Vísir - 30.12.1921, Blaðsíða 3

▼ ISIR
teildsala-ImboðsveFslui
Fyrijrliggjandi: ,
'jPfýJar, fyrata flokks, ödýrar EmaiUe vörur
Sigfús Blondahl & Co.
Sími 720. Laakjargötu 6 B,
aíSWI. síra Ól. Ólafsson og í frí-
Sdrkjnnni í HafnarfirSi kl. 9 síöd
QÍra Ól. Ólafsson. — Á nýársdag í
Srikirkjunni í Rvík kl. 12 á hádegi
sfra Ól. ólafsson og í fríkirkjunni
I Hafnarf. kl. 6 síöd. sr. 01. ól.
I Garöaprestakalli: Á gamlárs-
Scröld kl. 6 í Hafnarfjaröarkirkju
ar. Árni Bjömsson. Á nýársdag kl.
W í HafnarfjaríSarkirkju síra Árni
fjjörnsson.
1 Landakotskirkju: Á gamlárs-
kröld kl. 6 levítguösþjónusta meö
We Beum. Á nýársdag kl. 6 og 6ýá
lidegis lágmessur, kl. 9 levít-
messa. kl. 6 síöd. levítguösþjón-
usta.
®jp&skapur.
Siöastliðinn laugardag voru gef-
m saman í hjónaband Guöbjörg
Ándrésdóttir og Magnús Hannes-
scm, bæiSi til heimilis á Njálsgötu
32 B. Sxra Bjarni Jónsson gaf þau
«31030. j' ■. j
Sama dag vora gefin saman i
ióorgaralegt hjónaband Fanney
Eiríksdóttir og Árni Þóröarson,
IbæfSí til heimilis á Nýlendugötu
*9-
STýja Bíó
sýnir í sxöasta sinni í 'kvöld
Myndina Fósturbarniö, sem þykir
ffiinhver fallegasta og besta mynd,
iSem hér hefir veriö sýnd og jafn-
ast, aö margra dómi, viS hina á-
gætu mynd, Bamiö frá Paris, sem
sýnd var hér um áriö.
Jólagleöi Mentaskólans
var haldin i samkomusal skól-
ans í gær. Var þar mikið fjöl-
menni, kennarar, nemendur og
gestir þeirra. Skemtunin fór prýöi-
lega fram og skemtu menn sér hið
bestá.
Gjafir til Samverjans.
B. 1 sk. jarðepli, S. áheit kr,
5.00, N. N. kr. 10.00, Jón gamli
Jónsson, Tjarnarg. kr. 30.00, Frá
30 nemendum Verslunarskólans
(var ætlað rússneska drengnum)
kr. 150.00, Fundiö fé kr. 30.00, N.
N. kr. 1.00, B. kr. 50.00, G. J. kr.
5.00, V. B. K. (til mjóllcurgjafa)
kr. 200.00, N. N. (til mjólkurgj.)
kr. 200.00, Læknir (til mjólkurgj.)
kr. 100.00. — Kærar þakkir. —
29. des. 1921. Har. Sigurðsson.
Nýtt tungl
kviknaði í gær í austri. Göm-
ul trú er að þá sé oft von veðra-
brigöa, hvaö mikið sem úr þeim
verður nú. Loftvogin sem staöið
hefir mjög lágt, er nú að stíga og
áttin að færast til norðurs.
sínum þau skilaboð, að vegg-
almanak hennar geti ekki komið
út fyrr en eftir áramót.
Þýski skipstjórinn
hefir skotið máli sínu til Hæsta-
réttar.
Nýárssundið
á að hef jast frá Zimsens-bryggju
á nýársdag kl. 1045 f. h. Verður
synt 50 stikur í vestur frá bryggj-
unni. Sagt er aö þátttakendur
verði um 10. Að loknu sundinu
heldur Bjarni frá Vogi ræðu, um
leið og verölaunin verða afhent
sigurvegaranum. Þetta verður í 11.
sinn er nýárssundið verður háð.
