Vísir - 11.02.1922, Blaðsíða 4

^tísir
«
Nýkonsið:
SekkjuTOÖir frá kr. 6,60 Btk.
Stórir, góöir gólíklútar 60 a
Karlm.8okkar kr. 0,60 parið
Sterkar vinnubuxur 10 kr,
Vörahúsið.
Brunatryggingar allskonar:
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.
Líftryggingar:
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar né
Sbyggilegi-i viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hús Eimskipafélags íslands.
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
Eltt til tvö
Hreinsuð, pressuð og gert við
í'öt á Baldursgötu 1. Ódýrara en
áður. (411
y Modersprðjten YULCÁNO
l(l| Pri« 10 og 12 Kr., mei alle
Aú» 3 Eör 14 og 16 kr. Udskyld-
/ A' ingspulver 2,50 kr. pr. æske
w pr. Éfterk. éller Frím. Forl.
ill, Prijlíste over alle Gummi- og
sanitetsvarer gratis.
Fírmaet „Samariten".
FÆÐI |
Fæði fæst á Njálsgötu 5. (140
Hringur me'ð rauöum steini tap-
a'Sist á íimtudaginn í miöbænum.
A. v. á. (152
isii |
ZSi) 'g n]oS'sAjv -b iJs'ueSuui
-njo^sjoj gaui írgpj ju iJáiacjjDj-j
2— 4 herbergja íbúð og eldhús
óskast T4. mai n. k. Jón líafliða-
son, Völundi. (156
3— 5 herbergi og eldhús í raf-
lýstu húsi óskast til leigu frá 14.
maí. Ársleiga fyrirfram. Tilboð
merkt „3—5“ mótt. á afgr. Vis-
is. (36
Kofíort, kommóður, skápur,
•servantur, rúmstæöi til sölu í Ing-
óiísstræti 10 frá 5—8. (159
Laglegt borö meö skúffu óskast
keypt. A. v. á. (155
óskast til ieigu nú þegar,
j&l., V, ó,.
Góö stúlka óskast í vist strax.
Skólavörðustíg 19 uppi. (153
I lúsiö nr. 121 á Laugavegi er ti!
sölu. Uppl. í síma 402. (161
Ný karlmannsföt til sölq á meS-
almann. Mjög lágt verö. Uppl. á
Njálsgötu 32 B kl. 6—8. (160
Jörðin Tangi í Innri-Akranes-
hreppi, er til sölu. Gefur af sér
2 kýrfóður töðu og 100 hesta út-
liejr. Bæjarliús nýbygð. Frekari
upplýsingar gefur Finnbogi Sig-
urðsson, hjá Timbur og Kola-
versluninni, Reykjavík. (1191
Lífsábyrgðarfélagið Andvaka,
íslandsdeildin. íslensk viðskifti.
Ábyrgðarskjöl og kvittanir á ís-
lensku. Iðgjöld og tryggingar í
íslenskum krónum. Forsljóri
Helgi Valtýssson. Hittist daglega
í Bergstaðastræti 27, kl. 2^2—4.
Sími 528. (47
Látúns-standlampar fást meö á-
gætu verði hjá Hjálmari Guö-
mundssýni. Pósthússtræti n. (158
Líftrygging er sparisjóður! —
En sparisjóður er engin liftrygg-
ing. (Andvaka). (66
Knipplibretti með pinnum. tií
sölu. A. v. á. ( t 54
Liftrygging er fræðsluatriði,
en ekki hrossakaup! I.eitaðu þér
fræðslu. (Andvaka). (66
Kápuefni, sjal og upphlútsborö-
ar til sölu á Lindargötu 8.B. (151
F élagspren tsmið j a n.
ftAMMARNIR 73
ima hlæjandi. Hvorki óhepnin, vonlaus dagrenn-
ingin, né kuldanepjan gat bugaS glaðlyndi hans.
„Hvar erum við?“ spurði hann.
Kosmaroff stóð upp og litaðist um.
