Vísir - 07.07.1924, Blaðsíða 3

flltl
ekki, af því, að íslcgid sé friSsam-
asta Iand í heimi. Eg efast um
að þetta sé rétt. Eg cfast um aS
nokkurs staðar líðist slík meðferð og
slík fyrirlitning á þeim, sem friðar
og laga eiga að gæta, sem hér.
Hvað halda menn að Englending-
ar myndu segja, éf ráðist hefði ver-
>ð um hábjartan dag á alla lögreglu
Lundúnaborgar af ofbeldismönn-
um, hún verið lamin og barin og
rekin á flótta með ópum og svívirð-
ingarorðum. Og ]?að ekki eitt skifti,
heldur hvað eftir annað. — Enginn
vafi er á ]?ví, að Englendingar
hefðu orðið æfareiðir yfir slíku
framferði og heimtað ]?ær varúðar-
ráðstafanir sem dygðu og fulla refs-
ingu ofbeldismönnunum til handa.
par hefði sannarlega engin kon-
ungsnáðun fengið að komatilgieina.
Yfirleitt er ]?að hvergi talið frið-
armerki, ef lögreglunni er elcki sýnd
hlýðni og virðing }?egar hún hagar
sér kurteislega og lögurn samkvæmt.
Og ef vér eigum í framtíðinni að
eiga skilið heiðursnafnið, „friðsam-
asta land í heimi“, verðum vér að
íæra að hætta að ráðast með of-
beldi og ofstopa á lögreglulið vort
og hætta að sýna því óhlýðni og
óvirðingu, ]?egar ]?að er að gera
skyldu sína.
Andstæðingar ríkislögreglunnar
segja hennar ennfremur ekki þörf
af því að lögreglustjóri geti kvatt
menn tii aðstoöar lögreglunni þeg-
ar ]?örf krefur. petta fyrirkomulag
er nú orðið mjög úrelt og hefir þrjá
aðalannmarka. I fyrsta lagi er það
-einlegt og tafsamt. I öðru lagi, að
lið það, sem þannig fæst, er oftast
óvalið og ekkert æft. í þriðja lagi,
að menn gera sér miklu frekar dælt
við slíkt handahófslið, sem hóað er
-aman af einum manni fyrirhyggju-
lítið, heldur en úrvalslið , sem al-
þjóð hefir fengið það alvarlega
hlutverk, að gæta reglu og laga í
landinu. •— J?etta hefir að rninsta
kosti tvisvar verið reynt hér, og ein-
mrtt fengið mikið álas og árásir af
því blaði, sem nú vill halda í þetta
úrelta fynrkomulag. Til dæmis hafa
þeir menn, sem hlýtt hafa köllun
lögreglustjórans, verið opinberlega
uppnefndir og atyrtir og jafnvel
fcrigslað um hinar lúalegustu hvat-
ír, þó þeir að eins hafi gert beina
-kyidu sína. — Víst er um það, að
þetta getur aldrei orðið framtíðar-
dyrirkomulag þessara mála, þar e>-
bað ad et'ns eiðsvarin ríl(islögregla
sem dugar. pegar glæp eða illverkn-
*að á að fremja, þegar ofbeldisverk
á að vinna, og lögreglan hefir ver-
tð ofurliði borin, meidd eða barin,
■eða svo að henni þrengt, að hún
fær við ekkert ráðið, er ríkislögregl-
an kölluð. Á fáum mínútum er hún
Íccmin á staðinn, og hefir tekið for-
sprakkana fasta og komið aftur á
'ÍTÍði og reglu. Og það jafnt á nóttu
óém dtgi. Allir sjá, að þetta hlýtur
■ að vera heppilegra fyrirkomulag,
héldur en að lögreglan verði aci
sgéta hvaða illri meðferð og ókjör-
utn, sem æstir illvirkjar og ofbeldis-
nJénn vilja beita hana. — Uti um
Eand getur ríkislögreglan ekki verk-
aS eins fljótt, en hún mun samt geta
•-ijeft sitt gagn þar, því það mun
vissulega verða til að halda ofbeld-
ismönnum í skefjum, að þeir vita,
að þeir verða innan skamms dregnir
fyrir lög og dóm, ef þeir haga sér
illa. — ,
Eitt er það, sem fram hefir kom-
ið frá mótstöðumönnum ríkislög-
reglunnar, sem er næsta einkenni-
legt. pað eru hótanir þær, sem þeir
hafa í frammi. Blöð þeirra vilja
hræða þingmenn frá að samþykkja
ríkislögregluna, og hóta að beita þá
ofbeldi, ef þeir ætla að greiða henni
atkvæði. — petta er mjög broslegt.
