Vísir - 10.05.1922, Blaðsíða 3

SSlRlJK
E.s. „SIRIU8“
fer á morgun k!. 12 á hádegi.
• \ '
Nic. BjtraisoH.
Selskinn •« TóMii
kaupir hssösta verði
Svembjörn Arns*son
KiHnstíg 8.
svo, aö vatn hvarí úr krönunum
Jitla stund. FólkiS varö alveg evöF
3agt yfir þessu hneiksli, og taldi
|>aö al-óþolandi, en hvaiS mundi
þaö segja, ef það ætti viö sömu
kjör aö búa og við uppbæjarmenn
— En þetta er ekkert rétttlæti.
Allir eru krafðir um jafnan vatns-
skatt, allir hafa því jafnan rétt til
vatnsins, og þess vegna er það og
verður krafa okkar uppbæjar-
manna, að við fáum vatn jafn-
margar klukkustundir úr sólar-
hring og nokkur annar bæjarbúi
hvar sem hann býr, meðan eklci
er nóg vatn handa öllurn. Þeir,
sem í miðbænum búa, hafa ekki
vitund meiri rétt til vatnsins en
hinir, sem utar búa í bænum, hvort
sem þeir eru „stóreignamenn", em-
bættismenn, bæjarfulltrúar, eða
hvað þeir nú eru.
Það er ekki nóg, þó borgarstj.
segi, að það þurfi að vinna að um-
bótum á þessu, -— orðin tóm hafa
ekkert að segja. Iíitt er aðalatrið-
ið, að hlutaðeigendur vinni að því
eins og dugandi menn, en láti ekki
lenda við orðin tóm.
Hörður.
Mb. Leó
er nýkominn til Englafids með
fisk, sem hann hafði veitt hér við
land og flut't út í ís. Fékk hann
83 sterlingspund fyrir farminn, en
eitthvað hafði skemst af fiskinum
á leiðinui.
Leikfélagið
leikur annað kvöld franskan
sjónleik, Frú X, eftir Alexandre
Bisson.
Meðal farþega,
sem hingað komu í gær á Es.
Islandi, voru þessir: Frú Björg Þ.
Blöndal, Monberg, Otto Bötícher,
þýskur hljómleikari, Kristján Ó.
Skagfjörð, Kristinn P. Biúem (frá
Sauöárkróki), Jón ' Sigurðsson.
• Yiggó Sigurðsson (frá ísa-
firði), A. Ólafsson, Andrés Guð-
mundsson, Sig. Thoroddsen stud.
polyt., Sig. .Sigvaldason, Ben. S.
Þórarinsson, ungfrúrnar: Anna
Guömundsdóttir, Else Petersen,
Johanne Andersen, Louise Fahnöe,
Matthildur Sveinsdóttir, Lilly
Gunnarsdóttir o. fl.
Magnús ólafsson,
ljósmvndári, er sextugur í dag.
Skaftfellingur
kom frá Vík í morgun.
Reknetaveiðar.
Vélbátarnir Skjaldbreið og Har-
aldur eru farnir að reyna síldveið-
ai í reknet. en ekki komnir úr
i fvrstu ferðiúni.
Flöaáveitan.
Þeir sem kynuu að óska ettir vorvinnu við áveituna, til
sláttar, geta fundið mig þesia viku á skrifstofu minni, Bankastr. 11,
kl. 11 — 12 og kl. 5—6 daglega.
Jéa Þarláfcssan.
Hrisgrjön, ódýr
fyrirllkísgjan dl i Hell^sölu.
Til sölu:
Tvasr bifreiðar, epia og iokað (irossit).
Stefán Þorláksson.
WO,
Skömrn og skapraun
hefir Moggi „veslingur" haft
; (eins og von var) af þvi ,,skrítna“
| tiltæki sínu, að leiða Jón Magnús-
I son fram fyrir landslýðinn í láns-
j íiaðra-skrúða af Jóni Sigurðssyni.
: Ekki tók þó betra við, þegar hann
! ætlaði að breiða yfir þessa skyssu
j sína með nýjum „skritilegheitum",
því að þá auglýsti liann svo skiln-
ingsleysi sitt á ný-norsku, að haft
er mjög að háði í bænum siðan. —
Nú er hann farinn að sjá þetta
sjálfur, og hefir því tekið það til
bragðs, að láta Jón Magnússon
skrifa eina meiri háttar lofgerðar-
langloku um sjálfan sig, undir
nafninu „pallagestur“. Sjálfum er
fíán uhni honum b4
bera hönd fyrir höfuS fjarverandi vinar síns, en
hún reyndi aS vera meS reiSisvip. „pú tekur eftir
j?ví,“ sagSi hún, „þiS komist aS því fullkeyptu,
’báSir tveir, áSur en lýkur. Hann hefir sennilega
haft einhver óvenjuleg strákapör í frammi og
skammast sín fyrir aS láta mig sjá sig.“
Wal roSnaSi gremjulega, en hló svo.
