Vísir - 23.02.1921, Blaðsíða 3

■lain
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 0,1 st. (engin '
skeyti frá Vestmannaeyj.), Stykk- j
ishólmi frost 0,3, ísafirði 2, en hiti !
á Akureyri 5 st., Grímsstöðum 0,0, í
Raufarhöfn 2,6, Seyöisfiröi 5,9, j
Færeyjum 5,3 st. Loftvog lægst ,
fyrir vestan land. Ört fallandi á
... j
Noröurlandi, stígandi á Su'öur- ,
landi. NorÖaustan stormur á Vest- j
fjöröum, suövestlæg annarstaöar. ;
Horfur: Hvöss vestlæg og norö- |
vestlæg átt. Óstööugt veður. >
Gjafir til Samverjans:
N. N....................kr. 10,00
Versl.m.fél. Merkúr .. — 100,00
Áheit frá N. N............— 50,00
Þórarinn Jónsson.....—- 15,00
Ónefndur, afh. af síra
Fr. Fr. ..............— 400,00
S. S. V. ................ — 20,00
Kaffigestir:
S. V. ................— 50,00
Geir ................ — 5,00
B. Þ.................—; 5,00
ísleifur............. — 10,00
Kaffigestur .....,.. — 1,60
Önefndur .................— 10,00
■ Önefndur ...............— 7,00
•Ónefndur ............... — 5,00
iMóttekið frá Vísir ______— 5,00
Samtals kr. 693,60
Kærar þakkir!
Rvík. 22. febr.
Har. Sigurðsson.
flaraldur Sigurðssoö
írá Kaldaðarnesi hélt hljómleik
í Kaupmannahöfn fyrir mánaða-
mófiri síöustu og vakti mikla at-
hygli. Piiööiri liæla honum mjög,
og farast Politiken m. a. orö á
þessa leið: „Hér stóöu menn
frammi fyrir alþroskuðum lista-
manni og fer saman ]ijá honum
óskeikul leikni og lifandi listnæmi.
Hér var sönglistamaöur sem tók
á efninu með glööu og hrífandi
æskufjöri, klaverleikari, sem meö
alvöru heíir helgað sönglistinni
hæfileika sína .... éngin furöa
þótt áheyrendur yrðu hrifnir.“
Einkum er bent á Variationir
eftir Max Reger ýfir Thema eftir
Telemann, sem haföi vakið mikla
athygli. — Frú Dóra aðstoðaði
með söng og fékk mjög vingjarn-
leg ummæli.
1 kvöldboði er konungur og
drotning héldu fyrir ríkisþings-
mennina í mánuöinum sem leið,
var Haraldur fenginn til að
skemta, enda þykir hann nú vera
einn fremsti klaverleikarinn í
Danmörku. Hann er kennari við
hljómlistaskólann í Kaupmanna-
höfn, sem lcunnugt er.
Járnbrautarslys.
26. f. m. rákust á tvær fólks-
flutningalesJir í Bretlandi, milli
bæjanna Newtown og Ábermule
og létust 16 manns, en 14 særðust.
Lestirnar komu á fullri ferð hvor
á móti annari og mættust á bugðu
á veginum. Hvorugur vagnstjórinn
sá til ánnars, fyrr en örskamt var
oröið í milli þeirra. Annar stökk af
lestinni og hélt lífi. Hinn fórst.
Slysið orsákaðist af því, að annari
lestinni var gefiö rangt brottfarar-
merki. Meðal þeirra, sem fórust,
Eiriþykka stúlkan. 91.
.Kaldinn var að eins hæfilegur til
Jæss að bera skipið eins og álft yf-
ir vatnsflötinn, og ofurlítill roða-
t vottur kom í kinnar Carrie og nýr
Ijóini í augún. og þegar Gerald
Moore stóð við hlið henrii og virti
hana fyrir sér, þá fyltist hjarta
haris fögnuði. ,.lif skipið færist
nú.“ hugsaði hann með sjálfumsér,
„þá gæti eg haldið á henpi í fangi
mínu til síðustu stundar og dáiö
hjá henni.“ Honum óaði við þess-
ari vitfirringshugsun, þegar ’hann
horfði þungbúinn út að hafsbrún.
