Vísir - 08.07.1925, Blaðsíða 6

Mrövikudaginn, 8. júlí 1925.
VISIR
Ekkert skrnm!
Athugi’ð útbúnað á Hamlet og berið saman viS aSrar reiShjóla-
tegundir. —' Sel alt tilheyrandi reiShjólum, svo sem: Dekk frá
kr. 5.00—18.00, slöngur frá kr. 2.50—6.00. Aurbretti frá kr. 2.50
pariS til kr. 12.00. Pedalar frá kr. 4.00—14.00.
Einnig allar reiShjólaviSgerSir.
ReiShjól lánuS x lengri og skemri ferSir.
Sigurþór Jónsson, úrsmiðnr,
Aðalstræti 9. Sími 341.
Mackintosh’s
TOFFEE
Eldhns-
stiilku
vantar nú þegar á
EOTEL ISLAND,
Fyrirliggjandi:
Marmari
á þvottaborð, náttborS og þ. h.
marmari í húsabyggingar beint
frá Ítalíu. BiSjið um tilboð.
Lndvig Storr
Sími 333.
Menja,
olínrifin, sú besta og ódýr-
asta, sem fæst í bænum. Fyr
ir því er næg reynsla fengin.
Málarmn.
Sími 1498. Bankastræti 7.
Nýkomið.
Reiðjakkar vatnsheldir frá
35,00, Reiðbuxur frá 24,00.
Mest úrval af alsk. vinnufat-
naði — Einkasala á Islandi
fyrir Olskind olíufatnað.Reyn-
ið hann, og þið munuð aldrei
nota annan oh'ufatnað, hann
er ódýrastur ensamtsterk
ur.

Vöruhúsið.
Hvalur.
_____
88*6
íjölbreytt úrval ~ lágt verö.
Myndabúiðin Laugav. %
Sími 558.
Húsmæðnr ættn að athnga
hvort ekki borgar sig aS láta þvo þvottinn sinn í Mjallhvít. —
ÞaS kostar 65 aura pr. kg., miSaS viS minst 5 kg., aS þvo og
vinda hvitan þvott, en 80 aura pr. kg., miSaS viS minst 5 kg.,
aS þvo og vinda blandaSan.þvott (hvítt, mislitt og ullartau). Mis-
litt og ullartau er handþvegiS.
HringiS í síma x 4 01 og þvctturinn verSur sóttur 0g sendui'.
SporSur og rengi, frá Færeyj-
um er nýkomiS, og verSur selt
á meSan birgSir endast í portinu í
Hf. Mjallhvit
Gufuþvottahús. Vesturgötu 20.
Verðlækkuu á
framköllun og kopíeiingu
Sportvöruhús Reykjavíkur.
(Einar Björnsson.)
V 0 N
Landsins besta úrval at rammalistum.
Myuðir inurammaðar fljótt og vel. — Hvergl eius óðýrt.
Haðmandnr Ásbjömsson.
Síml 555. Laugaveg 1.
GRÍMUMAÐURINN.
ur en þá, en alvaran er enn meiri, — hrygS
er í allra hugum, því aS Deynoot hefir lokiS
átakanlegri og hrikalegri frásögn um för
sendimanna á fund landstjóra.
Þegar hann hefir lokið i‘æSu sinní, spyr
GrímumaSur rólega úr sæti sínu viS borSs-
enda:
„Hann hefir þá hafnaS boSinu?“
Sendimenn, sem kropiS höfSu viS fætur
harSstjóranum um morguninn, lita hljó'Sir
hver á annan, en síSan segir Deynoot:
„Hann hafnaSi því.“
„Þá getur eklcert frelsaS borgina," mælti
GrímumaSur alvarlega, „nema okkur takist
aS leita uppi prinsinn af Óraníu og færa hann
fanginn og bundinn til fóta Alba.“
„Ekkert mun þoka Alba frá ætlun hans, nerna
Vilhjálmi af Óraníu verSi komiS á hans fund.“
Grimumaöur situr liljóSur í svip og hylur
höfuS í höndum sér. En mannfjöldinn í saln-
um stendur á öndinni og bíöur þess, sem hann
kunni aS segja. Fundarmenn eru nú miklu
fleiri en fyrra kveldið; þeir eru aS líkindum
helmingi fleiri. Skelfingar þær, sem vofa yf-
ir borginni, hafa þegar orðiS til þess, að
þrjár þúsundir nýrra sjálfboSaliöa hafa geng-
ið undir rnerki uppreisnarmanna.
