Vísir - 19.12.1924, Blaðsíða 7

V í SIR
lýkomið:
S*tar niífndlur
furkuð bláber
Sueeat.
LðiiiaMot
IGleðjið börnin
með leikföngum úr
LANDSTJÖRNUNNI.
Þurkaöir
ávextir
E p 1 i.
Apricosur.
Ferskjur.
P e r u r.
K i r s u b e r.
B 1 á b e r.
Sveskjur.
R ú s í n u r.
Blar.daðir ávextir.
NýlendavörEdeild
Jes Zimsen.
Til jólanna:
Islenskt snijftr mjðg golt, hangi-
kjðt, kæfa hér heirnatilbúin og
skyrMkalt norðan af Hornstrðnd-
••ém. Allra best að kaupa i
V 0 N
Sími 448. Simi 448
Og aíhugið litina í mislitum
dúkunum, hve dásamiega skær-
tr og breinir þeir eru, eftir litla
suðu með þessu nýja óviðjafn-
---- anlega þvottaefni. ---------
a. Gaman er a'ð veita því athygli, meðan á
suðunni stendur, hve greiðlega
FLIK-FLAK leysir upp óhreinindin, og á eftix munu menn sjá, að
þræðirnir í dúknum hafa ekki orðið fyrir neimmi áhrifmn.
FLIK-FLAK er sem sé gersamlega áhrifalaust á dúka og þeim óskaðlegt,
hvort sem þcir eru smágerðir eða stórgerðir. J?ar á móti hlifir það
dúkunum afarmikið, þar sem engin þörf er á að nudda þá á þyotta-
bretti né að nota sterka blautasápu eða sóda.
Að&ias lítil suða, 09 óhremmáin leysast alveg app
Fæst * heildsölu hjá
Jjfnvel viðfcvæmuatu Iltir þo t»
FLIK FLAK-þvottinn. Sórhvermis-
litur sumarkjóll eða lituð mansétt-
Bkyrta kemnr óskemd úr þvottinum
FLIK FLAK algtriega óskaðlogt.
mm
kíímar 890 & 949. Iteykjavík
Stúlkan frá Treppí.
Eftir Paul Heyse.
Latigi uppi í Appenínafjöllum er fjárhirSa-
bær, sem heitir Treppi. PóstleiÖin yfir fjöllin
er miklu sumiar, en aö Treppi liggja a<í eins
jgötuslóölr, sem ckki fara aörir um en bænd-
ar, sem hafa verslunarviöskifti viö fjárhirö-
ana. Þó íara þar stundum um málarar, feröa-
menn. setn síður vilja fara þjóðveginn, og á
næturþeli smýglar með bannvöni á hestum
cða ösnum, sem j.cir teyma, og rata þangað
Qtn öörutn ókunnar götuslóöir, standa stund-
arkorn við í Treppi, og halda svo áfratn cftir
enn þá óþektari leiöum.
Þaö var um rniöjan októbermánuð, þcgar
nætumar svo hátt upp til fjalla cru vanar aö
vcra mjþg bjartar. En þennan dag haföi sól-
arhiti veriö mikill, og um kveldið læddist þoka
ofan eftir öllum gljúfrum og lægðum, og
brciddist smám saman yfir alt fjalllendiö.
Klukkan var oröin níu, og í strjálu steinkof-
wnutn, sem enginn var í á daginn, nema gaml-
ar konur og börn, loguöu að eins á stöku stað
eldar á hlóðum. 'Yfir j>eim héngu katlar stór-
ir, en fjárhiröamir og fjölskyldtir þeirra, sváfu
ttmhverfis cldstæöin. Að eins cin gömul kona
?at uppi i skinnaíleti sínu og tautaöi bænir
fyrir munni sér eðai ruggaði óværu barni. Rak-
ur nætursvalinn barst gegtmm riíur í múr-
veggjunum, og reykurinn frá cldstæöinu
sveimaði ofan til í kofanunt. Loks sofnaöi
gamla konan líka.
Að eins í eirni húsi voru mcnn á rölti. I’aö
var stórt og ferhymt hús, meö stómm, góöum
bakaraofni; einlyft var þaö eins og hin hús-
in, en veggir j>ess voru þéttir. Umhvcrfis þaö
voru geymslti og gripa-hús.
Fyrir framan húsið stóö hópur af kiyfja,-
hestum. Drengur var að taka bttríu ílátin,.scm
þeir höfðu tæmt, þegar sex cöa sjö vopnaðir
menn gengu út úr husinu, létu i snptri upp
baggana og bjuggust tii feröar. Gamall huntl-
ur, sem lá við dymar, dinglaði rófunni þegar
þeir fóru, rcis svo þunglamajega á íætur og
labbaði inn í húsiö, þar sem eldurinn logaöi
skært. Eigandi hússins, ung og föngukg
stúlka, sat við eldinn, en sncri sér viö, þegar
hundurinn kom meö trýnið viö höml hcnnar.
„Fúkó,“ sagöi hún, „þú crt vcikur vcsaling-
ttr! Faröu og legðu j>ig.“ llundurinn dinglaöt
rófunni, og labbaði á gamalt skinn nálægt cltl-
stæðinu og lagðist ]>ar niöur stynjandi.
Nú komu nokkurir vinnumenn inn og sctt-
ust við fat á stóra borðinu, sein smvglartr
höfðu nýlega yfirgefiö. Roskin stúlka fylti
fatið nteð inaís-graut úr stómin poíti, sem var
yfir eldinum, og settist stðan aö matnum mcð
þeirn. Ekki var talað orð meðan a máltiðinní
stóö. Það snarkaði i cldinum og hundurinn
ýlfraði upp úr svefni, en alvöragefna, ung;«
stúlkan sat við cldinn og sncrtí ekki á matn-
unt, sem ]>jónustustúlkan hafði fært hcnni á
diski, heldur leit hagsanöi um hcrbcrgiö. l?ti
fyrir var ftomin myrk þoka, en tungliö rar
aö koma upp.
Utan Frá veginúm heyröíst fóíatak maima
og hesta.
„PetTÓT" líallaöi uttga stúlkan hæglátfega,
og hávaxinn unglingur stóö ]>egar upp frá
borSunt, og hvarf úí í þokuna. Fótatak og
mannamál fór nú aö heyrast glöggar.
námu hestarnir staðar fyrir framan húsítf. og
þrir mcnn komu inn og köstuöu kvcöju á þá.
sc.m fyrir voru. Petró gekk til ungu stúlínmr.-
ar, sem altaf starði inn í eldsglæðurnar, og
sagöt: „Ifctð ern mcnn, fcm koraa trá PorretUi.
e>g era ekki með neinn varnfng. I‘eir cru aö
fylgja herramanni, sem ckki hefir vcgabréí.
yfir fjöllin."
„Nína!" kaTIaöi Itún. Roskna stúlkan koaí
þegar til hennar.
,,1’eir vilja ckki eínungis fá citthvað aíf-
borikt/'' sagöi Petró. „HcrramaKtirinn óskar
cinnig aK fá rám í nótt. Hann heldur ferðúvú
áfnnn í fyrramálið'*
,3úöu }>á upi> rúm handa honum t heriiettj'-
inu.“ Petró játaöi því og fór.
I^cssir þrir ókurtntt mcnn höföu sest án þts>
aö vismtnncnnirnir gæfu jxsm neran gatmi.
Tveir þeirra voru vel vópnaðir. jæir hcitití
íleygt Ircvjum sámtm yfir heriSarnar og þrrst