en eigin
reynd. Sumir þeirra eru lika á
Peim aldri, er tnönnum kr eðli-
tegast
.... aö bera Ijetta lund
líf þó skrykkjótt gangi ....
■euda er það hálf-kátbroslegt, að
óeyra unglinga, sem ekki er sprott-
grön, stagast sí og æ á skugga-
hliðum lífsins. En jafnframt er það
sorglegur vottur þess, hvað and-
*egum þroska þjóðarinnar er á-
bötavant, og meðan hún er þannig
stödd, væri það því stór velgern-
mgur, gagnvart þjóðinni, fyrir þá
menn að þegja, sem litið annaðl
geta boðið henni, en bölsýni og
örvinglun; hún á nóg og meira
*-n nóg af slíkum fjársjóöum, þó
^ndlegir leiðtogar hennar örfi ekki
þessa eiturlind, sem á síöari tím-
ntn hefir svo að segja grafiS sig
lnn að lijartarótum þjó'ðarinnar, og
er 0g verður þjóðinni til stór-
ónekkis, hæði hvað andlegar og
ókamlegar framfarir snertir.
Skáld og mentamenn, er mi'fila
þjófi, vorri af andans aufii sínum,
hafa jafnframt þeirrar skyldu aft
gæta, að byrla henni ekki eitur i
stað ódáinsveiga; eitur. sem lamar
þrek hennar og dáð, andlega og
líkamlega, en það gerir allur höl-
sýnis-skáldskapur, hvort sem hann
er í bundnu eða óbúndnu máli. En
það er þeirra verkefni, að lyfta
henni úpþ yfir stnámunasemi dag-
lega lífsins, opna fyrir henni fram-
tiðarlandið, land trúaf og vonar
á alt sem er gott og göfugt; færa
henni nýjar hugsjónir lil ]tess, að
lifa fyrir, og efla þannig dug henn-
ar og dáð, svo hún læri að líta
bað hátt, að hún sjái geislana, er
roða hlíðarnar, meðan dalirnir eru
huldir skuggum.
Þorst. Finnbogason.
Simskéyti
Vteta.
Khöfn 26. apríl.
Banniö í Noregi.
Aðflutningsbann á öli. sterkara
en 4-75%’ var afnumið af norska
þinginu í gær.
Finnar og bolshvíkingar.
Erá Helsingfors er simað. að
Rússar hafi í svip slitið vopna-
hléssamningum við Finna.
Allsherjarverkfall í Frakkiandi.
Frá. París er símað. að búist sé
við allsherjarverkfalli j. mai. og
cr inikíll viðbúnaður hafður tií að
hæta úr því.
Frá San Remo
er sírnað, að Bretum hafi verifc
faliö að hafa tilsjón með Mesó-
potamíu og Palæstínu. en Frökk-
um með Syríu. Skorað hefir verið
a Wilson forseta að skera úr um
Armeníu. — Palæstína á að verða
framtiðar þjóðarheimkynni Gvð-
inga.
Verslunarmál Rússa.
Verslunarmálanefnd frá Rúss-
mn á að leita' samninga víð þær
þjóðir Norðurálfunnar, sem hags-
muni geta haft af viðskiftum við
Rússland. í lok maímánaðar. '—
Ráðgerl er að Kaupmannahöfn
verði iniðstöð utanríkisviðskifta
Rússa.
Khönf í rnorgun kh 8,31.
Kosningaúrslitin í Danmörku.
Viö íólkþingskosningamar í
Danmörku í gær. féllu atkvæði
þannig:
Vinstrimeim. .. fengu 350400 atkv.
jafnaðarmenn . — 300000 —
íhaldsmenn . — 201000 —
i'óttækii' vinstrimenn
(Zahle-flokk.) fengu 122100
atv.rekendafí. fékk 29300 —
aðrir .............. 20000 —
Vinstrimenn fá. 48 þingsæti.
jafnaöarmenn, 42. ihaldsmenn 28.
róttækir vinstrimenn ly og at
vinnurekendaflokkurinn 4.
—o—
Zahle-flokkurinn hefir heðið
stórkostlegan ósigur. inist nálega
helming þingsæta sinna, en íhalds-
flokkurinn unnið mjög á.
t

_nL- «||| ^
Bæjarfréttir.
Huginn
fór héðan i rnorgun með blaut-
fisksfarm til Englands. Mun eiga
að sækja koh
Veðrið í dag.
Frost var öllum veðurathugana-
stöðviim í morgun sem hér segirt,
Rvík 2,5 st., ísafirði 3,4. Akur-
cyri 4. Seyðisfirði 3, Grímsstöðum
4 st. —- Loftvog hæst fyrir norð-
vestan land og stígandi. Norðan-
átt með nokkru frosti og hríð víða
iim Norðurland.
Suðurland
fer héðan á morgun til Aust-
fiarða.
Góður búskapur.
Einhver fjárflesti bóndi í Húna-
vatnssýslu er Jón Pálmason á
Þingeyrum. Hann á um 800 fjár,
á annað hundrað hesta og margar
kýr. Þegar eftirlitsmenn voru að
skoða heyjabirgðir bænda þar
nyrðra rétt fyrir sumarmál, átti
jón á Þingeyrum 1000 heyhesta og
mega það heita mikil hey eftir svo
harðan vetur.
