Vísir - 28.02.1922, Blaðsíða 4

RlSIR
Ef yöur vantar föt eða
frakka, þ& er tækifærið nú
að fá sér það. Verð á fata-
efnum og viunu, fallið að
mun. — Fyrsta flokks vinna,
fljót og góö afgreiðsla.
Vörnhúsið.

0 UppMitir BBumaðir á Laugaveg 27 B. kjall- | HÚSNÆðfi | VIM8A §
Áskorun.
Herru ritliöfundÖr J. li.
1 ritdórni yðar um Óð einyrkj-
ans eftir Stefán frá Hvítadal gát-
uð þér þess að ýmsir merkir rit-
höfundar hefðu ekki vcrið orð-
varari i riiuin sínum í buiidnu
og óbunduu máli en Steí'án er
i þeim 2 kvæðum er þér gerið
|>ar sérstakfega að umtalsefni,
og ýmsum þykja ósæmileg.
Nefnduð þér sem dauni bæði
Hainsun og Frödiug. Af því að
eg hefi mætlír á Fröding, og aí
þvi" að eg iiygg að þér gerið hon-
um rangt lil með þessuin sam-
miburði, vil eg hér mfeð skora
á yður að tilgreina þá staði í
ritum Frödings, sem þér teljað
að klámfengni jafnist á við þessi
kvæðx Stefáns. Ef y'ður teksr
það ekki, og eg býst við að yð-
iu' reynist það örðugt, þá er það
söiinun þess, að þessi uinmæli
Branum.
r
TáPAB-riibib
Kapsel hefir lapast í Banka-
stræli eða á Laugayeginum. —
Skilist á Laugaveg 3. (372
Útskorinn tóbaksbaukur, m.:
„G. G. 1921”, lxefir tapast inn-
arlega á Hverfisgötu. Skilist að
Lækjarhvammi. (367
Peningabúdda tapaðist síðast-
liðinn sunnudag, með 4 útlend-
um peningum (allir lil samans
3 krónu virði). Finnandi beðinu
að skila heimi á afgr. Yísis gegn
7 króná furtdariaunum.
yðar um Fvödiug eru ómqrkt
fleipur, og lim leiS ætti ]xað að
vera yður hvöt til þess að lcasta
ekki oftar saur á minuingu lát-
inna stórskálda.
Ljóðvinur.
Gengi erl. myntar.
Ehöfn 27. febr.
Sterlíngspund . . . br. 21.05
Dollar — 4.78
100 mörk, þýak . , — 2,16
100 kr*. sænakar . . — 126.50
100 kr. norskar . . — 81.75
100 frankar, franskir — 43.70
100 frankar, svi»»n. , — 93.50
100 llrnr, ítalskar . — 24.65
100 peset&r, spánv. . — 76.35
100 gyllini, holl. . . — 182.75
Björt og þrifalég söihbúð til
leigu nú þegar. A. v. á. (358
1 lierbergi með húsgögnum tit
leigu nú þegar í Grjótagötu 10.
(357
(Frá Vsralunarráðinn).
Góðar fiskihnur 4, 3(4) 3, 2%
lbs., til sölu ódýrar en aðrir
selja. Hringið i síma: 895, 282,
726. (242
Nýir svai'lir dansskór nr. 36
tit sölu. A. v. á. (375
F ord-f luln ingabi freið er til
sölu með góðum skilmálum —
einnig lítið notúð bifreiðahjól
með „massívu'" gummí. A. v. á.
(373
Rúmdýnúr íást lijá Birni
Björnssyni, Laufásveg 41. (368
Okkar l. fl. dilkakjöt, er við-
urkent að vera hið besta. Kostar
1 krónu per. % kíló. — Björn
.Tónsson & G. Guðjónsson, Grett-
isgölu 28. Sími 1007. (366
. ■ —*.......... a---------
Nýlcgt Icvenreiðh jól ixskast lil
kaups; úppl. í síina 1007. (365
Ný Mai'cöni 'International 1
Code, Yol. T\'., English-German-
Deuleh lil sölu. A. v. á. (363
Ný peysufatakápa til sölu.
