Vísir - 21.07.1923, Blaðsíða 2

V ÍSIR
NHTffiiM X OLSEN íli“” ,,ll!liffllai“? ,iMÍ,,“í
—---------------------„AMOR“
Kaupum tLvit ogr blá.
töíuskinn
Fjórar stæröir af brúsum.
Jöb. Olafsson & Co,
Kardínálamessa.
—o—
Kardináli heldur í allra fyrsta
skifti „Pontifical“-guÖþjón-
ustu á íslandi.
Hans Eminence kardináli Will-
em van Rossum, er kom hingaö
til landsins sunnudaginn 8. júlí
meö gufuskipinu „Eotníu“ hélt í
Landakotskirkju miövikudaginn
þ. ii. sama mánaðar, kl. 9 fyrir
liádegi — einkar tilkomumikla og
mjög hátíölega „Pontifical“-guð-
þjónustugerð, (þ. e. dýrðarmessu,
iP.Þ.]). Það, sem allra fyrst bar
fyrir augun, er inn í sjálfa kirkj-
una kom, var hin dásamlega og
dýrölega uppljómun og ljósaskrúð
hennar, — hún var öll meira og
íninna stráð og skrýdd fögrum
lifandi blómum, — auk þess prýdd
fleirlitum fánum hinnar kaþólsku
kirkju, er blöktu meö þýðum og
hægt-líSandi bylgjuhreyfingum
yfir höfSum manna, þá inn var
gengiö hiö blómum stráöa kirkju-
gólf.
Til vinstri handar viS altariö,
þá inn er gengiö, var reist hásæti
fyrir hans Eminence kardínálann
og blasti viS, þar fyrir ofan há-
sætishiminn (le dais), er gerSur
var úr dökk-purpurarauSu silki-
flaueli, sem hékk lítiS eitt niöur
til hliöanna, lagt einfaldri gull-
snúru aö ofan, og breiSum gullvír-
boröa meS þéttsettu gullskúfa-
kögri aS neSan.
Öll sæti, bæSi uppi og niSri, i
kirkjunni eru fullskipuS fólki og
auk þess eru fjölda margir, sem
verSa aö standa á gólfinu tii hliS-
ar, — þvi miðgólf sjálfrar kirkj-
unnar er variö og haldið mann-
lausu og auSu af tveimur hinum
mannborlegustu og vöskustu ein-
kennisbúnu lögregluþjónum borg-
arinnar.
Þegar hér er komiS sögunni, þá
er hans Eminence enn þá ókom-
inn; en á meðan krýpur hinn
postullegi Præfect hinnar ka-
þólsku kirkju á íslandi, Monsignor
Meulenberg, viS hinn ytri enda
mið-kirkjugólfsins, er veit aS kór-
dyrum og horfir eSa mænir til
altaris og á Kristsmynd þá, sem er
beint fyrir bak-stafni kirkjunnar.
Rétt i þessum svifum, þá fær
Monsigmor Præfectinn einhverja
visbendingu um þaS, aS hans
Eminence kardínálinn sé þegar að
koma; fer hann því næst út fyrir
dyr kirkjunnar til þess aö taka
þar á móti hans Eminence 0g leiða
hann i kór með föruneyti o. s. frv.
Söfa- og stólafjaðrip
margar stæiðír. Afar ódýrar.
VERSL. B. H. BJARNASON
Kirkjuskrúðgangan byrjar.
í fararbroddi skrúSgöngunnar,
sem virtist helst mynda einskonar
oddfylkingu (la phalange) gengu
0 alíslenskir kórsveinar hinnar
kaþólsku kirkju í Landakoti;
skrúögöngubúningur þeirra er há-
rauð skikkja meö hvítum, loSnum
skinnkraga. Næst á eftir þessum
uúnefndu kórsveinum komu um
18 alíslenskar ungmeyjar, — frá
10—12 ára gamlar, — klæddar al-
hvítum búningi og fögrum blóm-
u.m skreyttar; skiftu þær sér jafnt
i samhliöa tvær raSir og stráöu
blómum á leiö sinni inn kirkju-
gólfiS fyrir fætur hins tigna og
mæta kirkjugests Hans Eminence
kardínála Willem van Rossum.
Hans Eminence kardínálinn kem-
ur í fylgd með handritara sín-
um Monsignor Drehmanns.
Præfectinn tekur á móti honum
viö kirkjudyrnar og réttir honum
kjúpandi vígt vatn. Þvi næst
gengur hans Eminence inn í kirkj-
una og gengur Monsignor Præ-
fectinn Meulenberg honum til
hægri handar, og ganga þeir sam-
hliöa inn kirkjugólfið og beint inn
i kórinn, en hans Eminence hneig-
ir sig djúpt, krýpur á kné og ger -
ir bæn sina o. s. írv.; aö þvi búnu
gengur hann inn aS hásæti því, er
honum var reist i kórnum og sest
þar niöur umkringdur af hinum
hérverandi kaþólsku klerkum og
af hans eigin fylgd.
Þá er Hans Eminence kardínál-
inn sté inn í kirkjuna, þá glumdi
stigharpan (orgeliö) samstundis
við, er á hana var leikinn hjart-
næmur og gagntakandi lofsöng-
ur, sem fjöldi hinna kaþólsku
systra hér i Landakoti sungu á
latínu af mikilli snild meS stig-
hörpuspilinu, svo sönn unun var á
aS hlýöa.
Þegar hér var komið, þá byrj-
aöi fyrst fyrir fult og fast hin
sanna Pontifical-guðsþjónustugerð
og fór hún aö mestu eða öllu leyti
fram á latínu.