Eins og nokkur þingmaður sé það
bleyðimenni, að hann þwi ekki að
greiða réttu máli atkvæði sitt, þó að
slíkar hótanir komi fram? Eg á
bágt með að trúa því. Slíkar hót-
anir hljóta að verka alveg þveröfugt
við það sem þeim er ælað að gera,
því þær munu betur sýna hina miklu
nauðsyn ríkislögreglunnar en alt
annað.
Vér, sem erum fylgjendur ríkis-
ögreglunnar, munum sækja mál
vort með alvöru og festu, en æsinga-
aust. Vér vitum að vér erum að
rerjast fyrir réttu máli. Vér vitum
að vér erum að vinna fyrir mál, sem
tryggja á frið, sátt og samlyndi
meðal íslendinga um allan aldur
nns íslenska ríkis. pess vegna erum
vér öruggir um að þetta mál muni
eiga sér framtíð og muni verða eitt
allra ástfólgnasta mál íslensku þjóð-
arinnar á ókomnum öldum.
Orn eineygði.
HljóðfæráMsið HIBókairegn.
r
bufir.-ii* Uf tb jit *la -nfa |8
Bæjftrffféttir.
1
er flutt í Austurstræti i, móti
Hótel Island. Lítið i gluggana.
Ú rslita-kappleikur
í knattspyrnunni var háður á
íþróttavellinum í gærkveldi, og
urðu leikslok þau, að Víkingur
sigraði Fram með 4:3. Félögin
\oru jöfn eftir vcnjulegan Ieik-
tíma, en héldu áfram hálftíma í
viðbót, og þá skoraði Víkíngur
éitt mark.
Es. Franconia
fór héðan um náttmálaieyti á
laugardagskveld, eftir tveggja
sólarhringa dvöl. Ætfaði héðan til
Hammerfest í Noregi. þaðan suð-
ur með' Noregi og þá til einnar
hafnar á Frakklandi, síðan til
Knglands, og þar ganga farþegar
af skipinu og fara á öðrum skíp-
um vestur um haf. —- Skipíö fer
ekki til Spitzbergen í þessari ferð.
PáU ]- Árdal: H a p p i 3.
Gamanleikur í einum þættí.
Aknreyri. Prentsmiðja Björr.s
Jónssonar. 1923.
Leikur þessi er f jörlega samin og
í honum er græskulaust gaman.
Sjálfsagt getur hann farið vel á
leilcsviði, ef vel er á haldið af leik-
endanna hálfu. Skáldskapargildi
hans er að vísu ekki mikið, en þó
eru sumar persónurnar nokkuð
skýrar, t. d. Hallur, Helgi og
Gríma gamla. Hallur er aS eins
dálítið ósennilegur. Og lærdómur-
inn í leiknum, að peningarnir veiti
mestu hnossin og hinn ríki beri mest
úr býtum, er að vísu ekkert háfleyg-
ur né hugsjónarlegur, en því miður
í samræmi við veruleikann, eins
og hann gengur og gerist. — Eg
get trúað því aS leik.urinn geti gert
mönnum glatt í skapi eina kvöld-
stund, og þá mun tilgangi hans
vera náð.
Es. Botnia
er væntanleg
útlöndum.
kl. 3 í dag frá
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 9 st., Vest-
mannaej'jum 10. ísafirði 8, Akur-
eyri 8, Seyðisfirði 8, Grindavík ix,
Stykkishólmi 8, Grímsstöðum 5,
Raufarhöfn 7, Hólum í Hornafirði
10, Þórshöfn í Færeyjum 9, Kaup-
rnannahöfn 14, Utsire 7, Tjme-
mouth 14, Jan Mayen 5 st. —
Loftvog lægst fyrir sunnan og
austan Iand. Kyrt veður. Horfur:
Norðlæg áít.
HjúsþapW.
f gær voru gefin samatj í dóm-
kirkjunni Tómas Jóhannsson, kenn-
ari, frá Hólum í Hjaltadal og ung-
frú Ástfríður Guðmunda Magnús-
dóttir prests á Mosfelli. Síra Haif-
dán Helgason, prestur á Mosfelli,
gaf þau saman.
Bólusetningin.
