Vísir - 16.03.1922, Síða 3

SflSIR
Leirvörur:
Þvottastell 4 teg., — Diskar dj&pir og gr., — Matarstell, —
Kaffistell, — Kaffikönnur, — Mjólkurbðnnur stórar og sm&ar, —
Deaerkdiskar, — Salatsskálar, — Yatnsglös, — Áyaxtaskálar.
Fyrirliggjandi.
K. Einarsson & Björnsson
Simnefni: Eiubjörn.
Reykjavik.
Simi 915.
jjjóna, umsókn kaupfélags Reyk-
yíkinga um sveitaverslun á Gríms-
staSaholti.
Hjúskapur.
4. þ. m. voru gefin saman í
Iborgaralegt hjónaband Olga D.
SJónsdóttir og Gustaf A. Sveinsson,
stud. juris.
Anglia.
Þeir, seni ætla ah taka ])átt i
whistdrive félagsins á Góuþrælinn
verða a'ð vitja mi'Sa sinna hjá Ár-
sæli í dag eða á morgun.
Yeðrið í morgun.
. Reykjavík hiti 5 st., Vesm.eyj-
iim 6, Grindavík 6, Stykkishólmi
ó, ísafirði 3, Akureyri 1, Gríms-
stöðuni 1, Raufarhöfn 2, Seyðis-
firöi 2. Hólum í Hlornafirði 4,
Þórshöfn í Færeyjum 5. JanMayen
írost 11 stig. Loftvog hæst yfir
Austurlandi, og stöðug eða hægt
fallandi. Austlæg átt á Suðurlandi.
Kyrt annarsstaðar. Iiorfur: Aust-
Tlæg átt.
Rauðmagaveiðin
í Skerjafirði er fremur treg enn
þá, veiðist varla meira en einn
a-auðmagi í net, en ,,útgerðin“ er
ítnikil, svo að samtals kemur nokk-
'dið á land daglega. Litlir rauð-
magar voru seldir á 75 aura í
rnorgun, en stórir á 1 krónu.
Es. Varanger,
áður eign hf. Eggerts Ólafsson-
ar, hefir nýskeð verið seldur fyrir
j2o þúsundir króna. Nýju eigend-
urnir eru að búa hann út til veiða
við England.
Stórstreymi
er sem nicst þessa dagana. Er
það hin svokallaða „Góu-gina“.
Margir hafa þá trú, að vel muni
viðra fram úr, ef ekki skifti uni
tíð næstu viku.
(J ngmennafélagsfundur
í Þingholtsstræti 28, kl.9 í kvöld.
Fríkirkjumenn
eru ámintir um að muna eftir
hlutaveltunni. Auk þeirra er stóðu
undir auglýs. í gær, taka einnig
við gjöfum þeir, er stóðu undir
augl. í Vísi 6. og Mrgbl. 7. þ. m.
Allir fríkirkjumenn safna til hluta-
veltunnar.
Missögn
var í lögtaksauglýsingu þæjar-
fógeta hér í blaðinu í fyrradag:
„byrjuð innan 8 daga“, íyrir
„byrjuð eftir 8 daga“.
Til athugunar
þeim, sem vilja gerast félagar í
Dýraverndunarfélagi íslands, vil
eg geta þess, að stjórn félagsins
hefir ákveðið, að þeir eigi að sækja
um upptöku í félagið til einhvers í
stjórninni, og greiða um leið ár-
gjald sitt — 3 kr. — til félagsins.
Á næsta aðalfundi ber stjórnin þá
upp sem félagsmenn, og hafa þeir
þá, eftir að hafa verið samþyktir
félagsmenn, atkvæðisrétt á fundin-
um.
Ejnnig geta menn sótt um upp-
töku á aðalfundi og hafa þeir þá
atkvæðisrétt á fundinum eftir að
þeir hafa verið samþyktir og greitt
árgjaldið. Yngri en 14 ára greiða
að eins 1 krónu í árgjald.
í stjórn félagsins eru til næsta
aðalfundar:
Jón Þórarinsson, Laufásvegi 34,
Leifur Þorleifsson, Laugavegi 25,
Bjarni Pétursson, Þingholtsstr. 11.
Samúel ölafsson, Laugav. 53 B.
°g Olgeir Friðgeirsson stórkaupm.