úppl. í Suðurgölu 10. (361
aö í Fálkanum.
(207
Reiöhjól gljábrend og viögerö í
Fálkanum. (206
ITnglingslelpa óskast til að
gæta barna. Stellá'Gunuarsson,
Suðurgötu 8 B, niðri. (374
Úrifiu, vönduð og góð siúlka
óskast i \ist að sumri (lxálí'au
duginn). Uppl. Klappai'stig 20.
(371
Boskinn kvenmaður étskasl i
vist nú þegar. (370
Maim vantar lil sjiúixðra.
Guðnumdur Halldóvss., Grund-
arstig 5. (369
Stiilka óskast nú þegar sökum
veikinda annarar. A. v. á. (364
Fallinn steinsteypugarð, get-
111; niúrari, hels.t sem hefir ráð
á steypuljoi'ðum, fengið samii-
ingsviimii við, að steypa upp.
ásamt að mvlja þanu fallna. —
Nánavi uppl. í sima 893 eða lijá
Ólafi Maguússyni, Laugaveg 24
D.
Gljábrensla og allskonar vi'ð-
gerðir á rciðhij'pluiti, er tékið á
móli Itjá Olaí'i Magmissyni.
Láugavcg 24 D. (359
Stiilka iiskasl á iáinent héim-
ili. A. v. á. (356
Félagsprentsmiðjan.
„Ó, Bess!“
„Já, en það var ekki svo. pað voru tvéir þjóf-
ar a5 ræna þriðja manninn, og þeir slógu hann í \
rot á því augnabliki, sem eg kom þar að. og |
en eg get ekki almennilega skýrt þér frá því sem
gerðist, en þeir lögðu á flótta, ,og eg held — en
er þó ekki alveg viss um það að annar þeirra
hafi hrint mér á ijóskersstaurinn.“
Lil hljóðaði óttaslegin upp yfir sig.
„Vertu róleg, góða mín, þetta er ekkert. pú
sérð það sjálf, að eg er alveg ómeidd. En eg er
hrædd um að maðurinn hafi meiðst."
Lil færði sig titrandi nær henni.
,,Ó, Bess; þú ert hugrökk! eg veit það; þú j
þarft ekki að seg,ja mér há því, þú hefir rekið
þá á flótta. Ó, Bess, það eykur mér ótta! pú,
stúlka! Eg verð. ekki róleg eitt augnablik héðan j
í frá, þegar þú ert úti,“ og varir hennar titruðu j
og augun voru tárvot.
„Góða Lil; þú verður líka að vera hugrökk,“ |
sagði Bessie og reyndi að hughreysta haiia. „petla ;
er í fyr-sta skifti, sem nokkuð liefir komið' fyrir mig, I
og það skal ekki koma oftar fynr. Eg skal aldrei
fara þessa skuggalcgu leið oftar. pegar eg kem j
hcim úr skólanum. skal eg fara um bjartari stræti
og þar, sem er ineiri umferð, og þá getur alls ekk-i
e»t komið fyrir mig.“
„En, segðu mér,“ sagði Líl eftir nokkra stund,
þegar hún var farin að sefast. „Segðu mér frá!
herramannipum, Bess. pú segir, að hann hafi verið j
göfugmenni?"
,,Já,“ sagði Bessie og horfði í glóðina. „Já, i
liann var göfugmenni, Lil; það er eg viss um.“ ;
„Og var hann mjög særður?“
„Eg er hrædd um það,“ svaraði hin og hnykl- j
aði brýnnar. „peir slógu hann í höfuðið og það j
biæddi úr andliti hans,“ og hún titraði ofurlítið. j
„En hann var farinn að jafna síg. og gat taláð j
eg gengjð, þegar eg skildi við hann; svo að eg
vona að hann hafi ekki verið hæltulega særður.“
„Og rændu þeir hann?“ spurði Lil áköf. Hún '
var búin að fá barnslegan ákafa á sögunni.
„Nei; þeir rændu hann ekki,“ svaraði Bessie j
blátt áfram.
