Vísir - 19.09.1924, Síða 3

flBU
Verslunin Guliíoss er flutt á Laugaveg 3.
varlega í taumana. Okkur stend-
ur hinn mesti stuggur af ýmsu
framferði manna, og jafnvel
kvenna lika, sem of litill gaum-
ur virðist gefinn af hálfu yfir-
valdanna. Eg á, meðal annars,
við hina alitunnu launsölu á á-
fengi, sem hér fer fram og er
á vitorði fjölda margra manna.
pað er vitanlegt, að hér eru
drykkjukrár reknar í atvinnu-
skyni og má það kynlegt lieita,
að slíkt skuli geta átt sér stað.
J?að er fjarri þvi, að þetta sé
neitt launungarmál, enda liður
svo varla nokkurt kvöld, að ekki
verði friðsamir borgarar meira
og minna varir við þennan óf ögn-
uð. — Mér er nú spurn: Hvað
gerir lögreglan til þess að upp-
ræta launsöluna? Sumir full-
yrða, að hún geri alt sem hún
getur, en að röggsemi yfirvald-
■■anna til þess að framfylgja lög-
um og rétti, sé langt lof lítil. —
Núna í vikunni var einn þessara
brennivinssala dæmdur i hæsta-
rétti i sektir og fangelsi, og er
vonandi, að það sé upphaf þess,
að yfirvöldin ætli sér að fara að
hreinsa til i bænum. Hér verð-
ur að hreinsa til. Annars sekk-
ur bærinn niður í spilhng og !
lesti. Hér er — trúið þið mér
til — mikil hætta á ferðum.
Mundi ekki líka ein af plág-
um stórborganna, lauslætið,
vera á efnilegu byrjunarskeiði .
Iiér? Sumir iialda það. — !
Eg skora á yfirvöldin og lög-
iTegluna og siðsaman aþmenn-
ing að taka höndum saman i
bróðemi, til þess að vemda og
varðveita okkar kæra bæjarfé-
lag fyrir allskonar spilhngu. —
Ef til vill væri best, að stofna
"öflugan félagsskap í þessu skyni.
Eg vildi að þessar hnur gætu
-■orðið upphaf að umræðum og
framkvæmdum í þessum efnum.
Við verðum að hefjast handa,
líklega helst með öflugum fé-
lagsskap, og taka vægðarlaust
í lurginn á því fólki, sem vel-
sæmd og siðferði þessa bæjar-
félags er búinn háski af. — Ger-
um það strax, áður en alt er orð-
ið um seinan.
Borgari.
J. ia. A ,1. ^ iJ. iJ, -ii« »!«-»<■
Bnjarfiéttir.
Dánarfregn.
Jón Þóroddsson, Kirkjutorgi 6,
andaíSist 17. þ. m., 68 ára gamall.
Hann var lengi vinnumaöur og
íorma'Sur hjá GutSmundi sál. á
AuSnum á Vatnsleysuströnd.
Messað
verSur i frikirkjunni í Hafnar-
firöi n.k. sunnud. kl. 2. Síra Ólaf-
ur ólafsson. *
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 5 st., Vest-
mannaeyjum 6, Isafirði 3, Akur-
eyri 2, SeySisfirSi 5, Grindavík 5,
Stykkishólmi 4, Hólum í Horna-
firSi 5, Þórshöfn i Færeyjum 8,
Kaupmannahöfn 13, Tynemouth 8,
Jan Mayen 3 st. — Loftvog lægst
fyrir sunnan land. VeSurspá: Svip-
aS veSur.
Rannsókn
út af brunanum á Hverfisgötu
er nú lokiS af lpgreglunnar hálfu
og hefir verið send bæjarfógeta.
Tveir menn voru settir i gæslu-
varShald í fyrrinótt, en aS öSru
leyti hefir ekki veriS unt aS fá
nánari vitneskju um rannsóknina.
Kartöfhir.
Akraneskartöflur nýkomnar f
pokum og lausri vigt, ódýrastar i
V 0 N .
Sími 448. Sími 448.
Botnia
fór héSan í gærkveldi vestur og
norSur til Akureyrar. Meðal far-
]>ega voru: Ungfrú Johanne
Stockmarr, Jens B. Waage, banka-
stjóri (í eftirlitsferS), Árni Páls-
son verkfræðingur, GuSm. Bjöms-
son kaupmaSur, Eiríkur Leifsson,
kaupm. o. fl.
Út af ummælum
Dýravemdarans, sem prentuð
eru í MorgunbaSinu í dag, hefir
Vísir veriS beSinn aS geta þess,
aS svartbaksungar Ó. Fr. fái dag-
lega vatn til aS baSa sig úr. Geta
menn sannfærst um þetta, ef þeir
koma aS girðingunni.
Frú Guðrún Pálsdóttir,
móðir sira FriSriks FrSriksson-
ar, á 85 ára afmæli 1 dag.
Varðskipið Þór
kom aS norSan í gærkveldi, meS
margt farþega.
Sýning
á búsafurSum, svo sem smjöri,
osti, skyri og rjóma, var opnuS
í BúnaSarfélaginu í morgun, og
verSur opin til lcvelds. ASgangur
ókeypis.
Áheit
til Strandarkirkju afhent Vísi:
frá Völu 10 kr, og frá N. N. 15
kr.
Gnmmihfstykkin ]
marg eftirspurSu eru komin aftur.
Verð 6,50 7,50 9,00 11,06
15,00.
Lffstykkjabúðm
Kirkjustræti 4.
Verslnaln liytnr 28. sepl. f
Aasturstræfi 4.
