Vísir - 21.09.1922, Blaðsíða 6

2Í. seþíemb'er 1922)'.
vísir 1
Sorö Husholningsskole, Danmark.
ðorö Hushoiiuingsskole, 2 Timera Jorabanerejae ira Köben-
h&rn givar en grundig praktlsk og teoretisk Undervisning i al
Hnegerning. Nyt B Maaneders Kursui begynder 4de Norembar og 4de
Maj. i25 kr. pr. Maaued. Stastunderatöttelsa kan söges. Progr. senáes.
JEj. "\7* OJBtorg^ar (1, Forstanderinde.
Guóm. Ásbjömsson
Landsins besta árral ai rammalistumjJMyndir innraina.aöarníl]ótt
og vel. Hvergi elns ódýrtr-" ; £
Sími 566. Laugaveg 1.
í „Lögréttu" 13. nóv. 1919, rit-
aði herra Stefán B. Jónsson í Rvík
— sem oft hefir veriö ráða- og
tillögugóSur um verklegar íram-
kvæmdir — greinarstúf urn
„fossamálin“, sem þá voru ofar-
lega á dagskrá, og kom þar meÖ
tillögu, sem er náskyld samvinnu-
hugmynd minni. Ræöur hann þar
til að sækja Vestur-íslenskan
verkalýð (til vinnu viö „virkjun
íallvatna“ á fslandi), ef íslending-
ar skyldu óttast of mikið til-
streymi erlends verkalýðs. — í
júli 1920 sló Vestur-íslendingurinn
Jón frá Sleðbrjót á sama strenginn
i góðri og rækilegri ritgerö í
„Tímanum".
Og — síðast en ekki síst — má
benda á hina ágætu grein eftir
Axel Thorsteinsson, irithöfund, i
Winnipeg i síðasta tbl. „Tímans"
(2. sept,). Sú ritgerð er svo þrung-
iti af ættjarðarást og rikum, djúp-
tækum skilningi á íslendings-eðl-
inu báðum megin hafs, að hún ætti
að opna augu hinna blindu og eyru
hinna heyrnarlausu meðal stjórn-
málamauna vorra og stjórnenda,
sem eigi virðast skynja né skilja,
aö samvinna við Vestur-íslendinga
á sem flestum sviðum er svo ómet-
anlega mikilvæg og æskileg, eigi
síst fyrir oss Austur-íslendinga l
Það var því meira en óskiljanleg
fásinna og ræktarleysi, er hinn lít-
ilfjörlegi fjárstyrkur til félagsins
„íslendingur“ var skorinn niður á
síðasta Alþingi! —
Tillögur þessara' þriggja áður-
nefndu Véstur-fslendinga eru bæði
góðar og skynsamlegar. Þær eru
rinmitt önnur lilið hinnar víðtæk-
ari samvinnu, sem eg hefi bent á.
— Vísir að þannig lagaðri sam-
vinnu, er þegar sprottinn með
„Eimskipafélagi íslands“, og með
starfi „Þjóðræknisfélagsins“ vestra
og „íslendingi“ hér eystra; — og
verðum vér að játa það með kinn-
roða, ef sómatilfinningin er sæmi-
lega næm, — að í þeim félagsskap
öllum hafa Vestur-íslendingar að
öllu jöfnu reynst drengir betri, en
vér heima fyrir. (Frh.)
Helgi Valtýsson.
Heílræði
MorgQDblaðsins.
í Morgunblaðinu 16. þ. m. er
minst á sölu Spánarvínanna, eins
og oftar, í greininni „Hvernig er
íarið með drengskaparheit íslend-
mga“. Að þvi leyti á gréin þessi
sammerkt við annað i þvi blaði um
þetta efni, að meginhluti hennar
er „kveinstafir hinna þyrstu“ yfir
öllum takmörkunum, sem settar
eru fyrir því, að nógu mikið kom-
ist ofan í Mörlandann af þessu
heilnæmi!! og skal ekki frekara
tarið út i það hér, en síðasta' rnáls-
greinin gefur mér tilcfni ti! at-
hugunar.