Senx kunnugt er, er ókeypis að-
gangur að sundmóti þessu sem og
ýmsum öðram íþróttasýningum,
svo sem víðavangshlaupinu fyrsta
sumardag. Vitanlega hafa félögin
af þessu nokkum kostnað, og er
því ósanngjamt að leggja skatt á
þær íþróttasýníngar sem einhverj-
ar tekjur kunna að gefa.
Blysför
ætla háskólastúdentar að halda
á gamlárskvöld, ef veður leyfir.
Er nú langt síðan blysfarir hafa
verið hér, en áður vora þær ein-
hver helsta áramótaskemtunin hér
og ortu þá uppvaxandi skáld
kvæði, sem sungin voru við slík
tækifæri, og kunna margir þau
enn. C'4:-’S
Hitt og þetta.
Hægra að kenna heilræði en
halda þau.
líkamans, var þessi spurning togi
fyrir einn sveininn:
— Hvað ber þér að gera til þeas
að verja tennur þínar sýkingu, og
hvernig getur þú haldið þeim hvit-
um?
— Að hafa þær altaf hreinar,
svaraði drengurinn hiklaust.
— Hvenær áttu að hreins*
texmurnar?
— Morgun, miðdag og kvöld.
>—• Með hverju á að hreinsa þær ?.
— Með tannbursta.
— Alveg rétt. En — áttu tan»-
bursta?
— Nei - iV'W-r .-v
— Á hann pabbi þinn tan»-
bursta? .I-.lii'. :f
Z ■ I v*..1 .
— Nei.
— En hún mamma þ!n ?
— Nei. T ' V
— Hvemig stendur þá á því, aí
þú hefir hugmynd um notktw
tannburstans?
— Við seljum þá, svaraði dreng-
hnokkinn. J
(Úr ensku tímariti).
Kensla og kvikmyndir.
Þjóðverjar nota kvikmyndir
manna mest við kenslu og hafa
látið smíða sérstakar, ódýrar vél-
ar til að sýna kvikmyndir í bama-
skólum. Myndirnar eru mjög ná-
kvæmlega valdar og þykja eink-
anlega hentugar við kenslu í
landafræði og til þess að sýna
börnunum ýmiskonar vinnubrögð.
t. d. akuryrkju, skógarhögg, skipa-
smíðar og fleira. Talið er, að þessí
kensluaðferð muni mjög ryðja sér
til rúms um allan heim á næstu
árum. — Væri ekki þess vert, að
láta einhvern íslenskan kennara
kynna sér þessa kenslu-aðferð ?
Landstjarnan
Einhverju sinni, er lærisveinar i
skóla nokkrum vora yfirheyrðir 1
biður Vísi að flytja skiftavinum 1 heilsufræði og heilbrigöisvernd
Gaiumarnlr. 51
„pér eigið viS heimilis-hamingjuna,“ sagSi
Deulin. „pér beriS hana auSvitaS fyrir brjósti,
yegna samúSar ySar og hjartagæsku. pér fariS
xaan heiminn eins og góSur engill, leitandi eftir því
»m3 gera aSra hamingjusama. paS eru draumar og
í Póllandi eru draumar bannaSir — aS boSi zars-
ífos. En þeir eru forréttindi æskunnar, og mér þykir
gaman aS sjá ljóma af ySar fögru draumum, öSru
hverju, kæra, unga hefSarmær."
Netty brosti af meSaumkun og leit á hann x
Hvip. — \
„Hamingjan góSa! En eg er aS hlæja aS draum-
®m ySar um Martin Bukaty. Hann mun aldrei
taka sér þaS fyrir hendur, sem þér hugsiS aS sé
iaonum fyxir bestu. Til þess hefir hann altof mikla
sögu aS baki sér, en þaS atriSi skilja menn aldrei
fullkomlega í ySar landi, mademoiselle! Hann hef-
sr, auk þess, ekki hæfileika til þess, Hann er ekki
nógu staSfastur, til þess aS sætta sig viS heimilis-
hamingju, en Síbería, — sem vissulega verSur
dvalarstaSur hans aS lokum, — er draumum ySar
óhentugur staSur. Nei, þér megiS ekki gera ySur
vonir um, aS geta unniS samfélögum ySar gagn
hér, þó aS ekki sé nema eSlilegt, aS þér hafiS
einlægan vilja á því — slíkt eru líka forréttindi
asskunnar."
