Vísir - 04.01.1921, Blaðsíða 3

VÍSIR

f>ess mun þurfa að reisa einhver
skýli fyrir sýninguna og virðast þau
iivergi eiga betur heima en þar, sem
ekki þarf að rífa þau aftur og þau
•geta orðið til gagns síðar meir. —'
Allir vita, að það sem einkum hefir
staðið íþróttavellinum fyrir þrifum
•er það, að þar hefir fólk ekkert
þak yfir höfuðið. pess vegna er
ekkert eðlilegra en að Búnaðarfé-
lagið og íþróttafélögin hefji sam-
vinnu um framkvæmdir er lúta að
þessari -fyrirhuguðu sýningu. pað
snundi efla hag beggja.
Frá almennu sjónarmiði má
segja það, að mikið sé gerandi til
að ícynna bæjarmönnum alt það,
ér snertir lanlbúnaðinn og vekja hjá
þeim athygli og virðingu fyrir
þessum elsta og helsta atvinnuvegi
landsins, er svo má með réttu kalla,
því að hann er síðasta bjargráð
rþjóðarinnar enn eins og áður, ef í
-önnur skjól fýkur. Bæjarfélag vort
á mikið undir landbúnaðinum, þótt
það reyndar hafi aðalstoð sína í
öðrum atvinnuvegum, og það mætti
gjarnan sýna í verki, að það sé
þess meðvitandi, með því að vera
sýningarnefnd Búnaðarfélagsins
.jnnan handar á ýmsan hátt.
«\L» «þ« >1* vL» «1« sU nL» sL* vL* vL* 1
Bæjarfréttir.
Kosningarnar 5. febrúar.
Auglýsing stjórnarinnar um al-
þingiskosningarnar hér í bænunr
birtist í Lögbirtingablaöinu, sem
boriö var út um bæinn í morgun.
Kosningin á aðj fara frarn 5. febr..
en yfirkjörstjórn ákveöur fram-
boösfrest.
Flutningsgjöld v
hefir Eimskipafélagiö lækkaö
um her urn bil 20%.
Úthlutun
sykur og hveitiseöla fer öll í
skömrn og skötulíki. í sum hús eru
sendir seölar, sem „hljóöa upp á
nafn“, aörir fá seölana nafnlausa
og margir hafa enga seöla fengiö
enn!
R. N. S.
Reykjavikurdeild norræna stú-
dentasanrbandsins, heldur í fyrsta
skifti islenskt kvöld á þrettándan-
um, næstk. fimtudag, í Iönó. Þar
syngur átta manna flokkur ýms ís-
lensk lög. hljóöfærasveit Þór. Guö-
Enginn kaupir
stvðo sFiKlitij aði með liselilsixöu. verði
á meðan vér höfum á boðatólum þetta ágœta
„VI COCOA', sem jafngildir jsúkkulaði.
laupfélag Reykvikinga
Laugaveg 22. Sími 7 2 8.
mundssonar spilar, G. Björnson
landiæknir talar og les upp, og for-
maöur íélagsins, Vilhj. Þ. Gisla-
son, flytur stutt erindi. Loks veröa
sýndir íslenskir vikivakar undir
stjórn frú Guörúnar lndriöadótt-
nr, en þeir hafa legið í dái ára-
tugxim saman og er mönnum því
nýnæmi á þeim. Á eftir verður svo
dansaö. — Þessi kvöld R. N. S.
eru orðnar vinsælustu skemtanir
hér og má búast viö mikilli aö-
sókn og fá hana ekki aðrir en fé-
lagar og gesfir þeirra, og ættu þeir
að vitja aðgöngiimiöa sinna í
háskólann sem fj'rst.
E.s. ísland
kom til Kaupxnannahafnar í
gær.
Skjöldur
fór til Borgamess í morgun.
I. O. G. T.
Verðandi nr, 9 fundur kl. 8.
Trúlofuð
eru Ólína Ólafsdóttir og HafliJSi
Sveinsson.
Misprentast
liefir í trúlofunárfrétt í blaöinu
27. f. m. föðurnafn Urígfrú Unnar
Erlendsdóttur, — hún var ranglega
sögö Kristinsdóttir.
