Vísir - 05.03.1922, Síða 4

KlSIH

f Sólarljös
íœst nti aftur í
Versl. Hombjarg
vestursötu 20.
Mucið, að allir sem kaupa ateinolíu í versl. Hornbjarj-, fá
lZÐ.u.pbœti»miOa. Sent hvert sein er í bænum. Hringið 272,
og fáið tenda steinolíu heim.
Karlmannan ærí atnaður
er bnstur og ódýrastur i
Verslun. Ben 8. Þörarinssouar.
og alt aem að greftrun lýtur vandaðaat, og lægst verO hjá
I
HÚSMJBBI
1
Búð ásamt skrifstofu til leigu.
A. v. á. (54
Rúmgott sólríkt kvistherbergi
lil leigu. Baldursgötu 24. (95
Til leigu 14. mai eru 2 stór,
samliggjandi herbergi lianda
einlileypum, kyrlátum manni í
góðu húsi. Miðstöðvarhitun, raf-
lýsing, W. C. Afgr. tekur við
umsóknum, merktum „A. Ö.“
Skóhlifar, rauðfóðraðar, mrk.
A. Th., hurfu á dansleilcnum í
Iðuó 3. þ. m.; óskast skilað í
Reykjavíkur Apólek. (96
Tapast hefir silfurbelti. Finn-
andi vinsamlega beðinn að skila
því á Laugaveg 3, gegn miklum
fundarlaunum. (95
r
TIVMi)
Njálagötu 9. Simi 862.
Fiskfars fæst í
Sláturfélagsins.
Matardeáich
(85.
Hreinsuð og pressuð föt, Oð-
insgötu 24, niðri. Hvergi ódýr-
ara. (40
Stúlka óskast nú strax til 14.
maí. Uppl. á Baldursg. 22. (73
Stúlka óskast í vist, hálfan
daginn, um tíma. Oðinsgötu 28.
(94
Nokkrar stúlkur gela fengið
fiskvinnu lijá h,f. ..Alliance”. —
Talið við Jóhann Benediktsson,
Ánanaustum. (85
(86
Stúlka óskasl í vist. A. v. á.
(87
FélagsprentsmiSjan.
Hnífapör, gafflar og skeiðar..
selst alt að eins með hálfvirði i
Versl. p’jótandi. (92
1. fl. dilkakjöt, saltað, er a®
eins á 85 aura Vá kg. í verslun-
inni VON. (62
Hveiti, haframjöl, sago, kart-
öflumjöl, sætsaft, verður sero
alt annað ódýrasl og hest i VersL
pjótandi, Oðinsgötu 1. (SS
Hármeðalið Bay Rum, hár-
greiðurnar ágætu og liandsápur
heimsfrægar selur Versl. Guð-
rúnar Jónsdóttur í „Hugfró“ ái
Laugaveg 12. (9G1
Allskonar útlent kex og kökur
fæst hvergi jafngott og ódýrt og
í Versl. pjótandi, Oðinsgötu 1~
(89í
Handvagn óskast til kaups.
A. v. á. (93-
Norðlenski, 1. flokks dilka-
kjöt, hangikjöt, kæfu og stein-
hítsrikling kaupir hygginn kaup-
andi að eins í Versl. þjótandi.
Oðinsgötu 1. (91
TILEYNHING
6 5 5 er talsímanúmer fisk •
sölunnar í Hafnarstræti 6. Ben.
Benónýsson & Co. (138?
lísis kaffil
gerir alla glaöa
Ðnn unni hoánm. 13
lengur um þetta. pau héldu þegjandi áfram dálít-j
inn spöl, en þegar þau komu að horninu, þar sem
Clyde hafði mist sjónar á henni kvöldið fyrir,
atansaði hún.
„pakka yður fyrir,“ sagði hún, „eg á nú að éins
fáein skref eftir.“
„Látið mig fylgja yður að dyrunum,“ sagði
hann- „Regnið er að aukast. Eg vildi að eg hefði
liaft regnhlíf með mér og haldið yður þurri alla
teiðina."
„Alla leiðina?“, spurði hún, en hélt af stað aft-
t*r. „pá — þá —hún leit næstum ávítandi á
hann — hafið þér elt mig?“
Varirnar titruðu og hún hnyklaði brýnnar og
bráð-stansaði.
