Vísir - 17.06.1921, Blaðsíða 3
v k * t m
Hér meö tilkynnist, œttingjum og 'vinum að móðir okkar,
Sigríftur Helgadóttir aDdaðist 9. jáni. Jarðaríörin er ákveð-
iu iaugard&ginn 18. þ. m. og hefst kl. 1 e. h. með hóskveðju
á heimili hinuar iátuu Ve*turhamri 6. He’iu.
Hafnarfirði 15. jiint 19il.
Börn hinnar látnu.
S
Veiðaríæri frá Allcoch.
Laxa og silungsveiðiahöld.
Fjölbreytt úrval. — Lágt verð.
Versl. B H Bjarnason.
veiði, en íslensku miðin eru fiski-
pælust, þó aS fjarlægðin hamli
Bretum nokkuS frá að sækja þau.
ló miljónir vætta, metnar á io mil-
jónir sterlingspunda og frá Skot-
landi nær 8 miljónir vætta, metnar
á nær 4 miljónir sterlingspunda.
Mest af þessum fiski var koli.
þorskur og ýsa. Bretar stunla fisk-
veiöar alt norðan frá ströndum
Hvítahafs, meö allri vesturströnd
Evópu og suður undir Afríku-
strendur.
Af neðanskráöri skýrslu má sjá
stærð fjögurra helstu fiskimiSa,
sem Bretar veiddu á áriíS 1913, (tal-
iö í breskum fermílum), og hve
mikiS veiddist i hverjum staS, (tal-
iÖ í vættum):
VeiSistöSvar Ferm. Vættir.
Noröursjór ...... i525°o 3385450
Islandsmið ........ 36600 1867889
Færeyjagrunn .. i 3400 658305
SuSuraf írlandi . . 50500 623194
Sem sjá má, eru stærstu miöin
i NorSursjó, og þaöan kemur mest
Hitl Dg þstla.
Morðingi Talaat pasha.
Þess var getiS i skeytum nýlega,
að morSingi Talaat pasha heföi
veriS sýknaSur í Berlin. Hann heit-
ir Saloman Teilerian og er ungur
stúdent frá Armeníu. Þegar hann
var aS því spurSur fyrir rétti, hvers
vegna hann heföi myrt stórvesír-
inn, svaraöi hann því svo:
„Tveim vikum áður en eg drap
Talaat pasha, birtist móðir mín
mér um nótt og sagöi: Þú hefir
séð, aö Talaat, sem valdur er aö
raunum okkar, er hér, og þér hefir
ekki runnið í skap. Þú ert ekki
sonur minn!
Þá staöréð eg að myrða hann.
Foreldrar mínir áttu heima í Er-
zinsau í Armeníu. Við vorum flutt
þaðan, ásamt mörgum öðrum fjöl-
skyldum. Tyrkir réðu fyrir því og
létu vopnað riddaralið gæta okkar.
ieildsala —imboðsvepsluii
FyrlrllagJandLli j
Búsáhöld margsk. úr prima alamiaiunPog'emaillie, hvergi
ódýrari né smekklegri.
Leitið okkar fyrst, það borgar sig best. Tilboð óskast
á ísi. afarðam fob., einkum fiBki, ull og lýsi.
Sigfás Blöaiahl & Co.
S I m i 7 2 0. Lækjargötn 6 B.
Alt í einu var vagninn stöSvaöur
og hermennirnir tóku að ræna okk-
ur og myrSa. Eg sá móöur mina og •
systur skotna og bróSur minn j
liöggvinn, en sjálfur var eg barinn !
á höfuðiS og féll í öng'vit." SíSan
skýrði hann frá, hvernig hann
komst heim til sín og gróf þar úr
jör'Su fjársjóS, sem faSir hans hafði
fólgiS, og komst hann til Berlínar.
eftir mikla hrakninga. „Eg tel mig
saklausan, því aS eg hefi hreina 1
samvisku," sagSi hann viS dómar-
ann.
Flugvélar bolshvíkinga.
