Vísir - 06.06.1920, Blaðsíða 3

'heidur opinberra stjórnarvalda.
Lákur eru því allar til þess,
|>egar verkfallsmönnum þóknastaS
taka upp vinnuna aftur, þá konrist
fjeír a‘S start'i sínu, hver og einn.
I>etta verkfall er eitt hiS tilfinn-
anlegasta. sem orðiS hefir i Dan-
tínörku, og svo langt er þaS oröiö,
aS óhugsapdi er, að þaö standi á
eigin merg. Vita menn, aö það hef-
5r erlendan styrk, en menn ætla
einnig, að bolshvík'ingar eigi ríkan
'jþátt í aö halda því viö, og er þá
aöaltilgangurinn auövitaö politísk-
■ur, þ. e. sá. aö láta alt teiöa aö
íiíilkomiuni stjórnbyltingu, sem
koilvrpi algerlega núverandistjórn-
skípun og korni á einræöi verka-
tmanna. Úr því aö verkfallsmenn
bafa ekki enn, þrátt fyrir sjálf-
iöoöavinnuna, gefist upp, þá munu
jbeir ekki úrkula vonar um aö ná
fakmarki sínu.
Bisknpafnndar
tyrir öll Norðnrlönð
Biskupi vorum hefir veriö boöiö
lil biskupafundar fyrir öll Noröur-
iönd (aö Finnlandi og íslandi meö-
■.'ötdum), sem haldinn veröur í Sví-
þjóÖ nú í sumar, dagana 22.—28.
júlí. Gangast l'yrir þesstt íundar-
lialdi, þeir erkiþiskupinn i Uppsöl-
tm. Dr. N. Söderbloni og biskup-
'jjtm í Lundi, dr. Gottfrid Billing
VISIR
Fyrirliggjandi
Hveiti, 2 teg.
Haframjöl
Hálfbaunir
Bankabygg
Kaffi, Rio
Dósamjólk
Umbúðapappír,
Símar 281,481,681
og er efnt til fundarins til þess, aÖ
ræöa sameiginleg áhugamál kirkj-
unnar, eins og þau hafa skapast
rjú viö heimsstyrjöldina og viö öl!
þau félagsleg umbrot meö þjóöun-
um, sem hún hefir haft í för meö
sér. Er þetta í fyrsta skifti t sögu
Norðurlanda, sent efnt er til slíks
sameig-inlegs biskupsfundar fyrit-
Noröurlandakirkjurnar allar, og
þykir tiðindum sæta.
Fundurinn veröur haldinn á hinu
íagra og nafnkenda greifasetri
Kulla Gunnarstorp, skamt frá
Helsingjaborg á Skáni. En bisk-
uparnir veröa gestir greifans, Ax-
els VVachtmeister, fyrrttm kanslara
Upitsala-háskóla. meöan á fundin-
um stendur.
Enn er óvíst unt, hvort biskup
vor getur komiö þvi viö, að sækja
fusd þenna.
tfLaix- fti*—,-U<. ..Wtf. 'dt -^U.A
“|
„Sterling"
kom i gærkvöldi laust eftir kl.
8. með fjölda farþega. Þar á meöal
voru: Jón Björnsson, kaupmaður
frá Þórshöfn, frú Guðríður Ólafs-
dóttir í Húsavík, frú Lára T.árus-
dóttir, kona Ólafs læknis Jónsson-
ar, síra Guölaugur Guöntundsson
frá Staö í Steingrimsfirði, og frá
'ísaíirði: frú Rebekka Jónsdóttir
og síra Guðmundur Guömutidsson,
Siguröur Jónsson. skólastjóri, Jón
Hróbjartsson kauptn., Jóakim Tóa-
kimsson smiöur, Jón Páll Gunnars-
son smiöur. Ketill Guömundsson
verslunarm.. Þorlákur Helgason,
Helgi Eiríksson bakari, Aöalsteinn
Kristjánsson verslunarstjóri frá
Akureyri, frú Hulda Hannah, og
tvö börn hennar, síra Sigfús Jóns-
son, kaupfélagsstjóri á Sauöár-
Bæjarfrétt
krók, Ólafur Pálsson kaupm., ísa-
firöi, Ánii Þorvaldsson magister
írá Akureyri, Ólafttr í.árusson
kaupm.. frá SkagaStrönd, Karl
Jensen kaupnt., Kúvikum i Reykj-
arfiröi, Jónatan Þorsteinsson kaup-
maöur. úr straudferð. Ennfremur
íarandsalarnir Sig. Johnson, Mr.
