Vísir - 02.11.1921, Blaðsíða 3

V ÍStK
í.ynlegt rekstursfé • hjá bcnkunum, |
ineS saemilegum kjörum, og án þess, ,
eins og nú er, aS þurfa að greiða |
fslandsbanka alt að 2% hærri láns- :
vexti á ári, en þeir eru nú hjá
iLandsbankanum'U, þá fæ eg ekki
betur séð, en að útgerðaimenn vor- j
w, yfir höíuð að tala, myndu meta
svo mikils góðan vilja viðkomandi
stjórnenda vona, að þeir reyndu að
oppfylla allar sanngjarnar vonir
vorar til togararútgerðarinnar en
á {>ví ríður mest.
]7að, sem Reykjavíkurbær þyrfti
að láta sig sérstaklega máli skifta,
w hið gengdarlausa húsaleigu okur,
sem hér á sér staÖ — okur, sem fer
sá og æ vaxandi, {>að |?ótt alt bygg-
ingárefni sé nú orðið aS mU(lum
mun ódýrara en var t. d. síðastliðið
ár. Okur húseigenda á leigendum er
eftir því, sem mér hefir verið skýrt
frá, orðið svo afskaplegt, að fátæk
ar fjökkyldur verða nú að greiða
900 kr. árrleigu fyrir bröngar og
iéíegar íbúðir, sem vitanlega ekki :
getur náð neinni átt, og er verka- |
TOÖnnum vorum mjög um megn, og
f?á ekki hvað síst, eins og nú er
komið — stopu! vinna og lækkandi * 1
kaupgjald.
|7ar sem )?að er vitanlegt, • að
s-nikill hluti verkamanna þessa :
bæjar, nýtur uppeidis síns og sinna
af sjávarútveginum, þá gefur þao
að skilja, að lækkun húsaleigu hér
íúður í sanngjarnt hámark, myndi
eiga sinn góða |?átt í ]?ví, að draga
«;■ útgerðarkortnaSinum, og jiannig
veita aukna og meiri atvinnu.
Mér kæmi það ekki á óvart, þótt ‘
spurt yrði. rneð hverjum hætti bæj- .
arstjórn Reykjavíkur ætti að geta
fcomið í veg fyrir húsalciguckrið, og
œtla þvs fyrirfram að reyna að leysa
úr keirri spurningu. Eftir |ní, sem
eg fæ best skilið, sé eg ekki aðra
*) Nauðsynlesít reksturslán tog-
aia tel eg 150—200 þús, kr. á skip,
2c/o vaxtamismunur myndi þannig
ne.ma á ári 40 }?ús. á skip, fyrir
hærri töluna. — Mér er sagt, að
Landsbankinn veiti 6 mánaða víxil-
lán til útgerðar, en Islandsbanki að
■eins 3 mánaða. Báðir bankamir
íaka /2c/o fjTÍr framl.
leið handhægari en þá, að öll leigu-
hús í bænum yrðu virt upp að nýju,
og virðingarverð hvers húss ákveð-
ið, eins og kosta mundi, ef bygt
væri nú —- ]?að j?ótt fleiri eða færri
hús hefðu kostað nokkuð meira,‘ á
ekki að skifta ncinu máli, að eins
sannvirði húsanna miðað við núver-
andi byggingarkostnað og húsaleig-
an að miðast \áð )>að.
B. H. B.
Verkamenn.
Sngnm ykbar mun blautíast
hngur utn að hlýjnstu og hald-
begtu verkmannaföiin verða úr
íslensku dúkunum úr
Álafoss út^ölunni,
Kolasundi.
„SANITAS"
sœtsaftir eru perðar úr berj-
um oq sykri eins og b estu
úllendar saftir. — Þær eru
Ijúffengar, þgkkar og lita vel.
Sími 190.
Háskólafræðsla.
í kvöld kl. 6.
II. Bjarnason.
prófessor A

Til Hafnarfjarðar fara
bifreiðar alla daga oft á
dag. Einnig til Vífilsstaða,
frá bifreiðastöð Steindórs
Einarssonar. Símar 581 og
838. Rægilegar og vissar
ferðir.
ir borð, er liún var á leið liéðan
til Vestmannaeyja um lielgina.