„Símslit“.
Undanfarna daga hefir verið ó-
venjulega öröugt að tala úr A-stöð
í B-stöð (eða umhverft), vegna sí-
feldra sambandsslita, stundum
margoft í stuttu samtali. Þessu
þyrfti að kippa í lag, ef um við-
ráðanlega orsök er að ræða.
S í m - o n.
djafir til Samverjans.
G. B. Þ. 10.00. Áheit 10.00, K.
F. 200.00, J. Þ. 10.00, Frá næpunni
10.00, S. J. 25.00, Áheit 10.00,
Kaffigestur 3.00, Ónefnd 5.00,
Landkrabbi 50.00, Ó. P. 21.00, P.
N. 10.00, Kaffigestur 2.00, Kaffi-
gestur 5.00, Kaffigestur 5.00,
Kaffigestur 1.00, Kaffigestur 10.00
Kaffigestur 1.00, Kaffigestur 2.00,
Kaffigestur 5.00, G. K. S. 5.00, L.
Nokkrar tunnur cement, mjög
ódýrt.
0. Friðgeirsson & Skdlason
Hafnaratræti 15. Simi 435.,
N. 5.00, 1 máltíð 10.00, Áheit frá
ónefndri 10.00, Ó. 50.00, Bréf frá
N. N. 8.00, Á. G. 10.00, Ragna litla
10.00, K. P. 5.00, Börnin í Mið-
stræti 7 25.00, Ónefndur 5.00, Frá
hjónum 100.00, Gömul kona 5.00,
Ónefndur 2.00, Mjólkurfél. Rvíkur
Cxi ltr. mjólk, Jóh. ögm. Oddssou
1 ks. mjólk, Frederiksen kjötsídi
I2J4 kgr. kjöt (Fars), T. 30 ítr.
mjólk. Ungfrú Stella 2 nærföt
(drengja), Guðrún Kristjánsson 4
ullarbuxur (prjónaðar).
Alúðar þakkir.
14 -3.-22.
Har. Sigurðsson.
Gammarnir.
fást á afgr. Vísis. Afbragðs-
góð saga.
Hún nnni honnm. 22
„paS er eg viss um, aS ySur tekst ekki,“ sagSi
iiún. „pér komist bráSum til Highbury.“
„Highbury? Hvar er þaS?“, spurSi hann snögg-
lega.
„parna dálítiS norSar,“ sagSi Bessie og benti
i áttina þangaS. „Eg rata þangað ekki almenni-
lega.“
Clyde flaug á augabragSi ráS í hug. Hann
stöSvaSi vagninn, en lét vera nóg rúm fyrir þann
sem á eftir fór, og þegar hann kom á móts viS
hann, kallaSi hann til ökumannsins í spurnarrómi:
„GetiS þér vísaS mér leiS til Highbury, öku-
ma3ur?“
„SnúS fyrst til hægri og haldiS beint áfram eftir
öSru strætinu sem er til vinstri handar,“ svaraSi
maSurinn og hélt áfram. Skömmu síSar sá Clyde,
sem lést vera aS setja á sig glófana, aS ökumaS-
iirinn stansaSi og spurSi auSsjáanlegaumhverthalda
skyldi, og hélt síSan af staS aftur, efalaust til
Highbury.
„Nú,“ sagSi Clyde, „skuluS þér vísa mér til
vegar.“
„Eg bjóst viS, aS aS þessu mundi reka,“ sagSi
hún.
Stundarkorni síðar voru þau við húsdyrnar, og
Clyde stóð á dyrahellunni og bauð „góðar nætur.“
„petta hefir verið yndislegur dagur,“ sagði Lil,
hélt í hönd Clyde og horfSi framan í hann með
þakklætissvip. „Eg held að þér séuð sá besti maS-
ur, sem eg hefi heyrt getið um, herra Brand. Finst
þér það ekki líka Bessie?“
Clyde áræddi að líta upp. Bessie stóð og hélt í
hina höndina á l_.il, og hann sá að hún var föl í
-andliti.
„Jú, Lil,“ sagði hún. „Herra Brand hefir verið
mjög góður."
„Ó, en“, sagSi CJyde, „eg get ekki komiS auga
á hvai- þau gæði hafa komið í ljós; en — en kann-
ske að ungfrú Lil vilji veita mér þá ánægju, að
koma í aðra ökuför —“.
