Vísir - 16.05.1922, Síða 2

yjRia
Höhirn fyrirliggjaadi:
Þilpippa
Skégsri.
Bárssjám og „SMch«da“ giddiTir
vaitMlogt ■■ iasti másaðsmöt.
Símskeyt?
frá fréttaritara Vísis.
Khöfn 15. maí.
Mesta neyðin um garð gengin
í Rússiandi.
Rosta-fréttastofa hefir bírt op-
inbera skýrslu um hjálparstarf-
semi þá, sem unnin hefir verið í
Rússlandi og virðist nú mesta
neyöin um garð gengin.
Þýskar skjalafalsanir.
Lögreglan i Berlín hefir tekið
höndum ungan Þjóðverja, sem
falsað hefir fjöldamörg skjöl, er
bandamenn hafa þegar notað i
ákærum sínum gegn Þjóðverjum.
Enn frá Genúa.
SímaS er frá Genúa, að svo virS-
ist sem tillögur Lloyd George’s
um friðarsáttmála Norðurálfunn-
ar muni ekki ná fram að ganga.
Störfum Rússlandsmála-nefnd-
arimiar hefir verið frestað fram í
næsta mánuð, en þá verður tekið
til nýrra samningaumleitana. —
Bandamenn hafa árangurslaust
reynt að fá Bandaríkjastjómina til
að taka þátt í ráðstefnunni.
Landskjörið.
(Framh.)
Annar maður á listanum er Þór-
arinn Kristjánsson dómstjóra í
hæstarétti, Jónssonar Sigurðsson-
ar frá Gautlöndum. Hann er vel
lærður verkfræðingur og sérlega
vel að sér um hafnagerð.. Er þeirr-
ar þekkingar næsta mikil þörf á
Alþingi, svo mjög sem ábótavant
er höfnum og lendingum víða á
landinu. Þórarinn er hafnarstjóri
i Reykjavík og gegnir þeirri stöðu
með mikluin dugnáði og forsjálni
Hann er og vel kunnugur sigling-
um landsmanna og hefir vel vit á
hvers þeim er þar einkum þörf.
Hann er annars stiltur maður og
fámálugur, en þéttur fyrjr og fylg-
inn sér. Kjósendur landsins mundu
njóta heilir handa, ef þeir fylgdi
E-listanum svo fast, að Þórarinn
kæmist einnig að, svo að þessi listi
legði til tvo mennina af þeim þrem,
sem kjósa á.
Þriðji maður á listanum, Sig-
urður Sigurðsson frá Arnarholti
lyfsali í Vestmannaeyjum, er þjóð-
lcunnur gáfumaður og skáld. Þarf
eigi þar á að minna. en vera má
að almenningi sé hitt síður kunn-
ugt, að hann er maður mjög hag-
sýnn og duglegur og leggur alt
kapp á að bæta atvinnuvegi lands-
manna og varðveita. Að vonum
hefir hann þó einkum unnið að
umbótum bg varðveislu fiskveið-
anna, þar sem hann býr i Vest-
mannaeyjum. En að þessu hefir
hann unnið með óþreytandi elju og
frábærum dugnaði. Þessu til sönn-
unar þarf eigi annað en minna á
afskifti hans af björgunarskipi og
varðskipi Vestmannaeyinga. Hanrt
hefir verið frá upphafi fremstur t
flokki frá því, er mál þetta var
liafið og má það kalla einsdæmi,
hversu fast og trúlega hann hefir
fylgt því máli fram síðan alt til
þessa dags, enda er þetta eitthvert
hið mesta þjóðþrifafyrirtæki. Ætti
menn slíka menn marga á þingi, þá
mundu þess sjást affarasæl merk:.
A.llir þrír höfuðmenn listans
eiga sammerkt i því, að þeir hafa
mjög vel vit á atvinnuvegum
landsmanna og hafa mikinn áhuga
á því, að bæta þá, og kunna manna
best skil á því, hvemig það má
best verða, eru og auk þess hyggn-
ir og víðsýnir fjármálamenn.
(Frh.) '
Skáld og ritdómarar.
(Niöurl.)
3. þáttur fer fram i húsi Maríu
Magdalenu, og hefst með samtali
hennar og Rómvcrjanna þriggja,
sem getið er um í 1. þætti. Aftur-
hvarf hennar, sem þó er tæplega
nægilega „mótíverað" i lok síðasta
' þáttar, hefir nú farið fram. Er
fyrri partur þessa þáttar, ásamt
nokkrum dráttum hér og þar í 1.
þætti, það besta í leikritinu. Aft-
ur á móti versnar það, þegar efn-
ið þyngist. Samfundir Cajusar og
Maríu verða tæplega eðlilegir eft-
ir það sem gerst hefir í lok 1. og
2. þáttar. Hér er varla minst á_
lífshættu þá og svívirðing, sem
hún varð fyrir daginn áður, og alls
ekki nefndur á nafn maðurinn, sem
bjargaði lífi hennar. Láta þessi á-
varpsorð Cajusar: „Cajus, sem þú
elskar", einkum illa í eyrum, svo
GÖlIt)VÖgU.r (gulvklude) ■elor versl.
Ben ®. Þórarlnssonar ódýrara
enn allir aðrir i öllum atærðum.
