Vísir - 10.10.1921, Side 3

yisiK
fieildsala-lmboðsverslun
i!F1snnxr3JUKfld»z3L^Li ■
Siíkibö»d allsk. — Blúadnr & Leggingar
dto. — SíiUíii>ok;o.T’ ogr IReirInpolisai- dto. —
Oö'mrxljirogTOLv* hyltir. — Millipiis. — Liéöur-
vönir aUak. — Hen aHcacli felkna úrval. — Vasa-
lUlfitai* hvítir dto. — A-xlatoaríclasprotar. —
GJ-öagriistafir, — — Alt selt langt undir innkaups-
yerði! Hagfeldust kup í baorginni!
Sigfús Biöndah! &, Co.
Simi 7 2 0. Lœkjargötn 6B
liskreitagepðin á lauöarárholti.
Nefndin, sem Vosin hefir verið til þess að annast ráðniogu
yerkamanna við væntanlega’ fiskreitaerð á Rauðarárholti. verð-
ur til viðtals í Goodtemplarahúeinu niðri, þriðjudag II. okt, kl. 51
—12 árd. og 1-7 slðd.
Borgarstjórinn í Reykjavik 8. okt, 1921.
Sig. Jónsson
settur.
G.s. Botnía
Eæ. Svein Jari
fór héöan á laugardagskvölcl til
Noregs.
E.s. Botnía
er væntanleg hingaö á miöviku-
'4ág.
Silfurbrúðkaup.
Árni kaupm. Einarsson og kona
kans, frú Guönin Siguröardóttir,
eiga silfurbrúökaupsdag í dag.
Gfeymið ekki
að skósmíðavinnustoFan á Vest-
urgötu 20 selur skóviðgerðir lang-
ódýrast í btenum.
ViðgeTðir á gnmm’stigvélum
og skóhlífum. Hvergi eins ódýr-
ar
Árni Pálsson.
skósmiður.
fer frá Reykjavlk um 14- otctó'ber tii SIg-1-aíjo.rÖar og
Kaupmannahaíuar.
ATHS. Fargjald ti! útfanda frá Rsykjavík er eltirleiðis sama
hvort skipin fara norður mn land eða beint, Sama gildir einniíT
frá útlöndum.
G.s. Island
Trúlofuð 1
eru ungfrú Karítas Guömunds-
dóttir og Jón Steingrímsson, stud.
juris.
Uppboð á húsgögnum,
setn auglýst var við Tryggva-
götu. verður haldiö í Báruhúsinu.
EJnsls.il,
dönsku og verslanarreikning
kennir
Signrðnr Signrðsson,
Hverfi=(götu 37, rdöri,
Eeima kl. 6-7 og 8—9.
fer frá iilllölja QQ
tii Xjeitli, isa-
fjaröar, -A-livi.:re>y;r£»4*, soyðls-
IJarÖar og þaðan tíl lXtlA33LCaLA.
Barnalesstofan
veröur opnuö laugardaginn 15.
þ. m.
Stúdentafélag háskólans.
rFundur í kvöld kl. 8. Fagnað
nýjum stúdentum.
Söngskemtun
Einars Einarssonar frá Laugar-
nesi, í Báruhúsinu í gær, vaf allvel
sótt. Einar tíéfir mikla rödd og
:góöa, en litt tamda. Er þaö álit
er ágæfcur
Soiiorsgram mófón n.
Plötur (Cerueo, d arfcinelli 0. fl.)
fylgja. Ágætfc verð. A, v. á
tnanna, að hann gæti oröiö mikill
söngmaður.
iifreiiagúmmí ngkomlð:
X>©lkk; 30 X 37, — 31 X 4 — 32 X 47,
33 Xf4 - 34 X 47, - 35 X 5 - 880 -f
120 — 820 + 120 — 815 + 105 - 765 X 105.
Vei*0i€J J»ua en áður.
Gúm mi vinnustofan
Laugaveg 22.
Gammarnir. 2
hugsa um sjálfa sig, etns og flestum hættir þó
til, bæði körlum og lconum.
„Frænka mín, Netty Cahere."
-„Hún er fríð,“ sagði Cartoner hjartanlega, og
hveiri konu hefði þótt mikið felast í orðum hans.
„péf fáið ást á henni,“ sagði Mangles dapur-
l^ga. ,,pað fá allir. Hún segist ekki geta að því
gett“
Cartcner leit á hann eins og sá, sem heyrandi
heyrir ekki. Hann svaraði engu.