Veggalmanak
hefir Landstjarnan látið prenta
eins og undanfarin ár, með ýmis-
legum fróöleik. Einnig hefir Vöru-
húsiöí gefiö út veggalmanák'.
Einþykka stúlkan. 50
Jjrýsti hinu fagra höföi hennar
mnilega aö brjósti sér. „Fyrir-
geföu mér. góða min; en mér, —
rmér kom þetta svo óvænt. — Nci,
æg get elcki komiö oröixm að því.
<)g — og Carrie, segöu mér, elsk-
av þú hann?“
„Ó! Philippa!“
„Þú hefir sagt ,Já‘,‘. sagöi vesa-
Tings Plxilippa og rdyndi xxö leyna
undrun sinni. sem altaf var aö
‘brjótast fram, hyernig sem hún
rreyndi aö Ixæla hana niður.
„Já,“ svaraöi Carrie blíölega,
,,er Jxxiö mjög undarlegt, Phil-
ippa? Mér finst sjálfi’i,*aö þaö sé
undarlegt. Og hver gæti þó hafa
.svaraö ööruvísi? HefÖi nokkur
ihjai'tagóö stúlka —“
„Þú geröir ekki mikið úr tilfinn-
tingum þihum i gær,“ sagöi Phil-
xippa.
„Heföi nokkur stúlka getaö sa.gt
_,Nei‘? Philippa, tókstu eftir hvaö
hann var fallegur í kvöld?“
Philippa gat ekki stilt sig um aö
-segja; „Líkastur myndum í rak-
.ai'al)úöai'-gluggum. var ekki svo?“
Carrie í-ann ekki í skap ; húti hlp
Tipleg og liæglát.
„Það getur vel verið, góíSa.
Segöu Ihvaö ’sem i]nx vilt. J ’xt mátt
hlakka vfir mér — minna mig á
alla vitleysu og heimsku, sem eg
hefi sagt, eins og s k ó 1 a s t e 1 p-
xtm er títt. Hvaö sagöi e.g fleira
um hann? Haltu áfram. vertu ekki
aö hlífa mér. Hló eg ekki aö hári
hans? En það var satt, scm þú
sagðir, enginn hefir fegurra hár en
banti. Philippa, hyernig víkur
þessu viö, — hvers, vegna fær einn
maöur stúlku lil að elska sig svona,
jarlsfrúin frá Fitz-Hanvood taka
]iessu?“
„ 1 aka mét, átt þú vi‘Ö,“ svaraði
Carrie og brosti án þess aö nokk-
urt áhyggjuský di'ægi á vonahimin
hennar. „Eg veit ekki. Eg hefi ekki
spurt sjálfa mig-að því. fef til vill
setja þau sig upp á móti því, Phil-
ippa, Philippa" — og roðinn
hljóp skyndilega um háls henni og
upp í hársrætur — „ef til vill
segja ])au eins og hinir blessaöir
kjánarnir. aö eg hafi — hafi veitt
hann.“
„Nei. nei," flýtti Philippa sér aö
svara, „þau gera ]>að ekki, þau
geta þaö ekki.“
,iViö sjáum til. Hvaö sem því
liötxr, þá er eg einhvern veginn ó-
kvíðin. Eg gæti ekki veriö þaö, þó
að eg v.ildi. Eg get aö eins Tiugsaö
um eitt í kvöld,. Philippa. og þaö
er. aö hánn elskar mig.“
„Það ætti aö vera nægilegt um-
hugsunarefni,“ svaraði Philippa.
engu. Eg á stóö á fætur og lagöi handlegginn
— aö cins einn maður?“ sagöi
Carrie hvíslandi og liátíöleg.
Philippa hristi höfuöiö. „Til
hvers er aö spyrja mig aö þvi,
góða? Þú hefir lært meira í þeim
efnum á þessum fáu klukkustund-
uih heldur en líklegt er aö eg læri
alla mína ævi.“
„TTverju skiftir ]>aö?“ sagöi
Carrie viö sjálfa sig og audvarp-
aði glaöleg^i. „Þaö sem mestu skift-
ir, er aö hann elskar mig, er þaö
ekki satt, Philippa?“'Hún horföi
á Philippu, ólaglega eu góölega og
ástúölega og augu hennar voru
stór- og draumfögur, logandi af
hamingju fyrstu ástar.