Hann þagnaði, því að hann veitti því eftirtekt
að Bessie roðnaði fyrst, en fölnaði síðan. í annað
sinn virtist eins og hún forðaðist aS mæta augna-
ráði hans; en svo leit hún upp og horfði framan í
hann.
„Freistið mín ekki,“ mátti lesa í ástúðlegum aug-
unum. „petta hefir veriS hamingjudagur, en hann
má ekki endurtaka."
Eitt andartak hvíldi hönd hennar « lófa hans,
síðan bauð hún blíðlega: „Góða nótt, og þakka
yður fyrir Lil," og dyrnar lukust aftur.
pegar Clyde kom til herbergja sinna, var kom-
ið myrkur, og þá er Stevens kom inn í fataklefann
með kveldklæði húsbónda síns, hristi hann höfuðiS
og mælti:
„Eg hefi ekki fataskifti í kvöld, Eg ætla til —
Já, eg legg af stað til Northfield."
„í kvöld, lávarður minn?“, spurði Stevens.
„Hver skrattinn! Var eg ekki búinn að segja
yður það? Já, við förum með kvöldlestinni."
IX. KAFLI.
Alla leiðina til Northfield hugsaði Clyde ekki
um annað en Bessie, og hugsaði um hana á þann
hátt, sem ásthrifnir menn einir gera, eða eru að
því komnir. Hvað mundi fyrirmyndarmaðurinn
faðir hans, og hin tignarlega og siðavanda móðir
hann segja, ef þau vissu, að hann hefði verið
heilan dag með Bessie, Harewood? Og hann ósk-
aði þess af heilum hug, að hann væri annar en
hann var. Væri hann skrifari með hundrað punda
launum, farandsali, búðarþjónn eða línsterkjari,
gæti hann gengið að eiga Bessie — ef hún vildi
hann þá! En nú var hann greifi og erfingi jarls-
dæmisins, og því gátu ekki óskir einar umbreytt.
Stevens hafði sent skeyti um komu þeirra, og
þegar þeir komu á stöðina beið þeirra tjaldað tví-
eyki, sem Clyde fyrirleit.
„pví í fjandanum komuð þér ekki með létti-
vagn, í stað líkvagnsins, William?“, sagði hann
við ökumanninn. „Eg sest fram á,“ bætti hann
svo við, um leið og hann stökk upp í vagninn, við
hlið hans.
„Eg vildi fara með léttiyagninn, Iávarður minn,“
svaraði maðurinn, „en jarlinn skipaði mér að fara
með þennan; hann hélt að þér gætuð fengið kvef.“
„Guð minn góður!“, sagði Clyde.
William glotti um leið og hann sagði þetta, pví
að honum þótti mjög vænt um Clyde, eins og öllu
vinnufólkinu, og dáðist mjög að honum.
pegar þeir nálguðust jarlssetrið, var Clyde bú-
inn að jafna sig og spurði hann spjörunum úr um
hestana og hundana.
„Við skulum fyrst koma til þeirra," sagði hann.
En áður en hundarnir heyrðu til hans, tóku þeir
til að gelta og góla af feiginleik, og varð af því-
líkur hávaði og gauragangur, að það eitt var ærið
nóg til að tilkynna komu hans; hann fór inn til
þeirra, klappaði þeim og kjassaði. Síðan fór hann
tröðina, frá húsdyrunum heim að hallardyrunum.
Höllin var gömul en í ágætri hirðu, og Clydc
hefði átt að vera hreykinn af að vera erfingi slíks
óðals. En Clyde feldi sig ekki allskostar við út-
flúrið, eða umhverfið ' kring, það minti hann ósjálf-
rátt á garða í kring um vitskertrahæli, sem hann
hafði einu sinni séð. pegar hann hafði staðið dálitla
stund framan við höllina, fór hann inn. pað var
dauðakirð í anddyrinu og ganginum, og sama þögn-
in virtist ríkja í allri höllinni og skutilssveinnínn —
sem var með svo hátíðlegum svip, að vel hefði sæmt
erkibiskupi — spurði hann í svo lágum róm, að
næstum var hvísl:
„Hafið þér borðað miðdegisverð, lávarður
minn ? — pað er verið að drekka te í setustofunni;
A V