Vísir - 19.11.1924, Blaðsíða 2

VlSIK
))KaimM
Höfnm fyrirlfggiaoði
Krisfalsápu,
Sóda.
Handsápur margar feguudir,
„Vi To“ kraftskúripúlver,
Blegsóda.
til 5 kærleiks- og- bróðuranda GuSs
ríki til eflingar og framfara, })ótt
í veikleika sé, }>á er þetta aldar-
fjórðungsafmæli safnaðarfólki
og öllum vinum safnaðarins gleði-
og þakkarhátíð. Yfirskriftin yfir
sögu litSnu áranna mætti vel vera
þessi: „Hingað til hefir Guð
hjálpaS.“ Honum sé lof, sem störf-
unum stjórnar. 1 lann blessi þau
og styrki á komandi árum.
A }>essum 25 ára .tímamótum
svnir söfnuðurinn, aS hann horfir
eigi aS eins til baka yfir sögu
íiSinna íúna, heldur vill sækja
íram í starfinu. Hann lætnr nú
Khöfn t8. nóv. FB.
Breska stjórnin nýja og rússnesk-
ur undirróður í breskum löndum.
Breska stjórnin hefir tilkynt op-
inberlega, að hún muni ekki þola
neinn pólitískan undirróður af
Rússa hálfu t breskum löndum. -4
Kveður hún svo að oröi, aö haldi
’Rússar áfram uppteknum hætti, þá
sé eiígin von um, að verði af við-
skiftaendurvakningu á milli ]>eirra
og Breta.
Ó píums-ráð stef na.
Ópíums-ráðstefna hófst í Fen-
eyjuni á mánudaginn. Hefir sú til-
lága komið þar fram, aö ópíums-
rrekt veröi að eins leyfð undir um-
sjón landsstjórnanna í ópíums-
Tæktarlöndunum og ríkiseinkasala
viðhöfö. Amerisk tillaga þess efn-
is, að' aö eins verði leyft að rækta
■ópíum til I\"fja, sætir mótspyrnu
frá fulltrúnm stærstu ópíums-
ræktarlandanna, einkanlega full-
trúuhum frá Tndlandi, Persíu, Kína
og Tyrklandi.
Mælikvarði fundinn á fegurð
máls.
Fríkirkjan 25 ára.
Hinn tq. nóvember 1899 var frí-
larkjusöfnuðurinn í Reykjavík
stofnaður, á fundi í Good.templara-
húsinu. Hann á því aldarfjórð-
ungs-afniæli í dag.
Byrjunin var smá. Hinn 19. nóv-
ember T899 var frikirkjusöfnuður-
inn eins og Htið harn í rcifum. í
<!ag, 19. nóvember 1924, er hann
annar langstærsti söfnuður lands-
ins. Hann er nú kominn yfir
hernsku og gelgjuskeiðið og heíir
•Jiáð góðum þroska. Ekki bjuggust
víst allir við því i byrjun. Og það
voru víst ekki allir, sem þótti það
æskilegt. Það er jafnan svo, þeg-
ar verulegt spor er stigið til fram-
fara i andlegum efnum, jafnt sem
veraldlegum, að einhverjir þeir
koma fram í dagsljósið, sem am-
ast við nýbreytni, og óttast j)ann
framsóknarhug, er ryður öllum
hömlum og stiflum úr vegi og
hrýtur af sér herfjötra hleypidóm-
anna og vanadrungans. Eg get að
vísti'eigi talað af miklu Valdi um
sögu fríkirkjusafnaðarins þessi 25
ár; þaö geta þeir best, sem sjálfir
hafa lifað söguna með óg andæft
í stormi og brimi haráttunnar. Og
frá því efni verður nánar sagt t
minningarriti, er út kemur tim
jólaleytið. En það er þó opinbert
lcyndarmál, að söfnuðurinn fædd-
ím i ónáð sumra kirkjunnar manna.
og átti að yrmsti leyti í vök að
verjast til að byrja með.
