Vísir


Vísir - 12.05.1921, Qupperneq 3

Vísir - 12.05.1921, Qupperneq 3
VISIB Seildsala—ImboðsfBPslun Pyrirliaadancll = SiIUi SilbiböJsid íjölskrúðugt úrval Dömuliragar hvítir Leggiagar allík. Blundur do. "VerliíAlrveEina miíHpils ódýr Herra aokkar avartir líerr'a l>iiacii sfcórt og fallegt úrval Sigiús SlðodaM & Ce. Símí 7 2 0. Lækjargötn 6 B. Roccecsj, Holleaakt margarini 0. fl. nauðsynjavðrur, nýkomnar í versl. Ásgríms Eyþórssouar Sfmi 316, Bergstaðastrætl 35. B.S. A. mótorhjöl -yil ég selja, Verð 2500 kr. Hjóliö selst aðeins gegn iullri greiðslu •við móttöku þess. Loitar Giðtfianissos •‘■ianitas, Talsimi 190, Nýkomið, sls.ötulóaaönglar besta tegund. VerðiB aöeins 25 aura stykkið. Símar 597-605. 0. Ellíngsen. Tækiíæriskaup. MeS því ég er alfluttur til Raykjavíkur vil ég selja eiguir minar á Bíldudai, sem eru íbiðarhús einlyft 10X10 41. með kjall- ara undir öllu hisinu, geymsluhús 10X14 41. og hjallur meö 4- föstum skúr. Eiun til tveir róörarbátar geta fvlgt meö ef kaup- andi óskar. Alit i ágætu staudi, íbúðarhúsiö er raflýtt og fylgir rafleiðsla og iampar. Góðir borguuarskilmálar, engin veöbönd hvíla 4 eignínni. Reykjavik 11. mat 1921. Jða BeaediMusi fiskiutmaðir Bræðraborgarstíg 10. Nýkomið: Oi6,tt chLOViot í Karlmannsföt og Kvenkápur ntun ódýrara en áöur. Marteim EuarsssH & Co. Guðm, Asbjörnsson Xjatigaves l siml sss Landsins hesta úrval af r/iim wc ^-11 natiiwi Myndir innrammaðar fljótt og vei, hvergi eins ódýrt. iersl. ijálmaps iorsieinssonar Skólavöröuatíg 4. Sími 840. Selnr barnaleikföng, mikið úrval, einnig blómsturpotta (messing), loítvogir, blómsturvasa og ýms skrautker og margt fl. Mils.il verðlæk Isluii. STELLA t . „Hefir hann minst á hana við yður?“ spurði hann hugfanginn. , Já. Hann — hann sagði mér frá henni, þegai -eg spurði hann, hver œtti húsið þarna á hæðinni. Mér skildist þá, af því sem hann sagði um systur yðar, að honum þætti vænt um hana. Hún heitir Lilian, er ekki svo?“ „Já,“ svaraði hann, „Lilian." Hann nefndi nafn hennar blítt og innilega. ,,Eg hugsa, að öll- um, sem þekkja hana, þyki vænt um hana. pessi mynd á að vera handa henni og hún verður henni til meiri ánægju en — en, eg veit varla, hvað eg á til að taka. Hvað þykir stúlkum vænst um?“ „Gimsteina, er ekki svo?“ svaraði Stella hlæj- -andi. „þ?ykir yður gaman að þeim?“ spurði hann. „Eg held ekki.“ „Hvers vegna?“ svaraði hún. „Hvevs vegna ætti eg ekki að vera gædd þeim eiginleikum, sem helst einkenna konur? Já, mér þykir gaman að gim- steinum. Mér þykir vænt um alt, sem er fagurt og fágætt og dýrmætt. Eg man eftir dansleik, sem eg var á í Flórens einu sinni —“ Hann leit á hana. eins til að sjá þá,“ sagði hún ,,Eg var þá of lítil til þess að geta séð .þá. svo að farið var með mig upp á áhorfendasvið og þaðan horfði eg vfir stóra danssalinn og virti fyrir mér skrautklædd- ar konur, skrejltar gimsteinum, og mér fanst eg | vildi gefa alla veröldina til þess að geta líkst ein-1 hveni þeirra. Sú hugsun eyddi allri ánægju fyrir mér. Eg man að eg fór grátandi heim. Eins og þér skiljið, var dimt og einmanalegt á áhorfenda- pöllunum og eg fann til þess, hvað eg var lítil-j mótleg og umkomulaus.“ „Og eruð þév hyggnari orðnar nú?