Alt í einu sviftir grímumaSur af sér grím-
unni og rís á fætur frammi fyrir öllum fund-
armönnum.
„Mark van Rycke!“ heyrSist kallaS hvaöan-
æfa úr salnurn.
„Já,“ svaraSi hann hlæjandi, „þaS var hann,
iðjuleysinginn ykkar og drykkjuslarkarinn,
sem var varöhundur okkar göfuga prins. Mér
tókst aS gera honum smávegis greiða, án þess
aS nokkur þekti mig. Nú þegar þiS vei'SiS ekki
oftar beönir aS hafa mig aS agni handa þessu
villidýri, þá ætla eg aS segja til mín og spyi'ja
ykkur um leiS, hvort þiS treystiö mér enn, —
þegar þig vitiS, hver eg er, — til þess aS leiða
ykkur til sigurs eða falls?“
„Til sigurs!“, kalla hinir yngri menn i saln-
um.
„Til þess aS falla meS sæmd," segja nokkur-
ir öldungar í hálfurn hljóSum.
„ViS berjumst á morgun, herrar mínir,“mælti'
Mark alvarlega.“ Á morgun eigum viS aS
verja heinxili okkar, konur og dætur, en sig-
urvonir eru harla litlar. Á morgun sýnum viS
þjóShöfSingjum allra landa, hvernig kúguö
þjóS geti látiS lífiS i bardaga fyrir guS sinn
og frelsi.“
„Á morgun!“, mæltu allir sem einum
munni.
Eldur heilags málefnis brennur þeim í æS-
um. Hér er enginn sá maöur, sem hyki eitt
augnablik til þess aS athuga, hvaS hann leggi
í sölurnar. Og þó fann hver maður, aS hann
ætti vonlausa baráttu fyrir höndum. Plvernig
ætti lítill hópur borgara og viövaninga aS
rísa gefn ofurefli Spánar? En þeir áttu lífiS
aS leysa, hinir gætnu borgarar þessa þoku-
lands; þeir voru hugprúSir, i-áSslyngir, róleg-
ir og þektu hvórki hvatvísi né fljótfærni. Þó
vóru þeir fúsir til þessa ægilega ævintýris og
hugSu á þaS eitt aS se'lja fjör og frelsi sitt og
sinna svo dýru verSi sem verða mætti.
LeiStogi þeirra er maður! Athvarf þeirra,
skjól og skjöldur er guö ! Sórni sjálfra þeirra,
metnaöur og hreysti, er þeim næg hvöt ....
en til vopna hafá þeir réttlátan málstaö og
hug til þess aS falla eins og hetjur.
V. KAFLI.
örlagastundir.
§
Hugurinn reikar til frægSaraldar dýrlegrar
hreysti löngu liöinna daga, og undrast þá
glæsilegu rnenn, sem konxu til sögunnar í upp-
reisninni í Ghent.
Minningin, — hin alvarlega þerna kvikullar
ímyndunar, — nemur staSar viS atburSi þá,
sem geröust tuttugasta og fyrsta dag október-
mánaSar 1572 og rifjar upp alt, sem heyrðist
og sást í hinni fögru boi-g frámorgnitilkvelds,
og boSaði eySing þá, sem var í aSsigi. Hún
heyrir dapui-legaix bæixaróixi kii-kjuklukkna,
sér auS stræti, hús meS slagbröndum 0g