Fleetwood og Reinh. Richter.
Skriflegum prófum
í lagadeild hágkólans var lokiö
r gær. Tveir kandidatar taka þar
próf: Lárus Jóhannesson og Þor-
kell Blandon.
Tjðrnin.
Tjöntin er umtalsefni margtm'
manna þessa daga. „Enginn veit,
hvaö átt hefir, fyrr en mist hefir,“
segir máltækið, og þess vegna
verður mönnum svo tíðrætt um
hana, þegar hún er liorfin. Leöjan,
sem eftir er, þykir ekki alveg eins
rnikil bæjarprýði. En væri ekki ó-
maksins vert, að rannsaka leðjuna,
meðan hún „liggur frammi“, og
vita, hver áburöarefni eru í henni?
Veriö g-ætu þau frjóefni i henni,
aö svarað gæti kostnaöi að flytja
þáu á einhvern óræktarblett hér
í nánd við bæinn, til ræktar. Og
ef þaö er í ráði á annað borö, að
dýpka tjörnina, þá ætti það heldur
aS ýta undir framkvæmdir, ef leðj-
una mætti nota til áburðar.
Eg leyfi mér að biðja bæjar-
fulltrúana að gefa þessu gaum.
BorgarL
Beatrix, með rauftar kinnar og glampandi
skær aug-u. Hún beygöi sig oíurlítið áfram
i sætinu, og virtist vera köld og róleg yfir
öllu j)ví, er fram fór. Hvergi í heiminum —
og þó haföi hann víða fariö, hafíSi hann.fyrir
hitt svo fagra stúlku, sem komið gæti skaps-
munum lians úr sínum venjulegu skorðum.
Hann og Malcolm voru á heimleið, og tveir
vinir jjeirra ætluöu að boröa með þeim síö-
degisverð. En henni myndi á sama standa,
hvort hann væri á leið til brúðkaups eöa jarö-
aríarar. Hún var engum tírna né vinnu liáft.
Hanti hélt :if stað og ók sem leiö lá til
hcimkynna Miss Vanderdyke. Stóru útidyrnar
voru lokaðar, og enginn þjónn sást til staöar,
er reiðubúinn væri aö taka á móti húsmóður
sirmi, og hjálpa henni inn.
— Mér líður ágætlega, sagöi Beatrix. Má
eg hafa J)á ánægju, að sitja hér um kyrt, þar
til slotar versta óveörinu? Þetta er yndilega
viöfeldin bifreiö.
Franklin hló dátt. Þessi unga stúlka myndt
engau sinn líka eign. Vel gæti svo fariö, að
J)au j)yrftu að bíöa þarna í marga klukku-
tíma. En henni leiö ágætlega. Þess vegna
stóö henni á sama, ]jó skyldur og loforö lyti
i lægra haldi fyrir óskum sínum. Hann átti
aö vera J)akkláfur. að fá aö sitja við hlið
hennar, ])angaö til henni hiði svo viö aö horfa
að vilja standa upp, og rigningunni slotaöi.
— Þér getiö haft j)á ánægju, aö sitja hér
svo lengi, sem yður þóknast, svaraöi hahn.
Eg og Fraser eigum von á vinum okkar til
síödegisverðar eftir skamma stund. Þér aí-
sakið vonandi, að viö þurfunt aö faca, og þvi
niiður að svifta okkur ánægjunni aí návist
VÖar.
