Vísir - 22.01.1924, Blaðsíða 3

VÍSIR
Umræðuefni á morgun:
Leikhúskíkir er ómissandi.
i'iáiSfæriíi vöur vifi Thiele.
iEVánarfregn.
Frú Sigríöur Ottesen, hér í bæn-
•tm. hefir orðiö fyrir þeirri sáru
•:sorg, aö niissa dóttur síná, 'Elsu
Ástu ()ttesen, aö eins 26 ára
:gamla. IIún andaöist á Öresunds-
vlospital í Danmörku síSastliöinn
nýársdag, og var jarösett í Bispe-
bjærg kinkjugarSi þann 7. þessa
ntánaöar. •— Asla sáluga var frí8
í-ýnum. og vel gáfuö, en naut sín
miöur sakir hdlsubilunar hin síö-
ast.11 þrjú ár ævinnar. ■— Þetta er
Fi'nöji ástvinamissirinn er ekkjufrú
Sigríöur Ottesen veröur fyrir s'rö-
:n áriö 1918, og er því þungur
harmur aö henni kveöinn.
P. P.
Yeðrið í morgun.
Hiti um land alt. í Reykjavík
2 s(-, VovStmannaeyjuin 4, Akur-
yri t), Seyðisfirði 7, Grindavík
4, Styjckishólmi 2, Grímsstöðum
?, Húlutn í Hornafirði 8, pórs-
höfn i Færeyjurn 7, Khöfn 6,
Tyncmouth (i, Leirvík (5, Jan
Mayen 1 sl. Loftvog Jægst
fyrir norðvestan land. Suðlæg
átt. Horfur: Suðvestlægur fj'rst,
síðan sttðlægur,
Stúdentafélagið
. .fjeldur fund í kvold kl. Bþú í
Mensa. Siud- filol. Försund flyt-
ur erindi um Norsk malstrid. A
undan talar ])róféssor dr. Sig-
vurður Nordal nokkur orð..
f’akkarÚTarp-
Hugíieilar þakkir færi eg hér
með öllum þeim, sem glöddu
mig og styrktu i mínum erfiðu
kriogumstæðum út af burlför
mannsins míns Jóhanns sál Gisla-
sonar, sem druknaði af „Mai“ 17.
des. f. á. Eg nefni ekki nöfn
þessara manna, veit að þau geym-
ast á betri slað.
Góður guð blessi þá alla, og
launi þeim þegar þeitn mest á
Iiggur.
Reykjavik 20. jan. 1924.
Lovtsa Brynjólfsdóttir,
Lindargötu ík».
Germania
hélt aðalfund si,nn 10. þ. m. og
flutti þar dr. Mohr ágætan fyrir-
lestnr um áhrif tungís á veðra-
brigði hér’á landi og norðurljós,
er hann kvað tiðust eftir nýtt
tungl og sæjust venjulega á tímanum
6—8 á kvöldin.
Formaður skýiði frá störfum
félagsins á liðnu ári, og gat þess,
að nú mundi hefjast nánari sam-
vinnamilii Germaníu og Þjóðverja-
félagsins „Verein der Ðeutsehen“,
er frantvegis mundi aðeins starfa
sem klúbbur. Vegna þessarár fyr-
irhuguðu starfsemi voru tveir bú-
settir Þjóðverjar kosnir í stjórn
félngsins og skipa hana nú: form.
Guðnt. Hlíðdal, verkfræðingur,
ritari stud. mag. Haubold, en Sig-
fús Blöndahl aðalræðismaður þjóð-
verja var gjaldkeri. Hinz verslun-
arm. kjörinn heiðursforseti félags-
ins. Félagið hefir í hyggju á þess-
um vetri, að koma á nokkrum
fyrirlestrum á þýsku um ýms nú-
tíðarmálefni Þjóðverja eins og t. d.
ttngmennafélogsskap á Þýskalandi
o. II.
Tíl Rómahorgar
fórú í vetur þeir bræðurnir
Magnús sýsiumaður og síra Ríkard
Torfasyntr. Þeir fóru og um Hol-
land, Belgíu, Frakkland, Sviss og
Þýskaland. Magnús sýslumaður
kom hetm á Botniu, en sira Rík-
ard mun nú vera á heimleið.
