Vísir - 05.01.1922, Side 2

VlSIB
Höfam fyrirliggjandí:
Florylin þurger
01ys.
Tveir menn drukna í höfninni.
Á ganilársdag hefir þaö sorg-
lega slys oröið hér á höfninní, aö
tveir menn hafa drukna'ö, þeir Ey-
|)ór Kristjánsson, i. vélstjóri á Ing-
ólfi Arnarsyni og Vilhjálmur
Oddsson, 2. vélstjóri á sama skipi.
OÞeir voru báöir ókvæntir menn og
búsettir í Hafnarfiröi. Óvíst er,
ihvernig slys þetta hefir atvikast,
en menn vita, aö vélstjóramir voru
hér i landi á gamlársdag og ætluðu
út í skip sitt um kl. 4 þann dag,
en þaö liggur bundiö viö noröur-
garöinn, og voru ekki aörir i því
en vélstjórarnir. Veöur var hvast
S gamlársdag og hefir þeim félög-
nra Iíklega borist á við skipshliö-
ina, því a‘ö báturinn fanst marandi
á hvolfi, flæktur viö festar skips-
ins, en líkin bafa ekki fundist.
Einkaskeyti
Stokkhólmi 5. jan. 1922.
Spáaarsamningarnir og bindíndis-
menn í Bandaríkjunum.
Á ársþingi Antisaloon Leagué í
ÍBandaríkjunum, sem haldiö var í
'Washington, var samþykt áskor-
un til stjórnar Bandaríkjanna, um
aö sjá um, a8 vínbannslögin á fs-
’landi veröi virt í viöskiftasamn-
ingum milli Spánar og íslands.
östlund.
Dýrtlo.
r— '■■■ >—..1 ..
Treglega gengur aö ráöa bætur
á dýrtíöinni, sem þjakar enn lanó
og lýö. Ekki eru þaö þó ált „óvið-
ráöanleg öfl“, sem halda henni
uppf. En þaö er eðlilegt, að ein-
stakir menn og einstakar stéttir,
s e m ha f a hag a f h áa v erð-
i n u, haldi í hana dauðahaldi og
takíst aS vernda liana og varð-
veita, þegar stjórnarvöld vor, bæj-
arstjórn og landsstjórn, hreyfa
hvorki legg né lið til þess að létta
henni af.
I.
Mjólkurverð hér í Reykjavik er
uú að minsta kostí þ r i ð j u n g i
hærra en það þarf að vera.
Mjólkur-potturinn er nvt seldur á
74 og 80 aura (ef hann er „geril-
sneyddur“). Heyvcrö var þó ekki
Jieim mun hærra í haust, heldur
en fyrir styrjöldina, að þetta verð
nái nokkurri átt. — Ekki er því
heldur „til að drejfa“, að veruleg-
ur skortur sé á mjólk í bænum,
svo að mjólkurþurðin valdi hinu
háa verði. En er það einhlítt, að
nóg mjólk sé „til í bænum“, þegar
hún er seld svo dýrt, aö almenn-
ingur getur ekki keypt hana?
Sannleikurinn er sá, að nú er
mjólk seld svo dýrt hér, að hún
gengur ekki öll út þess vegna.
Ef hún væri seld fyrir s k a p-
legt verð (miðað við „fram-
leiðslukostnaS", svo að eg sknfi
nú á búfræðingamáli), þá mundi
hún öll ganga út daglega.
Eg veit það aS vísu, að „bænd-
ur“ fá ekkí alt þetta háa verð í
sinn vasa. Kemur drjúgur skattur
á þá fyrir allar „framfara-ráðstaf-
anirnar", sem gerðar hafa verið:
„mjólkursölureglugerðir“ (sem lítt
er farið eftir, þótt þær kosti stór-
fé), „pastórísering“, flösku-maga-
sín“, „mjólkurfélágs-byggingar
kostnað", „stjórn mjólkurfélags-
ins“ o. s. frv., o. s. frv. — En
margt af þessu tildri er bændun-
um sjálfum að kenna, og ættu þeir
að bera sinn hluta af kostnaðin-
um, — en nú er honum öllum skelt
á almenning.
Bæjarmenn þurfa að hefja
s a m t ö k til þess, að fá mjólkur-
verðiS lækkað niður í s a n n-
gjarnlegt verð. Þessu má
koma í frámkvæmd, og ráðfn eru
til, ef „stjórn mjólkurfélagsíns"
færist undan að gera það af sjálfs-
dáðum.
II.
Þá er að minnast á kjötverðið.
Islenskt kjöt kostar hvergi í heimi
jafnmikið sem hér í Reykjavík.
Nú kostar tunna af saltkjöti hér á
þriðja hundrað krónur.
í Danmörku er íslenskt kjöt á
boðstólum fyrir 120 krónur
tunnan.
Hér er því leikur á borði fyrir
ú t g e r ð a r m e n n og aðra, seni
þurfa á íslensku saltkjöti að halda:
AS kaupa það frá Danmörku fyrir
hartnær helmingi lægra verð, en
það kostar hér í Reykjavik.
! Er þá ekki réttast að sæta þeim
kostum?
