Vísir - 28.02.1922, Side 3

SlSSB
fyrsta flðkki Hilslir og &ustarrlslir
herra hattar
fyrirliggjandi.
Sigfús EMndahl & Co.
Sfmi 720.' Lækjargötn 6B.
svni og' verjanda Birni P. I\al~
man.
Dóminum ber að fullnægja
mefS a'ðför a'Ö lögum.
Kanpið vanðaðan sSð-
fataað og sterfeap ské-
hlifar hjá okknr.
llfiiPéf & Co. |
Föstuprédikanir
verða haldnar á liverju föstu-
■ dagskvöldi í K. F. U. K. og K.
F. U. M. — Fimtudagsfundirnir
leggjast niður á meðan. — Ung-
lingadeildin heldur áfram fund-
um sínum á miðvikudögum. —
4 morgun fcr fram upptaka
nýri'a meðlima til beggja deild-
anna: A-D. og U-D.
Trúlofun
siua liafa birt á Bakkastíg ung'-
frú Anna Siguv'ðardóttir frá Bæ
i Dölum og Helgi Jörgensson frá
Gilsstöðum í Hrútafirði.
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavik 1 st., Vestm,-
eyjum 3, Grindavík 3, Styklcis-
hólmi 1, ísafirði 2, Akurtívri 2, s
Grímsstöðum -f- 4, (engin slceyti j
frá Raufarhöfn), Seyðisfirði 1, |
Hólum i Hornafirði 2, pórshöfn
í Færeyjum 1 st. Loftvog lægst
fyrir vestan land, hægt stigandi.
Austlæg átt á Vesturlandi. Ivyrt
á Austurlandi. Horfúr: Breyti-
leg vindsíaða.
Kaupmannafélagið
hefir kosið nefnd til að at- |
huga, hvort ekki megi spara eitt-
hvað af fitgjöldum þeim, sem
áætluð eru á f járlagaframvarpí
stjórnarinnai;. 1 nefnd þessari
eru: B. H. Bjarnason (formað- j
ur), Magnús Th. S. Blöndahl. \
pórður Sveinsson, kaupm., og til
vara Páll Stefánsson. Mun
nefndin vera um það að ljúka
störfum sinum.
Góð skemtun
var í Bárunni á laugaröags-
kvöklið, er Gísli Ólafsson frá
Eiríksstöðum skemti með kveð-
skap, eftirhermum og ljóða-
lestri. Einkanlega var mikið
licaið kaulstisiEilir
veyða eigi irual®ystir lecgvxr- en til loka þ»8sa
mánaðar. — Seðlar sem era í óseldum birgðum veralana, eru
úr gildi feldir. Reykjayik 27. febr. 1922,.
iPórðiiir Síveiosson & Co.
Tækífœnskaup.
Allstórt steinhús í austurbænum til sölu. Vsrðið lágt. Lltil
útborguu. íbúð laus nú þegar. ðemjið strax við
Jóias 1. Jésss«, StenuL
S i m i 3 2 7/
lilegið að eftirhernnim hans. —
Skemtunin var vel sólt og verð-
ur ef til vill endurtekin.
Sk. Njáll,
vélskip, hefir nýlega verið
seldur til pingeyrar i Dýrafirði
og lagði af stað vestur þangað
í morgun.
Barkskipið Fristad,
eign h.f. Eggerts Olafssonar,
sökk á Eiðsvík síðastliðinn
sunnudag. Skipið hafði legið þar
lcngi, en alt í einu lcom svo ákaf-
ur leki að því, að eklci tókst að
halda því á floti.
Samverjinn.
Hann liefir nú fengið leyfi til
að starfa í gamla bankanum til
11. mars eða 10 dögum lengur
en upprunalega var búist við.
Af þessu leiðir, að hann þarf á
miklu meiri matvælum að halda
og kolum en ella. Daglega hefir
hann gefið um 200 máltíðir og
þar yfir. Nú á þeim dögum, sem
í hönd fara, gleðja menn börn
sín á ýmsan hátt, og væri þá
æskilegt, að mehn myndu lika
eftir þeim börnum, sem kemui-
ekki önnur glaðning betur en að
fá heita máltíð einu sinni á dag.
pilsk. Hákon
fór til veiða í morgun.
Nýja Bíó
sýnir mynd sem heitii- „Kongu-
lóarvef urinn“, Ieynilögreglu-
mynd, og er góð.
1. S. í.
Hafið þér gerst ævifélagi
íþróttasambands íslands?
✓
Gamla Bíó
sýnir þessi lcvöldin ágæta
mynd. sem lieitir: „Trygglynda
Sussie“; hún-er ágætlega leikin
og falleg í alla staði. Myndin lýs-
ir mikluni mannkærleika.
Sún unni honum. B
varstu svona lengi? Voru lærisveinar þínir venju-
fremur heimskir í kvöld?“
Bessie hrökk við. og það kom óþægindasvipur
f)g næstum ótti í augu hennar.
,,Nei — nei, ekki fremur venju, Lil,“ sagði hún
'meS uppgerðar ró.
