Vísir - 28.01.1921, Blaðsíða 3

Klveilna ÍnnÍSláLÓr kr. 1,75 parið hjá Stefáni Gmmarssyni Austurstr. 3.
Bandamenn og Grikkir.
Bandánienn hafa bannaö Grikkj-
nm að breyta stjórnskipunarlögum
smum fyr en í júnímánuði, og bera
tyrir sig Lundúnasamninginn 1863.
Khöfn. 26. jan-
Viðskiftasamningar Breta og
Rússa.
Frá London ej' sitnað, að versl-
unarráðuneytið breska hafi birt
uppkast að verslunarsamningum
milli Breta og Lenin-stjórnarinnar.
Þar er ákveðið, að skipaðir verði
opinberir og friðhelgir, fulltrúar
beggja þjóða í hvoru landi um sig,
að hvorug jtjóðin skuli á nokkurn
liátt fjandskapast gegn annari og
Lenin-stjórnin skuldbindur sig til
að hætta undirróðri gegn Bretum
á Asiu.
Óeirðir í Indlandi.
Fréttastofa Reuters tilkynnir, að
sífeldar, ískyggilegar smáupp-
reisnir séu gerðar víðsvegar í Ind- j
landi, og borið við óánægju milli
ieiguíiða og jarðeigenda. Þjóðern-
isforkólfurinn Gandhi er talinn
upphafsmaður þessara óeirða, og
. krefst hann skilnaðar við England.
Ný uppfundning.
Hermod Petersen. yfirmaöur
norska loftskeytakerfisins, hefir
sýnt nýja aðferð til að síma rnvnd-
ir, teikningar og skrift, og er að-
ferö hans mörgum sinnum fljót-
úegri en venjuleg símritun.
9
Einþykka stúlkan. 72
samur og alúðlegur, og var það
undarþegt, þó að okkur þætti vænt
um að eiga hann að vini? Gat
eg að þvi gert, þó að hann, sem
verið hafði að eins vinur okkar,
játaði mér ást sína?“
„Hvorki hann né þér, prinsessa,"
svaraði Neville lávarður.
„ó, verið þér ekki að slá mér
gullhamra," sagði hún alvarlega
og henni vöknaði um augu. „Mig
langar til að skýra þetta alt fyrir
yður, svo að eg geti eytt þeim á-
sökunum, sem þér hafjð borið mcr
á brýn. Þér þektuð herra Gerald
Moore, þér þektuð skapsmuni hans.
Hann var afskaplega ákaflyndur
og þrálátur, þó að hann virtist ró-
lyndur og makráður."
„Eg veit það; við vorum saman
í skóla."
„Fyrst í stað reyndi eg' að forð-
ast hann, því að mig brast kjark
til að útskúfa honum alveg. Þér,
sem alt af hafið átt nóga vini, getið
varla skilið, hvað eg tók nærri mér
að yfirgefa þenna eina vin minn.
Þá komuð þ é r,“ - hún lagði sér-
staka áherslu á orðið, sagði það

u. Bæjarfréttir.
r
I. O. O. F. 1021228'/2- — O.
Kór-æfing: Alt og sópran D. kl. 8.
Landpóstar
fara héðan, norður og vestur,
næstk. sunnudag.
E.s. ísland
kom til Leith i fyrradag, en af-
' greiðslunni hér var ókunnugt í
morgun. hvenær skipið færi frá
Leith.
Haukur
kom í gærkvöldi frá Grikklandi.
Hann kom við í Lissabon og var
15 daga þaðan og hingað- Var
hlaðinn salti.
Síra Jóhann Þorkelsson,
dómkirkjuprestur, á sjötugsaf-
mæli i dag.
Þjófnaður-
Talsvert hefir borið á peninga-
þjófnaði til og frá í bænum nú
undanfarið. Hefir verið farið inn i
anddyri húsa og leitað i vösum á
fötum, sem útlit er fyrir, að ein-
ungis unglingar geri. Veröi fólk
vart við börn eða unglinga með
meiri peninga cn eðlilcgt cr, væri
æskilegt að veita þvi athygli og
gera lögreglunni aðvart til þess að
hægt sé að koma í veg fyrir slíkt
framferði.
Sápur.
Fjölda margar tegandir a! handaápum og þvottasápum höfum
vér til sölu með lágu veröi.
Kaapfélag Beykvikinga
Laugaveg 22. Sími 7 2 8.
Smjörbúðin
A3alstrætl 1 <L
hcfir aetíB glænýtt smjörlfki. Gerist pantendur, þá fáiS þig það icni
heiia þá daga er þér óskið, án frckari fyrirhafnar.
Ath. Altaf glænýtt.