„Henni er mesta raun að því,“ sagði Mangles
að 3okum og brá vindlinum fimlega með tungunni
frá bakborða til stjórborða í munninum. Cartoner
virtist ekki hirða sérlega mikið um ungfrú Netty
Cahere. Hann var einn þeirra manna, sem lítinn
gaum virðast gefa af líðandi stund og vekur það að
ja(naðí forvitni í hugum manna, einkanlega þó
kvenna hugum. Fólk langaði til að vita, hvað það
væri, sem drifið hefði áður á daga Cartoners og
fengi honum nú umhugsunar.
■]?eir félagar höfðu eklci ræðst fleira við, þegar
ungfrú Cahere kom upp á þilfar. Með henni var
ejnti undirforingi skipsins, ungur maður og glæsi-
legu, alrakaður. sem aldrei hafði farið svo yfir
Atlantshaf, að hann yrði ekki ástfanginn. Hann
talaði fremur alvariega við ungfrú Cahere, sem
Uustaði, en þó mátti sjá á hinu fagra andliti
hennar, að hún var bæði ósamþykk og vandræða-
leg. Hún var afburða fagureyg og bláevg, björt
yfirlitum, rjóð í vöngum og breyttist sá hörunds-
litur aldrei. Hún var grannvaxin og kænlega lítil-
lát í framgöngu, eins og hún liti ekki stórt á verð-
leika sína og vildi láta öðrum sýnast eins. Hún
lét ekki svo sem hún hefði komið auga á frænda
sinn en skildi þó við undirforingjann, seiii ófús gekk
upp á stjórnpall og leit um öxl á leiðinni.
Mangles fleygði vindlinum fyrir borð. „Henni
er ekki um reykingar,“ rumdi hann.
Cartoner horfði á vindilinn og hent vindlingi
sínum á eftir honum í einhverju hugsunarleysi. Hann
hafði auðsjáanlega ekki ráðið við sig, hvort hann
ætti að vera kyr eða fara, þegar ungfrú Cahere
kcm álengdar til frænda síns, án þess hún virtist
veita því eftirtekt, að hann væri ekki einn.
„Eg býst við,“ sagði hún, „að þetta hafi verið
einhver yfirforingja skipsins, þó að hann sé mjög
ungur. Hann var ao segja mér frá móður sinni
pað hlýtur að vera hræðilegt að eiga nákominn
ættingja í siglingum."
Hún talaði blíðlega og var auðheyrt, að hún
vorkendi þeim, sem sorgmæddir eru og fátækir.
„Eg yildi óska að einhverjir ættingjar mínir
væru í siglingum," svaraði Mangles og var ærið
dimmraddaður. „Eg gæti séð af heilli skipshöfn.
Lofaðu mér að segja þér deili á vini mínum herra
Cartoner, — ungfrú Cahere.“
Hann lauk þessari kynningar-athöfi með því að
veifa hendinni af mikilli, fonrfálegri viðhöfn. Ung-
frú Cahere brosti fremur óframfævin við Cartoner
og hann varo fyrri til að líta undan.
,,pér hafið ekki komið ofan til máltíða,“ sagði
hann, kurteislega en stuttlega.
„Nei, en eg vona að eg komist nú. Er fjöl-
mennt? Eigið þér vini á skipinu?“
„]?að eru sárafáar konur. Eg þekki enga
þeirra.“
„En eg er sannfærð um að sumar þeirra eru
fríðar,“ sagði ungfrú Cahere, sem auðheyrilega
bar hlýjan hug til mannanna b&rna.
„Mjög sennilegt."
Og Cartoner varð aftur skringilega og nærri
hjákátlega hugsandi.
Ungfrú Cahere horfði enn á hann undan svört-
um bránum — sem skygðu á blá augu — í tál-
lausri, undrandi aðdáun. Vissulega var Cartoner
fríðasti maður, íturvaxinn, stillilegur og baT það með
sér, að hann hefði .notið besta uppeldis.
„Hafið þér séð skipið, sem er hinu megin?“,
spurði hún litlu síðar, „pað er seglskip. pér sjáið
það ekki héðan.“
pegar hún mælti þetta, hreyfði hún sig ofur-
lítið, eins og hún vildi sýna honum staðinn, sem
það sæist frá. Cartoner gekk auðmjúkur á eftir
henni, og herra Mangles, sem var eftir skilinn í
sæti sínu, fór að þreifa' eftir vindlahylki sínu.
„parna “ sagði ungfrú Cahere og bent á segl
í fjarska út við sjóndeildarhring. „pað er nú varla
sýnilegt. pegar eg kom fyrst upp á þilfar, var
það miklu nær. Skipsforinginn þarna benti mér á
Cartoner horfði á skipið, ekki mjög hrifinn.