„Já. já og að þú elskir hann.
eins ög augljóst er. hamingjunni
sé lof.“
„Augljóst!“ sagöi Carrie og
stansaöi viö að færa sig úr yfir-
höfninni. „Viö hvaö /itt þú? Átt
þú við þaö, að ölhim hafi v e r-
i ö ])að augljóst, fyrír mörgum
dögum ?“ og ]xaö komu eldrjóðir
flekkir i kinnaniar og hún lcit til
hennar feimnisleg.
„Nei, nei, augljóst nú, mér einni.
syona þegar við erum tvær einar.“
Carrie andvarpaöi. eins og þung-
11 m steini yæri létt af hetmi. „Eg
liugsaöi, — eg ó 11 a Ö i s t. að þú
ætlaöir aö segja, aö eg hefði ekki
getaö dulið, ]>aö senx mér bjó í
brjósti, og heföi fléygt mér í faöm
hans," sagöi hún hlæjandi.
„Nei. vissulega ekki,“ svaraöi
Pliilippa æinarölega. „Eg skil ekki
í. aö nokkur hefði getaö veriö ó-
hlífnari eða ókurtéisari, mér ligg-
ur viö að segja grimmari, en þú
hefir veriö viö hann. Eg mun altaf
bera það, hvaö serh lxvcr segir, og
auövitaö veröur margt misjafnt
sa.gt um ])etta. l’ú færð ekki að
ganga sigri hrósandi af hólmi, án
þess aö fá eitthveip baknag. Fyrst
ex' nú laföi Donomore og dætur
hennar sex; sérhver þeirra mundi
hafa þótt sjálfsögö greifynja og
hei;togaynja, á sínum tima. Og ])á
þarf ekki að gleyma laföi Bellairs
og Euphemíu. Frúin litur á Neville
lávarð eins/Og hún eigi hann meö
öllum rétti.“
„Philippa, eg veit ekki. hvort þú
trúir því, en eg hafði alveg gleymt
iiver hann var! Þaö er ótrixlegt, en
samt satt. ITann getur vitanlega
ekki gert aö þvi; það er ekki hon-
um aö kenna.“
Philippa starði á hana: „Hvaða
vitleysu ertu aö segja! Ætlaröu aö
telja mér trú nm. aö þú vildir
Iieldur aö hann væri ótiginn?“
„Miklu. miklu heldur! ITvaö
varðar mig um það ? Eg sagöi þér-,
— og segi enn. — eg elska h a 11 n !
Jafnvel ])ó aö hann liéti Bf.own,
])á skifti það mig alls
nö veröa grcifynja,“ sagöi hún eftr
ir litla ])ögn. „TSi'eifynja! Phil-
ippa! l’aö er skárra stökkiö, og
vera bóridadóttir. finst þ^r þaö
ckki, þó aö eg sé dóttir Harring-
* tons frá Howells?“
Philippa hló glöö og sigri hrós-
andi o.g leit upp til systur sinnar,
sem stóö þafna fögur, eins og i-
mynd æsku og ástúöar. og þaö
voru metnaðarleiftur í blíöum atxg-
unuxn. „Það má.nú sbgja, Carrie,
en ])ú mátt ekki ofmetnast af
])essu, eins og þú veist. Þú ætlar
ckki aö láta sem ])ú kannist ekki
við okkur?“ sagöi hún hlæjandi.
en i sama vetfangi varð hún alvar-
leg. „Hvernig skyldi jarlinn og
uni mittiö á henni. „Faröu nú aö
hátta og reyndu að sofna eitthvaö :
annars veröur ]>x'x svo skorpin og
skinin i fyiTamáliö. ;ið hann verð,-
ur forviöa og iörast eftir öllu sam-
an.“ "
Car fie leit upp mjög alvaiTeg.
„Heldur þú. aö þaö sé aö eins
vegna fríöleiksins. sem honum
þykir — ])ykir vænt um mig. Phil-
ippa? Heldur þú, ef eitthvaö henti
mig — til dæmis veikindi, sem
gjörhreyttu andlitsfalli xnínu — að
hann mundi setja það fyrir sig og
* “ og óska aö hann heföi aldiæi
sagt neitt viö mig?“
v