Vísir - 13.06.1921, Blaðsíða 3

FramlfVœrndcn'ValdiS er auavitaS
ekki Fiður bundio véð irúarrii þjóS-
kirkjutmar en löggjafarvaldið. ]?etta
getur komlð fram á margan hátt
Sem dæmi mætti nefna ];að, ef
kennimaður prái grunaður um að
þetma eða fremja „rangan“ átrún-
að, ]>á væri framkvæmdarvaldinu
bæði rétt og skylt að láta rannsaka
það mál, og ef sá, er hlut á að
máli, reyndist sannur að sök, að
höfða mál tií refsingar gegn honum
og eftir atvikum víkja honum frá
stöðu sinni.
Eins og kunnugt er, löggildir
framkvæmdarvaldið helgisiðabækur
þjóðkirkjunnar, veitir leyfi eða með-
mæli sín til þess, að nota megi barna-
lærdómsbækur, sálmabækur o. s. frv.
og er því þá skylt að rannsaka ];að,
að efni slíkra bóka sé fullkomlega
í samræmi við trúarlærdóma þjóð-
feirkjunnar.
Enn fremur hafa trúarritin sérstaþ-
tega miþla þþðingu gagnvart þenni-
mönnum þirþjunnar.
Jáíuð trú á sannindí trúarlærdóma
rita þessara er sþilyrði iil þess, að
maðitr geii fengið og haldið kenni-
mannsstöðu í þjóðkirþjunni og sþil-
yrði eftirlaunaréttar.
Um leið og prestur tekur við em-
bœiíi í þjáðþtrkjunni, undirgengsl
hánn að þenna guðs orð „hreint og
ómengað, eins og það finst í hinum
spámánnlegu og postullegu ritum og
t anda hinnar cvangelisku lútersþu
ktrþju.“ pótt afnumin sé nú með
Helgisiðabófeinni nýju 1910 heit-
vinning sú, er áður fór fram, er prest-
ar tóku vígslu, .... þá er alls eþþi
þar með numin broit sú slfVlda, sem
á prestum þjóðkirkjunnar hvilir í þá
áti, að haga þemúngu sinni eftir frú-
arlœrdómum þjóðkirkjunnar
Að hafa menn fyrir kennimenn,
sem efasí opinberiega um sannindi
þeirar kenningar, sem hann hefir
tekisi á hendur að flytja sem em-
bcettismaður eða kennimaður trúfé- ]
lagsins, vœri hið mesta hnepksli.
Ef kennimaður þjóðkirl(junnar sér
* á r * ;f
sér eljjt lengur fœri að prédika þá
írúarlœrdóma, sem hann skuldbait
sig til að kenna, j ?gar hann tók
stöðuna, verður hann að afsala sér
kenm.“
* ¥ ¥
Nýlega var um það spurt, hvort
]?að mundi vera „stjórnarskrárbrot",
ef skipaðir væru í embætti þjóðkirkj-
unnar beir kennimenn, er „iðka
andatrúar- og guðspeki-í]?róttir“,
eða hafa aðrar trúarsfeoðanir en
evangelisk-lúterska trú.
í framanskráðum tilvitnunum ]
virðist vera fólgin auðráðin svör við i
slíkum spurningum.
Annars virðist eðlilegra að um j
það væri spurt — eða þess beint
krafist af formælendum nýju kenn-
inganna, aðj?eir gæfu skýlausar yf-
irlýsingar um afstöðu þeirra til fram-
angreindra grundvallanita kirkjunn-
ar, svo að berlega kæmi í ljós, hvort
]?eir hafa rétt til að sitja í embættum
þjóðkirkjunnar eða ekki.
Seildsala — I mboðsvepsiun
\
Búsáhöld margsk. úr prima alummium^og^emaillie, livergi
ódýrari né smekklegri.
Leitið okkar fyrst, það borgar sig best. Tilboð óskast
á isi afurðum fob., einkum fiski, ull og lýsi.
Sími 7 2 0. Læk|argötn6B.
