Vísir - 06.03.1922, Blaðsíða 4

' KISIR
Dbíoi Paper Co., LM„ Aktieselskap,
KrlsUanla.
16 MuneinK&ur Yerkamiðjnr, Árleg framleiBaln 100,000 mnál.
Stmratn Pappírsframleiöendnr NorðorUnda.
UmbúOapappir frá þessn vel þekta firma ávalt fyrir
ligfjandi hjá Einkanmboðaminnnm þeaa á íslandi.
81«. SlSUrSE db OO, Beykjavík.
Simnefni: „Signr*. Talsimi 826.

Ef yöur : Ivantar [föt eða
frakka, þá er tækifœrið nú
>8 fá sér það. Verð á fata-
efnnm og vinnn, fallið að
mun. — Fyrsta flokks vinna,
fljót og góð afgreiðsla.
Vörnhúsið.
Frímerki.
Notnð fslensk frimerki kaupi
ég háu verði. t. d. öll nýju frí-
msrkin fyrir helming þess verðs,
sem þau kosta ónotuð.
St H. Stefánsson,
Þingholtstræti 16.
HafBarfirii
er til leign nú þegar, sölnbáð
ásamt skrifstofn og pakkhúsi.
A., yr. á.
Tólg
til j’sölu á Nýlendugötu
18. Slmi 621.
Trélím
^ gott og ódýrt, fæst hjá
Signrjóni Pétnrssyni
& Go.
Hainarstreti 18.
Skemtnn i Bárnnni
Gríali Ólafsson endnrtekur
skemtun sina, þriðjudagskvöld
kl. 9 e. m. 1 Bárunni. Eftir-
hermur, kveðskapur og upplest-
ur. Gamanvisnr. Jósep Hunfjörð
skemtir lika.
Aögangur 2,00 kr. Seldir að-
göngumiöar frá kl. 8 viö inn-
ganginn.
Fjölmenuið.
]TAPAi-rVIBIB |
Tapast heíir gullplötu-hring-
ur. A. v. á. (105
Tapast hefir tausvunta. Skil-
ist á afgr. Vísis. (99
Píanó óskast til leigu. A.v.á.
(104
Hreinsuð og pressuð föt, OS-
insgötu 24, niðri. Hvergi ódýr-
ara. (40
i_ : i------i—•—i----------
ReiShjól gljábrend og viðgerð í
Fálkanum. (206
Alt er nikkelerað og koparhúð-
að í Fálkanum. (207
Góðar fiskilinur 4, 3%, 3, 2*4
lbs., til sölu ódýrar en aðriE
selja. Hringið i síma: 895, 282„
i,0l) ‘TI9ÓU 80 iipiJojm®
buio Bfsaq .itpq MOA
Ágætur síbrennari til sölu með
gjafverði. Uppl. á Laufásveg 52.
(108
Barnavagn til sölu eða í skift-
um fyrir kerru. A. v. á. (106
Alt lilheyrandi liljóihestuní
fáið þið ódýrast hjá Sigurþór
Jónssyni, úrsmið. , (102
Lóð undir lítið hús óskast tii
kaups. Tilboð merkt „10“ send-
ist Vísi. (9®
Barnavagn til sölu. A. v. á. (9J
Barnakerra óskast tit kaups,
EJías Hólm. (96
Ú tgerðai'maður óskast suður
í Garð. Uppl. á Urðarstíg 9. (111
Dugleg stúlka óskast í vist nú
þegar; hátt kaup, Uppl. Hverf-
isgötu 92, uppi. (110
Stúlka sem getur stjórnað
heimili, óskar eftir ráðskonu-
slöðu. Uppl. á Oðinsg. 21. (109
Stúlka, sem treystir sér til að
stjórna saumastofu, óskast til
viðtals. Uppl. á Laugaveg 18 B.
uppi. (101
Maður, sem er vanur að bera
út blöð og reikninga, óskar eftir
þannig löguðum störfum. A.v.á.
(100
Búð ásamt skrifstofu til leigtí.
A. v. á.
Til leigu 1 stofa með svefn-
herbergi. Afnot af síma og eC
til vill orgel. Til viðtals í síma
973. Heima kl. 7—8 e. m. Gunn-
ar Sigurfinnsson, Aðalstræti 9,
(112
Hei-bergi fyrir einhleypa fæst
sjá Samúel Olaíssyni, Laugaveg
55. (103
Félagsprentsmiðjan.
Hún unni honnm. 14
óttaslegin. Eg — eg held að eg hafi meitt mig
á fætinum." Og hún þreif í handlegginn á Clyde,
eins og hann væri stafurinn hennar.
Besáe dró andann djúpt. Hún var auðsjáan-
lega hálf utan við sig eftir ferðalagið með Clyde
•og þetta smáslys.
„Ó, hvað hefirðu gert, Lil?“
„Eg —- eg veit það ekki,“ svaraði hún hálf
kjökrandi af ótta og starði á renglulegan fótinn.
„Eg er hraedd um, að hann hafi sintognað eða
undist til í liðnum. Eg hefi verk í honum.“
„Komdu,“ sagði Bessie og ætlaði að taka hana
í fang sér. en Clyde vamaði henni með hendinni.
„pér getið ekki borið hana,“ sagði hann.