Byggingarlóð (íramlóð)
við eina af a&algötnm borgar-
ionar, tíl sölu. Gott verö, GóSir
borgunarskilmálar ef samiö er
strax Upplýsingar i sima 878
að vart væri hægt að leggja hon-
um önnur óheppilegri í mumi. —
Þó koma og fallegir drættir fram,
sumstaðar í þessu samtali þeirra.
Lélegastur er endir leikritsins.
Höf. hefir tekið hér til meðferðar
aðra fegurstu frásögu Nýja testa-
mentisins, og sætir atburður sá,
sem hún segir frá, enn verri ör-
lögum hjá höf. en hinn fyrri.
María vefst hér á milli fyrverandi
elskhuga síns og Brúðgumans og
liggitr við sjálft að ætla megi, að
hún sé annað veifiö á báðum átt-
um. Varpar þetta óviðfeldnum blæ
á lokaþáttinn og dregur úr hug-
mynd þeirri, sem maður hefir gert
sér um áhrií fyrri samfundar brúð-
gumans og hennar. — Það versta
er þó að þessi atburður á alls ekki
heima á þessum stað. María tekur
hér á móti lausnara sínum sem
myndug húsmóðir á sínu heimili,
er skipar gestinum til sætis með
viðhafnarorðum. og liggur við
sjálft að sorg hennar og niðurlæg-
ing í lok þáttarins, fái á sig hálf-
gerðan leikarablæ. Dettur manni
ósjálfrátt í hug „Þúsund og ein
nótt“ og aðrar austurlenskar frá-
sagnir, þar sem söguhetjurnar
gráta „serimoniélt" eða til að ná
ákveðnu markmiði. Stendur leik-
ritið hér langt að baki frásögu
Lúkasarguðspjalls, er það segir
frá syndþjáðu konunni og örvænt-
ingarftillu, sem hættir sér inn í
hús hins hrokafulla Farísea til að
leita á náðir Jesú. Stingur og órói
sá. Sem úlfaþytur boðsgestanna
veldur t leikritinu mjög í stúf við
hátignarfulla alvöruna, sem hvílir
yfir frásögu guðspjallamannsins.
— Að öðru leyti er það sama að
segja um meðferð þessarar frá-
sagnar og hinnar fyrri. Höf. fyllir
hana hvergi né bætir, en fellir hins
vegar niðúr suma fegurstu drætt-
ina, sem gera þessa frásögu svo
verðmæta í vorum augum.
Þess verður yfirleitt ekki dulist,
að höf. hefir færst hér of mikið í
fang. Honum tekst ekki að skapa
neinar frábærar persónur og í
engu verður leikritíð til að auðga
skilning vorn eða ást á efninu. —
Listaverkið, sem hann vildi búa
til, hefir ekki einu sinni hlotið eins
gott snið og efnið hafði, sem hann
vann úr. Gerir höf. þar of lágar
kröfur til listarinnar, því þess
verður auðvitað að krefjast, úr þvi
hann velur sér þessar frásögur að
yrkisefni, að hann geri betur en
•guðspjallamennirnir. - Hefði hann
og sjálfsagt gert réttast í að sleppa
Lúkasar-frásögninni, því vafasamt
er að hægt sé að tengja báðar
þessar frásagnir við afturhvarf
sömu konunnar, án þess að önnur
hvor þeirra tapi áhrifum sínum að
miklu leyti. — Að minsta kosti
hefir höf. ekki hepnast það. 4
Fisk.imenn
helst vanir á handfærnm, óskast
strax á skipin Þorra og Gó«.
E. HAFBERG,
Lækjargötu 10.
Austur -að
OARÐSAUKA
kl. 10 árd. á fimtudag austur að>
Olvesá og
Eyrarbakka
daglega frá
Bifreiðastöö ISteindórs
Veltusundi 2. Símar 581 - 838*
Ýmislegt er þó í leikriti þesau,
sem gefur vonir um að höf. kunni
að takast betur með næsta verk
sitt. Samtöl hans eru stutt og gagn-
orð og þreyta hvergi lesandann og
í einstaka stað bregður fyrir gull-
fallegum dráttum. — En æskilegt
væri, að hann í næsta skifti veldí
sér viðfangsefni betur við sitt
hæfi.
Candidatus.
Dánarfregn.
Látinn er 14. þ. m. Guðmundur
steinsmiður Einarsson, Grettís-
götu 70, bróðir Árna kaupm. Ein-
arssonar. Hann var vel látínn
maður og smiður góður.
Skipstrand.
Símað var hingað úr Vestmanna-
eyjum í morgun, að norskt gufu-
skip hefði strandað austan við Vík
í Mýrdal fyrir helgina og værí
skipshöfnin komin til Eyja. Skip-
ið mun hafa verið hlaðið sementi>
til Þórðar Sveinssonar & Co. —
Fregnir af strandinu eru ógreini-
legar, því að Eyja-síminn bilaðt
eitthvað um dagmálabilið í morg-
un.
E.s. ísland
fer héðan kl. 9 árdegis í fyrra-
málið. Kemur við í Hafnarfirði, e»
fer þaðan samdægurs.
Frú Povlsen
flutti erindi t samkomusal Hjálp-
ræðishersins í gærkveldi, og sagðl
þar frá endurminningum sínum unr
Pétursborg, á dögum keisaradæm-
isins. Erindið var mjög fróðlegt
og vel flutt. Væri æskilegt, að sjá
það þýtt á íslensku og prentað.
Fjöldi fólks hlýddi á erindið og