Frá Eystrasaltslöndum berast
þær fregnir, aS bolshvíkingum sé
mjög í mun aS koma sér upp flug-
vélum. Er sagt, aS þeir vilji aS
rninsta kosti eignast 400 flugvéla,
Reynt hefir veriS að fá þær keypt-
ar i Svíþjóð, en ekki lánast, því að
Svíum þykir viðurhlutamikið, að
fá svo hættuleg hergögn í hendur
jafnvoldugum nábúum. ÞjóSverjar
eiga ekki flugvélar aflögu, en sagt
er, aS til mála hafi komiö, aS bresk
verksmiSja smíSaði þessar flugvél-
ar handa Rússum.
Verslun við Rússland.
Sendinefnd er um þessar mundir
aS fara frá Englandi til Moskva, til
aS greiöa fyrir verslun milli land-
anna. Læknir og hjúkrunarkonur
fara meS nefndinni, og flytur
flokkurinn me'ð sér lyf og húsgögn,
rúmfatnaS, eldhúsáhöld og fleiri
nauðsynjar, sem mikill skortur er
á í Rússlandi.
Málm-skór.
Franskur verkamaSur, sem
heima á í Vínarborg, og veriS hefir
blindur árum saman, kveðst hafa
smíöaS skó úr málmi, er muni út-
rýma leðurskóm. Árum saman hef-
ir hann gert tilraunir til aS finna
hentugan málmblending í þessa
nýju skótegnnd. Einir skór vega
ekki fult pund, eru afarsterkir,
vatnsheldir og eldtraustir.
STELLA. 48
pelta var skrifstofuþjónn Jaspers, þræli hans
og notaour til alls. Hann sat í ysta herberginu og
ték vlS viSskiftavinum húsbónda síns, fylgdi þeim
inn til'Jaspers eSa vék þeim út meS afsakandi orS-
um. Hann var einkennilegur sýnum, en ekki mátti
ráSa aldur hans eða skapferli af svipnum. Sum-
;r vinir Jaspers voru stundum að forvitnast um,
hvar hann hefSi grafið hann upp, en Jasper fór
æfinlega undan í flæmingi um svariS, eSa sló því
upp í eitthvert glens, og fortíS- Scrivell’s var öll-
urr, hulinn leyndardómur. En hitt var öllum aug-
ijóst, aS hann var dyggur og óþreytandi þjónn
húsbónda síns. pegar Jasper var nærsladdur, virt-
ist hann hafa allan hugann á því, að þjóna hon-
um og bíða eftir skipunum hans. Og nú þegar
Jasper snart við honum, spratt hann upp, skygSi
hendi fyrir augu og horfði eftirvæntingaraugum á
Jasner.
„Vakandi, Scrivell?". spurði Jasper.
„Já, herra, glaSvakandi,” svaraði hann. Og í
raun og veru var hann þess legur, að hann hefði
iegið glaðvakandi stundum saman. ,
„Gott er það. Eg þarf á yður að halda. Far-
tð á faetur og komið í næsta herbergi. Eg ætla að
skilja eftir kertaljosið hjá yður.“
„pér þurfið þess ekki herra,“ svaraði hann, „eg
sé til.“
„Eg býst við því, að þér sjáið til — eins og
köttur,“ svaraði Jasper og fór út með kertaljósið.
Litlu síðar var hurðinni lokið upp og Scrivell
Íton? inn. Hann var hörmulega mjósleginn og hor-
.. iur, í gömlum svörtum fötum, er sómdu sér þó
-milega og hefði mátt oetla hann gamlan, ef aug-
liit hefðu ekki verið skýr og snör og hárið með
öllu hærulaust.
Jasper sat við borð og var að opna bréf sín,
sem hann hafði borið úr hinu herberginu. „ó,
þarna komið þér,“ sagði hann. „pekkið þér King’s
3Totel í Covent Garden?”
„Já, herra.”
- „Gott og vel. pangað þarf eg að senda yður,
til að vera á verði fyrir mig. pangað ók nýskeð
aldraður heldrimaður, ofurlítið lotinn, gráhærð-
ur, með sítt hár. Skiljið þér?“
„Já,“ svaraði hann hógværlega.
