Vísir - 24.12.1922, Page 1

Jólin.
Eftir séra Ólaf Ólafsson, frikirkjuprest.

„Og engillinn sagöi við
þá: Ottist eþþi, því sjá, eg
flyt yður gleðiboðskap um
miþinn f 'ógnuð, sem verða
mun fyrir allan lýðinn; því
að í dag er yður frelsaii
fœddur, sem er Kristur í
borg Davíðs.“
Lúk. 2, 10,—11.
„Jólin eru komin.“ í bernsku þótti
okkur þetta fagnaðarríkasti bo8-
skapurinn á árinu. Og enn þá hef-
ir boSskapurinn um jólakomuna
einhvern annan blœ, annan hreim,
en annar boSskapur. En fæstir tök-
um vér þó líklega jólakomunni meS
sama hug og hjartalagi, eins og á
blessuSum bernskuárunum. paS er
ekkert óeSlilegt. „pegar eg var barn,
þá hugsaSi eg eins og barn,“ sagSi
postulinn. — Svo er líka meS okk-
ur alla.
ViS hugsum öSruvísi nú á fuIlorS-
insárunum en viS gerSum á bernsku-
árunum; og viS teljum okkur J>a3 til
gildis, aS viS erum J>roskameiri nú
en þá; en þar fyrir er ekki sagt,
aS vér séum betri eSa sælli. MeS
fjölgandi árum kemur húS eSa skel
utan um hjartaS í okkur flestum;
|?a'ð er ýmislegt, sem veldur J>ví. Hjá
sumum kemst fagnaðarefni jólanna
inn gegn um þessa húS eSa brynju.
Tilhugsun jólanna er orSin önnur en
áSut var, á bernskuárum, jólagleSin
daufari, jólasælan minni; J>a3 var í
því, sem fleira, sælla aS vera barn
en fullorðinn.
Sumir þykjast upp úr f>ví vaxn-
ir sökum mentunar og jtekkingar,
aS finna gleSi og sælu í fagnaSar-
efni jólanna. Mörgum færir jóla-
koman auknar áhyggjur og erfiSi.
Eg hugsa, aS margur heimiIisfaSir-
inn hugsi um J>a8 meS talsverSum
áhyggjum, hvernig hann eigi aS bera
]?ann útgjaldaauka, sem jólunum
fylgir; og eg hugsa, aS árlega kvíSi
mörg húsmóSirin þeim erfiSisauka,
sem hún á von á, þegar jólin nálg-
ast. JóIagleSin okkar margra er
komin á afvegu. Meiri og betri mat-
ur, ný og falleg föt, heimboS og
kaffidrykkjur og jólagjafir; þetta
hugsa eg aS standi Ijósast fyrir hug-
skotssjónum sumra manna, J>egar til
jólanna er hugsað.
En sælust allra eru börnin í sinni
tilhlökkun til jólanna; og — af
hverju? Af því aS j?au eru saklaus
og hrein í hjarta, og standa fyrir
þá skuld nær Guði og guðsríki held-
ur en viS fullorSna fólkiS.
Enginn getur meS rökum tekiS til
j?ess, pótt menn vilji gera sér daga-
mun í mat og drykk á jólum og
öSrum hátíSum; en hitt er fráleitt,
og meira en ]?aS, j?egar hiS andlega
gleSiefni jólanna hverfur aS miklu
Ieyti bak viS matarhugsun og mat-
arstrit, umhugsun um jólagjafir
og jóíaskemtanir.
ViS megum ekki gleyma þeim
Jesú orSum, sem hafa svo djúpa
og víStæka þýSingu, aS hver sem
ekki meStekur guSsríki eins og barn,
mun alls ekki inn í J>aS koma.
paS er j?etta barnanna góSa og
Guði þóknanlega hugarfar, sem eg
vil óska öllum mönnum í jólagjöf.
„Spekingurinn meS barnshjartaS"
var einn af okkar mestu mönnum
kallaSur; fegurra kenninafn hefi eg
engum manni vitaS valiS. Væru
„spekingamir meS barnshjarta8“
fleiri en hér er, þá mundi jólagleS-
in líka verSa meirí og almennari en
hér er. AS vera saklaus og hreinn
í hjarta eins og barn, ánægSur og
þakklátur, eins og barn, j?aS er veg-
urinn til mestrar sælunnar, og um
leiS til mestu og sælustu jólagleSinn-
ar.
Sá, sem er börnum líkastur, hann
er mestur í ríki himnanna.
