Vísir - 12.02.1923, Side 1

Rstítjóri og eigandi
JAKOB MÖLLER
Sími .117.
AfgreiSsla í
AÐALSTRÆTI 9 B
Sími 400
13. ár.
========
Mánudaginn 12. febrúar 1928.
—-...—------------------------------------L
1. tbl.
Cirkus-sjónleikur í 6 þáttum,
með nokkrum ágætum cirk-
us-sýningum. Aðalhlutverkið
leikur hin fagra þýska leilc-
kona Hanni Wcíssc.
b|b Enorm Prisnedsættelse
ev foretaget i vort nyo ill. Katalog over
alle Grummi-Toilot- og Gummívarer, dot
sendos gratis paa Forlangonde. Firmae.
Saniariten, ICöbenhavn IC. Afd. 50.

GleOjið kunningja yðar éti á landi með I>ví að senda j>eim Draiimarriðu- iugaruar. — Fást 1 BankaBtræti 7. Kr skemtilegasta og ðdýrasta bðkin.
Drag'ið ekki að kaupa kókina.
NÝJA BÍÓ aaHHBnHHHi
Kappiun Maciste
leikur aðalhlutverkið í þessari rnynd, sem er í 3 afarspenn-
andi pörtum (12 þættir). 1, kafli: Prinscssan af Lironia
sýndur í kvöld. — Hér fara saman æfintýri, rómantík og af-
burða kraftar. Þetta er án efa sú langbesta mynd, sem Ma-
eíste hefir leikið í:
Iíyer partur myndarinnar er sérstök lieild. Þetta er
áreiðanlega mynd, sem vinnur hylli almennings.
Sýning kl. 81/,.
Kirkjan og skólarnir.
Fjóra samfelda fyrirlestra um þetta efni flytur séra Eiríkur Al-
bertsson í Nýja Bíó þ. 13., 14., 15. og 16. þ. m. kl. 7,30 síðdegis.
Aðgöngumiðar seldir í Bókaversl. Sigf. Eymundssonar og ísafold þ.
12. og 13. og í Nýja Bíó frá því kl.stund áður en fyrirlestrarnir hefj-
ast og kosta 4 kr. að þeim öllum, en 2 kr. að tveim þeim fyrri og
tveim þeim síðari.
Símskeyti
Khöfn 9. febr,
Ófrlðlegar liorfur milli handa-
manna og Tyrkja.
Frá London er símað, að Frakk-
ar og Bretar hafi skipað herskip-
um sínum í Smyrna að halda þar
kyrru fyrir, þrátt fyrir kröfu Tyrkja
um, að þau skyldu verða á brott
þaðan. Ef Tyrkir ráðast á her-
skipallotann, á hann að verjast.
Frá Konstantínopel er símað,
að Tyrkir hafi kvatt alla herfor-
ingja sína tii herþjónustu.
Havas-fréttastofan hirtir þá fregn
að þegar liðinn hafi verið frestur
sá, er Tyrkir höfðu sett herskip-
um bandamanna í Smyrna, en
þau voru þá enn kyr, hafi höfn-
inni verið Jokað með tundurduflöm.
Gengið
og Islandsbanki.
Á fundi, sem haldin var í Nýja
Bíó í gær, hafði Eggert Claessenj
bankastjóri, sagt, að íslandsbanki
þyrfti ekki á neinni hjálp að halda
af hendi ríkisins, til gjaldeyrislán-
töku, en annað mál væri það,
hvort ríkið sjálft vildi taka lán til
að halda uppi gengi íslensku krón-
unnar.
Þessi ummæli eru eftirtektar-
verð, einkum í sambandi við orða-
sveim þann, sem farið hefir um
þæinn og líklega land alt, síðan
Claessen kom heim úr lántöku-
leiðangri sínum, um að nú ætti
gengi ísl. krónu að lækka að mikl-
um mun. Það virðist sem sévera
skoöun bankastjórans, að það komi
íslansbanka, aðalseðlabanka lands-
ins, í raun og veru ekkert við,
hvort gengið er hátt eða lágt, af
því eigi bankinn engan veg eða
vanda að bera. — Skyldi nú
noklcur seðlabankastjóri í heimin-
um láta sér slikt um munn fara,
annar en þessi bankastjóri íslands-
banka? Er ;það ekki um heim
allan talin einhver helsta skylda
seðlabanka, að halda uppi gengi
seðla sinna?
