Vísir - 30.12.1921, Blaðsíða 4

YlSIR
Thc aanc it on tha þancil
The Pencil
with the
Rifled Tip
Er blýantur sem hefir
lagt uadir sig heiminn
á fáum árum. Alstaðar
sem maður kemur á
hnettinum þar er Ever-
sharp fyrir. Hvar sem
aokkrir menn eru sam-
ankomnir, er Ever-
sharp i vasa fleiri eða
færri. Enginn má vera
án Eversharp, hvorki
karl né kona.
pessir blýantar eru
langbesta nýársgjöfin
fást nú með ýmsu
verði hjá skrautgripa-
verslunum.
Umboðsmaður fyrir
ísland:
Jónatan
Þorsteinsson
Símar: 64, 464 og 864.
Pappirspokar alsk.
Umbúðapappír,
Ritfóng.
Saúpið þar séin ódýraut er.
Herinf €lansen
Mjóstrssti 6. SÍEai 89.
er besta auglýsingablað-
ið í bænum, af því a‘6
hann er útbreiddasta blað bæjar-
|ns. Fastír kaupendur í bænum eru
jaú 2200 en dagleg sala 2500 bloð.
0
ffmSVEGNA
í&fe
é að nota

*VEGA-PLtiNTUFEnr
totNfta
r2*£*S'
VÉÚNAPESS
pað má&baurn-
ÁtetnasiS»4aðf
fóámf*
REYNW!
V
Jft
l&L

