Vísir - 30.08.1922, Blaðsíða 4

2 oýiegir ofnar
j,- I égæta ésigkomulagi til *ölu
& Grattiggðtu 6.
C E M E N T.
Nokkur hundruð poka af ný-
komnn dðnvku Portland cexnenti
gel ég næetu dsga með tækífær-
isverði.
6. Bea|»«íiw.
(Sími 166).
Slcóíatnadnr.
Ef þér eigið leið inn
Langaveg, þá gjðrið svo
vel og litið á skófatnað-
inn i glnggannm hjá mér.
Sveinbjörn Árnason
Laugaveg 2.
BlHIB
Filtpappi
ágntlega góð og þykk tegnnd,
selst afar ódýrt.
Helgi Magnnsson & Go.
Hvítur borðdúkur, auðkend-
ur „L. T.“ tapáðist síðastl. föstu
dag. Skilvís finnandi beðinn að
skila dúknum á Laúfásveg 31.
Peningabudda í undin i brekk-
unni fyx’ir oí'an Elliðaárnar. —
Vitjist í versl. Vísir. (341
Armbandsúri tapaði lítil
stúlka í gær’á götum bæjai’ins.
Finnandi vinsamlega beðinn að
skila því á Laugav. 49 (Ljónið),
gegn fundai’laimuxn. (336
Kaupamaður óskast strax. —
Uppl. hjá Steindóri Bjömssyni,
Gi’ettisgötu 40. Sími 687. (344
Vélamann vantar til vors. —
Uppl. í síma 614. (340
Nokkrir hestar verða teknir til
hagagöngu i Nesi. Kristín Ólafs*
dóttir. (333
F élagspr entsmiC j an.
1 herberg'i óskast til leigu 1.
okt. handa fullorðnri konu úr
sveit. Uppl. í síma 549. (330
Kona með barn á sjöunda ári,
óskar eftir litlu herbergi frá 1.
okt., helst i austui’bænum. Uppl.
lijá Steinunni H. Bjarnason, Að-
alstx’æti 7. (326
1 eða 2 herbergi og' eldhús
óskast 1. okt. eða 1. nóv. Uppl.
í verslun Jóns pórðarsonar. (321
SÓLRÍK ÍBÚÐ
til leigu mi þegar, 2 herbergi
og eldhús, lyrir fáinenna og
bai’nlausa fjölskyldu. peir, sem
vildu sinna þessu, leggi nöfn sin
inn í lokað umslag, nxei’kt „Sól-
x’ik“, á afgreíðslu Vísis, fyrir
fimtudagskvöld kl. 6. (343
Ódýrasta húsnæðið fæst með
því að kaupa hús hjá Guðmundi
Jóhannssyni, skrifstofa Lauga-
veg 24 C. Aðeins oixin 1-—3 siðd.
Nokkur hús óseld með nxjög
hagfeldum kjörum og lausum
íbúðum I. okt. n. k. — Áliei’sla
lögð á sanngjörn og réttlát við-
skifti. (339
Reglusamur maður óskar eft-
ir góðu herbergi, sem næst ínið-
bænum, A. v. á. (338
Á besta stað í bænum, er bex-
bei’gi fyi’ir eínMeýpaxí, reglu-
sarnan karlnxaixn til leigu frá 1.
sept. Bankasti’æi 12. (335
Pianó óskast til leign nú þeg-
ar. A. v. á. ' • (325
1ENSLA
Kensla. — Nokkrar telpur geta
fengið tiísögn í liandavinnu, —
einnig geta Ixörn fengið lilsögn
í ski’ift og lesti'i. Uppl. á Lauga-
veg 23, frá 1—3 (Mjólkui’búðin)
. (328-
KAIfllANI
Karlmanns og' kvenbjól iil
sölu, Grettisgötu 10, niði'i, eftir
kl. 8. 334
Agæt tveggja nxanna rúin—
stæði með dýnu til sölu. Uppl. í
síxna 7. (332.
Reiðhjól óskast til kaups. —
Uppl. i sínxa 7. (331
Stóx’ og falleg myrta til sölu.
Skólastræti 1, uppi. (329;
Sökum burlflulnings úr boi’g-
inni er orgel til sölu með vægit
vci’ði. Uppl. pinglioltsstræti 18,
uþþi. (327"
Nokkrir gluggar til sölu. Uppl..
á Bergþórugötu 2. (324
Góð tækifæriskaup á uýrri
stakkpeysu, nýju millipilsi
(skört) og lítið notaðri dragt-
Til sýnis á Fi’akkastíg 2. (322
Rósaknúppar fást á Lauga—
veg 11. Sími 93. G. H. (345.
Grænn pluss-sóffi og 4 stólai -
til sölu með tækifærisverði. A,
v. á. (342:
Borðviður %” og 1”, sem not—
að hefir verið við steinsteypu,.
til sölu, ódýrt. Vestui'götu 35..
(337

Skift um hlutrerb. 13
— Jæja, þá verð eg kyr, mælti hún. Eg ætla
að fara hér inn í hitt herbergið og skrifa bréf,
en þér verðið að lofa mér því að tala ekki við
mig á meðan.
Eg lofaði því.
(Seirma).
Nú hefi eg talað við lafði Meredith.