Vísir hefir til þessa haldið þvi
fram, að ríkið og seðlabanki þess,
íslandsbanki, ættu gagnkvæmum
skyldum að gegna. Af ríkisins hálfu
hefir þessa verið vel gætt, svo sem
kunnugt er af ýmsum ráðstöfun-
um. En telji bankinn sér nú að
engu skylt að gæta hagsmuna rík-
is og alþjóðar í því, að halda uppi
gengi ísl. krónu, þá virðist liggja
nokkuð nærri, að ríkisvaldið grípi
til sinna ráða og geri bankanum
að skyldu að innleysa seðla sína
með gulli.
Preníaraverkfaílið
hérna í Reykjavík, hefir nú stað-
ið yfir í 6 vikur, og því er ekki
lokið enn. í 5 vikur var ekkert
blað prentað hér í bænum, en
fyrir viku síðan, var byrjað að
prenta Alþýðublaðið. Það er prent-
að af prenturum, sem tekið liafa
HeH fyrirligfgfjandi:
MANILLA 3/4“ 7/s“ 1'/*“ l3/4“. ~ STÁLVIR l*/4“ 17*“
1 2“ 21/4“. — NETAGARN No. 11 5 þætt. — FISKI-
HNlFAR ísl. gerðin.
A. Obenhaupt.
Jarðarför systur minnar Helgu Loftsdóttur frá Stykkis-
hólmi, fer fram frá dómkirkjunni þriðjudaginn 13. febr. kl. 1 e. h.
Ólöf Loftsdóttir.
að sér rekstur lítillar prentsmiðju
i því skyni, en sú prentsmiðja
hefir lítið eða ekkert starfað að
undanförnu, Hinar prentsmiðjurn-
ar, eða að minsta kosti tvær þeirra
hafa því ákveðið að fara nú að
taka til starfa að einhverju leyti,
þó að þær hafi ekki nema prent-
nemum á að skipa. Fyrst um sinn
verður þó ekki komið öðru í verk
en að prenta blöðin, og verða þau
þó varla í fullri stærð.
Verkfall þetta, sem áreiðanlega
er lengsta verkfall, sem háð hefir
verið hér á landi, er sprottið af
því, að samkomulag náðist ekki
uni kaupgjaldið, milli prentara og
prentsmiðjueigenda, fyrir síðustu
áramót. Samningar hafa verið
reyndir síðan með ýmsu móti, og
verður þeim tilraunum auðvitað
enn haldið áfram. Alþýðublaðið
hefir verið svo að segja eitt um
það, að skýra frá þessum samn-
ingatilraunum, og hefir hallað mjög
ráttu máli í þeim frásögnum. Er
og sjaldan nema hálfsögð sagan,
þegar að eins einn segir frá.
Prentsmiðjueigendur hafa krafist
20% lækkunar á kaupgjaldinu.
Styðst sú krafa við rannsókn, sem
gerð var í sumar, á hlutfallinu
milli kaupgjaldsins og dýrtíðarinn-
ar. En alkunnugt er, að ýmsar
stéttir hafa þegar orðið að sœtta
sig við jaínvel meiri kauplækkun.
Af hálfu prentara er fundið að
því, að prentsmiðjueigendur hafi
ekkert viljað ,,semja“ um þetta.
En þó að prentsmiðjueigendur hafi
ekki til þessa viljað hækka kaup-
tilboð sitt, þá hafa þeir hinsvegar
tjáð sig fúsa til samninga, t. d.
um lenging vinnutímans, að kaup-
ið lækki ekki nema um 10 °/0, ef
unnið verður 9 stundir á dag í
stað 8. En að þessu vilja prent-
arar ekki ganga, og ekki hafa
þeir enn viljað semja um meiri
kauplækkun en 5 af hundraði.
Það er auðvitað að öll kaup-
Iækkun er illa þokkuð af þeim,
sem hana verða að þola. En öllum
skilst þó það, að verðlag vinnunn-
ar hlýtur að lækka að sama skapi
og annað verðlag, ef heildarbúskap-
urinn á að bera sig, Og ef prent«
vinnan verður hlutfallslega miklu