„ITaiiiingjan góða ! Hvílika ofurást
ber eg til hennar! Hvernig slcyldi
þetta enda? Nú get eg ekki farið.
sú stund er löngu liðin! Nei! Eg
verð að halda kyrru fyrir og láta
reka á reiðanum. llamingjan má
vita. hvert eg berst.“
„Enun við í mikilli hættu,
Moore skipstjóri ?“ spurði Carrie
brósatidi og leit á þungbúið and-
lit hans.
ITann hrökk við; orðin virtust
hræðilega aðvarandi. „IJættu!“
sagði liatin hálfstamandi, en fó'r
þegar aö hlæja og strauk hendinni
um hárið. „Nei, eíigri hættu!.‘
„Þér voruð svo alyarlegur, að
mér datt í liug, að ef til vill ætti
ekki fyrir okkur að liggja, að stíga
•• á þurt land franiar."
ITann settist á kubb, rétt hjá
henni og hafði ekki augun af hinu
fagra andliti hennar, sem virtist
verða íegurra og ástúðlegra með
hverju augnabliki. „Vitið þér,“
sagði hann með lágri röddu, „að
eg var rétt i þessu að óska þess,
að skipið sykki, og við öll með
því.“
Hún starði á hann. „Hvaða
dæmalaust er það undarleg ósk,“
sagði hún og reis upp við olnboga
til að sjá greinilegar framan i
hann. ..Mætti eg spyrja, hvers
vegna?“
,,Af einskærri eigirigirni," svar-
aöi hann. ..Þvi að eg er svo eiri-
staklega. ósegjanlega haniingju-
samur, en veit, að slik hamingja
getur ekki staðið lengi. Elún er
aidrei langgæð, — eða ekki hefir
mér reynst svo. Eg hefi aldrei enn
fundið til vérulegrar sælu, án þess
;;ö einhver mikil óhamingja hafi
mætt mer rétt á eftir.“
„Þér óskið jiá nð drekkja okk-
ur öllum,“ sagði Carrie hugsandi.
„Já, jiað niega heita eigingjarnar
k.vatir og mjög ósanrigjarnlegar,
jiví að, ef eg mætti nokkru spá,
jiá virðast miklar likur til, að jiér
eigið enn hamingjri í vændnni.“
„Eg! En því. jiá ekki jiér?“
spurði hann kurteisléga.
Varir hennar bærðust. „Ó, eg!
Minni litlu haniingju er lokið. Eg
■W
Reyktóbak.
Ágætt reyktóbak { dósum:
Virkenor Wixtnre - Navy Cnt > Smokíng Hlztnre
frá íirmanu Thomas Bear & Sons’ seljum vér með lægra verði en aðrir.
Kanpiélag Reykvjkinga
Laugaveg 22. Sími 7 2 8
var Herbert Vane-Tempest, lá-
varður. — Þetta er hið mesta járn-
brautarslys, sem lengi hefir orðið
í Bretlandi.
A. V. TíULINIUS
Skdlaatneb 4. ■—1 Talsími 254.
Brunar og I+ífsvátryggingar.
Havariagent fyrir: Det kgl.
oktr. Söassurance Kompagai A/s.,
Fjerde Söforsikringsselskab, D«
prirate Assurandeurer, Theo Kocb
& Co. i Kaupmannahöfn. Svenska
Lloyd, Stockhólm, Sjöassurandör-
ernes Centralforening, Kristiania.
—« Umboðsmenn fyrir: Seedienst
Syndikat A/G., Berlín.
Skrifstofutími kl. 10-11 og 12-514
Leifur Sigurðsson
endnrskoðari
Hverfi8götu 94
Til viðtals 6—7 síðd.