Til fermingar.
Heillaóskaskeyti aí allra-nýjustu
gcrð. sem eru tilvalin til ferming-
argjafa, þar að auki eru þau ágætis
veggprýði. ennfremur fermingar-
kort:, íslensk, og útlend fermingar-
hókakort, fást hjá Helga Árnasyni,
Safnahúsinu.
334
335
336
tnóti heimsóknum og lofi manna. Sjálf-
ur sagði hann, að hinni hraustu og djörfu
samferðakonu sinni væri alt að þakka.
hversu vel förin hefði liepnast. Hún ætti
alf lofið skilið, en hann ekki.
Og Arabarnir, sem klakklaust höfðu
komisl úr þessu ferðalagi, voru mjög
iighaðir og í hávegum hafðir.
Og nú tóku menn að hvísla um það
sín á milli, hver hann væri mt eiginlega
Þcssi hvíti maður, sem slegist hefði i för-
ina rjieð Richard Stanton. Hann virlist
hiinna öll tungumál. Hvaðan var hann?
^g hver var hann?
En enginn gat svarað. Enginn þekti for-
hð hans. Og svo viriist helst, að farmtið
hans myndi ekki löng verða.
Wí eftir það, að Max hafði lokið skyldu-
Hörfum, sínum, og komið Mrs. Stanton
hl Kairo, lagðist hann i hitasótt, sem raun-
at’ hafði þjáð hann alla leiðina, þó vilj-
11111 hefði áður verið henni yfirslerkari.
J?að fanst engum undarlegt, þó Mrs.
tanton dveldi eftir í Kairo, lil þess að
Llúkra manni þeim, sem hún bar svo
^hklátan hug ■ til, vegna þess að hann
0 tar ei1 einu sinni diafði frelsað líf henn-
’ °S stýrt og stjórnað hinni erfiðu ferð
nr,
l’eirra
yfir Sahara auðnina, gegnum all-
ar þær hættur og hönnungar, sem þar
mættu þeim.
ÖH blöð hins mentaða heims fengu nú
kærkomið umræðuefni: Dauða hins fræga
landkönnuðar á auðninni, hinni hætturiku
en lánsömu íör litla föruneytisins og
komu þess til Egiftarlands.
Og þrátt fyrir alla varúð tókst hinujm
þrautseigu blaðamönnum að ná inyndum
bæði af Mrs. Stanton og Max. pessar
myndir, ásamt löngum greinum um þau.
fluttu hlöð og tímarif lesendum sínum.
Að lokum kvisaðist það, að St. George,
„lc jcune hómme de myslcre“, áður und
irforingi við liðssveitina i Sidi-bel-Abbes,
væri. strokumaður. Hann hefði flúið frá
hersveit sinni, til þess að slást i för með
Stanton. petta vakti afar inikla athygli.
Og samtimis varð það kunnugt, að Mrs,
Stanton væri dóttir liðsforingjans við
sömu sveit. Skyldi unga frúin ekki hafa
hafl neina hugmynd um. að f^gdannað-
nr hennar væri strokumaður? það lilyfi
að vera óþægilegt fyrir liðsforingja de
Lislc að éiga þakklætisskuld að gjalda
þeini. manni, sem væri dsemdur til þungr-
ar refsingar fyrir strok.
Hvað Max sjálfum við veik, hafði hann
ekki hugmynd um, að allur heiinurimi
ræddi nú um hann. Hann lá i óráði og
vissi þvi ekkí um neitl. sem frám fór. —
Pað myndi þó vafálaust hafa fengið hon-
um gleði, ef hann hefði vitað, að góðir
villil’ hans á ýmsum stöðum, bæru mi
trelsi hans rikast fyrir brjósti.
Einn meðal þeirar manna var Malioel
Valdez, setn þá dvaldi i Róm ásamt: konu
sinni, og skernti mömium þar með list
sinni. Manoel, sem var n úfrægur orðinn,
skýrði nú Irá þvi, öllum sem heyra vildli,
að hann.hefði sjálfur verið i söimi liðs-
sveit og Max. undir nafninu Juan Gar-
ica, og hefði strokið þaðan. Og hann Ijet
sér ekki nægja, að segja frá þessn sjálf-
ur, heldur gerði hans forkunnar íagra.
háit-arabiska eiginkona slíkt hið sanra, og
Manoel lét einnig svo lágt, að segja þetta
fréttariturum blaðanna, svo það kæmist
sem víðast. „
1 pessi aðferð Valdez vakti mikla athygli.
Menn voru ekki í vafa um, hvers vegna
hann brcytti svona. pað var að eins af
velvild og hjálp við vin sinn, sem hann
vissi að var nú í nauðum staddur. Og slikt
var ekki unnið fyrir gig. Samúð tolksins
var Öll með þessiim lnausta strokumanni.
Öll blöð fluttu þessi æfiatriði hins fraega
söngvara. Sanda Ias frásögn þeirm, og