J>að var imglingspiltur héðan
úr bænum, og hét pórarinn
Iielgason.
Menja
vaíð fvrir þvi óhappi i veðr- ;
inu mikla á mánudagsnóltina að
tnissa spaða af' skrúfunni og
liefir liún legið i viðgerð inni á
Eiðsgrandá síðan á mánudag :
Að likindum verður viðgerðinni
lokið í dag.
E.s. ísland
fer héðan i dag kl. 4, norð-
ur um land til útlanda.
E.s. Sterling
fer héðan í strandferð, suður
og austur um land, meslk. laug-
ardag.
E.s. Sirius
kom í nótt. Meðal fárþegá
voru héraðslæknir Jón H. Sig-
urðsson og Frímann Friinanns-
son.
Fyrirlestur
flýfur Gisli Jónsson vélstjóri
i Nýja Bió annað lcvöld kl. 71/”-
Ei’ni fyrirleslursins cr: Atvinnu-
leysi, verkföll og hvernig hæta
megi úr böli því, sem það leiðir
yfir þjóðina (sjá augl.).
Slys.
Enn hefir „Svalan“ ofðið fyr
ir þvi slysi, að missa mann fyr-
■ Silfurbrúðkaupsdag’
eiga á morgun Guðný II. Jóns-
dóttir og Jóhann P. Jónsson frá
Súlunesi.
Verðlækkun
á skóviðgerðum, sem augl.
var í blaðimi í gær, er um 12%.
Spellvirki.
í nótt hafa einhverjir þor{)-
arar verið að leika sér að því
> að kasta steinum í búðarglugga
og voru þannig brotnar stófar
og dýrar rúður bæði í verl. Von
á Laugav. 55 og i Alþýðubrauð-
gerðinni. Báðar þessar rúður j
K. F. U. E.
Pandur í Y-B atm&ð kvöld
kl. 6. Allar stúlkur 1.0-—
1G veíbomnar.
Brunatryggingar allskonar:
Nordiak Brandforsikring
og Baltiea.
Líftryggingar:
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar né
ábyggilegiú viðslcifti.
A. V. TULINIUS,
I-Iús Eimskipafélags íslands,
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími bl. 10—6.
kosta um 800 kr. í Alþýðubrauð-
gerðinni brotnaði lika spegill,
sem steinninn lenti á.
Veðrið í morgun.
Enn er frost á öllum veður-
athuganastöðvunum: I Rvik 3
st„ Vestm.eyjum Grindavík
2, Stykkishólmi 1, Isafirði 7,
4k ureyri 10, Grímsstöðum 12,
(cngin skeyti frá Raufarliöfn
eða Hólum), Seyðisfirði 10.
þórshöfn i Færeyjum 2 sl.
Lol'ívog haest fyrir Austurlandi
og fallandi. Austlæg átt. Horf-
ur: Suðaustlæg átt.
S. R.
Skoðunarlæknir próf. Sæ-
mundurBjarnhéðinsson, Lauga-
veg 11, heima kl. 2—3 e. h„ og
gjaldkeri skólastjóri ísleifur
Jónsson, Bergstaðástr. 3; heima
kl. 6—8 e. h.
Adolph Wendel
kaupmaður, andaðist i Krisl-
janiu 31. f. m.
(íaiimiarnlr. 17
nie“ var svc gerð, aS hún komst undir brýmar á
lljótinu, því að hann tók þegar í stað aS svipast
-eítir henni. Klukkan var sex og úífall siávar. AIl-
ur farþegastraumur barst vestur á bóginn og góð-
gjarnlegur skipverji, sem ekkert var að starfa,
kom til Cartcners og fór að segja honum skoðanir
sínar á knattSeikum, sem honum voru mjög kærir,
eins og von var um mann, sem eytt hafði mestri
ævinni á sjó. Cartoner var mjög riðmótsþý.ður, en
nctaði sér þó ekki góðvild hans til þess aS spyria
ihann um „Minnie“. Má vera. að hann hafi vit-
aS, að ekki eru til tortryggnari menn en starfsmenn
á fljótaskipum.
Gufubáturinn brunaði undir brýrnav og re->di
að lokum út á hylinn, þar sem nokkur hægfara
aeglskip bárust fyrir straumi. ]7ar lágu og mörg
eimskip fyrir akkevum; sum var verið að hlaða.
