Alþýðublaðið - 21.05.1928, Blaðsíða 4

4
aUBttÐUBHABIÐ
| í sérstaklega miklu 2
Z og fallegu úrvali I
| Flaael :
frá 2,90 meferinn.
Matthildur Björnsdóttir. =
Laugavegi 23. £
I
i
Konur.
Mlslif
fiardínutau
nýkomin,
mjSg ódýr.
j AlD^ðupreitsmiðjan, (
hverfisgötu 8,
tekur að sér alls konar tækifærisprent-
un, svo sem erfiljéð, aðgönguniiða, brél,
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af- !
greiðir' vinnuna fljótt og við"réttu verði.
og er spœnghlægileg frá upphafi
til enda. Hafa útiend blöð lokið
lofsoröi á myndina. ,
Nova
fer í dag vestur og noröur um
land til útlanda.
Biðjið nm Smára-
smjorlíkið, pví að
það er efnisbetra en
alt annað smjorliki.
vist með lítintn afla. „Sindri“ kom
lif veiöum í morgun og „Snorri
go'ði“ er væntanleguT um hádegi
lixllur af .íiski og með ósalta’ð.
Siðferðispostuiinn
heitir mynd, er Gamla Bíó sýnir
í kvöld í fyrsta skifti. Er hún
gerö af dönsku kvikmyndafélagi
Amma er filhraust.
Varðskipin f»rjú iiggja inini á
Reykjavíkurhöfn, og gæta iand-
helginnar.
• : '.'ú / ;
Hjálpræðisherinn heldur ping.
Bagana 22.-28. p. m. heldur
Hjálpræöisherinn ping hér í
Reykjavik. Koma hingað margir
gestir til Hersins bæöi frá þeim
stööum hér á landi, sem Heriinin
hefir starfað á, svo og frá Eær-
eyjiwn. Nokkrir enskir foringjar,
eru konmir hingað, en peir munu
staría héx nokku.ð framvegis.
Langdon ofursti frá Skotlandi
mun stjpma pinginu.
Orænlandsfarið Godthoob
kom hingað á föstudagskvöld
kl. 8. Skipið er á leiÖ í ranmsókn-
arför í höfin vestan við Græn-
Jand. Fortngi fiararirunar er Riis
Carstensetti höfuðsmaður. 28
manns eru á skipinu. Tilgangur
famrinnar eru aðallega fiskiraun-
sóknir.
Til Strandakirkju
Afhent Alpbl. Gamalt áheit kr.
10,00.
Nova
kom að norðan á, Laugardag.
Varð hún vöir við alhnikinn ís-
hroía norðain og auistan við Horn.
Fátt farpega var með skipinu,
Franskur togari
kom í nótt til að fá sér kol.
Fisktökuskip
kom í gær til Edinborgar.
Kauptaxti á Siglufirði.
Eins og menn sjá í blaðinu í
dag 'hefir „Verkamannafélag
Siglufjarðar" auglýst kauptaxta
sinn. Er niauðsynlegt fyrir mienn,
er hyggjast áð fara norður í sum-
ar að klippa auglýsinguna úr
b.'aðinu og hafa hana með> sér
norður. Aninars er bezt að snúa
sér til Sig. J. Fanindals á Siglu-
firði rneð allar upplýsingabeiðmr,
er að verklýðismáiuim lúta par
nyrðia.
Veðrið.
Hiti 7—11 stig; heita&t á Akur-
eyri, 11 kig, jafnt og í Kaup-
mannahöfn. Suðaustanátt á Norð-
ur'andi. Suðvestan á Suður- og
Vestur.'andi. Hægviðiri, smáskúrir
sumstaöar. Horfur: Suðlæg átt.
Hólaprentsmiöjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Geríð svo vel og athuglð
vSrurnar og verðið. Guðm.
B. Vikar, Laugavegi 21, síml
658.
Munið efflr fallegu og ódýru
gardínutauu num
i verzlun
Ámunda Árnasonar.
Nýlegt vélaskip (sexæringur)
fæst keypt. A. v. á.
Rjómi fæst allan daginn í
Alpýðubrauðgerðinni.
Unglingsstúlka óskast strax í
létta vist', upplýsingar á vesturgðtu
23 bakhús.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundjson.
Alpýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
Ég tók úrið mitt hægt úpp úr vestisvasa
mínum og icit á pað. Ég purfti að fá
tíma ti;l heppiliegs svars. „Hún kvaldi mig
nú reyndar ekki af ájsettu ráði, að ég hygg.i
Hún er stúlka, sem enginn virðist geta botn-
að; í. Það eru margar stúlkur líkar henni
jhér í Lundúnúm.“
„Já, margar, — mesti aragrúi. Þó pað nó
væri!“ rumdi hann háðstlega. „En pær verða
aö vera komnar inn fyrir iæstar dyr klukk-
an tíu, vesalingarjxir, óg pað kemur upp um
pær.“ Hann hió glaðlega. En svo varð hanin
hugsi. Hann mintist sinrn eigi.n æfintýra.
„Stúlkan pín getur verið — og líklega er
— ein af pessum ungu stelpudruslum, sem
eru að nota öll tækifæri til pess að vefja
karlmönnum um fingur sér. Láttu hvorki
pessa drós né aðrar hafa pig fyrir fifl eftir
þetta, Jardine minn! Það saimir illa slíkum
manni, sem pú ert.“
„Heyr á endemi! Ög þó ert þú, George
mmn! blátt áfram dauðskotinn í hverri
stelpu, sem er snotur á að líta og brosir
daöurlega við pér. Þú ert of veikur á því
'sviði, til pess að pað sítji á þér að . dæma
aðra hart,“ sagði ég pungbúinn.
Loks fór vinur minn að tygja sig af staö'.
Hann ætlaði að hafa kvöldverð með kunn-
ingja sínum á Café Troscano. Siðar um
kveldið ætlaði hann í leikhúsið.
Ég borðaði aleinn kvöldverð í rólegu
kaffihúsi nálægt ibúðiaírhúsi mmu. Ég reykti
Havaraa-vindil í mestu imakindum. Það var
ekkert óðagot á mér. Stórræði voru méx
leikur einin. '
Klukkan ellefu um kvöldið hóf ég leið-
angur minn. Ég ók með léttivagni til Rens-
ington. Þaöan rölti ég í hægðum minuin til
Warwick Gardens. Enginn var á ferli á
götunni. Alger kyrð hvíldi yfir öllu.
Ég gekk hægt og hljóðlega fram hjá hús-
inu núrner 122. Alt í einu nam ég staðar,
klifraði hiklaust yfir hið harðlæsta hlið. Ég
skundaði beint að framdyrum. Ég skalf og
nötraði alt í einu af einhverri óviðráöan-
legri hræðslu, og er ég pó, eins og allir
vita, óviðjafnanlega hugrakkur. Slíkur kjark-
maður er ekkl til á öllu Englandi og pó að
víðár væri leitáð. Ég hvarf af götunni á
styttri stund en einu augnabliki, og pótt
einhver befði nú tókið eftir mér þar, hvarf
ég eins gersamliega og ég hefði verið upp-
numinn. Enginn gat vitað, hvað af méc hafði
oröi’ð.
Ég réðst á dyrnar umsvifalaust. Tíminn
var naumur. Á hverju augnahliki gat pað
viljað til, áð Leiftri „nautsaugans“ væri varp-
að á dyrnar af einhverjum lögreglupjóni,
sem lieið ætti frani hjá.
Ég brá upp ljósd minu, pvi að niöamyrk-
ur var alt í kring. Ég boraði gat á hurð-
ina, smeygði hendinni í gegn, og opnaði
hana að linnanverðu. Til allrar hamingju var
enginn slagbrandur fyrir henni.
Þetta hafði tekið ótrúiega stutta stund.
Ég sveiflaði mér nú inn í húsið — koldimt.
Ég, ljón hugdirfskunnar og karlmenskunnar,
riðaðji á beinúnum. Það var engin furða!
19. kapitpli.
Leyndardómur iokaða hussins.
Æfintýrið var „spennandi", pví áð mér
var með öllu dulið, hvað það hefði að
geyma. Ég hélit niðri í mér andanum.
Geymslupilá'ssin á neðri hæðinní sýndu, að
sóöaskapur qg vanhirðing hafði verið drottn-
ándii í húsinu. Ég dvaldist par stutta stund,
en hraöaði mér upp stigaim til pess að
iramnsaka sem allra fyrst íbúðarherbergin.
Þó að ég tæfci eins létt skref og mér var
frekast unt, bergmálaðí skóhijóðið samt öm-
urlega og ægiiegá, og ég hrökk hvað eítir