Vísir - 15.05.1923, Blaðsíða 3

VÍSIR
fejövnsson og Haraldi Sigurös-
syni. Blaðið verður selt á göt-
umim næstu daga.
jVeðriS í morgun.
Hiti i Reykjavík 6 st., Grinda-
vik 7, Yeslmannaeyjum 5, Seyð-
isfirði -j- 1, Raufarhöfn — 1,
Grimsstöðum -f- 4, Akureyri 1,
ísafirði 2, Stykkishólmi (i. pórs-
höfn í Færeyjum l,Kaupmanna-
höfn ().'—- Loftvægislægð fyrir
austan Færeyjar. Hæg norðlæg
átl. Útlit svipað.
Trúlofun.
Nýlega hafa opinberað trúlof-
«n sína: Elín Jakobsdóttir og
Einar Jónsson, bæði til heimilis
i Ferstiklu á Hvalfjarðarströnd.
Skýrsla
um Bændaskólann á Hvann-
■eyri, skólaárið 1921—’22, er ný-
lega komin út, og er það mynd-
arlegt rit. Er þar löng og l’róð-
leg ritgérð eftir skólastjóra
Halldór Vilhjálmsson, er heitir:
Nokkrar fóðurhugleiðingar. —
Skólinu hefir verið vel sóttur.
I eldri deild voru nemendur 21,
en 151 i yngri deild.
Milliþinga-forseti
efri deildar Alþingis var kos-
inn á lokafundi deildarinnar og
hlaut Björn Kristjánsson kosn-
ingu með 7 atkv.
„Nýr þingflokkur“
segir „Morgunblaðið“, að hafi
verið stofnaður nú í þinglokin,
en flokkur sá, sem þar um ræð-
ir, var raunar stofnaður i þing-
íiyrjun í fjuTa cða í þinglok 1921,
og er ekkert nýtt í honum, svo
■menn viti. það eru sem sé leif-
ar stjórnarfylgis Jóns Magnús-
sonar, sem nú er verið að
skreyta með þessu nafni, og í
miðstjórn eru þeir líka tveir
einir: Jón Magnússonar og
Magnús Guðmundsson. — „Já,
i rnorgun
mlðviknðag, kl. 11 írð.
fara blfreiðar anstnr að
Ölfnsð, Þjórsá, Ægissíðn,
og Garðsanka irá
Bifreiðastöð
Steindórs
Hafnarstræti 2.
Sírni 5S1 (tvœr línur).
mest var það nú samt mold“,
sagði presturinn, þegar barnið
sagði, að maðurinn hefði verið
skapaður úr mold og ösku!
„Morgunn“,
IV. ár, 1. hcfli (janúar-júní)
er nýkomið út. Mjög fjölbreytt
efni.
Frá Grænlanði.
—o—
Khöfn, 12. maí.
„Hans Egde“, skip græn-
lensku versliuiarinnar er ný-
lega komið úr fyrstu ferð sinni
í ár. Með skipinu kom meðal
annars, skýrsla frá Grænlands-
könnuðinum Laúge Koek. Hefir
Iiann í síðuslu ferð sinni komist
á 83. stig norðurbreiddar, og eft-
ir vetursetu i Upernivik, lagði
liann i marsmánuði í landmæl-
ingaför og ætlaði að gera upp-
drátl af Kap York-ströndinni.
Búist er við að Kock komi aft-
u r til Upemivik í sumar og haldi
til Kaupmannahafnar með haust
inu.
Kjöt - Smjör - Tólg.
Fyrsta flokks- dilkakjöt spaðsaltað og stórliöggið, i heilum og
hálfum lunnum,
norðlenskt smjör, af bestu tegund, i ca. 11 kg. pökkum, og
tólg í tunnum fæst hjá
Sambandi fsl. samvinnufélaga
Sími 1020.
1 ............. ................." " ........m*hm
Söá yfir tefcjH og eignarshtt 1922
er lögð fram á bæjarþingstofunni 15. þ. m. og liggur þaP
í'rammi kl. 12—5 til og með 29. þ. m. Kærur séu komnar til
skattstofunnar á Laufásvegi 25 fyrir kl. 12 nóttina milli 29. og
30. maí þ. á.
Reykjavík, 15. maí 1923. i
SkattstjóriBii.
verslunarmaður
duglegur og ábyggilegur, vel aðsér i bókfærslu, islensku,dönsku
og ensku og sem töluvert hefir fengist við bréfritun (eorres-
jxmdance) á þeim málum, og þar að auki hafl á hendi fram-
kvæmdarstjórn verslunarfyrirtækis hér i bænum um nokkurt
skeið, óskar eftir atvinnu frá næsíu mánaðamótum.
Agæt meðmæli fyrir hendi.
Lysthaféndur geri svo velað senda nöfn sin í lokuðu um-
slagi til afgr. þ. blaðs, merkt: „Trúnaðarstarf“.
Gólídúkar
ýmsar gerðlr og þyktir. með lægsta verði sem hér þekk-
Ist. Selst etagðngu 1 hellum rúllum.
Hele;i Magntisson & Oo.
$ YARGAKLÓM.
semisskorti manns síns, og Sir Jósef tók enn til
imáls, hugrakkari en áður: —
„Auðvitað yrði hann til þess að skyggja á gaefu
dóttur sinnar, ef hann setti sig upp í móti þessum
lcaupum. Henni mundi aldrei bjóðast annað eins
boð eins og eg ætla að bjóða henni! Hún fær að
líkindum aldrei neitt fyrir þessa skák. Eg er fús
til að greiða henni 1000 sterlingspund."