f fyrsta lagi er þar bending eða
heilræði til manna um, að neita að
skrifa undir yfirlýsiugar þær, sem
lreimtaðar eru, og svo kemur þessi
makalausa klausa. „Hygg ég að
ckki mundu margir dagar líöa, svo
að þessari forsmán væri kipt burtu,
ef það sæist, að mönnum væri al-
vára.“
Það er vægast sagt undarlegt að
sjá í Morgunbl. hvatningu til ólög-
Itlýðni, blaði, sem stundum
ltefir hrópað hátt um að halda beri
lancíslög, og lasta eg það síat, en
l.lýðni við þessi lög og reglur passa
kanske ekki þar í „kramið". Eu
hér við er fleira að athuga. Ætl-
ast blaðið til þess í alvöru, að
stjórninni sé svo hugarhaldið, að
koma ofan í menn þessum vökva,
að hún fari þess vegna að, kippa
úr reglugerðinni þessu ákvæöi.
sem er næstum þvi hiö eina, sem
lieitið getur takmörkun á ofnautn
vínanna, eða að minsta kosti ætti
að vera takmörkun, ef menn lieíðu
alment sæmilega siðferðislegan
þroska?
Vel veit eg það, að Mbl. og ýms-
ír aðrir gera lítið úr röggsemi nú-
verandi stjórnar, en eg segi íyrir
mig, eg vona það og treysti því, í
Rúðugler
1 ódýrast fæst i verksmiðja
Hafiiöa Hjartsríonar
lengstu lög, áð þessi þjóð sé ekki
svo langt leidd „niður á við“, að
hún verðskuldi að hafá þá stjórii/
sem léti kúga sig til slíkra hluta.
Niðurlag nefndrar gieinar vildi
cg gjarnan geta undirstrikað, að
því iejdi, að óskandi væri það
vissulega, að menn væri svo þrosk-
rðir í þessu landi að þeir láti ekki
kúga sig til að gleypa þessa
spönsku flugu sjálfum sér og þjóð-
félaginu til skaða og skammar.
Að endingu vildi eg í allri vin-
semd benda Mbl. á, að ekki ætti
ílla við þegar það skrifar um
Spánarvínin að það mintist heil-
ræða þeirra, sem prentuð eru í
sama blaði eftir Harding íorseta
til bláðamanna. Þetta mál hefir
c'kki síður en önnur ntál „tvær hlið-
ar", en það mun vera álit margra,
að einmitt í þessu máli liafi blaðiö
þverbrotið þau heilræði. Ennfrem-
ur vildi eg segja það, að ekki
myncli eg deila við blaðið, þó það
vítti starfsmannafjölda, og að
nokkru leyti starfsmannaval
stjórnarinnar viö vínverslunina.
r.
Moderspröjten VULCANA
Pris 8, 10 og 11 Kr„ med alle 3
Rör 12, 14 og 15 Kr. Billige til
6 og 7 Kr. Udskylningspulver 21/,
Kr. pr. Æske. Pr. Efterkr. eller
Frim. Forlang vor nye ill. Pris-
Iisie over alle Gummi-, Toilet- og Sani-
tetsvarer gratis.
Firmaet Sumariten,
Köbenhavn. K. Afd. 59
Drengur í 2. bekk Mentaskólans
óskar eftir herbergi, helst með
öðrum námspilti búsettum í bæn-
um. — Uppl. hjá
M. J. Magnús lækni.
Tryggið
hjá einasta íslenska félaginn,
H.Í. SjóYátryggingarfél. IslancU,
lem tryggir Kaskó, vörur, faq-
þegaflutning o. fl., fyrir sjö-
og striðshættu.
Hvergi betri og áreiðanlegr!
— — viðskifti. — —
Skrijfstofa í húsi Ehnskipaíé-
lagsins, 2, hæð. Afgreiðslutimi
kl. 10—4 e. ni. Laugardaga kl.
10—2 e. m. Símar: Skrifstolaa
542. Frainkvæmdarstjórinn 309.
PóstlióH: 574 og 417.
Símnefni: iasnnnce.
munur var á allri léttúSinni, sem viS höfSum séS
í tískuhúsinú um morguninn, og hinum sorglega
raunveruleik í þessu sjúkrahúsi Rauðakrossins. pað
var talandi vottur um mismuninn á kvenfólkinu og
skartgirni þeirra, er þær báru svo miklar áhyggjur
út af, og mannanna og þjáninga þeirra, er þeir
báru eins og ekkert væri. ^
í einu rúminu sat drengur og fléttaði körfur.
Hjá rúmgaflinum stóðu hækjur hans. Hann brosti
og kinkaði kolli til okkar um leið og við komum
inn.
í næsta rúmi var sjúklingur, er við gátum ekk-i
séð neina mannsmynd á, svo var hann allur reif-
aður.
