Vísir - 10.07.1922, Blaðsíða 4

RIRIR
♦
Bensín Landstjðrnunnar
er best og þess yegna lang ódýrast.
Nýkomið:
Fallegir sumarfrakkar,
Reiðjakkar,
Matróshúfur drengja.
Yöfuhúsið,
Uaskinnpappír.
Umbúðapappír. — Smjör-
pappír og Pappírspokar.
Eaupið þar sem ódýrast er.
HERLUF CLAUSEN,
Sími 39. Mjóstræti 6.
Moderspröjten YULCANA
Pris 8, 10 og 11 Kr., med alle 3
Rör 1"2, 14 og 15 Kr. Billige til
6 og 7 Kr. Udskylningspulver 21/,
Kr. pr. Æske. Pr. Efterkr. eller
Frim. Forlang vor nye ill. Pris-
liste over alle Gummi-, Toilet- og Sani-
tetsvarer gratis.
Firmaet Samariten,
Köbenhavn. K. Afd. 59
Nótabáta-árar,
H V E R G I fást betri né ódýr-
ari nótabátaárar heldur en hjá
EINARI EINARSSYNI, Ný-
lendugötu 18. Sími 621. — Léttur
bátur til sölu á sama stað.
Dynamit
og tilhey/andi, fyjirliggjandi hjá
P, Smith.
Sitni 320.
K.F. U.

Valur I og II, íl,
Æ ing i kyöld kl. 8,
Árl&andí að alllr mæti stnndy.I.
80A iSMHJOAJM
j iuax8ioq ] n>seq læcj
nie tandanq jnætns So ]iiæ]s j
Vanda'öur barnavagn til sölu á
Skólavöröustíg 17 B. (200
Fundið. Veski meö peningum
fanst viö Þjórsárbrú 1. júli s. 1.
Eigandi getur vitjað þess til und-
irritaös. Túni í Hraungeröishreppi
-6. júli 1922. Guömundur Bjarna-
son. (194
í Færeyjum 7 st. — Loftvog lægst ;
fyrir vestan land. Suöaustlæg átt. i
Horfur: Suðlæg átt.
Botnía
, kom í gær frá Kaupmannahöfn
um Leith.
929
er simanumer-
ið hjá Nýju
Bifreiðast. á
Lækjartorgi 2.
Hringið þang-
að þegar þér þurfið að fá bíl.
Daglegar ferðir austur yfir f jall.
Tvisvar í viku til Keflavikur,
Grindavíkur og Leiru og ping-
valla. Niðursett verð.
Brúnn hestur hefir tapast, gam-
aljárnaöur, meö rifinn vinstra
framhóf. Mark: BJti aftan hægra
A. v. á. (203
Lítil gullnæla meö grænum steini
tapaöist á fimtudagskvöldiö. Skil-
ist á afgrefðsluna gegn fundar-
launum. • (196
Tapast hefir manchettuhnappur
úr silfri. Skilist til Sigurjóns Pét-
urssonar, Hafnarstræti 18. (193
Tapast hefir kassi frá mjólkur-
búðinni Baldursgötu 39 til Hafn-
arfjarðar. Finnandi beSinn aS
gera mjólkurþúSinni aSvart. (206
Kaupakonu vantar á heimili nál.
Reykjavík í sumar. Uppl. Lindar-
götu 7 A, niSri. (175
2 kaupakonur óskast upp í
BorgarfjörS. Uppl. Spitalastíg 2.
(191
2—3 kaupakonur óskast. Uppl.
í búSinni, BergstaSastræti 33. (202
Telpa óskast til aS gæta barns
á öSru ári. Uppl. á Hverfisgötu 88,
niSri. (201
KaupmaSur óskast strax. A. v.
á. (199
Kaupakona óskast. Uppl. á Ný-
lendugötu 23. (498
Kaupakona óskast á gott heirn-
ili í Mýrasýslu. Uppl. á Kárastíg
__________________________(197
Karlmannshattar gerSir upp aS
nýju. Vatnsstíg 3 (þriSju hæS).
(i92
Telpa um fermingu óskast í
hæga vist á barnlaust heimili. A.
v. á. (205
Stúlka óskast í létta vist, lengri
eSa skemri tíma. Uppl. á SrniSju-
stíg 10. (204
Stofa og lítiS svefnherbergi meS
húsgögnum óskast til leigu 1.
ágúst. SigurSur ÞórSarson, Sími
406. (169
Til leigu fyrit einhleypan reglu-
saman mann stofa á Laugaveg 33
B- (195
FélagsprenísmiSjan.
Læknirinn brosti kuldalega. Hann þekti jarls-
frúna og var kunnugt um siðavendni hennar
„Ekki nýveriS, aS eg held,“ sagSi hann. „Eg
held mér sé óhætt aS fullyrSa, aS lávarSurinn hafi
lifaS mjög kyrlátu og- rósömu lífi upp á síSkastiS.
paS er eitthvaS annaS en óregla, sem þessu veld-
ur, lafSi Northfield.“
En jarlsfrúin hristi höfuSiS.
„Eins og maSurinn sáir, mun hann og uppskera.“
Læknirinn dvaldi þar hálfa aSra klukkustund,
gaf hjúkrunarkonunni fyrirskipanir og kvaSst skyldu
koma aftur snemma næsta mörguns.
„LátiS hann ekki verSa fyrir ónæSi,“ sagSi hann.
„HaldiS þér, aS hann sé sofandi, Sir Andrew?“
spurSi hjúkrunarkonan.