GuSi sé lof, jólin erú fyrir alla,
j>au flytja fögnuð fyrir allan lýðinn.
JólagleSin sanna fer ekki eftir út-
vortis lífskjörum. Eg fulIyrSi aS hafa
séS mesta jóIagleSi skína af ásjónum
barna, sem sátu á jólahátíSina meS
sitt kertisskarið hvert og fáeinar
lummur fyrir framan sig; og mun
j>a5 nú á tímum j>ykja lítil verald-
ardýrS; j>au voru lítillát af hjarta,
aumingjarnir, og ]>á jafnframt miklu
sælli en j>eir, sem meira hafa milli
handanna. GuS gefi okkur öllum
hreint, saklaust og lítillátt hjartalag,
GuS gefi okkur öllum „speki me,8
barnshjarta", j>á verSa jólin okkur
gleSileg.
Og enn eru jólin komin. í dag
er oss frelsari fæddur. pessum jól-
anna dýrSlega boSskap skulum vér
taka sem börn föSur vors á himn-
um; j>á mtin jóIagleSi og jólafriSur
fylla hjörtu vor.
Jólin eru hátíS guSIegrar sólar-
upprásar, sólarupprásar af hæðum
til aS lýsa j>eim, sem sitja í myrkri
og skugga dauSans, og beina fótum
mannanna á veg friðarins. pessi
„sólarupprás af hæ5um“ er gleSi-
efni vort á helgum jólum. Drottins
birtan, sem viS fæSingu guSs sonar
skein yfir jörSina í æSstum og fylst-
um skilningi, er hin sanna jólagleSi
vor á fullorSinsárunum, j>egar viS
erum hætt aS hugsa, tala og dæma
eins og börn.
LífiS er fult af myrkri og skugg-
um, og j>eir eru margir, sem í myrkri
og skuggum sitja. Ef j>ú, sem j>etta
lest, ert í einhverjum skugganum eSa
finst ]?ú vera, nú j>egar jólin koma,
J>á settu j>ig gagnvart sólarupprás-
inni af hæSum, Drottins birtunni,
sem ljómaði á fæSingarstund frels-
ara j>íns, og j>á munu skuggamir
flýja j>ig; j>á mun upprenna heilagt
jólaljós í sálu Júnni. Beyg j>ú kné
j>ín í heilagri lotningu og auðmýkt
viS jötuna í Betlehem og lær aS
segja meS barnslegu hugarfari í
nafni hans, sem í jötuna var lagSur:
„FaSir vor, jú sem ert á himnum!“
Jólin eru sérstaklega hátíS heim-
ilanna og hins góSa og kristilega
heimilislífs. En jegar skuggar dauS-
ans falla yfir heimilin og ógnin ger-
ir dimt í húsum og hjörtum, J>á finn-
um vér, hve dýrmætt J>aS er, aS
bæSi j>eir, sem deyja, og hinir, sem
eftir lifa, eru sameinaSir í honum,
sem á jólunum fæddist, en er j>ó guS
yfir öllum, blessaSur um aldir alda.
Hann hefir leitt í ljós lífið og ódauð-
leikann, hann gefur j>eim öllum eilíft
líf, sem á hann trúa. Fyrir honum
á líka sérhvert kné aS beygja sig,
og sérhver tunga aS viSurkepna, aS
hann er Drottinn GuSi föSur til
dýrSar.
Betlehemsstjarnan, sem helgar
Ritningar tala um í sambandi viS
Jesú fæSingu, var morgunstjarna
nýrrar aldar og nýs lífs, guSsríkis
aldarinnar og eilífa lífsins. En hún
er líka kveldstjarna, skínandi og
björt, í lífi kristinna manna. Aldrei
skín hún skærara en j>egar æfideg-
inum hallar og kveldskuggarnir taka
aS dökkna. „Eg lifi í Jesú nafni, í
Jesú nafni eg dey“, jessi er játn-
ing vor allra, sem trúum á hann,
sem á jólunum fæddist.
Jólin eru hátíS ljósanna, og öll
viljum viS í raun og sannleika vera
ljóssins börn. Til að tákna ljósiS
himneska, sem skein heiminum á
hinum fyrstu jólum, og jafnframt
Ijósjrána, sem býr í hjörtum mann-
anna, kveikja menn ljós á jólum
í öllum húsum, aS minsta kosti á
norSurhveli jarSar. Kirkjurnar og
heimilin, sjúkrahúsin og fangelsin,
auSkýfings skrauthýsiS og fátæklings
hreysiS, alt er á jólunum upp Ijóm-
aS ljósum. Engar dyr eru svo harS-
læstar, aS jólageislarnir ekki læSist
inn um J>ær. VerSi.j>á líka ljós í
hvers manns hjarta á J>eirri jólahá-
tíS, sem nú er aS hefjast. Veri drott-
inn oss öllum eilíft ljós, veri GuS oss
öllum geislandi röSull.