„Eg veit hvar við erum,“ sagði hann eftir dálitla
þögn. „Við erum komnir fram hjá Wyszograd, og
erum komnir nálægt Plock. Við höfum farið lang-
an veg. Eg vildi óska, að tennurnar í mér glömr-
úðu ekki svona.“
„Eg hefi stöðvað rnínar með brauðbita,“ muldr-
aði Martin.
Kosmaroff liorfði upp í loftið og var órótt.
„Við getum ekki haldið áfram að degi til,“ sagði
hann loks, þegar hann hafði horft lengi á skýja-
drögin á austurloftinu. „Við komumst ekki yhr
landamærin hjá Thorn, meðan tunglið er í fyllingu,
og eg er hræddur um, að hann ætU að leggjast í
góðviðri. Við hljótum að koma biáðum að stóni
eyju, hérna megin við Plock. Eg er kunnugur ein-
um bóndanum þar, og hjá honum verðiun við að
leynasl, þangað lil hentugt tækifæri býðst, að kom-
ast gegnum Thorn.“
]?eir koniu til eyjarinnar í birtingu, og urðu að
iieyta allrar orku og allrar lægni Kosmaroffs, og
sefíngar, til að ná landi, innan um jakana og ís-
hrönglið. Búandinn tók vel á móti þeim og full-
yrti, að þeir hefðu ekki getað hitt á tryggari stað
ti! að leynast á, og það var í rauninni sannleikur,
því að enginn nema ofurhugaður og þaulvanur
ferjumaður, hefði reynt ti! að komast yfir ána eins
og hún var nú.
Eigi að síður fór Kosmaroff yfir hana skömmu
fyrir hádeg.i og hélt fótgangandi til Plock. Hann
ætlaði að láta prinsinn í Varsjá vita, hvar komið
væii, og biðja hann að afla þeim peninga og und-
ankomu um Danzig. Tveimur dögum síðar kom
svar um það, að þetta væri í undirbúningi, en að
þeir yrðu að bíða nánari skipana, í felustað sín-
um. Að fjórum dögum liðnum komu boðin, með
hwnum áreiðanlega pósti, sem var að öllu óháður
rússncsku póststjórninni.
Flóttamennirnir áttu að reyna að komast til
Danzig, og fara gegnum þá borg að nóttu til, niður
að hafnarhlutanum, neðan við Neufahrwaswr. par
biði Cable skipstjóri þeirra og vævi reiðubúinn til „]?cy,“ hvíslaði Kosmaroff alt í einu. peir hlust-
burtferðar. Skipanirnar voru nákvæmar og stuttar; uðu og heyrðu greinileg áratog. pað var varðbát-
þeim fylgdu engar skýringar og engin tíðindi. | urinn. Og í sömu svifum heyrðu þeir rödd, er vai
Kosmaroff frétti ekkert í Plock, því að enginn | undarlega nærri, sem skipaði þeim að stansa.
rissi þar neitt. Yfirvöldin bældu niður fréttina uni
! samsærið, og enn hefir fjöldi manna í Varsjá enga
peir lögðust niður í bátinn. í þoku er mjög örð-
; hugmynd um J?að, og niargir, sem vita um það
neita |?ví, að það hafi átt sér stað. pó að þær séu
orðnar úreltai', eru samsæris-byssurnar enn notaðar
í Mið-Asíu. Og sá scm fer um Czerniakowska mun
! enn veka augun í gríðarmikið hús tii vinstri handar,
j sem einu sinni var járnsteypuverksmiðja, en er nú
í eyði og hirðuleysi. Og sé farið að skyggja, mun
hann vísast mæta verðinum frá næstu húsaradeild,
sem gætir vegarins og árbakkans á hverri nóttu.
peir urðu enn að bíða í tvo daga, þangað til
veðrið breyttist og tunglið kæmi ekki upp fyrr en
eftir miðnætti.
Að lokuin lögðu þeir af stað, urn hábjartan dag,
út á ána, sem enn var full af ísskriði og jakaferð.
pað hafði verið heiít um daginn, en kólnaði eftir j
; því sem á leið og yfir ána lagðist þykk, gráhvít,
i þoka, sem huldi þá bráðlega sjónum. Engum hefði!