Bæjarlæknirinn óskar þess getið
til leiðbeiningar, að fólk það, er
bólusett var síðastliðinn þriðjudag,
eigi að koma til skoðunar á morg-
un (þriðjudag) í Bamaskólanum á
sama tima og áður.
Trúlofun.
Opinberað hafa trúlofun sína
síðastl. Iaugardag, ungfrú Briet
Ólafsdóttir og Guðmundur Jó-
hannsson.
Landssþjálfta
varð vart hér í nótt um kl. hálf
þrjú. Kom einn kippur, vægur.
Veiðibjallan
kom frá Englandi með kolafarm
í gær.
Af veiðum
komu í gær: Otur og Guíltopp-
ur, báðir nxeð góðan afla.
Hjálparbeiðni.
Aldraður maður, sem misti heils-
una í vetur, hefirbeöið Vísi aðfara
Jxess á leit við örláta menn, að þeir
viki honurn einhverju. Hag manns-
ins þarf ekki að lýsa í mörgmu
orðum, — hann á ekkert og gctur
ekkert eignast að Svo stöddu, því
að heilsan leyfir houum ekki að
vinna. Vísir tekur í móti samskot-
um til mannsins, ef einhverjir vlldu
rétta honum hjálparhönd.
Um 50 þúsund Iaxaseyði
voru flutt frá Alviðru á fimtu-
daginn og slept í Eíliðaárnar. l»au
voru flutt í stórum mjólkurhrúsnm
að austan.
Ljóðaþýðingar Steingríms
fást á afgreiðslu Visis. Gerist
áskrifendur þar.
Laxveið i.
45—50 laxar veiddust síðastliðna
viku við Geldinganes, og var þ>ó
veiðin fremur illa stunduð, vegna
annríkis við önnur störf.
Sýningarnefndin
biður þess getið, að munir verði
afhentir eigendum mánud. og þriðju-
dag n. k. og eru menn ámintir um
að hafa kvittanir með sér.
Pósturinn
heitir nýtt blað, sem Auglýs-
ingaskrifstofa íslands (Engilbert
Hafberg) er farin að gefa út. Kom
fyrsfa blaðiS á íöstud. 8s. i litlu
broti. Segir útgefandi að blaðinu
sé „ætlað að koma tii almennings,
þá er það hefir nokkuS að f!vtj:L‘
Stgr. Thorsteínsson: L j ó ð a-
þýðingar I- Með mynd
þýðandans. Reykjavík. Út-
gefandi Axel Thorsteinsson.
1924.
Ljóðaþýðingar Steingríms eru
svo kunpar, að óþarfi. er að f jölyrða
um þær. Hann vann með þeim mik-
ið og þarft. verk, að kynna íslend-
ingum úrval af Ijóðagerð ýmsra
annara þjóða. Gg Steingrímur var
að ýmsu leyti vel til þess fallinn, að
þýða Ijóð. Hann valdi kvæðin
smekkiega og þýddi þau yfirleitt ná-
kvæmlega, — orkti ekki kvæðin um,
eins og sumú- gera, t. d. Jónas Hall-
grímsson við Heine. Getuar það að
vísu verið gott að sumu leyti, að
yrkja úllend IjóS blátt áfrcim upp
aftur, en gefur að vonura þá fremur
hugmynd um þýðandann en frum-
skáldið.
£g á von á því, að þessi bók
verði vinsæl, enda á hún það fylfi-
lega skSið.
jakoh Jóh. Smári.
Sæskjaldbakan.
Heimkymii sæskjaldbakanna
eru einkum heitu höfin, t. d. kring
uni Ástralíu. Þar.lifa þær í „vell-
ystingum praktuglega“ á þangi,
smokkfiski og öðru góðgæti, er
þær afla sér. þær vaxa seint, e«
er þær eru orðnar stálpaðar, fer
þær að langa til að sjá sig tim i
heímirium. Fara þær þá stundum
Iangt út í höf, og verða skipoftvör
v ið þær í þeim f erðalögum. Þæreru
tregar til að hætta sér í land, ncma
ti! Jxess að verpa, enda brýtur þá
nauðsyn lög. í landt verða þær frr-
ir miklum ofsóknum og eru þá lika
grimmar og illar viðskiftis. Negr-
amir í Astralíu vita að þær crw
ágæt verslunarvara og sitja þvt
fj’rir þeim, er þær leita til sjávar-
ins aftur, og reyna að stjaka vtð
beint, svo að þær verði afvelta, þvi
að þá eru þær vamarlausar. Sæ-