Vísir - 04.06.1924, Blaðsíða 3

VI8IK
Siór og ágætar sílðarbátar
lil söls nú þegar. Góðnr silðarsamningar íylgir með, og
mí aoskar hlati at kaapverðiaa grelðast í siid m I sumar
Símt 262 —
Lelkféiag Reykjavíkur.
Sími 1600
Sfcilnaðarmáltíð
og
Fröfcen Jttlia
verSa leikin á fimtudaginn fcl. 8 sí5d. f fðnó.,
Aðgm. vecSa seldir á miðvikud. fcl. 4—7 og á fimtad. kí. íð—1 :
og eftir fcl. 2.
— Alþýðusýning. —
Bifreiðastðð Eyrarbakka
(B. S. E.)
Eíqs og aS undanförnu höldum viS uppi bifreiSaferðum miilí
Reyfcjavíknr, Ölvesár, Eyrarbakkaog Stokkseyrar á frverjam degL
AfgreiSsla okkar «r á BifreiSastöt^j Zóféniasar á Lækjartorgí 20
Simt 1216 og 78.
Sig. Óii óíafsson. B. Kr. Grífusson.
Steingr. Gunnarsson. Einar Einarsson..
Mnnnm á Iðnsýnlngn fcvenna i
Reyfcjavífc
verSur veitt móttaka, daglega1 kt. 1—4 f kennarastofunnt f Barns-
skóianum.
Sýaingarnefadin.
A langardögum
verða skrifsiofur ofck&r <a|inar aðeios frá kl 9 árd. til
fct. t síðd. á tímabiiinu frá 1. júní fil 1. okt næstk.
Ú. Johnson & Kaaber.
vil aö .svningin megi verSa lilutaS-
eigendum til ánægju og sóma.
Páll Jónsson
í Einarsncsi, kennari viS bænda-
skólann á Hvanneyri, hefir sökum
heilsubrests, fengiS lausn frá em-
>a:fti frá 1. okt. næstkomandi aS
'lelja. ■ - F. B.
Ólafur Sveinsson,
vélfræSingur, er á lei'S meS
ioSafossi vestur og norSur um
-.vnd. aS tilhlutun stjórnarráSsins,
il aS líta eftir skipaskoðun og
íramkvæma skoSim á gufuskipuni.
•— F. P>.
Friörik og Sturla Jónssynir
hafa fengiS leyfi til aS starf-
r.ækja vatnsorku þá í Þjórsá, sem
hf. ,,Titan“ á, aS því er virkjun
L rriSafoss stjertir. — F. B.
OQSslöðuarnor í ðskju
1922.
Eftir Jóhannes Sigfinnsson
á GfímsstöSum viS Mývatn.
(Framh.)
Þegar viS höfSum gengiS alt aö
]»ví í klukkustund su'Sttr meS fjöll-
’niuii, án þess aö sjá nokkuS fyrir
hríS, varS fyrir okkur lítil hæð,
3ág, un all stór umniáls; viS geng-
•:m upp á hæöina, þó aS hríS
-<>g myrkur ItyrgSu alla útsýn, en
"peirri sjón, er eg sá þá, mún eg
aJdrei gleytna. Rétt fyrir framan
tkktir var hyldýpis gígur, hér um
bil kriuglóltur, hliöamar voru
snarbratt hengiflug, ófært öllum
skepnunt, pg langt niSri í hyldýp-
■jnu sást dimmgræn, sjóSheit tjörn,
ag lagbi úr henni megna, heita
hrennisteinssvælu. Þetta var Rúd-
foffsgígur, sem ÖsktigosiS mikla
kom úr í marsmáiiuSi 1875. Svo
sem kunnugt er, gcrSi askan stór-
fjón á Austurlandi og barst auk
*>ess til Noregs og Svíþjóöar. Enn-
iþá sjást miklar menjar eftir ösku-
falliö, bæöi á suöausturhorni
• öskju og á öræfunum austur frá
ÍDyngjufjölIum; þar er öskusvæS-
•í'ö alt gulgrátt yfir aö líta.
Frá gígnum héldunt viS í suö-
vestur, þvi aö viö vissum, aö viö
-aiundutn vera rétt vi'S niðurfalliS
nikla, sem Öskjuvatniö’ (Kncbels-
vatn), er í. enda komum viö þeg-
-if fram á liáar hamrabrúnir og
sáum ofan í vatni'S, sem var alveg
■íéllu brimlöörandi aö höntrunum.
Slcildum viS þá, hvaö vakliö heföi
%i imgný þeim eöa niði, sem viö
"aöfðttm heyrt, og fyrr er frá skýrí
þvt var vatniö autt, aS glóandi
ítraun úr nýja gosinu hafSi falliS í
‘|jjáö og hitaö svo, aöallan ísleystiaf
ýýí. A hamrabrúninni fundum viö
'&tofa yörðu, blaöna úr hraungrýti.
í suöurhiiö hennar var stór steinn,
sent höggvin voru á nöfn Þjóö-
verjanna Knebels og Rúdloffs,
scm druknuÖu í vatninu 1907, og
ártaliö, þegar slysiS vildi tii. Þaö
var ekki laust viö, aS þaS hefSi
ónotaleg áhrif, aö finna þenna
minnisvarðá á þessutn eyðilega
og ömurlega stað, og þaS geröi
ekki vistina þar fýsilegri. Nú vor-
urn vi'S koninir á gistingarstaðinn
og Ieist alt annaö en vel á hann.