„Bíðið við,“ sagði hann lágt en ákafur, eins
•g hann væri hræddur um að sök hans mundi
aukast. „pér megið ekki reiðast mér. Eg elti yð-
ar, en mig dreymdi ekki um að ávarpa yður, ef
regnið hefði xrkki komið. Eg átti hálf örðugt !■
með að láta það afskiftalaust að [tér yrðuð gagn-í
drepa, cftir alt |?að, sem þér gerðuð mín vegna|
í gærkveldi, svo að eg náði í regnhlíf og hljóp á
eftir yður. Eg ætlaði að fá yður hana, og fara
svo burt, en sárlangaði þó að segja yður —
Hann þagnaði dauðhræddur um að hafa móðg-
að hana, og yrði því vfsað harðlega á bug.
„Að segja mér, hvað?“ spurði hún og hélt aftur
á stað með enn meiri flýti en áður.
,,Já; hvernig mér þótti sýning yðar, ungfrú St.
Claire.“
Hún stóð á öndinni og leit á hann óttaslegin.
„Hún var — jæja — aðdáanleg!“ hélt Clyde
| áfram í ákafa. „Mér er ekki sérlega grátgjarnt; ,
en ef eg hefði verið kona, hefði eg grátið eins1
og þæi- hinar. En eg hló dátt að hinni sögunni.
Já, hún var aðdáanleg!"
„pér voruð þá í höllinni?" spurði hún í lágum .
hijóðum.
„Já,“ svaraði hann. „Eg rakst þai inn af til-1
viljun, og var næstum farinn út aftur, áður en j
þér komuð fram. Eg er feginn að eg var kyr. pví j
að þá hefði eg farið á mis við bestu skemtun-
ina, sem er á boðstólum í Lundúnum.“
„Mér þykir það Ieiðinlegt,“ sagði hún næstum
því við sjálfa sig.
„Leiðinlegt?“ endurtók hann undrandi.
„Jæja,“ sagði hún og dró andann iéttara. „péri
eruð ókunnugur-“
„Já,“ sagði hann ólundarlega. „Eg er ókunn- ;
ugur. En hvað hefði það gert til, þó að eg væri:
kunnugur?“
„Af því — af því að það er leyndarmál," svar-
aði hún.
„Leyndarmál?” enduriók hann forvitinn.
„Já,“ sagði hún, „það er leyndarmái. pað veit
enginn um það 1— enginn, sem þekkir mig —
hún þagnaði og brosti dauflega. „Eg gleymdi þvi_
! að nú þekkir mig enginn lengur,“ og hún reyndi
í að brosa hreystilega, þó að varir hennar titruðu.
„Eg fæ ekki skilið þetta,“ sagði hann. „Méir
mundi ekki þykja mikið að því, þó að það frétt—
ist, ef eg væri svona gefinn, eða annar eins snill-
ingur eins og þér- Eg mundi vera stoltur af því.“
„Stoltur af að syngja og lesa upp í sönghöll!*®
sagði hún alvarlega.
Clyde ætlaði að segja eitthvað og mótmæla,
en þá stansaði hún og mælti:
„Nú er eg kominn heim. pakka yður fyrii- og
góða nótt!“
Clyde andvarpaði og lyfti hattinum, og var í
þann veginn að segja „góða nótt“, þegar dyrnaj
opnuðust og smávaxin telpa kom fram í dymar.
pað var Lil.
„Bessie!“ hrópaði hún. „Ó, ert það þú! Eg
var orðin hrædd —Hún þagnaði þegar húa
tók eftir Clyde og hrökk aftur á bak, en mistíl
stafinn um leið og datt.
VI. KAFLI.
Clyde greip hana áður en hún féll á dyra-
helluna, og Bessie rak upp lágt hræðsluóp.
„Ó, Lil, hvers vegna komstu niður? pú féerð
kvef. Eg skai styðja þig U[jp,“ og hún lagði hand-
legginn um mitti teípunnar, og skeytti engu um
í návist Clyde’s.
„Bíddu augnablik," sagði Lil og hló við hálf