Vísir - 14.10.1920, Side 3

Vísir - 14.10.1920, Side 3
v;íöí-s * \ Breskum mönnum, sem dveljast * Kín a, semur vel vi8 þarlands- öíenn, en þó eimir þar enn eftir af hatri til útlendinga, einkum í íuigum lær8ra manna, sem sverjast l ætt þeirra forfeSra sinna, er köll- ö8u Breta „erlenda siSIeysingja“, þegar þeir komu í verslunarerind- Um til Canton á öndverSri nítjándu öld. peir kölluSu skip Aust-Ind- Verska félagsins „skip djöfulsins“. En þó er nú svo komiS, aS fjöldi Uppvaxandi mentamanna er nú aS öema vísindagreinir NorSurálfu- ananna. , Kínverjar -— bæSi menn og kon- ur — telja ekkert eftirsóknarverS- ara en aS eignast son. En hvergi á bygSu bóli er minni umhyggja bor- in fyrir komandi tímum. NorSurálfu- írnenn hafa allan hugann á framtíS- inni og leggja mikiS í sölurnar fyr- ir ókomna tíma, en Kínverjar leggja alla stund á aS innræta börnum sín- *Um forfeSra-dýrkun. Fyrsta sunnudaginn, sem eg var ‘í Hon-Kong, sá eg kínverskan verkamann detta undir byrSi sinni á götu. pað var steikjandi sólskin og lá hann eins og dauSur. Nókkr- ir samverkamenn hans lögSu af sér byrSar sínar, settust hinir rólegustu a garS og biSu þess, aS hann dæi eSa stæSi á fætur. En þeir snertu okki viS ho’num. Félagi minn og eg lögSum fast aS þeim aS veita mann- snum hjálp, en þeir sintu því engu og virtist þeim liggja í léttu rúmi, hvernig honum reiddi af. ViS bár- um þá manninn meSvitundarlausan í forsælu, gáfum honum vín og Treyndum aS lífga hann. Hann dó áám mínútum síSar. En þó að svo yæri komiS, vildu félagar hans ekki snerta hann, og viS urSum aS fá indverskan lögregluþjón til aS koma líkinu í líkhús. En setjum svo, að þeir hefSi haft efni á því að reisa honum minnisvarða, þá | mundu börn hans og afkomendur ! tigna hanri og sýna gröf hans djúpa : lotningu. prátt fyrir margvíslegt kæruleysi ! og tilfinningaleysi Kínverja, geta | þeir þó oft verið hjartagóðir og. : greiðviknir. peir geta horft á menn i verða hungurmorSa viS alfaraveg, : en sjálfir vilja þeir ekki granda lús, . hvaS þá öSru kvikindi; einkum 1 breyta þeir svo, sem leggja sér á j hjarta kenningar Budda. 'En þó aS þeir virSist tilfinningalausir um líf S annara, þá er þó í Hong-kong 1 stórt sjúkrahús, sem Kínverjar | stjórna og styrkja meS gjöfum og ,i líknarstarfsemi þess er svo mikil- ! fengleg, aS óvíst er, aS það eigi : sinn líka nokkursstaðar í' heimin- i um. !' * * ■ Hvergi á bygðu bóli er jafnspar- j lega fariS með efni sem í Kína. En þjóðinni virðist nær alveg fyrirmun- að aS spara tíma eSa vinnu. peir hafa komiS stórvirkjum í verk, eins og áSur er sagt, en gera sjaldan j eSa aldrei viS nokkurn hlut. Vélar j brotna og ónýtast vegna þess eins ; aS aldrei er hugsaS um minstu viS- i gerðir, og þó eru kínverskir vél- fræSingar einhverjir duglegustu og hugvitssömustu iðnaðarmenn í heimi. Kínverjar hafa andstygS á hern- aði og fyrirlíta hermenn, en urSu þjóða fyrstir til að beita friðsömum mótþróa og viðskiftabanni (boycott) i peir hafa oft verið sigraðir, en sig- I urvegarar þeirra hafa æfihlega horfiS og að engu orðið með Kín- ( verjum. * Lausl. þýtt.) i Fóðursíld. Nokkur hundruð tunnur af góðri fóðursíld eru til sölu kér á I staönum. Kaupendur gefi sig frftm sem fyrst. Náriari upplýsingar hjá __________________fh, ¥horsteiagsoB. Skíp til sölu. Mósorskipið „Egili" (áður ,,Nellie“), ea. 60 smálestir að stærð, er til söiu með öllu tilheyrandi. Skipiö liggur í Hafnarfirði. Menn semji fyrir 16. þ. m. við Eggert Claesseu hæstaréUarmálaflutniugsmann. HáseigBii Frakhast ar. 13 fæst til kaups nú þegar. Húsið er hlýtt og vandað og raflýst. Nokkuð laust til íbiðar. 