Vísir - 08.12.1925, Blaðsíða 4

Þriðjudagina 8. des. 1925.
SlSIR
<
<
Jólagjafirnar komnar.
"tok Barometer með ís'enskri áletrun, stórt úrval, alt með gjalverði.
ar •
fflslírar allskonar: minímum-, maxímum-, stofu- og gluggamælirar ^
frá 95 aura stykkið. Gleraiiytl, afar fjölskrúðugt úrval, fyrir hið
I ‘y
landskunna lága jjverð.
Komið á meðan úr nógu er að velja.
á'; I
<
4
>
>
>
Laugavegs Apotek, Sjóufækjadeildm. Fullkomnasta gleraugnasérverslun á íslandi.
Mikid
úrval
at
tiibúnum
fnitnaði.
Vörnhúsið
Þér getið nú
fengið Hreins Skó-
gulu, bæði Ijósa og
dökka, lijá kaup-
mönnum, sem þér
verslið við.
w *
Muuið eftir þvi
að efnisbest og
smjöri líkast er
Smára-smjörlikið]

er langútbreiddasta
„L I N I M E N T“
í heimi, og þúsundir
manna reiöa sig á það.
Hitarstrax og linarverki.
Er borið á án núnings.
Selt i öllum lyfjabúðum.
Nákvæmar notkuparregl-
ur fylgja hverrij flösku.
fyÁCuitJóyQjn.
FAKStMILE
PAKKE
Fyrirliggjandi:
Hestahafrar, hveiti, það besta í
bænum, rúgmjöl, haframjöl, hrís-
Efnakug Reykjaviknr
Kemlsk fatabrelnsun og litua
grjóri, melis, kandís, strausykur
og egg. — Verðið er lágt.
Von
Sími 448.
Laagaveg 32 3. — Sími 1300. — Símnefnl: Efnalaug.
ilrtiiins&r með nýtiaku áhöldum og aSferðum allan óhreinan fatnaS
og dúka, úr hvaSa efni sem er.
Litar upplituS föt og breytir um Iit eftir óskura.
Eykur þægfndi Sparar fé.
FÓRNFÚS ÁST.
„Það er ekki á yðar valdi að hafna því,“
svaraöi Pont Croix þóttalega. „Prefont getur
komið í kveld, og einvígið farið fram snemma
á morgun. Af ástæðum, sem eg og Brucken
þekkjum báðir, væri mjög óheppilegt að
draga þetta. Við sjáumst aftur,. herrar mínir!“
‘ Ester heyrði að gengið var um, dyr opnað-
ar og lokað aftur, en síðan varð þögn. Bráð-
lega var þó þögnin rofin af Brucken, sem
ýmist stundi eða ragnaði, eða hótaði og for-
mælti óvini sínum. Ester gekk föl og óróleg
um dagstofuna og sá Clement í huganum.
Hún vissi að hann var farinn.
12.
Skógarvörðurinn í Bois Brule átti heima í
húsi nálægt Precigny, og vegurinn til Lagny
lá þar um. Á miðjum veginum biðu vagnar
þeirra Núnós og Prefonts, og hitagufa rauk
undan ábreiðunum, sem breiddar höfðu verið
yfir hestana, því aö hart hafði verið ekið.
Skógarvörðurinn gekk frarn og aftur nteð
hendur á baki sér, og horfði við og við
áhyggjufullur eftir trjágöngunum, sem lágu
inn í skóginn. Þangað höfðu einvígismenn,
með vottum sínum og lækni, haldið fyrir
stundu. Eftir mjóum stíg af aðalbrautinni
mátti komast í birkirjóður. Logn var á og
létt skýjadrög liuldu sól.
Einvígismöiinimi virtist standa alveg á
sama það sem i vændum var; svo ókviðn-
ir voru þeir að sjá. Þeir stóðu sinn hvoru
megin á blettinum, og töluðu við vini sína,
Brucken við lækninn, Pont Croix við Ter-
mont. Þeir Francfort og Prefont athuguðu
völlinn og mældu.
Núnó leið illa á sál og líkama, og var ákaf-
lega æstur. Hann var fölur, kófsveittur og
skjálfandi, eins og huglaus maður, sem verð-
ur að selja líf sitt i hættu.
Vollurinn hafði nú verið rnældur. í hverju
horni hans var rekin niður stöng, og út fyrir
þær og beina línu milli þeirra máttu einvig-
ismennirnir ekki hopa. Prefont kallar á Ter-
mont til sín, tekur pening upp úr vasa sin-
um og á nú hlutkesti að ráða, hverskonar
sverð skuli notuð. tlann segir við Núnó:
„Mynd eða tölustsafir?“
„Tölustafir!“ segir Núnó.
Tölustafirnir komu upp og Brucken á að
ráða vopnunum. Hann velur þung sverö og
vonar að hann geti þreytt Pont Croix. Ter-
mont sækir vopnin og selur þeim í hendur.
Brucken brettir upp skyrtuermarnar og held-
ur áfraiji að tala við lækninn. Hann er óvana-
lega fölur i andliti, en annars mjög rólegur.
Ekki er jafnaðargeð Pont Croix minna. Smyr-
ill flýgur yfir rjóðrið -og gargar hátt. Pont
Croix veitir honum athygli, horfir á eftir hon-
um og sér hai;n hverfa eins og depil í fjarska.
Kæruleysi það, sem hann sýnir, með því að
gefa smyrlinum svo nánar gætur, gerir Núnó
bæði hræddan og undrandi, og hann man nú
eftir því, að Brucken liefir háð mörg einvígi
og er álitinn ósigrandi. Hvernig er honum
annars farið, þessum Pont Croix, sem þorir að
mæta slíkum fjandmanni? — En hanp fær nú
líklega bráðum smjörþefinn af því.“
„Gerið svo vel, herrar mínir!“ segir Ter-
mont, og síðan nálgast mótstöðumennirnir
hvor annan. Brucken hörfar lítið eitt aftur og
bíður þess, að'Clement hefji sóknina. Stundar-
korn horfast þeir í augu. Þá hefur Clement
sóknina, og beinir höggi sínu í andlit Bruck-,
ens. Með leifturhraða ber Brucken lagið af
sér. Ef Brucken hefði eigi hörfað fótmál aftur
á bak, mundi sverð Clements hafa staðið í
höfði honum.
Þeir standa aftur teinréttir, hvor gegnt öðr-
um, hraustlegir og aðdáunarverðir.
Aftur gera þeir hríð hvor að öðrum, og
sækjast ákafjega,- en hvorugur vinnur á öðr-
um, og má eigi -á milli sjá. Vottunum dylst
ekki, að hér er enginn gamanleikur á ferðum.
Báðir berjast vasklega, en beita þó fullri
gætni.
Alt í einu sést blóðblettur á öxl Clements, og
einvigisvottarnir ganga í mill-i og vilja skilja
þá, svo að eigi hljótist meira tjón af.
„Þetta er ekkert,“ segir Pont Croix.
„Fyrirgefið, herra markgreifi,“ segir lækn-