MeSan á sjálfri guðsþjónustunni
stóö, haföi hans Eminence marg-
smnis skrúðaskifti, sem hafSi auð-
vitaö sína innri og dýpri merk-
ingu og þýðingu fyrir hverja at-
hafnagrein sjálfrar guðsþjónustu-
gerðarinnar, sem sá er þetta ritar,
getur þvi miður ekki gert sér full-
ljósa grein fyrir, svo skiljanlegt

Botnmáíiiing
á Járrskip
trá Internatlonal Com-
positlon & Farvefabrik
Bergen, er besta tegund
sem fcægt er að !&.
Birgtir fyrirHs.gjftndi.
ÞÓKHUK SVEIMSSON & CO.
- - r-firtnr-n.liiiú ■r:i-.r .v-.. ■ iiiiiintÉumWtel
verSi öSrum eSa fari vel á í venju-
legum íslenskum frásagnarstíl.
Þrisvar sinnum settu hinir þar
lil kjörnu kaþólsku klerkar kardi-
i'.ála-mítrið* (la mitre) á höfuS
Hans Eminence, er þá var í full-
um skrúSa.
Koma hans Eminence í kirkjuna
c-g áhrif sjálfrar guðsþjónustu-
gerðarinnar í heild sinni
á kirkjugestina.
Þegar kirkjugestirnir urðu þess
áskynja, að H. Em. væri kominn
til kirkjudyra og væri á leið inn
í sjálfa kirkjuna, þá stóðu allir
eins og einp maður — alveg ó-
sjálfrátt upp úr sætum sínum, í
djúpri og þögulli lotningu til þess
aS fagna hinu tigna og ljúfmann-
lega göfugmenni. —
Komu- og móttökustundin i
kirkjunni fyrir H. Em. var til-
komumikil og hrífandi frá allra
viSstaddra hálfu, — og má vel
vera, aS sjálf H. Em. hafi fundið
hlýjan lotningar- og velvildarfull-
an hugarstraum leggja til sín frá
gervöllum kirkjugestunum.
Að komu- og móttökustundinni
liöinni, - er sjálf dýrSarmessan, þ.
c. Pontifical-messan byrjuð og
allir komnir í sæti sín aftur, þá
var alt svo djúp-þögult og hljótt
í kirkjunni sem um háhelga væri
þaS jólanótt, já, þaS var eins og
íriSur Alverunnar svifi hér yfir
hugum manna, — allir virtusl:
vera snortnir af hinu sama inni-
lega hugarþeli hver til annars, —
allir virtust lúta í hjarta sínu hinni
einu og sönnu guSdómlegu tign
* íslenska orðið „mítur“ er
hvorugkynsorð og er komiS af
gríska orðinu j.uiQa frb. mítra,
scm þýSir ennisband, á fr. ban-
deau, = „mitre“ á frönsku, smbr.
ísl. orðiS motur, þ. e. kvenskaut,
skautafaldur, 0. s. frv. P. Þ.
sjálfrar Alverunnar, — allur trú-
arbragSamismunur og trúarkritur
virtist algerlega horfinn sem
skuggi, — allir virtust sameigiu-
lega finna til þess, aS þeir byggju
l’.ér undir einum og sama himni,
— og aö Alveran ein væri alls og
allra manna hið fyrsta og síðasta
athvarf og hinsta skjól.
Þess ska4 einkum getið hér, —
iá, og þaö eftir hinum áreiSanleg-
ustu heimildum, sem unt er að fá:
aS Hans Heilagleiki sjálfur Páfinn
gat- þess sérstaklega við II. Em.
kardínála Willem van Rossum,
laust fyrir för hans hingaö til ís-
lruids: „að það hefði jafnan veriö
sín innilegasta lífsþrá, að koma
einhvern tíma á lífsleiðinni til ís*
lands, en nú gæti það því miður
ekki orðið“.
Páll Þorkelsson.
FtóksðlDhorlDiDar
og æsingaundirróður Alþýðu-
hlaðsins.
„AlþýSublaSiS" hefir undan-
farna daga veriS aS birta smá-
glefsur úr grein P. A. Ólafsson-
ar, um fisksöluhorfurnar; sem
birtist í „Vísi“ á dögunum, en
jafnframt leggur blaðiS þannig
út af orðum Péturs, að meininga-
munur verSur allmikill. „Vísir“
tekur sér þaö nú ekki nærri, þó
aS Alþbl. finni aö því, að hann
hafi ekki vakið athygli á þess-
ari grein; hann hefir þó aö vísu
gert það, með því aö birta næstu
daga aSalefniS úr skýrslum P. A.
ó. til stjórnarráSsins.
En mesta athygli hefir hann
vakiö á greininni einmitt meö því
aö birta hana sjálfa! Þaö ætti
Alþbl. nú lika aS gera, svo aö les-
endur þess geti gengiö úr skugga
um þaö, hvort ,,útleggingar“ þess
séu réttar.
ÞaS er eSlilegt, aS blaöiS
leyni aö nota þessa grein, til að
fá staSfesting á sínum kenningum
um fisksöluna, en sá galli er á,
að ekkert orö Péturs fer í þá átt.
ÞaS tilfærir m. a. þessi orS úr
greininni: „ÞaS er miklu fremur
samkepnin útá viö, sem vér höf-
um astæSu til aS óttast, þegar svo
er komiS, að keppinautar vorir
liafa jafngóöa vöru aö bjóSa og
vér.....Af því stafar voði fyr-
ir fiskframleiSslu vora.“ „Al-
]<ýSublaSið“ virðist leggja þann
skilning í þessi orS, aö hættan
stafi af innbyrSis samkepni ís-
lenskra framleiSenda, þó aS P. A.