En-nú er fyrir lörigu síðan sleg-
iö striki yfir ]>etta. Nú er söfnuð-
urinn, þótt ungttr sé, orðinn full-
tiöa og þroskamikill. Hann nýtur
mi virðingar og vináttu allra þeirra
leiðandi kirkjunnar marina hér i
I hæ og hér á landi, sem meta }>að
í mest af öllu, aö starfað sé ótrauð-
lega að málefnum Guðs ríkis. Og
tnikið hefir verið starfað. Kirkja
var sneirima hygð, og hráðlega
stækkuð, þvi að söfnuðurinn tók
hröðum vexti. Og nú er enn verið
að stækka kirkjuhúsið. Og starfað
hefir verið að kristinclóms- og
•siðferðismálum með guðsþjónust-
ttra hvern he.lgan clag, og annari
prestlegri og kristilegri þjónustu.
Og til alls Jtessa starfs hafa safn-
j aðarmenn sjálfir lagt fram krafta
| sina og tíma, fé sitt og fyrirbæn.
Þess vegna hefir stofnun fríkirkjn-
safnaðarins hér í Reykja.vík reynst
nrikið framfaraspor í kirkjulífi
brejarins þessi árin, sem hann hef-
ir sífelt veriö að vaxa. Söfnuður-
iun hefir starfað og starfar á trúar-
grtmdvelli íslenskrar þjóðkirkju.
Saga hans hefir sannað kraft hinn-
ar gömlu trúar, sem aldrei verð-
ur úrelt. Unclir merki þeirrar trú-
ar hefir fríkirkjusöfnuðurinn hér
„gertgið til góðs götuna fram eftir
, veg“. Þess vegna fær hanu nú t
dag þann vitnisburö, sem felst í
orðum eins og þeim, sem einn aí
l>estu og ósérplægnustu starfs-
ntönnum kristinnar kirkju í þess-
um bæ mælti i minni áheyrn eigt
a!ls fyrir löngu. Orð hans voru á
}>essa leið, eða aðaíefni þeirra:
„Hér staría í bænum tveir söfnuð
ir hliö við hlið, að hinu sama, t
einingu og bróöemi.“ Og þetta
mun vitnisburður allra þcirra
kirkjunnar manna, sem ekk? erti
þröngsýnir klíkuhöfðingjar, heldur
stórhuga, áhugasamir og víösýnir
svnir hins eina föður og læ'risvein-
j ar þess meistara, sem sagði: „All-
j ir eiga þeir að vcra eitt.“ Og þar
j sem nú fríkirkjusöfntiðinum hefir
auðnast að virtna sitt starf hingaS
strekka og prýða kirkju sína. Til
|>ess leggja safnaðarmenn sjálfir
fram fórnir sínar fúsir og glaðir,
0g aörir }>eir, sem eru vinir safn-
aðarins vegna istarfsemi hans.
Menn leggja fram krafta stna og
fe, fyrirbæn sina og samúð. Eri
alls þessa þarf, t'il þess að verkið
vinnist og blessish Margir fylgja
verkinu sjálfu með stöðugri at-
hygli. Og þeir sjá, að yfirsmiður,
smiðir, múrarar og aðstoðarrnenn
vinna að því rneö einstökum dugn-
aði og hagsýni. Og Guð, sem á-
vöxtinn gefur, er beðinn ]>ess, að
hlessunaráyöxtur megi af þes’su
verki spretía. Ef það er hann, sem
húsið hyggir, ])á mun erviði smið-
anna ekki verða til ónj'tis, heldur
mun dýrð drottins fylla húsið, og
guðleg gleði hjörlu þeirra er nálg-
ast hann þar.
Fríkirkjusöfnuðurinn, sem í dag
er 25 ára, leggur i Jesú nafni út á
cljúp ókomnu áranna. Hann vill á-
fram, vill leggja fram fórnir, því
að hann veit, að það gefur guðs-
ríkisstarfinu kraft. Hann vill ekki
láta verakliega valdið binda hend-
ur sínar, þegar hyggja ]>arf og
prýða Guðs inústeri. Það má telja
ííklegt, að hér í bæ væri enh ekki
komið stórt kirkjuhús í viðhót viS
clómkirkjuna, ef beðið hefði verið
eftir framkvæmdum ríkisvaldsins,
ceðstu stjórnar ])jóðkirkjunnar.