Eg sagði henni frá öllu. Eg sagði henni að
eg hefði aldrei séð son hennar og þekti hann alls
ekki.
Lengra komst eg ekki. Hún greip báðar hend-
ur mínar, horfði ástúðlega á mig og sagðist ekki
vilja heyra eitt einasta orð um þetta framar.
— Hjúkrunarkonan hefir sagt mér frá öllu
þessu, mælti hún, en við skulum ekki minnast á
þetta núna.
— Hjúkrunarkonan! endurtók eg. pað er ekki
a3 marka, því að hún trúði ekki einu einasta
orði af því, sem eg sagði henni. pað veit eg ofur
vel. Eða er það ekki satt?
— Svona, svona, nú tölum við ekki menra um j
þetta, barnið mitt, mælti hún blíðlega og strauk1
hendinni um hár mitt. Við skulum heldur tala
um það, þegar þú e;-t orðin frísk. En þú hefir
ekki náð þér enn þá, Vivie.
Eg saup hveljur; Eg heiti Rósa — Rósa
Whitelands.
— Já, já, auðvitað, góða mín! pað er líka
Ijómandi fallegt nafn, sagði hún og kysti á hand-
legginn á mér. pú ert sjálf eins og dálítil rós. Sem;
stendur ertu hvít, en eg vona að bráðum komi j
roði í kinnar þínar. pess verður þó lengur að bíða
ef þú ert ekki þæg og ferð ekki eftir því, sem lækn-
irinn sagði fyrir.
Við þessi orð kom upp hjá mér nýr vonarneisti:
Mikill auli gat eg veríð, að mér skyldi ekki hafa j
komið það fyr til hugar.
Læknirinn!
— Æi jú, læknirinn, hann sem var hérna, þeg-
ar eg meiddi mig, mælti eg áköf.
— Attu við Penmore kaptein?
—- Já, já;, mælti eg glöð. Hann er vinur minn!
Hann þekkir mig! Sagðist hann ekki þekkja mig?
Lafði Meredith þagði stundarkorn: — Nei, ef
eg á að segja þér satt, Viv .... Rósa, þá mint-
ist hann ekki á það að hann þekti þig.
— Hvernig stendur á þVí? Við erum æskuvinir j
og við höfum öft dansað samn! Hann veit, að eg l
er ekki kona George. Spyrjið hann! Æ, sendið
undir eins boð eftir Reggie Penmore!
Lafði Meredith horfði á mig bæði hálfundrandi
og hálfhrygg.
— Eg get það ekki, góða mín, sagði hún.
Penmore kapteinn er farinn aftur.
par fór síðasta vonin. Eg hné aftur á bak
niður í rúmið.
—• Er Reggie Penmore farinn til Frakklands?
Áttuð þér við það?
— Já — hann fór víst-til París, eða mig
minnir. að hann segði það. pó er það ekki al-
veg víst. Hann kom að eins hingað í sumarfríi
sínu, og það voru að eins fimm dagar. Hánn
á víst einhverja ættingja hérna hinum megin í
dalnum.
— Já, já, það er alveg satt, greip eg fram
í. Eg veit það ósköp vel, að hann á hér ætt-
ingja og hefir verið hjá þeim í heimsókn áður.
En hann gæti sannað yður sögu mína. Annars
skil eg ekkert í því, að hánn skyldi ekki segja
frá því að hann þekti mig. Líklega hefir hon-
um gengið það til, að hann hefir haldið, að
eina ástæðan til þess að hann var sóttur" hafi
verið sú, að við þektumst áður.
— Nei nei, góða mín! Hvernig átti honum
að geta dottið það í hug, að það væri þú, sem
varst veik? mælti lafði Meredith alveg undrandi.
Sannleikurinn var sá, að við gátum ekki náð í
annan lækni, vegna þess, að okkar læknir var
þá einmjtt að vitja sjúklinga. En svo frétti ég, aö
herlæknir væri í kynnisför hjá frændfólki sínu hér
á næsta bæ, og þá sendi eg til hans og bað hann
að koma hingað. Og það vildi svo til, að þetta
var seinasti dagurinn, sem hann átti frí, og nú
er hann farinn.
Farinn! Eini, einasti vinurinn minn! Æ, hvers
vegna fór hann svo frá mér, að ég fékk ekki
að tala við hann? Og hvað skyldi hann nú halda
um mig? Auðvitað hélt hann það, að eg væri
gift, án þess að hafa sagt honum frá því. Já, auð-
vitað hélt hann, eins og allir aðrir, að eg væri
stríðsekkja Georges.
Var ekki þetta óþoiandi!-
— Eg verð að skrifa Penmore kapteini, sagði
eg ákveðin, en þó rólega. Viljið þér ekki gera
svo vel og ljá mér blýant og blað?
' — Nei, þú mátt ekki skrifa núna, góða mír.
sagði hún engu síður ákveðin. pér hefir verið
sagt að liggja hreyfingarlaus, og þá veistu, að
þú mátt ekki skrifa. Meira að segja hefði eg
alls ekki átt að lofa þér að tala svona, mikið.
Eg hefði ekki átt að koma inn til þín.
Svo breytti hún máirómi og talaði við mig
eins og eg væri barn:
—— Mig langaði mikið til þess að sjá þig,,
I