Fjölbreytt úrvftl ávolt fyrirliggjandi aí fcrú 1 of unarhringuaGt.
Pétor HJaltested Lcklarfiöts 2.
Bnmatryggtagar atlakoaars
Wordiak BrandfortrikzlBtf
og Baltica.
Liftrygfingarf
„Thule‘s.
Hvergi ódýrari tryggtagas
ikyggilegri viðskiftí.
t
A. V. TULINIUS,
Hús Eimskipafélags laland#,
(2. haeð). Talsími 254.
SkrifstofutímJ kl. 10—6«
(iLAXO er hin besta mjólk
hftnda börnum og ejjákling-
um. Spyrjið um áiil leaknis
yðar
Til Ieigu strax gott herbergi og
eldhús, Laugaveg 70A. Helgi Sig-
urösson. (51?
fiMMii
1
v. a.
GóS stúlka óskast hálfan dag-
inn eSa allan, nú þegar eSa 1. jan
A. v. á. (510
Stúlka óskast frá nýári. Uppt.
Laugaveg io, eöa Grettisgötu 46,
Ása J. NorðfjörS. (492
Telpa um fermingu óskast til a%
gaeta barns. A. v. á. (509
^ ^ M U
Hafið þér iesið ,Jólagjöfina’?
Stúlka óskast' til Keflavíkur. A.
(512
Stúlka óskast til 14, mai. Skóla-
vörðustig 5 uppi. (511
Á SkólavörSustíg 29, efra hús-
iö, er skótau tekiS til viSgerSar.
Árni S. Bjarnason, skósmiSur.
Egta pluss dívanteppi fási
með heildsöluverði. Laugaveg
49 B. J. Heiðberg. 3385.
Nýr frakki ,til sölu. Tækifæris-
verö. Til sýnis hjá Guösteini Eyj-
ólfssvni klæöskera ixtugaveg- 34.
t52b
Dívanar og dýnur seljast fyrir
rúmlega hálfviröi, Laugaveg 50.
Jón Þorsteinsson. (519
Púöurkerlingar, hér-til-búnar,
tást i Gúmmívinnustofu Reykja
víkur, Laugaveg 76. (5 íR -
Sígarettur, vindlar, tóbak allsk..
eiga allir aö birgja sig upp meö
fvrir nýáriö og' kaupa þaö í Lu-
cana. Laugaveg 12, RauSu ljósin.
(516;;
Reyktóbak, selt undir innkaups
verSi í ABC. ' (515
Á Njálsgötu 12, kjallaranum, er
konnnööa, rúmstæSi, klæöaskápur
til sölu nieS tækifærisverSi. (514
Ágætur Svendborgarofn til sölti
tiieS tækifærisveröi. A. v. á. (513
Félagspreo tsmiðjan.
Deulin hugsaði sig um í svip, gekk síðan inn
í svefnherbergi sitt, tók þar yfirfrakkann sinn, hatt
og slaf. Hann flýtti sér niður meS þetta og fékk
þaS í hendui' dyraverðinum, sem átti aS gæta þess.
pegar hann gekk inn í gestastofu Mangles, fáum
mínútum síðar, sá hann, að allú gestirnú' voru
komnir. Netty var á -hvítum kjól og hafði nokkr-
ar fjólur undir beltinu. Hún var að hlusta á fi'ænku
sína og CartOner, en Deulin gekk á tal við Jósep
í öðrum enda stofunnar.
„pér horfið á Cartoner, eins og hann skuldaði
yður peninga,“ sagði hr. Mangles umsvifalaust
„Eg horfði grunsemdaraugum til hans,“ sagði
Ðeulin, „en ekki þess vegna. Enginn skuldar mér
peninga. pað er heldur á hinn veginn, svo að
eg þarf ekki að kvíða, heldur þeir, — þér skiljið.
Nei, eg var að horfa á vin okkar af því að mér
sýndist hann fjörlegur. Fanst yður hann fjörlegur,
þegar hann kom inn?“
sér svo við, að Deulin gæti scð þær sem best —
og Cartoner líka. Hún var sívöl og grönn í mittið.
„pær komu úr búðinni í Senatorska eða Wirz-
bowa, eg man ekki, hvorri heldur. Mig minnir
hún sé köliuð Úlrichs.“ Og var auðheyrt, að henni
var kærast að láta samtaiið falla þar niðui'.
„Já“ sagði Deulin hægt, „Ulrichs heitir hún.
Og yður þykir vænt um fjólui'?*1
„Eg hefi yndi af þeim.“
Deulin var að hugleiða svar hennar, þegar kall-
að var á þau að setjast að máltíð.
„Eg ráðlagði Netty að skoða Senalorska,** sagði
hr. Mangles, þegar þau höfðu sest imdir borð.
En Netty langaði ekki til að láta talið berast að
sér lengur. Hún fór að segja Catroner, sem sat
nasstur henni, smásögu, sem hún hafði heyrt á
skipi, og enginn vissi, nema hann og hún. Er það
ekki margreynt, að alvarlegum mönnum geðjasc
best að glaðlyndum stúlkum?
„Ekki gæti eg beiniíms kallað hann fjörleg-
an,“ sagði Manglec og leit alvarlega yfir her-
bergið. „Ef til vill vai' hann ekki jafnalvarlegur
eins og hann á að sér að vera, þegar hann kom
inn.“
,,Já,‘* sagði Deulin iágt. „pao er ilt. Vana-
lega amar eittlivað að Cartoner, þegar hann er
kátur. Hann er þá að harka af sér.“
peir gengu, að svo mæltu, á tal við hitt fólkið
og Deulin gekk á undan.
„En hvað þetta eru fagrar fjólur,** sagði hann
við Netty. „Vissulega hafa þær ekki verið rækt-
aðar í Varsjá.**
„Já,“ þær eru fallegar,** sagði Netty og vatt
Deulin fór að leita sér fræðslu um Póliand
hjá ungfrú Mangles, og iét hún hana góðfúslega
í té. —
„Og þér hafið hreint og beint gengið um Gyð-
inga-hverfið ? “ spurði hann og leit um leið út
undan sér á Cartoner og sá, að hann var við-utan.
„Eg gekk inn í Franciskanska nálægt gömlu
Jóhannesarkirkjunni, og gekk svo alt strætið á
enda.“
„Og þér hafið gert yður skoðun um Gyðinga-
málefni þessa lands?“ spurði Deulin alvarlega.
„pað hefi eg gerl.“
Og Deulin tók til matar síns meðan ungfrú
Mangles ruddi úr vegi öllum torfærum, sem stjórn-
vitringar heimsins hafa barist við i þessu efei 5.
fimtán aldir — sópaði þeim brott með nokkrum
velvöldum orðum-
„Eg ætla að flytja erindi um það á einhverju
sagnfræðaþingi kvenna — og kann að birta það,"
sagði hún. ,
„pað mundi verða mannúðinni til eflingar,*"
sagði Deulin kurteislega í hálfum hljóðum. „pað
mundi auka á .... visku þjóðanna.** i
Hinumegin við borðið var Netty að leggja sig
í framkróka um að skemta gesti frænda síns og
reyndi á allar lundir að gera honum til geðs.
„Eg veit,“ var hún að segja, þegar hér var
konúð sögunni, „að yður leiðast konur, sem gefa
sig við stjórnmálum.** Hamingjan má vita, hvernig
hún vissi það. „En eg er hrœdd um, að eg verði
að játa, að eg láti mér mjög ant um Pólland-
Lg vona það sé þó á þann hátt, áð yður líki
það ekki illa. Eg hefi sérstaðar mætur á þjóð-
inni sjalfri. Mér finst. að eg hafi aldrei kynst þjóð,
sem beri sömu einkenni.**
„Helsta einkenni þeirra er dirfska, hugsa eg,“
sagði Cartoner.
„Já, og það hrífur einmitt Englendinga og
Bandaríkjamenn. Mér finst prinsessan yndisleg —■
finst yður það ekki líka?“
„Jú,“ svaraði Cartoner og horfði beint fram
fyrir sig.
„pað hiýtur fjöldi frásagna að vera bundtnn
I við sögu þjóðarinnar, sem gaman væri að kunna,*"
sagði Netty, — „um einstaka menn, á eg við —
am alt, sem þeir hafa ráðist í og þeim hefir mis-
'tekist.**