Vísir - 08.01.1926, Blaðsíða 2

VlSIR
D) MbrHM a Qlsem f
Höfum fyrfrllggjandi:
HaísmjöL
Allir sem nota fóðurbæti að nokkru ráði vita hve
áriðandi er, að hann sé lystugur, þannig að skepnurnar éti
hann, og að hann innihaldi öll þau efni sem nauðsýnleg
eru til að hann komi að tilætluðum notum.
Við höfum margra ára reynslu fyrir þeirri tegund af
maismjöli sem við seljum og getum þvi mælt með því sem
framúrskarandi góðri tegund.
Það er útlitsfallegt.
Ést vel,
er næringarmikið.
Símskeytí
-X—
Khöfn, 7. jan. FB.
Tjón af vatnavöxtum.
Símað er frá Budapest, að
tjónið af vatnavöxtum i pýska-
landi nemi 30 miljónum marka.
Seðlaföisunin.
Símað er frá Budapest, að
prinsinn hafi lýst því yfir, að
miljónum seðla hafi verið kom-
ið fyrir til geymslu i ýmsum
stórborgun. Hið politiska mark-
mið fyrirtækisins var að koma
Habsborgurum að völdum. —
Meðal helstu forsprakkanna var
sjálfur lögreglustjóri borgarinn-
ar. Félagið hafði þegar selt tals-
vert af seðlum til ýmsra landa.
Stórblöðin kalla viðburðinn
stærsta pólitiska bneykslismálið
sem komið hefir fyrir i sögunni.
Vesuvius að gjósa.
Símað er frá Naþoli, að Vesu-
vius hafi gerst órólegur og hafi
tveir nýir gígir myndast. Hæg-
fara hraunflóð streymir út úr
þeim.
Breski flotinn.
Símað er frá London, að vara-
aðmíráll Sir Lambert haldi þvi
fram í blaðagrein, að enski flot-
inn hafi verið illa út búinn á
styrjaldarárunum og kveður
hann þýska flotann hafa haft
yfirhöndina i bardaganum i
Norðursjónum. — Krefst hann
endurbóta á flotanum.
Heimskautsflug frá Noregi.
Símað er frá Osló, að Aften-
posten skýri frá þvi, að 2 Norð-
menn búi sig undir „sport“-
flug til Norðurpólsins.
Landskjálftar í Rínarlöndunum.
Símað er frá Köln, að fundist
hafi allsterkir landskjálftakipp-
ir meðfram Rín.
Utan af landi.
Vestm.eyjum 7. jan. FB.
Á fundi samninganefnda at-
vinnurekenda og verkamanna í
gærkveldi kl. 7 buðu atvinnu-
rekendur að greiða 1.25 í dag-
vinnu. — Fjölmennur verka-
mannafundur í gærkveldi hafn-
aði einróma tilhoðinu. — 300
verlcamanna, skipulagsbundið
lið, hefir í morgun haldið vörð
á vinnustöðvunum. Tilraun lög-
reglustjóra um aukning lögregl-
unnar mistókst. Kl. 11 í dag
gengu atvinnurekendur að kröf-
um verkamanna. I. -
Vestm.eyjum 7. jan. FB.
Kaupdeilunni lokið. Vinnu-
veitendur greiða sama kaup og
áður var til 1. febr.
Svo mikiS ómak hefir „Vísir“
undanfarin ár tekiS af mér mé'ö
því aö veita öllum Strandarkirkju-
áheitunum viötöku, aö ekki má
minna vera en aö eg efni þaÖ Iof-
orð, sem eg gaf yður, herra rit-
stjóri, í haust urn að láta blaði yð-
ar upp úr áramótunum í té
„skýrslu" um hvað gefist hefði
nefndri kirkju í áheitum á mn-
liðnu ári. Skýrslan þarf ekki að
vera lengri en þetta;
,Vísir‘ hefir afhent mér kr. 8317.60
,Mjorgunblaðið‘ ............— 1574.00
,Alþýðublaðið‘ .............— 180.50
Sjálfur meðtekið .... —; 594-°°
Alls meðt. á árinu kr. 10666.10
Það sem gefist hefir á þessu
eina ári (1925) verður fullum
þriðjungi meira en alt það sam-
anlagt sem gefist hefir hin 24 ár-
in síðan tuttugasta öldin gekk í
garð, enda er kirkjan á Strönd nú
crðin langefnuðust allra íslenskra
kirkna (sjóðseignin um áramótin
kr. 23736.16!).