önnur lágu aðgerðalaus. Flest vora þau útlend
og einkennileg, reykháfar úr mjóir og þilfarsklef*
arnir fkreyttir fögrum litiím.
Á afviknum stað lá „Minnie'*, svartmáluð. í hféi
við gamalt fafþegaskip, sem hætt var fe-ðum.
pilfarsklefinn var dökkbrúnn og skipsbátarnir
dimmgrænir.
Cartoner fór af skipinu á næ<-ta lendingarstað
og fékk man» til að skjóta sér út i ..Mmnie“.
„Eg flutti rkipstjórann út fyrir örfáuoj tnméf-
um,** sagði fer’umaður. „Hann heRr hbtið að
korna ofan fljótið á næsta skipi á undan yður.“
Innan fárra mínútna stóð Cartoner á þilfari
„Minnie“, og barði með hnefanum á lokið yfir
lyftir.gunni, í stað þess að hringja dyrabjöllunm
hjá Cable skipstjóra.
Að vörmu spcri rak skipstjóri upp höfuðið og
vav hinn ófrýnilegasti. En gremjan hvarf smátt
og smátt og sléttist úr óþvegnum hrukkunum. „pað
eruð þér, herra Cartoner,“ sagði hann. „Gleður
tnig að siá yður.“
„Eg fór hér fram hjá á gufuskipi,” sváraði Car-
toner, rólega, „og þekti „Minnie'*.
„Mér finst það vináttumerki, herra Cartoner, að
þér hafið ekki gleymt kvöldinu, sem við sátum
saman yfir romm-glösunum. Kcmið þér ofan. Eg
á einhvern seitil í skipskistunni.**
VI. KAFLI.
Gammamcr.
„Eg býst við," nagði úngfrú Mangles, „eg
býst við, Jórep, að lafði Orlay h-’fi áhuga á starfi
okkar þó að við vitum það ekki.“
j „Má vera, Jooly, má vera,“ svaraði herra Jósep
P. Margles og hcrfði hugsandi út um gluggann
j á eirkastofu sinni í gistihúsinu í Northumberland
Ave-ue.
Unrfrú M.angles rtóð á bek við hann og hélt á
heimbcðsspjaldi frá lafði Orlay, er tilkynti, að
hún tæki á móti gestum þá um kvöldið frá klukk’-
an 9 til miðnættis.
„petta boðsbréf virðist bera þess vott, Jósep,"
sagði hún. „Eg ræð það líka af þessari vinsam-
legu orðsendingu, sem fylgir heimboðinu. par seg-
ir hún, að boðið komi með svona stuttum fyrir-
vara, af því að við komum ekki hingað fyrr en
í fyrradag. paS virðist vottur þcss, að Englancf
sé reiðubúið til þess að fagna okkur.“
„Fljott a litið, Jooly, virSist það —— einnutt
«•
svo.
Herra Mangles horfði eftir sem áður hugsandi
út yfir strætið. Ef sú skoðun Cartoners var rétt,
að hæfileíkinn til að þegja væri höfúðkostur manns
í sendiherrastöðu, þá var Jósep P. Mangles ekki
fákunnandi í sinni grein. pví ao hann skýrði syst-
ur sinni ekki frá því, að heimboð þetta, sem húrt
taldi svo afskaplega mikils, vert í þjóðemislegum
skilningi, átti rót síra að rekja til þess, að hánrt
cg Orlay lávarður hittust af hendingu í Pall Mall
daginn áður, — þeir voru gamlir kunningjar síð-
an Mangles' áttí sæti i öldungadeildinni.
Ungfrú Mangles stcð hugsandi með boðsbréfið
í hendinni. Engri konu, og fáum karlmcnnum.
þarf að segja, hvað hún var að brjóta heilann um.
HvaS er það í raun og veru, sem hver kona hugs-
ar i:m, þegar hún fær slíkt heimboð?
„Jooly kann að klæðart viðhafnarbúningi, þeg-
ar hún vill það við hafa," hafði Mangles stund-
um cagf á bak, um syatur sína.
En ef satt skal segja, þá hirti Jooly ekki ærin-