Fyrii'Icstnr
Ólafs Fridrikssonar um Tutank-
hamen var svo vel sóttur, að
margir urðu frá að hverfa. Mynd-
trnar voru ágætlega valdar og
sýndar með hinni nýju skugga-
myndavél barnaskólans. — Ræðu-
maður hafði kynt sér efnið vel, og
eftir frumheimildutn þeirra Garu-
arvans lávarðar og Mr. Garters.
Líklega verður erindið endurtekið
og aðgangur þá takmarkaður svo,
að áheyrendur þurfi engum þrengsl-
um að kvíða.
Trúlofun.
Síöastliöinn ■ laugardag birtu
trúlofun sína: ungirú Margrét
1 Halldórsdóttir og Magnús Berg-
mann, bæöi til beimilis á Njáls-
götu 3t.
! Hnútasvipan
heitir rit, sem Oddur Sigur-
geirsson sjómaður hefir gefið út.
Eru þar I ýmsar greinar cftir
sjálfan hann, en sumar nafnlausar.
Ber þar margt á góma, bg er
höggviö í ýmsar áttir,. .Skemtileg-
ust er frásögnin um „sumariS
1906.“ — Menn ættu að styrkja
Odd meö því aö kaupa ritið, sem
kostar kr. 1,50. Lv.
Dansæfing
í kveld í danssfcóla Ástu NorS-
mann og LiIIu Möller.
Skipafregnir.
Goðafoss og ViIIemoes cra á
Heilsnfræftf
ongra kvenna
er foesta hókin
sem komið heíir
út‘ hér á iandi á
síðasta mansaldri.
Ekki eitt einasta
heimiíi má vera
án shkrar bókar.
Akureyri í dag, en Esja á Scyð-
isfriði.
Munið efíir
kjósendafundinum í Nýja Bíó
kl. ti í kvölcL — Aimennur fejós-
endafundur verður haldinn í
Báruhúsimi annað kvöld kl. SjA.
Refa-pest.
Á sumum stöðum vestan lands,
eru tófur aldar í eyjum eða hólm-
«m. Nú kemur sú fregn það-
an, að pest hafi komið ujip í refa-
hjörðunum og hafi þær strádrep-
ist f hólma i Ófeigsfirði og í Gríms-
ey á Steingrímsfirði. i Vigur voru
eitíhvað 30 tófur í haust, en taliS
er, að þær hafi allar drepist, nema
ein eða tvær.
Ekki vita menn glöggiega, hvað
orðið„',hafi dýrunum að bana, en
helst ælla menn það sé einliver
sjúkdómur svipaður hundapest.—
í vor Iiafði liundapest geisað uru
Veslfjörðu, og hefur sumum flogið
i hug, að refarair kunni að liafa
tekið hatia, en ekki eru það nema
ágiskanir. Fn fullyrt er, að tóf-
ornar haffi ekki drepist af eitri.
jENGINN VEIT SÍNA ÆFINA h
En þaö var hcrsýnilegt, aö htin óttaöist þá
tillögu og hún hristi höfúöiö.
„hig yröi aö viöundri, 'Rafe,“ sagöi hún.
.,,Þaö vröi altof veglcgt handa mér. Eg mundi
villast í svo stóru húsi og fyrirfólkiö þar
rnundi henda gaman aö mér.“
„Ekki aö þér!" sagöi hann. „En — jæja,
viö sjáum nú, hvaö sctur. Þú lætur nú eitt-
hvaö yfir þig og svo leggjum viö af staö í
leiöangurinn. Heyröu,“ — sagöi hann, þegar
hún reis á fætur — ,,þetta er Ijómandi falleg-
ur kjóll, sem þú ert í.Tú heíir keypt hann
í London, bori eg aö segja. Og'þú hefir grcitt
háriö eftir nýjustu tísku —“
„Mér þykir vænt um, aö þú ert ánæ£ður,
Rafe,“ svaraði hún. , Já, eg keypti liann í Lon-
don.“ IJún beit á jaxlinn, þegar henni flaug
i hug, fyrir hvaöa peninga hann var keyptur.
„Eg þarf að víkja mér frá augnablik. Þú reyk-
ir, meðan eg er úti.“
Rafe kveikti i vindli og reykti ánægöur, en
Fennie kont inn von hráðara og var þá kont-
in í yfirhöfn og liaföi snotran hatt á höföí.