“ spurði hann brosandi. „Ekki agnar-ögn!“ svaraði hún. „Eg mundi nú i kunna því verr en þá, að vera lokuð inni á dinim-1 um áhcrfendapöllum og horfa á aðra skemta sér. j Er sú játning ekki vottur um öfundsýki og afskap- i lega vont innræti?“ „Jú,“ svaraði hann samsinnandi, en einkennilegu brosi brá fyrir undir jörpu efrivararskegginu. „Mér ætti að vera óhætt að spá yður hvers konar hrak- förum, áður en Iýkur.“ Hann lauk upp hliðinu fyrir henni, í því er hann sagði þetta, og bandaði hund- unum frá því með svipunni. j „Varnið þér þessum hundum að hlaupa aftan að j mér, Leycester," sagði gamli málarinn. „Jæja, Stella! Hefirðu soðið saman þetta eitur þitt?“ ! „Já, frændi,“ svaraði hún og leit yfir öxl hon- ! um. — „Hvernig sækist yður þetta?" spurði Trevorne í lávarður, , , „Fremur vel,“ rumdi gamli maðurinn, „betur en héðan af, úr því að þér komið til að æða hér aftur og fram.“ „petta er greinileg bending til okkar, ungfrú ! Etheredge, honum er eklci um návist okkar. Getum við hcrfið út í geiminn?" „petta er ráð frænda míns til þess að fá okkur I iil þess að stansa,“ svaraði Stella og settist í grasið. Leycester rak hundana frá sér og fleygði sér i grasið, nálega við fætur henni. „Ýkti eg nokkuð?" spurði hann og benti á landslagið. „Ekki vitund," svaraði Stella. „pað er fallegt — yndislegt; því verður ekki með orðum lýst.“ „Eg vildi óska, að þér væruð ánægðir að lýsa því með orðum, en væruð ekki að leggja að mér að mála það,“ sagði Etheredge málari. ,,Nú er þolinmæði hans á þrotum. Við getum ekki setið hér og látið hann atyrða okkur, ungfra Etheredge," sagði Leycester og stóð á fætur. „Vi$ skulum fara yfir ána og tína prímúlur. Báturinn minn er hérna.“ pau urðu samferða niður að árbakkanum. Ley— cester hjálpaði Stellu niður í bátinn, hagræddi sess- unum þægilega í bátnum og að því búnu settist hann undir árar og reri yfir ána. Sólin skein á þau úr heiði, meðan hann ren j yfir i hægðum sínum, og varpaði gullnum bjarma ! á vatnsflötinn og skínandi blæ á hár Stellu. i Ekki var að undra, þó að hann horfði heillað- ! ur á hana, þar sem hún sat gegnt honum í skutn- : um. Honum var og svo farið, að fegurðin var | honum svo að segja fyrir öllu og snart hann inni- lega. Stella veitti því ekki eftirtekt, að hann horfði á ; hana. Hún hallaðist aftur á bak og starði á straum- j inn. pegjandi reri hann, hægt og hljóðlega. Hvað j sem í boði hefði verið, mundi hann ekki hafa talað I til að raska hinni hátíðlegu ró. pegar hann virti | hana fyrir sér, kom honum í hug myndin, sem j hann hafði lýst fyrir systur sinni kvöldið áður. „En | miklu fegurri,“ hugsaði hann. „miklu fegurri!" En hvað hún er hugsandi! Hún hefir gleymt mér — gleymt öllu. Ó, hamingjan góða! Ef hún yrðí vakin til ásta! En, nei, það væri rangt og illa gert. ! Og þó, þegar eg sé þenna blíða ljóma í augunum, — hvers virði 'væri að sjá þessar varir hálfopnar bærast af ákafri ástarþrá? pað mundi bæta fyrir aliar þrautir liðinnar ævi, og þó að eg aáti að deyja á samri stundu, þá væri það tilvinnandi, tá þessi augu brostu af ást til mín.“ Svo hugsandi voru þau bæði, að báðum brá, þegar báturinn kendi grunns við árbakkann.

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.