„O-jú, jú,“ sagði hún í flýti; „eg hefi oft gert
það“
„Ekki upp stigamn, Bessie," sagði Lil; „eg
■er hrædd um að þú missir mig niður," og hún
Idt um leið á Clyde.
„Ef þú þorir að treysta mér,“ byrjaði hann,
en Bessie greip þegar fram í og sagði: „Nei,
•1«
meil
„Eg heid að þér missið mig ekki niður," sagði
iil, með bamslegu saJdeyá og trúnaðartraustí.
„J7ér virðist vera sterkur, en Bessie er það ekki
— það er að segja ekki eins sterk eins og hún
þykist vera.“
„Eg held eg sé svo sterkur. að eg geti boríð
þig upp,“ sagði hann og tók hana í fang sér og
bar hana upp stigann og lét hana gætilega á stól
við arininn.
„pakka yður fyrir," sagði hún blátt áfram. „Já,
þér eruð sterkur. En hvað þér eruð blautur! Og
þú líka, Bessie! Voruð þið þó ekki með regn-
hk'f?“
„Ekki nema eina saman, sjáðu," svaraði Clyde
og flýtti sér að koma Bessie til hjálpar.
„pið ættuð að þurka ykkur við eldinn,“ sagði
Lil alvarlega og ömmuleg.
„En hvemig líður þér í fætinum?" spurði Clyde.
„Eg finn ekki eins mikið til í honum núna,“
sagði hún og teygði hann fram.
Clydei lagðist á annan hnéð og tók um hann.
„Segðu mér, ef eg meiði þig.“ sagði hann.
„Eg skal ekki svíkjast um það,“ svaraði hún.
En það mun nú vera til lítils."
Clyde skoðaði fótinn.
„pað er hvorki ántog né snúningur. pú hefir
misstigið þig ofurh'tið, ungfrú Lil.“
„Er það svo?“ sagði hún og hallaði undir flatt.
„Hvemig vitið þér það? Emð þér læknir?"
„Hm, jæja. eg hefi séð sintog áður," sagði
Clyde og leit brosandi framan í hana. „En eg
hefi læknað fleiri hrossafeetur en manna.“
„fLruð þér þá hrossalæknir?" spurði Lil.
Clyde þagnáði og áður en hann gat svarað.
sagði Bessie í þýðum og biðjandi róm:
„Hættu, góða. pú mátt ekki spyrja. Hugsaðu
um öll óþægindin, sem við höfum þegar valdið.
pú mátt aldrei, aldrei fara út í dymar aftur!"
UI teygði fram varimar, ólundarlega.
„En eg var orðin svo hrædd," sagði hún. „þú
varst búin að vera svo lengi, að eg hélt, að eitt-
hvað hefði komið fyrir þig. pað kemur stundum
fyrir," bætti hún við og sneri sér að Clyde, sem
enn lá á hnjánum og ornaði sér við eldinn og
starði á smágerða, föla andlitið með gylta hár-
kransinn á höfðinu. „Hugsið yður! Síðast í gær-
kveldi hindraði systir mín tvo bófa frá að ræna
herramann —“
„Lil!“ sagði Bessie í áminningan-ómi og roðn-
aði um leið.
„Nú, það er ekki nema satt," hélt Lil áfram,.
„og hún rak þá á flótta — hvers vegna má eg
ekki segja honum frá því, Bessie?" Hún þagn
aði, því að Bessie benti henni með henidnni að
hætta.
„pað er alveg satt, ungfrú Lil,“ sagði Clyde.
„og eins og þar stendur: ,ELg er maðurinn‘!“
„pér ! Eruð það þér! pér eruð alveg vissir unt
það!“ hrópaði Lil, og úr augum hennar akeirr.
ánægjublandin undmn. „Elr það mögulegt! Ó, et
það ekki gaman!“ og hún klappaði saman lófun
um. „Var það ekki hreystilega gert af Bessie?*
„Jú; sannarlega," sagði Clyde með ákafa, sent
féll Lil vel í geð.
„Hún er hugrökk! pér farið nú nærri um það,“
hélt hún áfram. „Ein — eg vænti að þér trúið
því — hún fer út á hverju kvöldi og kennir við
einhvem kvöldskóla! Fer alein út og kemur al-
ein aftur. En þér vitið það kannske?"
„Já; eg veit það,“ sagði hann hljóðlega. Nú
skildi haim hvað Bessie hafði átt við, þegar húw
sagði, að starf sitt við sönghöllina vær laununsjar ■
mál. —
„Er það ekki vel gert af henni?“ hélt Lil á~
fram. „Og eg veit að það er afskaplega erfití
Bessie kvartar reyndar aldrei, en eg sé hve hún
er stundum þreytuleg, þegéu- hún kemur aftur."
„Jú,“ það er þreytandi vinna,“ sagði Clyde.
„HVernig vitið þér það?“ spurði telpan hvat-
skeytlega og leit til hans með kænskusvip. „Er-
uð þér líka skólakennari ? Ó, eg gleymdi því, að
þér emð hrossalæknir."
Clyde stóðst augnaráð hennar. Honum var ó-
mögulegt að skýra satt frá um stöðu sína í líf-
inu; svo að hann lét sér nægja að kinka glaðlega.
kolli. —
„Jæja, það er afbragð," agði Lil. „Mér þykir