1. október. Semja ber við Herbert M. Sigmnndsson. Gcðmmtðnr Asbjðrassira Sími 655. Laugaveg 1. Landsina besta úrval af ramm&Iistum. Siyndir inn- rammaðar afar fljótt og vel. Hvergi eins ódýrt. HeimilisláLennari helst stúlka óskast á gott sveitaheimili. Verður að fara með Sterling næst. Hátt kaup. Upplýsingar á G-rundarstlg 19. Sí. Brjistsyhnrgerðm „Nði“ óðinsgötu 17. Sími 9 42. 33B er búiö, held eg. í'ú, ert: þú sjálf, eins og máninn, sólin og stjörnurnar. — Þú ert svo heimskur, nautheimskur, sag'öi hún. Og' hún þagnaöi. Eitthvaö þessu likt mætti - ef til vjll um hana segja, fyrir þann mann, sem ]>ekti allar hugsariir hennar ög tilfinn- ingar. .— Þaö vfssi eg' vel, fimm mínútum eftir •aö eg' lét tilleiöast aö gerast eiginmaður þinn -og þar me'ö ginningarfífl. En samt sem á'ö- ur hefi eg haft stóránægju af þvi. — Hann vildi ekki láta á neinu bera. — Eg er á sömu skoöun, sagði hún. Bifreiöin fór inn um garöhliöiö. — Mér þýkir enn þá vænria urn „Gala- cheu“ vegna þess aö þú hefir veriö þar, sag'Öi hann. Hún brosti. Þó var henni ekki hlátur í huga. — Eg imynda mér, aö Makohn hafi kent •þér aö tala þannig. Viröist þér ekki nóg aö hafa eitt skáld í fjölskyldunni ? Þarna sjáum viö höíuöiö á mömnm. og á variga Honoríu ... frænku og grunsamlegu augun hans pábba. Þetta kann að vera skemtileg heimsýn aö vetri, en allá ekki aö surnri til. Hún talaöi síÖustu oröin lágt, og veifaöi 339 mn leiö hendinni til fjölskyldu sinuar. Svipur hennar var ánægjulegur og fullur ástúöar. En Franklin var alvarlegur á svip. XL. Hin vel búna og tígulega Mrs. Vanderdyke liaföi tékiö sér sæti á efsta þrepi stigans, sem lá upp aö aöaldyrunum. Og hún haföi slcipaö þannig fyrir, aö maö- ur hennar setlist til hægri handar sér, en mág- konan til vinstri, ]>annig, aö neöan frá aö sjá, litu ]>au út eins og þrjú líkneski. meö dökkar vængjadyr i baksýn. Þetta hafði hún o-ert -—. eins og yfir höfúð alt, sem hún tók sér fyrir hendur '•— til ]>ess að hrífa augu þeirra, er að garöi báru. Heimsýriin átti altaf a« vera tíguleg og mikilfengleg, fyrir ungu hjónin. Og hún var ]>ess fullvis, aö öll Bandarík- in mættu vera hreykin af slíkum husbænd- um. Þeir voru ekki slikir á hverju strái. Og sjálf var lum mjög ánægö meö útlit sitt. Frá hárinu var prýöilega gerigið. Hún var ber- höfðuö. Eftir langa íhugun, haföi hún kom- Ist aö þeirri niöurstoöu. aö undir þessurn kringumstæöum, væri sjálfsagt aö vera ber- höföuð. 310 Slétta og fagra andlitið hennar hafði yfir sér hálf fölvan blæ. Hún bar höfuðið hátt til þess aö engin merki skyldu sjást til þess, aö hún haföi undirhöku. Kjóllinn, sem kostaö hafði saumakonuna marga stunu og andvöku- stund, féll fagurlega aö likama hennar. / Hún var hreykin af mágkonu sinni. Gamla konan meö arnamefiö og hvíta hárið, jók mjög á allan tíguleik ættarinnár. En eitt var ]>aö, sem nokkuð skerti ánægju Mrs. Vander- dyke. MaÖur hennar var ekki nógu umhyggju- samúr um lclæönaö sinn, og‘ barðist ekki nógu hraustlega gegn kerlingu Elli. Herini geðjaðist vel að þvi. hvernig Frank- lin hjálpaði Beatrix niöur úr bifreiðinni. Hún gekk á móti þeim og batiö dóttur sína vel- komna. — Útlií þitt er sérstaklega ánægjulegt og hraustlegt, kæra Beatrix, sagöi hún meö röddu, ,er bera skyldi vott um móðurum- hyggju. Hún kysti ungu stúlkuna á hendina. En eg hefi aldrei séö þig svo sólbrenda fyr, bætti hún viö í ávítunarróm. — Þaö gerir sjóloítiö, mamma riiíri, svaraði Beatrix. Og því næst vafði hún handleggjunum um háls fööur síns. — Mr. Vanderdyke, sem að jafnaði lét

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.