Lengri þarf skýrslan ekki að
verða,. en mér finst hún þó, svo
stutt sem hún er, gefa nokkuð
hugleiðingarefni. Og þótt það
lengi nokkuð greinarstúf þennan,
vil eg ekki hlífa lesendum blaðs-
ins við lítils háttar hugleiðingu í
sambandi við „skýrsluna", þó ekki
væri til annars en að koma í veg
fyrir, að nokkur ætli, að verið sé
ineð „skýrslunni" að ýta undir
menn að halda þessuin áheitum
áfram. Því að ekkert er mér fjær
skapi en það. Eg hefi að vísu álit-
ið mér skylt að veita þessum heit-
gjöfum viðtöku og enda reynt að
líta á þær sem gjafir til guðs-
þakka. En eg dreg enga dul á, að
þetta áheita-fargan hefir verið
mér fremur ógeðfelt og hefði eg
feginn viljað geta beint þessmn
áheitum í aðra átt. Væri Strandar-
kirkja öðrum kirkjum fremur
gjafaþurfi, þá væri auðveldara að
loka augunum fyrir áhéita-leiðinni
svo sem aðferö til að rétta við hag
hennar. En þar sem hún er orðin
allra hérlendra kirkna efnuöust,
þá fær maður ekki varist þeirri
hugsun, að með áheitunum á hana
sé færð fórn á altari auðtrygninn-
ar, ef ekki beint hjátrúarinnar, og
að hér sé því um ærið viðsjárvert
fyrirbrigði að ræða.
Fyrir rúmum mannsaldri ritaði
forveri minn Þórhallur sál. biskup
(þá prestaskólakennari) eftirtekt-
arverða grein í eldra „Kirkjublað-
inu“ (II. árg., bls. 123) um þetta
sama efni. Honum blöskraði, hve
áheitin á Strandarkirkju fóru þá
í bili vaxandi, en það varð til þess,
,að hann reit nefnda grein. Þætti
mér rétt trúlegt, að ummæli hans
í þessari Kirkjublaðs-grein hafi
orðið þess valdandi, hve mjög dró
úr áheitunum næsta hálfa manns-
aldurinn á eftir. Greinarhöfundur-
inn gerir Strandarkirkju-áheitin
að áheitum „á kyngikraft síra
Eiríks gamla á Vogsósum, því að
hans muni kirkjan njóta“, og hann
álítúr að prentuðiv blaða-auglýs-
ingarnar hafi mest aukið gjafim-
ar. Hið siðara er vafalaust hverju
orði sannara, en hvað sem urn
fyrra atriðið er að segja, hvað
,.trúin“ á Strandarkirkju sé í instu
rót sinni, þá er ýmislegt í þessari
grein hins mikla vitsmunamanns,
sein ekki á síður erindi til vor en
til samtíðarmanna hans fyrir 34
árum. Vil eg því tilfæra hér orð-
rétt eftirfarandi kafla nefndrar
greinar:
14 íarþega
bifreiðar getum við hér eftir útvegað með ca. 2ja mánaða fyr-
irvara. Bifreiðamar eru fóðraðar að innan með leðri og að öllu
leyti eins útbúnar og vandaðar eins og 5—7 farþega bifreiðar.
Verð kr. 8500.00 uppsett i Reykjavik, eða á livaða höf«
sem er, sem hefir beinar samgöngur við Kaupmannahöfn.
Allar nánari upplýsingar veita:
Jóh. Ólafsson & Co.