En er það ekki „talandi vottur“
um stjórn vora a verslun og viS-
í skiftum, að þessi leiSin skuli hag-
kvæmust þeim íslendingum, sem
kjöt þurfa að kaupa? Flutnings-
kostnaðurinn báðar leiðir, vaxta-
I
Ef bara yðar tekur litlum
þroska þ& reyniö að gefa
þvi &LAXO.
tap, gengismunur o. fl. gengur aö
sjálfsögðu í súginn, og er þaS all-
mikiS fé. —. Ættu vor mörgu og
miklu „ráS“ aS taka það til at-
hugunar til næsta árs, hvort ekki
væri hvorumtveggjum, bændum
og kaupstaðabúum, jafn-hagfelt aS
láta kjötiS fara á milli sín með
færri „mílliliSum" og skemri leið,
en nú reynist ódýrast!
K. H.
„SANITAS"
•xUaftir eru #*rOar ár betj-
um og si/kri eias og bestu
úttendar saftir. Þær erm
Ijúffengar, þgkhar eg lita waL
Sitni 199,
I. O. O. F. 10316814.
Jón Þorláksson
biður þess getið, að hann eigi
að greiða aðstoðarverkfræðingi af
hinu áætlaða kaupi sínu við Flóa-
áveituna og beri sjálfur skrifstofu-
kostnað hér í bænum.
Höfðingleg gjöf.
Börn Lárusar heitins LúSvígs-
sonar og MálfríSar sálugu konu
hans, hafa nýskcS gefið 12 þ ú s-
und krónur í Blómsveigasjóö
Þorbjargar Sveinsdóttur, til minn-
ingar um móSur sína. Þau syst-
kinin voru 12 og var Þorbjörg
Sveinsdóttir ljósmóSir þeirra allra.
Svalan
kom 5 nótt frá Bretlandi, eftir
langa og harSa útivist, svo aS
menn voru farnir aS óttast um
hana hér. Hún var hlaSin kolum
til Landsverslunar.
Góð sala.
Apríl seldi afla sinn í Englandi
í gær, fyrir 2745 sterlingspund.
Siggeir Torfason,
kaupmaSur, á sextugsafmæli í
dag.
Islands Falk
fór í nótt vestur og norSur um
land (í hringferS). Stud. med.
Bjarni V. GuSmundsson var far
þegi til Blönduóss. Hann ætlar aS
gegna læknisstörfum fyrir Jón
Jónsson á Blönduósi um stundar-
sakir.
4
Verslunaráðsfundur
var lialdinn í gær og stjórn kos-
in. Þessir hlutu kosningu: Garðar
Gíslason, formaður, Carl Proppé,
varaformaSur og Jón Brynjólfsson
kjörstjóri.
&
Kaupþing Reykjavíkur
verSur sett á morgun í fyrste
sinni, kl. 1 y2 síSdegis.
Lagarfoss
kom til New York í gær.
Gullfoss •
kemur til Leith kl. 2 í dag.
Goðafoss
fór frá Akureyri kl. 4 í niorgu*..
Villemoes
fór frá ísafiröi í gær.
öoagi erl. myutar.
Khðfs 4. jan.
Sterlmgvposd . , , kr. 31.0»
Dollar..............— 50t
100 mörk, þýsk . 4 — 2,67
100 kr. BunskKr . . — 124.8&
106 kr. norsk&r . . — 7865
100 feankar, feanskfe — 40.16»
100 feankar, sYÍssn. . — 97.25
100 lirur, ítal.... — 2136
100 pasetar, sp&nr. . — 7505
10Q gyilini, holl. . . — 184.60-
Fii Vatúmmn&l&nvL :
íþróttaskattarinn-
Bæjarstjórn Reykjavílcur hefir
fyrir nokkru unniS það skams*-
sýnisverk, að skattskylda íþróttir
í höfuðstaðnum. Meiri hluti bæjar-
stjórnarinnar var þessu sérstak-
lega fylgjandi, þótt nokkrir góðir
menn væri skattinum andvígir og~
reyndu að afstýra honum. Er Ktt:
skiljanlegt það kapp, sem nokkrir
hæjafulltrúarnir lögðu á, að íþrótt-
ir kæmust inn i skattalögin. Flestír
munu síðast gera þeim þær getsaic-
ir. að þeir hafi gert þetta af and-
úð og óvingirni við íþróttameuH
og þeirra málefni. Hitt er líklegra,
aS þeir hafi gert það af skilnings-
leysi, því aS bæjarstjórnin hefir
ekki hingaS til reitt í þverpokum
skilning á starfi íþróttamanna og
áhugamálum þeirra.
Skattur þessi mun sanngjara
þykja þeim mönnum, sem telja i-
þróttir einskis verðar og íþrótta-
félögin gróSastofnanir. En þeír„
sem telja íþróttir og líkamsiSka»
einn ]>átt í menningarviSleitní
þjóSarinnar, líta öSrum augum s,
skattinn. Þeir hika ekki við aC
telja hann óviSeigandi og órétt-
mætan.
Skatturinn verður beinlínis til
þess, að draga úr starfsþreki og
framkvæmdarmagni íþróttafélagtt
í bænum. Með skattlögunum tekur
bærínn talsvert af þeím tekjum,
sem félögin fá fyrir sýningar sm-
ar. En alt fé, sem kemur í sjóS
félaganna, gengur til eflingar mál-
efni þeirra. Bæjarstjórnin er því
með skattinum að reita fjaðrimar
af fuglinum, sem ekki er orðintr
fleygur. Hún er að firra íþrótta-
menn árangrinum af starfi þeírra,
þegar síst máttí leggja hömlur á,
eða meðan málefnið er óharðnaB
og lítt á veg komið.