„Lessire Plieiif
(Fönix-duft), •*
egta franskt, er besta og édýrasfe
þrettaðaftið. — Biðjið um það.
i heildsölu hjá
hf. Cirl Uðepfner,
Langferðamenn
JÉÉ^ og Labbakútar.
IfHvað eru Langferðamenn og
Labbakútar? Tvö krakkakvæði eft-
ir Hátlgrim kennara Jónsson, er
hann hefir ort eftir dönsku kvæði
er heitir „Fíugten til Amerika" og
ensku kvæði, er heitir flTen little
niggerboys44. Letnð er ágætt og
myndirnar góðar. Jón Jónsson mái-
ari, bróðir Ásgríms Jónssonar, teikn- >
aði þær, en Ólafur Hvanndal'gerði
mótin. Gutenberg prentaði og er
frágangur allur i besta lagi. Böra
sem farin eru að staula, munu
ekki að eins hafa mikið gaman“af
þessum barnaljéðum, heldur og
gagn af að æfa sig ve! í að lesa
þau.
S. Kr. P.
OHEILLAGIMSTBINNINN. 87
'sér yröi um megn aS grenslast fyrir um ferðir
• tveggja eSa þriggja skipa, eSa verSa þess á-
- skynja, á hverju þeirra Lemuel Raven og
stúlkan hefSu fariS. Þau höfSu flúiS sjóleiSis.
En Raven hlaut aS vera ofslægur til þess að
fara rakleiSis til dvalarstaSar síns. Reece þótt-
ist vita, að hann mundi fara margar Icróka-
leiSir,' svo aS ógerningur væri aS hafa upp
á honum, án þess að leita hjálpar lögreglunnar.
En Dexter Reece ætlaði ekki að leita á henn-
^r náðir, — hann varð aS vinna aleinn aS
íþessu.
Á meðan hann var aS ganga heim til hall-
arinnar, greip sá ótti hann, að einhverjum öSr-
urn kynni aS detta í hug, að Lemuel Raven
væri valdur að’ morði Sir Mortimers, og að
stúlkan í mylnunni væri dóttir hans, sem rænt
hafSi verið. Hönum hefði i raun og veru fund-
ist það undarlegt, að engum skyldi þegar hafa
flogið sá grunur í hug, ef hann hefði ekki vit-
aö, að glæpir, scm löngu hafa verið framdir,
æru annaS hvort gleymdir eSa huldir þeirri
•dularslæSu, sem enginn fær séS í gegnum.
Aldrei heföi honum sjálfum flogiS þetta í hug,
ef hann hefSi ekki dottiS niður á myndina af
laföi Mortimer.
Þegar hann kom í höllina, gekk hann tafar-
laust inn í herbergiö, þar sem myndin af lafSt
Mortimer hafSi lengi legiS í gleymsku. Hann
tók hana upp, leit á hana fast og lengi með
tindrandi augum og rendi henni því næst niS-
ur í vasa sinn. Frá því augnabliki skyldi eng-
inn maSur sjá hana, uns sú stund kæmi, að
honum væri hagur í aS sýna hana.
Meöan þau Evelyn og hann sátu aS kveld-
verSi, mælti hann af einlægum söknuSi:
„Eg býst viS, aS skjóIstæSingur ySar í
mylnunni sé gersamlega horfinn. Mér varS
gengið upp að mylnunni í dag og leit þar inn.
Hún var auö og yfirgefin og þaS virtist ber-
sýnilegt, aS þeim kæmi ekkí til hugar aS koma
þangaS oftar.“
„Á! Búist þér viS því?“ spurSi Evelyn og
andvarpaSi. „Eg vona, aS ySur skjátlist. Eg
mundi mjög sakna Cöru. Mér er orSiS mjög
hlýtt til hennar, þó aS eg hafi ekki kynst
henni lengur en þetta. En einhvernveginn Iegst
þaS í mig, aS þér kunniS aS hafa á réttu aS
standa, og aS þau muni ekki koma aftur. Mér
var sagt i Port Dale, aS faSir hennar væri
undarlegur maöur og hef Si aldrei vlngast þar
viS nokkurn mann, og fólki fanst, aS hann værf*
líklegur til þess aS fara þegar minst varSi,
eins og nú er komiS á daginn. Eg vildi að
eg vissi, hvert Cara hefir fariS! Eg mundí
skrifa henni og fá hana til þess aS skrifa mérr
þvi aS eg ber kvíðboga fyrir framtíC hennar?*
„Eg hugsa aS þaS yrSi árangurslaust, aJf
reyna aS spyrja þau uppi,“ mælti Reece og
hristi höfuSið. Þau þögðu bæði í svip, en þvt
næst sagði haim ems og ékkert byggi undirr
„Hún er skrýtin, þessi mylna þaraa! Hún
stendur á Ijómandi fögrum staS. Eg býst viS,
aB þér brosiS að mér, ungfrú Desborough, en
eg get ekki aS því gert, mig langar undarlega
mikið til aS eignast hana eSa leigja. Það kemr-
ur stundum aS mér, aS eg þrál hvíld, sem eg
get að eins notiS í fullkomrnni kyrö og ein-
veru. Og mér þætti vænt um að eiga mylnuna
til þess að Ieita mér þar athvarfs, þegar eitt-
hvaS þrengir mjög að mér “
Evelyn virti hann fyrir sér og brosti ofur-
litið og undraðist. En síðan IrinkaSi hún koIE,
eins og hún skildi hann og vakti nú föður
sinn af dvala meö skærum hlátri, því aS harrts.
hafSi aS vanda, veriS mjög axmars hugax„