„Nei; eg vildi aS svo væri,“ sagSi hann. ,,paS
er rænuleysi en ekki svefn.“
pannig lá Clyde alla nóttina. meS lokuS augu,
en gat ekki sofnaS né sint neinu. Skömmu eftir
dagmál kom Stevens inn og sagSi frá því í hálfum
hljóSum, aS IafSi Ethel væri komin og biSi í setu-
stofunni. Jarlsfrúin fór til hennar.
LafSi Ethel stóS þar í stofunni, sem skugga bar
á, og henni var svo þungt niSri fyrir, aS hún mátti
ekki mæla góSa stund; en þegar hún loks kom upp
orSi, sagSi hún svo lágt aS varla heyrSist:
„Eg var aS heyra um þaS. pjónusta mín las
um þaS í blaSi. Er hann — er hann mjög þjáSur?"
Hún snerí sér viS, svo aS birtan féll á hana, og
jarlsfrúin hrökk viS, þegar hún tók eftir svipbrigS-
unum í fríSu andlitinu. paS var eitthvaS meira í
svip hennar en umhyggja og kvíSi; eitthvaS svipað
iðrun og ótta,
„Mjög — mjög þjáður,“ sagði jarlsfrúin og
þerði augun.
„Eg vissi ekki að — hann væri kominn aftur,“
sagSi lafði Ethel og hneig titrandi niSur á stól,
beygði höfuðiS og spenti greipar. „pað — það
kom mér á 'óvart. Blöðin segja, að hann sé hættu-
lega veikur. Eiga þau viS að — að —“, hún
gat ekki lokið við setninguna.
Jarlsfrúin hristi höfuðiS þegjandi.
„Get eg — má eg sjá hann?“ spurSi lafði Ethel
eftir nokkra þögn.
„Jú,“ svaraði jarlsfrúin. „Hann þekkir engan.
Já; þér megiS sjá hann.“
„BíðiS augnablik,“ sagSi lafði Ethel og bar ört
á og reyndi af alefli aS ná jafnvægi. „Eruð þér
vissar um að hann þekki engan?“
„Alveg viss,“ sagði jarlsfrúin.
pær fóru inn í svefnherbergið og lafði Ethel stóS
góða stund hreyfingarlaus við rúm manns þess,
er hún unni, en hún hafSi þó leikið svo grátt.
Hún horfði góSa stund á breitt andlit hans, án
þess að mæla orð frá vörum. Síðan beygSi hún
sig niður og bar heita hönd hans að vörum sér.
„Hefir — hefir hann ekkert sagt? Hefir hann
veriS með óráði?“ spurði hún í lágum, titrandi
rómi.
Jarlsfrúin hristi höfuðið.
„Hann hefir ekki mælt orS frá vörum, síðan eg
kom.“
LafSi Ethel dró andann djúpt, og var næstum
því eins og henni létti.
„Ó, aS eg mætti vera hér!“ sagði hún með
ákafri þrá í röddinni. „Ó, Clyde! Clyde!“ og hún
titraSi svo, aS jarlsfrúin leiddi hana aftur inn í
setustofuna. par sátu þær þegjandi, þangað til
dyrnar opnuðust og hertogafrúin kom inn.
„Hvar er hann?“ spurði hún á sinn hvatvísa
hátt. „Og hvaS ert þú aS gera hér?“ spurði hún
og sneri sér aS lafði Ethel. „pið eruS báSar eins á
svipinn eins og drengurinn væri þegar dauSur.
HvaS gengur aS honum?“
Jarlsfrúin skýrði frá því, sem hún vissi um sjúk-
dóm Clyde’s.
„Ofreynsla! Ofkæling! Vitleysa!” sagði her-
togafrúin. Hví hefSi hann átt aS ofreynast? Held-
urðu að snögg ferS um meginlandið ofreyni jafn-
hraustbygðan mann eins og Clyde er? Lof mér
að Iíta á hann. Og mér finst að þú hefðir getað
sent eftir mér fyrr. En það er engu líkara en að
þú hafir mist skynsemina, góða mín. Eg þykist vita,
að þú hafir sagt honum aS hann sé kominn í and-
látiS?“
Jarlsfrúin fór meS hertogafrúna inn til hans og
gamla konan settist á stól viS rúmið, og horfði fast
á hann góða stund. Síðan sneri hún sér að jarls-
frúnni og mælti:
„pessi svipur fylgir ekki ofþreytu eingöngu: það
er eitthvað annað, sem býr undir honum. Eg hefi
hjúkrað mönnum, sem hafa vilst á dýraveiðum
og veiiS aðframkomnir af hungri og þreytu, og þeir
hefðu ekki þenna svip. pað er eitthvaS sem íþyngir
huga hans.“
„Hvað ætti það að vera?“ sagSi jarlsfrúin.
„Nema þá skuldir —“.
„Skuldir! Dettur þér í hug að þær mundu leggja
Clyde í rúmið? Herra minn sæll! En hvaS þú
þekkir hann lítið! Hann mundi ekki verða órór
meira en í fimm mínútur, þó að hann skuldaði
hálfar ríkisskuldirnar. pað er eitthvað alvarlegra
en það.“
„pað — það hefir verið ókyrð í kauphöllinni
upp á síðkastið," mælti jarlsfrúin feimnislega og
fór hjá sér við háðsyrði gömlu konunnar.
„Bull og þvaSur! góða mín,“ svaraSi hertoga-
frúin. „Eg veit það vel. Mér er sagt, að eg hafi