— Auövitaö, svaraði Beatrix. án þess aö
hann gæti nokkuö merkt, aö henni þætti miö-
ur yfir framíeröi hans. En áður en þér farið
J)á segið mér eitt: Þér komiö áreiöanlega til
okkar á morgun. Eg sá nafn yöar á lista
þeim yfir gestina, er verða við leiksýning-
una hjá okkur. Og mamma sagöi, að þér
heföuö lofaö. aö taka dálítið hlutverk að yöur
fil Jiess að leika.
— Já, sénnilega kem eg, svaraöi Franklin
og horföi fast á ungu stúlkuna. — Því varö
alls elcki neitaö, aö hún var óvenjuíögur, og
myndi án efa hafa gott af því, aö kynnast
lítillega hreinni ást og sárri sorg. Fraser er
víst gamall kunningi yðar, bætti hann viö,
um leiö og hann leit á úriö.
— Já, það er hann áreiöanlega. En móöir
mín þekkir ekki gömht kunningjana mína.
- Eg skil þaö!
Spurningin, sem legið ltafði í ummælum
hans um Fraser, haföi ekki fariö frani hjá
ungu stúlkunni. Hún var alt af jafn fljót
aö átta sig og skilja alt ])aö, e'r liægt var aö
fá út úr oröuni manna.
Þvi næst opnaöi hann vagndvrnar. og stóð
herhöföaöur í hellirigningunni.
— Eg vona, aö þér veröiö ekki neyddartil
aö sitja hér lengi, sagöi hann. Eg skal senda
mann hingáö til þess að sækja bifreiöina>
Veriö sælar.
Sælir, svaraöi Bealrix, róleg aö vanda.
Marg'faldar þakkir fyrir þaö, aö þér komuö
tveimur nauöstöddum konum til hjálpar.
-— Komdu, Malcolm, sagöi Franklin óþol-
inmóöur.
Fraser undraöist yfir öllu þessu kynleg'a
háttalagi vinar stns, og tautaöi nokkur ó-
skiljanleg orö, um leiö og hann hneigði sig
kurteislega fyrir báöum stúlkunum:
Beatrix sá þá halda út i ofviðriö. Þeir lutu
höfði, til þes aö forðast regniö framan i sig.
Beatrix varö hugsi. Mér geöjast ekki a«
þessu háttalagi hans. Eg hefði ekjci trúaö því,
aö hann myndi hafa gert slíkt.
Því næst hrópaði hfm til Mrs. Keene:
—- Við verðum aö sitja hér i skjólinu, tii
þess að þú fáir ekki kvef og ónýtir ekki fötin
Þín- Og guð minn góður, hvaö eg hlakka til
sjónleiksins heima. Þaö getur orðiö góö og
sögurík skemtun.
V.
ITtis Vanderdyke-fjölskyldunnar i Green-
wick stóö á nesi einu, er lá út í sundið. Þaö
var ekki eitt einstakt hús, heldur húsahvirf-
ing, rambyggilega bygt úr steini, og í mjög
fornum stil.
Kygigiitg þessi var mjög tiguleg ásýndum
og eftir útliti aö dæma, heföi það gjarnan
getaö veriö ráðhús, safnhús, geðveikrahæli
eöa sjúkraskýli, Þakiö var fagurgrænt, og
víða gmæfðu upp af því smá-turnar. og mátti
því vel greina byggingu J)essa úr mílna
fjarska.
Haglega geröur. upphleyptur akvekur lá
upp að húsinu, og fram með honum voru
gróöursett alls konar fagrar trjátegundir, er
sumstaöar hvelfdust algerleg'a vfir veginn, og
líktist J)ar helst laufríkum bogagöngum.
Alt í kring um húsin voru sömuleiöis rækt-
aöar raöir margvíslegra trjáa og blómstra, er
teigðu sig upp með veggjunum. og skyggöu
sumstaðar á glugga og dyr, en heiman frá
aöaldynuun mátti uerla greina fagran sjávar-
flötinn, gegn um þessa fögru, hviku limgirö-
itigu.