„Hann fer sennilega út innan skams. Eg þarf
að vita, hvert hann fer.“
•->
„Er nóg að vita, hvert hann fer fyrst?“, spurði
Scrivell.
Jasper hykaði. „Setjum svo, að þér gefið gæt-
ur að honum þangað til klukkan eitt, og komið
þá til mín. Eg þarf að vita, hvert hann fer, —
þér skiljið Scrivell?”
„Eg skil, herra,” svaraði hann. „Nokkurt nafn?“
„Já, Etheredge,” svaraði Jasper stillilega, „en
það skiftir engu. þér eigið engar fyrirspurnir að
gera, hvorki á gistihúsinu né annarsstaðar, ef unt
er að komast hjá því."
„Gott og vel, herra,” sagði Scrivell, þegar hann
gekk út úr herberginu.
Stellu var að dreyma í kotinu, við ilmandi eng-
in hjá niðandi ánni; ekki óraði hana fyrir því, að
Jasper Adelstone væri þá að byrja að leggja snör-
ur fyrir hana í hinum kaldranalegu herbergjum í
„Lincoln’s Inn.“
Og síst kom lafði Wyndward það til hugar, —
er hún !á andvaka og var árangyrslaust að leita
ráða til þess að afstýra ráðahag sonar síns og
frænku málarans, — a ðráðslingari maður, og
óvandur að virðingu sinni, væri þegar farinn að
vinna að sama hlutverki.
XVI. KAPlTULI.
Jasper háttaði og fór að sofa, og sofnaði vært,
eins og slíkum mönnum er lagið, en á mcðan stóð
Scrivell á strætishorni í Covert Garden, með báð-
ar hendur í vösum og hafði ekki augun af for-
dyrinu á King’s Hotel. Skömmu eftir dagmái
vaknaði Jasper , baðaði sig og klæddist, gekk út
og snæddi morgunverð og tók síðan til vinnu sinn-
ar. Og hann gleymdi í svipinn, — hreint og beint
gleymdi — að til væri nokkur Stella Etheredge.
í því var starfsþrek hans fólgið, að hann gat haft
hugann allan á einu í senn og steingleymt öllu öðru.
Nokkrir gestir litu inn í erindagerðum. Jasper
lauk upp hurðinni úr sæti sínu, með vírstreng, sem
festur var í snerilinn. Um klukkan hálf eitt var
barið. Jasper lauk upp hurðinni og hár, vel búinn,
ungur heldrimaður kom inn. pað var Halliday
nokkur, yfirforingi, sem verið hafði meðal gest-
anna í Wyndward-höllinni, kvöldið, sem fyrr var
frá sagt.
Halliday yfirforingi var borgarmaður; hann
hafði verið auðugur, en mikið á sig lagt til þess
að verða fátækur og munaði minstu, að horum
tækist það. Hann var vel metinn maður, félagi í
svallara-klúbb, þar sern gapaleg fjárhættuspil voru
helstu skemtanirnar. Jasper vissi deili á honum og
stóð upp til þess að taka í hönd honum. „Komið
þér sælir,” sagði hann, og þokaði honum að stól.
„Get eg nokkuð gert yður til þægðar?”
Kunningjum Jaspers var vitanlegt, að honum
var dýrmæt hver r'undin og þeir hlífðust við að
tefja hann í starfstíma hans.
„Pér komist æfinlega að efninu, Adelstone,“
svaraði Halliday brosandi. „Já, eg þarfnast of-
urlítillar ráðleggingar.”
„Vona eg geti veitt yður hana. Hver er hún?“
„Sjáið þér ril!“, sagði yfirforinginn, „eg hefi
komist í óþægileg skuldaskifti.”
Jasper brosti. pað var ekki fátítt, að skiftavin-
ir hans kæmu til þess að fa lán hjá honum, og
honum tókst ekki sjaldan að útvega þeim það, ____
auðvitað hjá einhverjum kunningja sínum. ævin-
lega hjá einhverjum kunningja „í borginni”, sem