Þegar þau voru aö ganga út, mætti hús-
móöirin þeirn í dyrunum og hrosti af saniúö.
„Óskið þér aö fá kveldverö hér með þcss-
:ari heföarmey, hr. More?“ spuröi hún.
„Hvaö? Nei, þakka yöur fyrir, svaraöi
Rafe og brá nokkuð, Jiegar hann heyrði nafn-
ið More. „Við ætlum til kveldverðar í horg-
inni.“
„Þetta datt mér i hug. Þiö liafiö aö eíns
tíma til aö ná sporvagninum á strætishorn-
inu.“
„Gott' og vel," sagöi Rafe glaðlega og tók
Fennie við arm sér.
„Hvað — hvers vegna kallaði hún ]>ig
hr. More?“ spurði Fennie lágt.
„Æ, látum þaö gott heita,“ sagði Rafe og
tók nú aö útskýra, að Travers hefði sýnst
réttara að sleppa titlinum í svip. „Eg veit
eiginlega ekki hvers vegna, en býst við, aö
hann haíi rétt fyrir sér. Hann er stórgáfaöur
maöur, hann Travers, og hugsar fyrir öílu.“
Þau náöu sporvagninum og komust til borg-
arinnar.
„Þetta er eins og þaÖ var í okkar ungdæmf,
Fennie," sagði Rafe, glöðurn rómi, þegar þau
gengu um hiö fagra stræti. „Hamingjan góöa!
Er J>aö ekki undarlegt, að við skulum ganga
hér saman í framandi landí! Þetta er fögur
Eorg, finst Jiér Jiaö ekki? Líttu á minnismerk-
ið barna, og þetta er matsöluhúsið stóra, sem
Travers var að tala um, þar sem hann ætlaði
að hitta okkur —. Líttu á! Þarna er eitthvert
stórhýsi á hæöinni hinumegin! Já, það má
segja, Jietta er stórfelt landslag."
Hún kinkaði kolli til samþykkis, en hún
skeytti ekkert um stórhýsiö, strætið, landslag-
iö, búöirnar, minnismerki Scots eöa kastalann
á hæðinni. Henni var nóg aö hún gekk viö
hliöina á Rafe. H.jarta hennar titraöi af fögn-
uði. Hún var heilluö af hljómnum í málrónti
hans og sæl af J>vi aö vita, aö augu hans
hvíldu á heruni. í ratm og veru titraði húii,
öll af fögnuði.
Þau gengn saman og virtu fyrir sér minnis-
merkiö og skoðuöu i húðarglugga, og alt í einu
fór hann með henni inn i einj. búðina og bað
hana að velja eitthvaö,-sem hún fcænji auga á.
og heföi gantan af að eiga.
Hún roðnaði ekki, heldur bfiknaði og ein-
hver hrollur fór um hana. Hún hörfaði undan,
hafnaöi boöinu og baö hann innilega að gefa
sér ekkert. En Rafe vícli endilega gefa hermi
eitthvaö, og þegar hún fekst ekki til að velja.
sjálf, ke_vpti hann iítið hálsmen, með áföstum.
!ási, gg hring, settan gimsteinum. Hann varö
að teggja að henni til þess að fá hana til aðt
taka við mununum, og furðaði búöarmaöurimr
sig mjög á }>vi. En íoksins dró hann hringinn.
sjálfur á fingur henni, og Icnti af henditigit
á }>eim fingri, sem trúlofunarhringar eru á
hafðir.
Meöan lrún vsr að leika sér að halsmeninu
og velta því fyrir sér, tók Rafe eftir því, aö
iæsingin var eitthvað biluð, og vakti athygti
húðarmannsins á því.
„Það þarf aðeins örlítniar aðgerðar, herra,
sagði hann. „Eg skal láta gera við það og
senda frúnni það. Ilvert á að senda þaö og
hvert er nafnið ?“
„O. — More," svaraði Rafe. „íieyrðu, Fenn-
ie, hvað heitir húsið “
Hún var i öörum enda búðarinnar og var
þar annars hugar að viröa fyrir sér dýrgripí,
sem annar Ijúðarmaður var aö sýrta hesxuþ