Munum verður veitt móttaka á sýninguna yfirsiandandi viku kl. 4
—7 síðdegis í Iðnskólahúsinu, Vonarstræti 1. Tilgreint sé virðingar- eða
sölu-verð. Sýningin tekur 10% af andvirði þess er þar selst
SÝNINGARNEFNDIN.

O- ' -.0

n
Bfejarfré.ttir.
Sterling
fer í hring'ferS á morgtm, austur
um land
Eggert Stefánsson
söng í Nýja Bió í g'ær, írieóal
annars söng;, hann fimm íslensk
lög og hótti takast ágætlega.'
Carl Kíichler
er kominö hingaö, -— var meSal
farþega á Suöurlandi frá Flateyri.
Hann mun dveljats hér frarn í júlí-
mánuK.
io ára afmseli íþróttavallarins
í fyrradag var allfjölsótt, ]>ó kalt
væri í vetSrinu. Fór það fram aö
öllu leyti eins og rátS yar fyrir gert.
í sanisætinu, sem halditS var á eftir,
voru fjölmárgar rætSur fluttar, og
skemtu menn sér afbragtSs vei.
Knattspyrna II. fl.
í gærkveldi háöu Víkingur og
Valur fyrsta lcappleikinn um Vik-
ings-bikarinn og sigratSi Valur meö
3:0. í fyrri hálfleiknum vann
hvorugur á ötSrum, en sókn var
meiri af hálfu Vals. f liö Víkings
vautaöi annan bakvöröinn og' var
lítt æftSur maöur settur í hans
staö, enda reyndist vörnin miklu
ótryggari hjá Víking. Einhver
deyfti var líka yfir sóknarlitSinu
þeirn megin. Valur lék vel, og eru
í því litSi margir efnilegir knatt-
spyrumenn. FlitS sama má vafalaust
segja um Víkingana, þó aö ]>eir
nytu sín elcki -'vel i gærkveldi. —
Næsti kappleikur, milli Víkings og
K. R., fer fram annatS kvöld.
Gestkvæmt
var í kafíihúsi Rosenbergs í
Nýja Bió i gær og' nmn „ósýnilegu
gestunum" hafa gefist -allmikiö
fé.
Lagarfoss
kom hingatS úr hringfertS, aö-
íaranótt sunnudagsins, metS líti'ö
eitt af steinolíu, sem nú er veriö
átS skipa upp. MeíSal farþega var
Hallgrímur Hallgrímsson magister.
— Lagarfoss fer liéöan á mitSviku-
dag, áleiíSis til Kaupmannahafnar.
Es. Suðurland
kom frá V-estfjörtSum á laugar-
dagskvöld, meö nokkra farþega.
fsfregnir.
Jón forseti kom af veiSum i
morgun frá VestfjörtSum. Haföi
sétS mikinn ís og var allmikill hroöi
korninn inn í ísafjaröardjúp, utan-
vert, ]>egar hann lagöi af staö aö
vestan. Hann haföi aflaö vel.
Af veiðum
komu i gænnorgun Apríl og F.g-
ill Skallagrimsson, báöir meö gótS-
an afla.
STELLA. 441
! v ' — (
„Enginn segir mér nokkrar sögur af þér, Ley-
cester,“ svaraði hertogafrúin, „vegna þeirrar ein-
földu ástæðu, að eg mundi alls ekki hlusta á þær.
Mig varðar ekkert um — um framkomu þína út j
í frá, nema þú viljir gera mig hluttakandi í henni.
Eg er ekki hrædd um, að þú munir ráðast í nokk-;
uð ljótt eða óheiðarlegt, Leycester.“
„Eg þakka þér fyrir,“ sagði hann hæglátlega.