— pessi vesalingur getur ekki talað, mælti Pen-
more. Hann hefir constrictio maxilarum. pjóðverj-
ar komu að honum þar sem hann lá særður í
valnum, og ristu í hann með knífum sínum ....
— Æ, nei, nei; eg get als ekki trúað því að
þetta sé satt, hrópaði lafði Meredith. Eg get ekki
trúað þeirri grimd, jafnvel um pjóðverja.
— Svo, mælti frú Tracey kuldalega. Já, Meg,
það eru víst því miður margir eins og þú, að
trúa ekki sögunni um grimd pjóðverja.
Síðan sneri hún sér að piltinum, sem fléttaði
körfur, og mælti: — Madame trúir því ekki, að
pjóðverjar níðist á særðum óvinum.
Pilturinn hallaðist upp að koddanum, hló svo
að skein í mjallhvítar tennur hans.
Svo héldum við lengra.
-- Heyrðu Meg. Hvað sagðirSu að hann héti
þessi bílstjóri, sem þú ætlar að hitta. Nú, hann
liggur uppi á lofti. Eg skal fara með þér þangað,
en það er ekki rétt að við förum þangað öll. pað
er betra fyrir frú George að vera hér eftir hjá
Penmore kapteini, fyrst hún hefir ekki náð sér
enn eftir veikindin. pér gerið svo vel að. sjá um
hana á meðan, mælti hún við Reggie, er hvorki
vissi upp né niður í öllu þessu.
Mér lá við að hoppa upp af gleði. Eg átti að
fá að vera ein með Reggie og þá gafst mér tæki-
færi til að tala við hann í einrúmi.
Frú,Tracey stakk upp á því, að hann sýndi mér
eitthvað, sem eg mundi hafa gaman af að sjá.
Reggie svaraði og sagði, að frú Meredith (ham-
ingjan góða, hann kallaði mig þá líka því nafni)
mundi ef til vill hafa gaman af að sjá herbergið,
þar sem X-geislarnir væri notaðir.
— Já, það langar mig til að sjá, hrópaði- eg,
Augnabliki síðar stóðum við tvö ein í því her-
bergi.
Nú varð eg að grípa tækifærið.
Reggie gerði enga tilraun til þess að útskýra
fyrir mér hina undarlegu lækningavél. Hann sneri,
— Hvernig stendur á því, Rósa, að þú hefir
aldrei sagt mér frá því, að þú værir gift?
—- Aldrei sagt þér frá því, mælti eg gremju-
lega. Ja, hvers vegna heldurðu að eg hafi aldrei
gert það, Reggie. Auðvitað af því að eg hafði
ekkert. að segja,
i — Áttu við það, að þú hafir ekki verið farinj
að hugsa til giftingar, þegar við sáumst síðsat,
svaraði Reggie í ásökunavrómi. En þú hefðir getað
skrifað mér síðar.
— pú skrifaðir aldrei, mælti eg gremjulega.
Mér finst þú hefðir átt að skrifa mér. Eg þurfti
ekki að skrifa þér um neitt> Hreint eþki. pví að
eg er als ekki gift.
pað get eg ekki skilið, svaraði hann og glápti
á mig. Hvernig stóð á því, að meðan eg var í
Wales, var eg kallaður ti.l frú Meredith, er hafði
slasast og þá er eg kom þangað, sá eg að þessi
frú Mc edith var engin önnur en þú, Rósa. pað
var leiðinleg uppgötvun svona alveg fyrirvaralaust.
— - Já, en eg var alls ekki gift ....
— Hvað segirðu, varsta ekki gift Meredith
yngra?
t- Nei, hvorki honum né neinum öðrum, sagði
eg og hristi höfuðið svo að skelplötuhárnálin mín
datl á gólfið.
Reggie tók hana upp og hélt á henni í hend-
inni, eins og hann væri utan við sig. .
pau töluðu þó beeði um þig sem „elsku
tengdadóttur sína“ ....
-- pað veit eg mjög vel, mælti eg og var nú
orðin reið. En hvað get og geit að því. Eg hefi
oft og mörgum sinnum sagt þeim að eg va.ri ekki
tengdadóttir þeirra.
Hvar kyntist þú honum?
— Hverjum. George. H\ergi. Eg hefi aldrei
séð hann á æfi minni.
— Nú, þú hefir aldrei séð hann, mælti Reggie