I’að er fríkirlcjusÖfnuðurinn, sem
hjagað hefir borginni í því efni.
Þannig verður ])á áhuginn og
fórnfýsin að fylgja oss út á braut-
ir ókomna tímans, svo að sífelt
vevði framsókn en aldrci kvrstaða,
0: hún cr sama sem afturför, þvi
ao „það er svo bágt að standa i
stað, og mönnúnum munar annað
hvort aftur á hak ellegar nokkuS
á Jeið“. Álmginn og fórnfýsin
veröa að haldasí í hendur hjá oss.
Kyrstaðan og kæruleystð á ekkert
er'mdi innan þess safnaðar, sem
tekið Hiefir kirkjumálin í eigin
hendur.
Sagan hefir sýnt, að frikirkjit-
söfnuðurinn fæddist til þess aií
rc-.ka nauðsynjaerindi Guðs í þess-
ttm hæ. Og enn er nóg erindi,
r.óg verk aö vinna. Vér húum oss
sem best vér getum undir störí
komancli daga. Söfnuðurinn gefur
bæjarbúum í tilefni af afmæli sínti
stækkað og endurbæít kirkjuhús-
ío. Hann væntir samúöar allra
góðra og .sanngjarnra manna og
kvenna, sem kristinclómi unna. Og
hann stígur á stokk og strengir
}>ess heit, að vera sifelt vakandi
í áTmganum og framsækninni fyr-
i
ir hið bcsta málefni, máíefní Jesú.
Krists.
Guð heíir margvsslega bíessað
ííf og starf frikirkjusafnaðariiis i
aldarfjóröung, þrátt fj'rir ailan
þann mannlega veikleika, sem
starfið hefir verið háð. Hann sem
hingað til hefir hjálpað, mun enrt
vernda og hlessa söfnuöisin, ef sér-
hver safnaðarmaður reynist trúr,
trúr Guði sínum og frelsara, og
trúr og göfuglyndur gagnvart
söfnuði sínum og safnaðarsystkin-
um. í því trahsti verður áfraai
halclið.
„Áfram því með dug og dáð,
Drottms studdir ást og náð.“
Það sé afmælisóskin og örðíak.
icornandi ára.
19.-11.—'24.
Árni Sigarðsscm.
Ký fraeðigrein. fnndin, sem keim—
ir að rita snjalla íslensku.
—x—
Rvík 18. nóv. 1924. EB.
. Prófessor Salomonsen dáinn.
Prófessor Carl Julius Salomon—
sen cló föstudaginn 14. }». m. á 78.
aldursári. Árin 1893—T920 var
liámi pröfessor í sjákdómafræði 1
Khafnarháskóla og jafnframc
forstöðumaður Serum-stofnunar
ríkisins árin ic>o2 til 1909. Til
ársins 1920 var feann og forstöðu-
maður Patologi-ínstitut háskóians.
Prófessor Salomonsen samdi fjöMa
af visindalcgum riturn.
Ný uppfundning.
Dr. Baastrup forstöðumaður á
Röutgen-klinik Ríkisspítalans.hef-
ir halclið fyrirlcstur í „DausTc
Radiologisk Se1skah“ og sýnt þar
nýuppfundið áhald, feinn svokall-
aða „Baastrup-Johnsenske l>osi-
ineter“, sem er gerður að fyrir-
sögn hans sjálfs og hins þekta
uppfundningámarms, Jofctisens
verkfræðings. Áhaklið er notaS til
þess að „mæía“ Röntgcngeisla-
inagn.
Stjórn grænlensku nýlenclnanna.
hefir í hyjjgja, samkv. Beriingske
Tid., að útvega skíp af líkri gerS
og e.s. „Island", en að eins 1500
tonn á stærð, en nota barkskipin:
„Nordlyset", „Thorvaldsen'* og
„Ceres" sem æfingaskip fyrir
verslunarfJotann í tíu mánaða för-