„En hvað amar þá að, móðir? Hvers vegna leggj-
ast þessar aðvaranir svo þungt á þig, að þú þurf-
ir að létta þeim af þér?“
„Af því að mér finst tími til þess kominn; því að
mér liggur velferð þín og hamingja svo þungt á
bjarta, að eg er neydd til að vaka yfiv þér og
tryggja framtíð þína, ef mér er unt.“
„Aldrei hefir nokkur móðir verið lík þér,“ sagði
hann alúðlega. „En þetta er alvarlegt sþor, lafði
mín, og eg er hvað skal eg segja — varla við-
buinn. pú talar við mig, eins og eg væri soldán,
sem ekki þyrfti annað en fleygja vasaklútnum mín •
tim ti! hvaða frfðleiksstúlku sem væri. til þess að
ná ásturn hennar.“
„Er þá engin, sem þú vildir fleygja vasaklútn-
um þínum til, Lycester,“ spurði hún íbyggin.
„pað er nú samviskuspurning, lafði mín. Væri
sanngjarnt að svara, sanngjart gagnvart henni,
ef við setjum svo, að hún væri einhver til?“
„Hverjum ættir þú að trúa fyrir einkamálum
þínum, fremur en mér?“ spurði móðir hans óg var
auðheyrður þótti í röddinm. „Ef þú hefðir valið
þér konuefni, þá mundir þú hafa sagt mér frá
því, Lycester ? Eg vona þú hefðir gert það; eg get
ekki hugsað mér annað. pú mátt trúa, að eg er
ekki hrædd um að þú hafir valið öðru vísi en vel
6g viturlega. Nei, eg óttast ekki, að sú hræðileg-
asta yfirsýnd hefði hent þig, sem hent gæti ungan
mann í þínm suporum, að — taka niður fyrir
Vig-“
„pú talar strangt, lafði mín,“ svaraði hann
hálf kuldalega.
„Já,“ svaraði hún samþykkjandi, og lagði al-
varlega áherslu á orðið og mátti heyra að henm
var mikið niðri fyrir. „Já, eg hefi sterkar tilfinn-
ingar. Hver móðir, sem á son í þinni stétt, ber
slíkar tilfinningar í brjósti; það er eg sannfærð
um. Nokkrar yfirsjónir geetir þú látið þig henda,
sem ekki mætti bæta úr eða jafna yfir, en ein þeirra !
væri heimskulegur ráðahagur.“
„En, mamma, eg er ekki að hugsa um að ganga
að eiga neina fjósakonu, ekki að svo stöddu."
„pú gætir tekið niður fyrir þig, þó að þú leit-
aðir þér göfugra kvonfangs, Lycester,“ svaraði
jarlsfi'úin og brosti. „En hvers vegna erum við að
tala um þetta?“
„Eg held að þú hafiv hafið máls á því,“ svar-
aði hann.
„Gerði eg það, Eg bið afsökunar. Mér finst
eg hafi móðgað þig, með því að inna að því, og
eg hefi þar að auki þreytt þig.“
„Nei, nei,“ svaraði hann og stóð á fæ’cur, ,,eg
er þér mjög þakklátur, mamma. ]?ú rengir það
ekki?“
„Viltu vera meir en þakklátur?“, spurði hún,
stóð á fætur og lagði höndina á öxl honum; „Viltu
líka fara að mínum ráðum?“
„Og kasta vasaklútnum?“, spurði hann og leit
spyrjandi til hennar.
„Já, svo að eg verði hamingjusöm,“ svaraði
hún.
„Og setjum svo, að sú „útvalda" hafnaði heiðr-
ininn."
„Við verðurii að hætta á það,“ svaraði hún í
hálfum hljóðum og brosti.
,,]?að iriætti ætla, að þú hefðir þegar kosið mér
konuefni,“ sagði hann.
„Og þó að svo væri? Enginn væður betur fram úr
slíkum málum en móðir,“ sagði hún.
„pú hefir þá gert það? Mér kemur það á óvart!
Leyfist að spyrja, hver sé hin útvalda?"
„Ef eg mæt'ci ráða, þá mundi eg vera mjög vand-
lát, — trúir þú því ekki, Leycester. Horfðu í
kringum þig! ]?ú þarft ekki að íeggja hart á
ímyndunaraflið,“ svaraði jarlsfrúin. „Eg sé hana
fyrir hugskotssjónum mínum. Ó, þú ert blindur,
blindur, að þú skulir ekki geta séð hana líka! Sú,
/