„Mér þykir það ekkert undarlegt, þó að þeim
gangi námið ekki vel,“ sagði Lil. „j?eir hljóta
að eiga skelfilega örðugt með að læra og að hafa
skarpa eftirtekt í tímunum, þegar þeir eru búnir
að strita allan daginn. Og þú hlýtur að vera sér-
lega þolinmóð við kensluna. Eg hefði ekki þolin-
naæði til þess.“
„pú ert miklu þolmmóðari en eg,“ sagði Bessie,
og breytti í skyndi um umræðuefni. „Hvemig hefir
þér liðið í kvöld?“ Hún teygði sig eftir vendinum
og tók hann gætilega af borðinu. „En hvað hann
er fallegur! ]?ú ert lagtæk, Lil. pað er eins og
hann sér úr lifandi blómum.“
„]?ykir þér hann fallegur?“ spurði telpan, „mér
— mér finst það sjálfri. En uppdrátturinn þinn
'var Iíka ljómandi góður. — Veistu um hvað eg
var að hugsa í kvöld, þegar eg bjó hann til,
Bessie?"
„Eitthvað skrítið ímynda eg mér,“ sagði systir
hennar.
„Eg var að hugsa um það, hvað um hann
mundi verða; hvort einhver háttsett hefðarfrú mundi
iaupS blómin og hafa í hattinum á ökuför í garð-
inum, eða bera þau kannske í hárinu á burgeisa-
•skemtun. Og aldrei mundi hún geta getið upp á
því hver hefði búið hann til; eða kannske henni
dytti ekkert slíkt í hug! Hvað heldurðu, Bess?“
„Eg er hrædd um ekki, Lil.“
„Og ef til vill bæri hún þau ekki nema fáeinar
klukkustundir, og fleygði þeim síðan í eldinn, eða
mslakistuna. ]?að er harslaralegt. Finst þér það
ekki? Hefir þig aldrei langað til að vera mikils-
metin hefðarmær, Bess?“ spurði barnið, oþ lagð-
ist um leið á hnén í stólnum, og teygði hendumar
að arninum.
Bessie leit brosandi upp.
„Ó, ekki sérlega oft, Lil," svaraði hún hálf
utan við sig.
„pað er víst ekki til mikils að óska sér; er það?“
spurði Lil og andvarpaði. „En eg get ekki að því
gert, að mér kemur stundum í hug, að notalegt
hljóti það að vera, oft o^tíðum, að eiga nóga
peninga, og að eiga heima í stóru, hlýju og þægi-
legu húsi og að eiga bif. . . . nei, ekki bifreið, held-
ur þægilega lystikerru, og aka í henni um sveita-
grundimar. Við skyldum ávalt eiga heima í sveit,
á meðal fugla og blóma, og langar leiðir fjarri
hinum óþrifalegu og skuggalegu strætum. Hvað
heldurðu, Bess! ]?á þyrftir þú ekki að fara út
að kvöldi til og kenna við kvöldskóla. Eg er ann-
ars forviða á því, að þú skulir geta það. — Bess,
mér þætti gaman að vera einu sinni viðstödd —“
—nú var óþreyja í röddinni. — „Geturðu
ekki farið með mig í vagni, eitthvert kvöldið, og lof-
að mér að sitja í einhverju horninu, svo að lítið
bæri á?“
„Pú gætir ekki verið úti að kveldi til, Lil,“ sagði
Bessie alvarlega, „svo að eg held að þú verðii
að hætta að hugsa um það. Og þar að auki“ —
hún hló við og reyndi að sýnast kærulaus— „held
eg að mér þætti það lakara.“
„Jæja þá.“ sagði Lil hugsandi, „eg verð þá
að láta mér nægja, hér eftir eins og hingað til,
að hugsa mér að eg sjái og heyri til þín.“
Hún strauk höndunum blíðlega um mjúkt og
mikið hrafnsvart hár systur sinnar. „Réttu mér
kransinn, Bess. Nei; stattu ekki upp.“
Bessie rétti henni kransinn og Lil lét hann á
höfuð henni.
„Hreyfðu þig ekki. Svona! En hvað þú ert fög-
ur, Bess! Og þessi gleym-mér-ei blóm mín fara
þér prýðilega! Ó, eg vildi óska — eg hefi oft
óskað þess, að þú værir hefðarmærin, sem yrðí
til þess að bera hann! pú ættir að vera það, Bess.
Sjáðu, — já, en þú getur ekki séð það. pau hafa
næstum sama lit, augun í þér og þessi gleym-
mér-ei stæling, og blómin skína eins og stjömuc
í hárinu á þér. Ó, Bess, ef þú værir nú skraut-
klædd og ætiaðir — en, hvað er þetta ?“ spurðf
hún snögglega.
„Hvað er hvað?“ spurði Bessie.
Lil strauk hárið frá enninu, og kom við ofur-
htinn marblett, sem komið hafði á ennið undan
höggi.
Bessie brosti hirðuleysislega, en roðnaði þó og
lét hárið hylja blettinn.
„Ó, það —sagði hún, en varð um leið litið
í áköf og óttaslegin augu barnsins, og sá þegar,
að hún yrði að segja satt frá. „Jæja, eg komst
í dálítið æfintýri í kvöld, Lil,“ sagði hún og hlo
við ofurlítið.
„Æfintýri!" hrópaði Lil.
„Já. pegar eg kom fyrir hornið á Crescent,
sýndist mér þrír menn vera í áflogum þar rétt
h]a -—