Frú Ryall glápti á hann forviða.
„Já,“ sagði Sir Jósef og kinkaði kc41i, „það
-er mjög mikið fé, og eg er alveg sannfærður um,
að þegar það væri einu sinni gert, þá léti hr. Ryall
sér það vel líka, þó að hann vildi ef til vill aldrei
játa það. peir cru stoltir margir þessir sveitar-
höfðingjar, frú mín.“
Frú Ryall reyndi að sýna á svipnum, að þetta
aetti vel við hana, og Sir Jósef hallaðist áfram og
taíaði mjög sannfærandi í hálfum hlióðum og trún-
aði: „Eg legg nú til að við útkljáum þetta lítil-
/æði okkai' í millum. pað ér, sannast að segja,
mjög auðvelt. pér bregðið yður til borgarinnar,
■svona til tilbreytingar, fínnið ungfrú Ryall og fáið
undirskrift hennar. pér verðið að vera vitundar-
vottur að undirskriftinni, og það er vandalaust,
«ins og þér vitið. Eg fæ yður peningana, sera þér
eigið að greiða henni og þér getið lagt þá inn í
'ltanka. pað er þarflaust að iáta iögfræðing koma
nærri þessu, eða þess háttar metin. ViS þrjú get-
um gert út um þetta lítilræði okkar í milli. Fyrir-
gefið, eitt er enn,“ flýtti hann sér að segja, þegar
hann sá að frú Ryail ætlaði eitthvað að segja.
Hún vai orðin mjög föl. „YSur mun reynast
London — hm — nokkuð dýr; þér vilduð auð-
vitað vera þar viku eða svo. Eg veit hvað kon-
um finst um London; búðimar eru glæsilegar og
konurnar eru ekki lengi að eyða talsverðum pen-
ingum. áður en þær vita af.“
Frú Ryall horfði alvarlega fram fyrir sig og
kinkaði kolli.
„fig treysti því, kæra frú Ryall, að þér mund-
uð ekki misvirða, þó eg gerðist svo djarfur að bera
útgjöldin af þessari stuttu ferð. Mér þætti líklegt,
að þér yrðuð í allra minsta lagi að eyða hundrað
sterlingspundum, og mér væri sómi og ánæga í
að mega afhenda ýður þá fjárhæð. Eg bið yður
að hika ekki við það. pér farið í mína þágu og
sparið mér mikla pcninga og fyrirhöfn." Sir Jósef
lét sér hvergi bregða þegar bann bar fram þessa
staðbæfingu. „pér verðið að lita á mig sem vin
yðar eða föður í raun og veru, því eg er nógu
gamall tii þess að eg gæti verið faðir yðar.“
Hann fítlaði við nokkra pundsseðla og frú RyaiJ
varð starsýnt á þá í meira lagi, En hún var mjög
föl og áhyggjusvipur kring ura munninn. Varim-
ar skulfu og þegar hún bax upp böndina, til að
leyna því, þá titraði böndin líka. Sir Jósef hugsaði
það væri fjárgræðgi ein, en þar skjátlaðist honum
að nokkru leyti; óttinn átti nokkum þátt í því.
Freistingin var afskapleg, þó að afieiðingar henn-
ar vaeri ekki komnar fram í sínum versta ham. —
En hundrað pund! Og hún átti þau ein! Mega
eyða þeim í allan þann hégóma, sera hin lítilsiglda
sál hennar girntist. Alla sína erfiðu og óheiðarlegu
ævi, hafði hún aldrei haft svo mikið fé milli handa.
Henni fanst þá í svip að þetta væri takmarkalaus
fjárupphæð, og henni varð erfitt um andardrátt.
— Og hvemig ætti hún að hafna þessu boði? Hún
fann, að Sir Jósef hafði náS tangarhaldi á hennf.
Ef hún hafðnaði boði hans þá varð hún að segja
honum eins og var, að Nóra væri gersamlega horf-
in. pá yrði stórhneyksli; aðstaða hennar gagnvart
nágrönnunum yrði miklu erfiðari en áðuv, hún gæti
glatað vináttu Ferrands og yrði þá að gera sér að
gó?u gömlu iiSnu æfína í Grange, sem henni var
óbærileg.
pá flaug henni í hug, að verið gæti, að hún
rækist á Nóru í London. Hún ætlaði að komást
að því hjá Reginald, hvaða vini hann ætti í borg-
inni, og þar ætlaði hún að leita Nóru. — Hundrað
steilingspund! Og hún gæti verið viku eða hálfan
mánúð í London og leikið og látið eins og hún
vildi með vinum sínum. pá gæti hún komið fitam
eins og auðug hefðarfrú og boðið þeim til kveld-
verða í bestu veitinga stöðum. Svitinn spratt á
enni herinar; hún horfði niður fyrir sig og hafSi
nálega gleymt því, að Sir Jósef stóð þar inni.
„Jæja, kæra frú mín, hverju œtlið þér að svara>“
Hún hrökk við, leit upp og lét, sem sér væri
mjög drumbs um.
„Eg vildi fegin hjálpa yður, kæri Sir Jósef»“
sagði hún. „Og þetta yrði Nóru mesta happ, «r
ekki svo? paS væri ljóta óheppnin, ef ReginaW
færi nú að spiila þessu með hégómaskap sínum