AlstaSar var gaddur og skjóllaust,
svo aS þaö var ekki álitlegur tjald-
slaSttr. Viö fórum því aö svipast.
cftir betri tjaldstaö og fundum,
tftir nokkura lcit, ágætan staö
viS litla vík, sem skarst inn í
austurströnd vatnsins. Vík þessi
var afar einkennileg. Upp frá
botni hennar lá dálítill, sléttur flöt-
ur, þakinn smágerSutn og mjög
léttum vikurmolum, og jaröhiti
var þar svo mikill, aS vikurinn
var volgur undir efstu skáninni.
NorSan viS flötinn var dálitiö
hamrabelti úr ljósleitu vikurlagi,
nokkurra metra þykkur. Þessi vik-
ur var næstum eins hvitur eins og
krít, en ekki eins linur. Ofan á
þessu vikurlagi lá þunn, gjallkend
hraunskán og vikurinn frá 1875.
Þetta klettahelti veitti ágætt
skjól fyrir noröan og norövestan
stormum. Austan við víkina var
snarhrattur melur, sem gnfaSi upp
úr af jarShita á stöku staö, en aS
sunnan var hár og úfinn hraun-
kambur, scm hafSi fylt upp hálfa
víkina.
Þegar viS höf'Sum rétt loki'S við
aS reisa tjaldiB, skall á ofsave'Sur
af vestri; magnaSist þá hriSin
jafnframt óg virtist svo sem blind-
bylur mundi verSa um nóttina.
TjaldiS kiptist svo til, af átök-
tmi veSursins, aB viS áttum von á
aS þaS fyki um köll. Við tókurn
því þaö ráö, aS hlaSa rammgerS-
an skjólgarö úr stórum vikursíein-
um umhverfis tjaldiS og höfSum
hann svo háan, aS aS eins sá á
toppinn á tjaldinu upp yfir hann.
Þegar viS aö Iokum höfSum
gengið frá tjaldinu svo sem föng
voru til, fórum viS að matreiSa
kvöldverSinn, enda þótti okkur
niál til komiS, því aS ekki höfðum
viS bragöaS vott né þurt frá þvi
snernma um morguninn eöa sem
næst í fjórtán klukkustundir.
Áður en viö fórum að sofa um
kvöldið, fór eg út úr tjaldinu til
aö sækja vatn í morgunkaffið. Við
vildum ekki juirfa aö byrja á því
um
morguninn, ef þá yrði stórhriS.
Sú sjón, sem eg sá, ]>egar eg koni
út úr tjaldinu, verSur mér aö lík-
indum ógleymanleg. Hríðin var
stytt upp og tunglið varpaöi blá-
fölum hjarma yfir ]>etta hrikalegrt
riki elds og ísa. Yfir vatniS var
aS líta eins og óslitna breiSu af
hrotsjóum og öklurnar sktillu á
klettana \ríS vikina, svo aö löörið
gekk langt upp á land. Meðfram
norSurströnd vaínsins lá óslitiö
hamrabelti í stórum boga, endaSi
]>aö viS háan múla, sem gekk norö-
ttr úr suSurfjöllunum. ViS endann
á múlamtt'n lá stór, kolsvört breiöa
fram af hömrunum og stóSu upp
úr hcnni háir gufustólpar. Vissum
viö í fyrstu ekki, hvaS þetta var,
en ætluSum ]>ó, aS þaö gæti ekk;
annað veríð cn nýrunniö hraun.
Upp frá vatninu að suðvestan risu
há og lirikaleg f jöll; lágu þau 5
boga umhverfis vatnið á þrjá vegti
og mynduðu stóra hvilft til suð-
austurs. Fjöll þessi eru mjög brött
og hrikalcg, hamrarnir í hrúnun-
um háir 6g skörðóttir, eins og
sög, og víða gnæfa klettar og
drangar etns og háir turnar upp
t loftiS og standa svo tæpt, að
menn geta búist við, aS þeir hrapi
niSur á hverju augnahliki. Um-
Iiverfið var alt svo ömurlega
kuldalegt og eyðilegt, að það fór
ósjálfrátt um ntann ónota hrollur.
Tunglið óð í skýjnm og lagöi full-
komlega sinn skerf til að gera alt
sem ömurlegast umhorfs. Vestan-
stormurinn rak áfram skýjahrann-
irnar, sem tættust sundur á kletta-
gnípunum, og renningskófið þyrl-
aðist eftir giljunum í fjöllunum,
skreið upp fjallahlíðarnar og
hvarf í gegnum hamraskörðin, en
veðurdrunumar i JjöIIunum voru
Karlraannsstígvél
mjög sterk og éðýr aýkomia.
Eiaatg góð
ferða-og ?erkamanna*
stigvél
HraflD&ðrgsbrælar.
Fpirllggjandi:
Saltkjöt htingikjöt, smjör, tól®,
kæfa, rutlupyLa, rikiingur.
Attaf b«-t aö versla i
V 0 N .
Sími 448. Simi 448.
Hóff jaðrir
Heltdaala. Smásala.
Hetgi Magnússon & Co.
eins og' draugalcgt undirspi! við?
brimhljóSiS i vatninu.
Framk.
islaust og úfið, svo að öldumar um leið og við vöknúðum