4—5 herbergi og eldhú*
eða heil hæð óskast til leigu.
A. v. á.
óskast til þess að gegna inni-
störlum i tvo mánuði á heimili
nálægt Reykjavik. Upplýsingar
á Njálsgötu 6 uppi.
Meðalalvsi
hrelnsað
fæst í Vi 00 V2 flöskum í
Versl. Vaðnes.
S1 m I 2 2 8.
Tvöfalt rrim
(hjónarúm)
með eða án fjaðramadressu einnig
gott tiður óskast keypt. Uppl.
Þingholtsstr 28 uppi (skúr megin).
liefi siglt hraðbyri undir sólheið-
um himni, liefi lirept ofviðri og
bátur minn er brotinn og strand-
aður, svo að ekki á fyrir honum að
liggja að koma oftar á flot. Þér
skiljið, að eg er vön volkinu,“
sagði hún og reyndi aö brosa.
„Eg vildi óska að eg mætti, með
yðar leyfi, segja yður alt, sem mér
býr í hjarta, Carrie,“ — hann
þagnaði til að draga andann og
lagði höndina mjúklega á hand-
legg henni. — „Carrie, eg elska
yður!“
Hún starði á hann augnablik,
eins og hann væri genginn af vit-
imi, eða hún væri sjálf vitstola, en
Jiví næst varð hún nábleik og hall-
aðist aftur á bak.
„Eg elska yður,“ sagði hann
lágum 'rómi og röddin skalf af
igeöshræringu, ótta og skelfingu.
Hann hafði slept sér, var hrapáð-
ur fyrir hengiflug og gínandi
djúpið undir. „Hræðstu ekki,
lijartað mitt. Eg var ónærgætinn
að gera þér hverft við. Eg ætlaði
að leyna Jiig þvi, en eg réö ekki
við Jiað. Ha'mingjan veit, mér var
jiað ekki unt! Sú ást. sem eg ber
til jiín, ber hugsun mína ofur-
liða,“ — „samvisku" hafði hann
nær sagt. „Eg hefi barist gegn
]>ví, en árangurslaust. Eg hefi sagt
við sjálfan mig hvað eftir annað,
að jiú værir ekki nógú heilsuhraust
til að hlusta á þessa játning, en
ástin sviftir mig öllu þreki, þegar
eg er í nánd við þig. Svaraðu mér
engu núna,“ flýtti hann sér að
segja, jiegar hún hærði varimar.
„Segðu mér ekki, 'að eg megi
einkis vænta. Gefðu mér örstutta
stund til að segja þér, hvað eg
elska þig heitt og innilega. Carrie,
þú hefir heillað mig af hug og
lijarta; eg er utan við mig, þegar
eg er ekki hjá jiér; aldrei líður
svo augnablik, að eg hugsi ekki
til þín; jiú ert orðin mér alt í öllu
og — og eg get ekki lifað án þin.“
„Eg, — segið þér ekki fleira.“
sagði hún andvarpandi og rétti upp
höfuðið til Jiess að láta hann
hætta talinu.
„Hvers vegna?“ spurði liann.
biöjandi, í undirgefni og ákefð.
„Er það vegna Jiess, að þér þvki
ekki vænt um mig — af jivi að þér
finnist Jiú gctir aldrei boriþ ást til
mín? Ó, hugsaðu jiig um, augna-
blik — svaraðu ekki strax og
hugsaðu um þaö! Svár Jritt skiftir
mig svo miklu, aö mér finst líf
mitt liggi við. Það færir mér ann-
aðhvort æðstu gleði eða dýpstu
sorg. Eg vil — eg vil ekki hiðja
Jrig að elska mig. Hamingjan góða !
Eg gæti ekki vænst Jiess eftir Jiessa
stuttu viðkvnningu. En. Carrie.
viltu ekki reyna Jiað? Viltu ekkri
lofa mér að elska Jiig — þarigað