„O, sei, sei. petta er heldur íbúrSarmikiS. A5
hugsa sér aS Clyde skammist sín fyrir eitthvaS eða
einhver jum! “
„Hann hefSi sennilega gott af því, ef hann gerSi
þa5,“ svaraSi hertogafrúin. ,,Nú, en eg kæri mig
ekki um aS þú kjaftir frá.“
„Eg mundi ekki gera þaS, þó aS þú bæSir mig
«m aS gera þaS, amma,“ svaraSi hann hlæjandi.
„FarSu burt,“ sagSi hertogafrúin hvössum rómi;
en þaS vottaSi þó fyrir brosi í munnvikjunum. Wal
lét ekki segja sér þaS tvisvar, heldur hneigSi sig
fyrir Ethel og mælti:
„pú dansar einn dans viS mig, — aS eins einn,
Ethel •>“
,,Ef þú verSur góSur drengur," svaraSi hún,
„og skemmir ekki fötin mín, eins og síSast, þegar
viS dönsuSum saman.“
,,Ó, eg var svoddan ryttugemlingur í þá daga,“
sagSi Wal; „eg geri ekkert þvílíkt nú.“
„Drengurinn er sönn ímynd föSur síns,“ tautaSi
hertogafrúin viS sjálfa sig og horfSi hreykin á
hann. „paS er hörmulegt, aS Clyde skyldi ekki
koma, góSa mín,“ sagSi hún upphátt, en varaSist
þó aS líta á lafSi Ethel. E,n sú varasemi var óþörf.
því að brosiS hvarf ekki af vörum hennar, og hún
mælti hirSuleysislega;
„paS virSist vera svo. parna kemur Dorchester
hersir; skyldi hann ætla aS biSja mig um dans?“
„Sá piltungi virSist hvorki eldast né breytast,“
sagSi hertogafrúin og starSi á hann, meSan hann
nálgaSist. „Hann er einn svarti sauSurinn. Og eg
hefi heyrt, aS hann hafi unniS stórfé af Wal. —
Jæja, Dorchester hersir, þaS er vel gert af ySur,
aS eySa tíma ySar í aS dansa, en annars eru
spil í einu herberginu.“
„Mér þykir miklu meira gaman aS dansa en
spila, hertogafrú,“ svaraSi hann, án þess aS lát-
ast skilja sneiSina. „Og eg er í þeim erindum
hingaS kominn, aS biSja lafSi Ethel um einh dans,;
ef hún ætti nokkurn eftir ólofa5an.“
LafSi Ethel rétti honum dansseSilinn.
„Má eg fá þann næsta?“ spurSi hann.
•Já-“
Hann stóS viS hliS hennar rólegur, stiltur og j
gætinn og hann veitti því eftirtekt, aS hún hvarfl-
aSi augunum aldrei til dyranna, eins og hann hafSi
séS hana gera oft um kvöldiS."
„Wal hefir sagt henni, aS Clyde kæmi ekki,“
sagSi hann viS sjálfan sig.
„Fellur henni þaS svona þungt?" hugsaSi hann.
„Eg skal prófa hana. petta er uppáhaldsvals
Clyde’s lávar5ar,“ sagSi hann alt í einu.
Hann fann, aS henni brá ofurlítiS,. og hann
brosti meS sjálfum sér.
„Er þaS?“ sagSi hún og reyndi aS láta á engu
bera. „paS er leiSinlegt, aS hann skuli ekki geta
notiS þeirrar ánægju nú.“
„Já,“ samsinti hann. „Eg hélt, aS hann mundi
verSa hérna, en hann hefir fariS eitthvaS í burtu.
Hann hefir haft hægt um sig upp á sí3kasti3.“
„Jæja?“ sagSi hún eins rólega og hirSuleysis-
lega eins og hersirinn, en hann heyrSi þó glögt
ákafann og forvitnina, sem lá bak viS hirSuleysis-
grímuna. „Er hann veikur?"
„Eg veit þaS ekki,“ svaraSi hann. „Eg hefi veriS
hálf hræddur um þaS, en þaS geta veriS fleiri
orsakir.“
Hann fann, aS hönd hennar titraSi.
„Dansa eg of hart?“ spurSi hann.
„Nei, þökk fyrir; en mér finst þeir flýta sér of
mikiS meS lagiS.“
„Já,“ drafaSi í honum.
„Eg er fegin, aS Clyde lávarSur er ekki veik-
ur,“ mælti hún eftir no.kkra þögn. „Eg held aS
hertogafrúin sé hálfhrædd um hann.“
„Eg er viss um, aS viS erum þaS öll,“ mælti hann
og um leiS kom vandræSasvipur á hann, eins og
hann hefSi sagt þetta í ógáti. Hann hafSi beitt
fyrir þenna fagra fisk.og hann sá aS hún rann
á beituna.
„Er það mögulegt! pér gerið mig dauðforvitna,
i hersir,“ sagði hún hlæjandi og átti það að sýna
hve henni stæði á sama. „Má eg dirfast aS spyrja
aS því, hvers vegna allir ættu aS vera hræddir um
hann? Hefir Clyde lávarður gert eitthvað fyrir sér,
sem er venju frekar slæmt?“
Hann lést hika viS.
„pað er heldur óþægileg spurning," sagði ha»á.
i svo brosandi.
t „Óþægileg fyrir yður; en ekki fyrir mig!“ sagði
i hún. „En eg hafSi engan rétt til aS spyrja, var