„pér taliS eins og þér væruS fjörgamlir," sagSi
Netty ásakandi.
„Elg er mjög, mjög gamall," svaraSi hann og
fxló. „Og við því er engfo lækning. Hjartagæska
ySar kann xafr>->“! "nfon ráð við elli^ni.“
handa þeim, sem eru í raun og veru hjálparþurf-
£U",“ svaraði Netty. „Eg hugsa að þér séuð vel
færir til þess aS sjá um yður sjálfir."
„Og til þess aS ráða drauma mína sjálfur?“
spurði hann, En hún svaraði engu og virtist ekki
gefa gaum að því, að hann horfði á hana þreytt-
um augum.
„Eg er mjög fáfróð um Pólland og sögu þess,“
sagSi hún eftir litla þögn. „Eg býst viS, aS þér
vitiS alt, — þér og herra Cartoner.“
„Ó, Cartoner! Já, hann veit margt og mikiS.
Hann er sannkallað fræðabúr, en eg — eg er
eins og sýningarborð á hégómasýningu, þar sem
öllu er svo fyrirkomið, að þaS njóti sín sem best
i sólskininu. Nú, þar er maður, sem þér ættuð aS
láta njóta góSs af hjartagæsku yðar. Honum hefir
vegnað frábærlega vel og þó skortir eitthvað á
hamingju hans. GetiS þér ekki gefið honum Iæknis-
ráð?“
Netty brosti alvarlega.
„Eg þekki hann 186^16^3' nógu vel,“ sagði hún.
„Auk þess þarfnast hann engrar samúðar, ef satt
er, að hann eigi að erfa lávarSstign og auðæfi.“
Deulin hleypti brúnum upp í hársrætur og gretti
sig m drandi, sér til gamans.
,,Á! Er það?“ spurði hann undrandi- „Hver
sagði yður það?“
En Netty mundi ekki, hver hefSi sagt henni það
og taldi sennilegt, að það væri ekki annað en orð-
rómur. Og hún virtist ekki heldur láta sig það
miklu skifta.
XVIII. KAFLI.
Saga Jóseps.
Hr. Mangles hafði boð inni þetta sama kvoidL
„pað er best að lofa öðrum þjóSum að sjá, að
gott samkomulag er með stórveldunum," hafði hana
sagt við Deulin og Cartoner, er fundum þeirra
bar saman í Cukiemia Lourse, stærsta kaffihúsnMi
í Varsjá. Og þar og þá hafSí hann boðið þeún
tíl kvöldverðar.
„Eg þigg ævinlega heimboS Mangles okkar,“
sagði Deulin í trúnaði við Cartoner, meðan þeir
sátu yfir tebollunum, þegar Mangles var gengjfon
frá þeim. „I fyrsta lagi er eg ástfanginn af ungfru
Cahere. í öðru lagi hefi eg afskaplega skemtun af
Jooly P. Mangles. Eg verS hljóður í návist hexm-
ar, og stend á öndinni og dettur ekkert í hug.
En þegar frá líður, næstu nótt, vakna eg upp úr
fasta svefni til að hlæja.“
Af því að Deulin bjó undir sama þaki, þurftíi
hann að eins að fara á næsta loft fyrir neðan
sig til að sækja boðið, þegar klukkan sló sjö. Ein-
hverra orsaka vegna var hann kominn í veislufötia
áður en hann þurfti að fara og stóð við gluggamt
í herbergi sínu og horfði niður á strætið, og beáð
til þess er klukkan yrði sjö.“
„Hver veit nema eg sjái erfingja lávarðstign-
arinnar, þegar hann kemur," sagði hann viS sjálf-
an sig, „og þá gætum við orðið samferða inn.“
Honum tókst að koma auga á Cartoner, því að
reiturinn nti fvrix- var vel Ivstur. Hann sá maan.
kcn’- á ■ • ■■" v