Allir kristnir menn mætast í bróS-
urlegum fagnaSi viS jötuna í Betle-
hem, j>ar sem frelsari mannkynsins
liggur sem smábarn í jötu. — Sá,
smásveinn er dýrSIegasta konungs-
efniS, sem jörSin hefir boriS; í hon-
um bjó öll fylling guSdómsins; hann
óx aS visku og náS, og GuS hefir
lagt alla hluti í hönd hans, gefiS
honum tign, sem allri er æSri, og á
hans ríki skal enginn endir verða.
Vitringurinn og barnið tilbiSja hann
í heilagri lotningu, aS glöðum og
hryggum réttir hann líknarhendur
sínar, háir og lágir mætast frammi
fyrir honum sem bræður. Sem barn
kom hann í heiminn, sem börn eig-
um vér aS tilbiðja hann, og föSur-
inn góða, sem sendi hann.
Yndælustu endurminningarnar eru
hjá mörgum bundnar viS jólin á
bernskudögunum, j>egar jólaljósin
voru tendruS á heimilum feSra okk-
ar og mæSra, J>egar jólatilhlökkun-
in fylti barnshjörtun sæluríkri gleSi,
og jólafögnuðurinn lagSist eins og
sólskin yfir heimilið. pað getur ver-
iS, að húsakynni æskudaganna hafi
veriS lágreist hjá sumum, lægra und-
ir loftiS en í mörgum nútíðarhíbýl-
um, húsbúnaSur einfaldari og órík-
mannlegar til hátíSaborðsins búiS;
en Jetta dró ekki úr jóladýrSinni og
hátíðagleðinni. — En GuSi sé lof
fyrir j>á tíma, Jeir voru yndælir
samt; j>eir vekja sólskin í huga vor-
um, j>ótt langt sé um liðiS. GuS sá,
aS j>á vorum viS ánægS með lítiS.
pá kendum við fagnaðarins mikla,
sem jólin hafa í för með sér; sak-
lausa barnshjartað, og saklausa
gleSin, sem í J>eim jarðvegi spratt
upp, bætti oss alla auðlegðarvöntun.
ViS sofnuðum J>á sæl og glöð frá
jólaljósunum á jólanóttina og vökn-
uðum aftur jafnsæl og jafnglöð á
jóladagsmorguninn, óumræðilega
sæl í peirri meðvitund, að nú væru
blessuð jólin komin. En nú er margt
orðið breytt, barnsgleðin, barns-
ánægjan, barnslítillætið og sælan er
horfin úr hjartanu; j>angað er kom-
ið margt annað í staðinn. Hjá sum-
um er horfin trúin á fagnaðarefni
jólanna; j>eir halla sér j>á um jól-
in að mat og drykk og J>eim skemt-
unutn, sem fáanlegar eru; Jví flest-
ir vilja „hafa eitthvað upp úr hátíð-
inni“. En — hin sanna jólagleði og
jólasæla er bundin við j>að, aS vér
mennirnir komum til Guðs sem börn;
J>á finnum vér að hann kemur til
vor sem faðir. pá gefur hann oss j>á
jólagjöfina, sem æðst er og dýrð-
legust: Náð sína og miskunn í syni
hans Jesú Kristi.
Drottinn minn og guð minn!
Gerðu oss alla aftur að börnum;
gefðu oss hið góða og hreina, hið
auðmjúka og Iítilláta hjartalag barn-
anna. Gefðu oss öllum sama hjarta-
lagið, sem bjó í honum, sem fæddist
á jólunum. Gefðu oss öllum gleði-
leg jól, góði faðir vor á himnum,
Láttu sólarupprásina af hæðum fyr-
ir hjartgróna miskunn J>ína rýma
burtu myrkrinu og skuggunum úr lífi
og,hjörtum barna j>inna. Láttu verða
heilagt jólaljós og jólafrið í hverju
húsi og hverju manns hjarta.
Eg sjálfur ekkert á né hef
af auðlegð j>inni part mér gef,
svo geti eg meira gefið j>ér;
ó, Guð minn, sjálfur lifðu í mér.
Cleðileg jól í Jesú nafni.
Amen.