1 verið- fært að veita beim eftirför í þokunni, ]?ví að I
i Kosmaroff var öllum mönnum kunnugri á ánni.:
Landamærin eru nokkrar mílur ofan við Thorn,
og þeirra var stranglega gætt, bajði dag og nótt,
og varöbátarnir eru alt af á floti.
Kosmaroff hafði gert ráð fyrir að ná þangað
snemma um kvöldið, áður en þokan hyi-fi, þegarj
tunglið kæmi upp.
Hann átti örðugt með að átta sig á, hvar þeir
voru staddir, en þó þorðu ]?eir ekki að nálgast land
nema í eitt skifti, en stýrðu að mestu leyti eftir
hljóðum, sem þeir heyrðu. Jámbrautarhvinur,
klukknahljómur og vagnaskrölt voru leiðarmerki
Kosmaroffs.
„Við nálgumst óðum,“ sagði hann í háifum
hljóðum. „Hvað er framorðið?"
Klukkau var langt gengin ellefu. Ef þeirr kæm-
ust klakiaust yfir landamærin, kæmust þeir í gegn-
um rhorn fyrir miðnætti. — Weichsel er ein af
stórám Evrópu, og \>ó að hún mjókki dálítið, á
I þessu svæði, er hún þó heljarbreið og straumhörð.
! — pað var svartaþofca.
ugt að átta sig á hvaðan hljóð berast. peú litu
í allar áttir og heyrðist hljóðið koma ofan frá, eu
í næsta skifti aftan frá.
„Stansið, eða við skjótum!“ var kallað á rúss-
nesku; síðan var blásið hvelt í flautu og svöruðtó.
því tveir eða þrír aðrir. pað voru að minsta kosti
þrír bátar í námunda, sem reyndu að ákveða hve
langt væri á milli þeirra, áðui- en þeir hleyptu af.
pegar á eftir hófst skothríðin, og var hún strax
tekin upp, af bátum sem fjær voru. Kúla skall í
vatnið aftan við ár Kosrnaroffs, og bólaði upp a{
henni. Martin hló í hálfum hljóðum, en Kosmaroff
brosti að eins. 1 vær kúlur aðrar hittu bátinn. í sömu
j svifum; annari var skotið aftan frá og kom í skut-
inn, en hin kom á bátinn miðjan, þar sem Martin lá.
Hvorugur þeina hreyfði ág eða gaf hljóð frá
sér. Kosmaroff beygði sig áfram og starði út í þok~
una. peir voru komnir fram hjá varðbátnum og
heyrðu að verðimir kölluðust á:
„Hvað var þetta — bátur eða rekatré?“
Kosmaroff héll áfram að stara framundan, e*
vaið þó var við að Martin kiptist við í bátnum,
„Hvað er að?“ hvíslaði hann.
,,Kúla,“ svaraði Martin, „hún fór gegnum báte-
hliðina hiður við kjölinn og hitíi mig í bakið —•
í hrygginn. Eg get ekki hreyft fæturna. En eg heid
fingrinum í gatinu sem kúlan gerði, svo að lekinv
er stöðvaður og eg cndist til þess, þangað til viff
eium komnir gegnurn Thorn.“
Hann mælti þetta í sínum vana, glaða rónu.
peir voru ekki enn úr allri hættu, og Kosmaroff
mátti ekki sleppa stýrisárinni. Hann leit til Martiat
og horfði síðan órólcgur framundan.
Martin vai fyrri til að rjúfa þögnina. Hanu
upp á olnboga og fleygði einhverju til Kosmaroflte.
pað var umslag, lakkað og laesl.
„Stingið þessu á yður,“ sagði ham», 0« lí**-
maroff hlýddi.
„pér þckkið ungfrú Cahere, sem dvaldi á Ev-
rope?“ spurði Martiu snögglega, eflir nobkura
>ög».