Mjölk
fæst allan daginn í útsölustöðum
Mjólknrlj. Reykjaviknr.
Saltflskur
(verkaður)
til sölu, í versluu
Péturs Ottesen
Bergstaðastræti 83.
VETRARFRAKKAR
ódýrastir í FatabúSinni, Hafnarstr.
Fry st
beituslld,
fyrirtaks góð, fæst hjá íshásinu
„Isbjörninn“
við Skotbúsveg.
Sýra
ný og gömul, Sömuleiðis nýttt
skyr, f«st á
Lmdargðtn 14.
blíðlega, laðandi, töfrandi — „og
þá fania eg það í fyrsta sinni á
æfinni, að hrifið hjarta bærðist í
brjósti rnér, og þér höfðuð unnið
það.“ Röddin brást henni, hún var
niðurlút, alt látbragð hennar bar
vott um undirgefni þeirrar konu,
sem játað hefir hreinar og háar
tilfinningar fyrir öðrum.
Cecil þokaði sér ofurlítið undan
og leit á hana útundan sér. Honum
var órótt innanbrjósts. Ætlaði hún
að útskýra, eða gat henni tekist
að hreinsa sig af þvi, sem hann
haföi heyrt og séð fara í milli
hennar og Geralds Moore?
„Eg elskaði yður. Eg reyndi að
bæla ]aað niður af öllum mætti.
Eg sagði við sjálfa mig: „Hvaða
rétt hefi eg til að leggja ást á
þenna tigna niann, — eg sem er
útrekin úr mínu föðurlandi? Hann
er hátt yfir mig hafinn, hefir aö-
alsnafn, auð og allsnægtir, er af
tignum ættum og á óðalseignir. en
eg —En hjartað hlustar aldr’ei
á röksemdir, og ]>egar þér komuð
til mín kvöldið góða, — kvöldið,
, sem lifir í endurnynning- mih’ni
eins og dýrlegasta stund, sem cg
hefi lifað, — þá h.ætti eg allri bar-
áttu og játaði yður ást mina við
brjóst yöar.“
Með dæmafárri list og kurteisi
hafði henni tekist að vekja endur-
minninguna um þetta atvik í
brjósti Cecil, og hún sá, undan
slútandi augnalokunum, aö orð
hennar orkuðu á hann. Hann færði
sig ofurlitið úr stað. leit undan og
beit á skeggið.
„Eg var ákaflega hamingjusöm,“
sagði hún og andvarpaði ofurlítið.
— „sælli en eg hafði nokkru sinni
áður verið, sælli en eg verð
nokkru sinni framar. En í allri
gleði minni kendi eg óljóss kvíða.
Eg var ekki hrædd um, að ást yð-
ar mundi kólna. Nei, eg vissi. aö
þér elskuðuð mig — eg fann það,“
og hún lagði hvíta höndina á
brjóst sér. „En eg óttaöist Gerald
Moore. Þó að eg hefði aldrei með
orði eða atviki gefið honum .lof-
orð, þá fann eg, að hann gæti
hugsað, að eg hefði gert það, og
eg óttaðist, að hann kynni að
brjóta upp .á illdeilum við yður,
þegar eitthvert ástriðukastið gripi
hann.“
Cecil hrökk við og leit til henn-
ar. eins og ótti hefði gripið hann.
Hann sá, hvað hún var að fara.
tlann fann, að verið gæti, ab hún
hefði eiuhverjar afsakanir fram að
færa, og hann titraði. Ilamingjan
góða! Ef hann hefði nú gert henni
tangt til. „Prinsessa,“ sagði hann
alvarlega, „hættið frásögninni; lát-
ið liöið vera gleymt —- eg hefi
heyrt nóg.“
„Nei,“ svaraöi hún, blitt en ein-
dregið, og hafði ekki aitgun af
honum. „Þér lofuðuð að hlusta á
mig til enda.“
Hann hneigði höfuðið og staö-
næmdist ofurlitið frá henni með
krosslagöa handleggi.
„Eg óttaðist ekki minna vegna,
heldur — yðar vegna. Eg vissi, að
Gerald Moore var þaulæfður
skilniingamaður, — vissi, að við
vorum á meginlandinu, ]iar sem
hólmgöngur eru leyfilegar, og hon-
um var ekkert auðveldara en hefja
iíldcilur við yður. Og þá hugsaði
eg til yðar. Þér voruð ’ fyrir
skemstu stiginn af sjúkrabeði. Eg
vissi, aö einvígi ykkar í milli gæti,
— hlyti að verða yður óheilla-
vænlegt, jafnvel draga yður til
dauða, Neville lávarður! Aldreileið
sú nótt, að eg vaktiaði ekki við-