„Hvernig var hann í hátt? Hvermg veistu, að ■
hann var göfugmenni ? Var hann aldraður, eða
ungur, Bess? Ó, eg vildi að eg hefði verið þar!“
„Eg er fegin að þú varst þar ekki,“ sagði j
Bessie brosandi. „Hvernig veit eg að hann var j
göfugmenni?" Hún þagnaði og roðnaði ofurlítið.
„pað er ekki svo þægilegt að svara því, Lil. ]7ao j
sést í einu vetfangi."
„Og var hann ungur?“ spurði Lil.
„Já; ó, já, hann var ungur,“ svaraði Bessie.
„Og fríður sínum? Ö, cg vona, að hann hafi
verið það, Bessie,“ hrópaði barnið. ,,]7ví að þá
er það alveg eins og í sögunum.“
Bessie brosti.
,,Já, eg held að hapb hafi verið laglegur,“ sagði
hún. „Jú, hann var þaá,“ og hún þagnaði og
starði á svip Clyde’s í glóðinni. „En það er þó
ekki auðvelt að ganga úr skugga um það, við
birtu frá götuljóskeri, og andlit hans var óhreint
og blóðugt; en — jú —- eg held að hann hafi veriS
fríður sýnum. Og hann var hár og þrekleugur.
Og hefði það ekki verið nema einn, sem á hann
réðist - - en hann varðist þerim þó ágætlega.“ ;
„Og hvað hét hann? Hann hefir hlotið að !
segja þér það, Bess,“ sagði LÍl áköf. „Hann hefír í
ekki farið án þess að segja til nafns síns, jiagar i
þú hafðir hjálpað honum svona mikið; kannske;
bjargað lífi hans.“
,,Eg bjargaði ekki lífi hans, góða mín,“ sagði
Bessie brosandi; „það er vitleysa. Nei, hann sagði
ekki til nafns síns. Hvers vegna hefði hann átt
að gera það?“
„Og ekki heldur hverrar stéttar hann væri, eða
hvar hann ætti heima,” hrópaði Lil sáróánægð.
„Mér fínst það bera vott um óþakklæti, Bess, —
mikið óþakklæti!“
„Hann var ekki óþakklátur/' svaraði Bessie
í flýti; „það var ekki það.“
„Og þú munt aldrei fá'að vita það, og aldrei
sjá hann aftur?“ sagði barnið næstum ólundar-
lega. —
Bessi reis á fætur og hló við. „Nei • eg muu
aidrei fá að vita það, eða sjá hann aftur,“ sagði
hún. „En nú skulum við koma, góða mín. pað
er orðið mjög framorðið og þú ert konrin í geðs-
hræringu, og getur víst ekki sofnað nærri strax.“
IV. KAFLI.
pegar Clyde hélt loks af stað. kom hann í
fjölfarnara stræti, en gerði enga tilraun til að ná
sér í keiru. I rauninm gekk hann áfram í hálf-
gerðri leiðslu, þangað til hann tók eftir því, að
umfarendum varð' starsýnt á óhrein föt hans og
blóðstorkið andlitið. pá hraðaði hann sér burt út
umferðinni og stefndi á King’s Cross. pegar hauu
korrist jiangað, hafði hann mikið til jafnað sig,
náði í vagn og konist von bráðara heim til sín.
pá er hann kom uþp í stigann, barst skelli-
hlátur að eyrum hans úr herbergjum háns, og
þegar hann kom inn, sá hann að drengirnit Wal
lávarður og Charlie Forsyth, sátu yfír spilum, með
sannri unglings ánægju. Stavens hafði ekki láúð á
sér standa, um að þeim liði vel, því að kampa-
vínsflaska stóð á borðinu hjá þeim, og loftið ang -
aði af bestu Havana vindlum Clyde’s.
„Hæ, Clyde!“ hrópaði Wal; „þú hefír verið
tímakorn í burtu! En halló hann þagnaði og
blístraði háfsmeykur, þegar honum varð litið fram-
an í Clyde. „Hvað er að sjá þig, Clvde; ertu
sar?
„Ekki hið allra rninsta," svaraði Clyde glað-
lega. „Vertu rólegur, Charlie. Haldið áfram að
spila, drengir."