Reykja vík
Simi 684 Simnefni: „JUWEL'
AÐALUMBÖÐSMENN FYRIR CHEVROLET Á ÍSLANDI. —
„í sjálfu sér er það frá evan-
gelisku sjónarmiði mjög viðsjár-
vert að vinna guði það heit, að
gefa eitthvað til hans þakka, verði
að óskum manns. Það er.eitthvað
svo kaupskaparlegt.......En eigi
skal frekar farið út í það; látum
enda slíkar gjafir helgast af þeirri
sannkristilegu hugsun, að velgerð-
ir guðs knýi manninn aftur til vel-
gerða. Viðsjárverðast við Strand-
arkirkju-gjafirnar — vilji menn
nefna áheitin með því nafni — er
það, að á er kominn einskonar
átrúnaður á sjálfa kirkjuna, sem
er rammasta katólska."
Ályktarorð greinarhöfundarins
fara í þá átt, að Strandarkirkja sé
sízt allra kirkna gjafaþurfi; aftur
á móti séu alt um kring góð félög
og þarfar stofnanir, sem vanti fé
„ef vér með sérstakri gjöf — vel
að merkja gjöf, en eigi áheiti
i kaupskaparskyni — viljum í
verkinu sýna þakklátssemi vora
við gjafarann allra góðra hluta.
Gefi þá hver þangað, sem er hendi
næst eða honum finst mest þörf
og mestur verðleiki, og án þess að
blásið sé í blaða-lúðurinn á eftir.“
Væri þetta ekki þarft umhugs-
unarefni þeim, sem í einhverju
hleypur á snærið fyrir og fegnir
vilja veita öðrum hlutdeild í gleði
sinni yfir, að þeim hefir eitthvað
að óskum orðið?
Strandarkirkja er að vísu ekki
lengur ein um þessar heitgjafir.
Væntanlegri Hallgrímskirkju i
Saurbæ hafa borist allálitlegar
upphæðir (á þessu ári einu kr.
Í385-50!), sömuleiðis væntanlegri
„Hallgrímskirkju" hér í Rvík#Frí-
lcirkjunni, Elliheimilinu, Sjó-
mannastofunni, Vífilsstaðahælinu,
Sumargjöfinni o. s. frv. Sýnir
þetta, að til eru þeir, sem skilja,
að fremur ber að líta á gjafaþörf-
ina en á kyngikraft Vogsósa-Eiríks
gamla eða hvað það nú er, sem
fyrir áheitendum vakir. En þegar
svo er komið, að þörf og verðleik-
ar eru látnir ráða hver gjöfina
hreppir, þá eru gefendurnir á réttri
leið með það, sem þeir vilja láta
af hendi rakna — hvort sem þeir
nefna það áheit eða gjöf — í minn-
ingu einhvers, sem að óskum hef-
ir orðið. Og þá þarf enginn að
fara með áheit sitt sem manns-
morð, svo sem nú er tíðast, af
hræðslu um auðtrygnigrun eða
hjátrúar eða katólsku. Þvi að sé
gjöfin látin af hendi rakna til þess
að styðja með henni eitthvert gott
og þarft fyrirtæki, þá er hún orð-
in gjöf til guðsþakka, sem ekkert
getur verið að athuga við frá
neinu sjónarmiði. En gjafir til
einhvers, sem ekki er gjafaþurfi,
verða aldrei til guðsþakka-gjafa
taldar.
Dr. J. H.
Njðsnarmálið
i Frakklanði
Frá upptökum þessa máls var
ítarlega skýrt fyrir skemstu í Vísi.
Njósnarkonan Marselle Monseil
hafði nefnt þrjá Englendinga, sem
hún ynni fyrir, og voru þeir allir
handteknir skömmu síðar.
Þeir heita William Fisher (hann
|i G'Oscli I
eldjpýtur.
Gæðumerkið:
iBrieBskiöll. I
Samkeppnismerkið:
ifilkrrin. I
er pólskur, en hefir unnið sér
biæskan þegnrétt), Ernest O. Phil-
lips og John Leather, og eiga allir
heima i París og eru í þjónustu
bresks félags, sem býr tíl loft-
skeýtatæki.
Allir hafa þeir harðlega neitað,
að þeir væri sekir um njósnir, en
Fisher kveðst þekkja Monseil, ea
þrætir fyrir að hafa ráðið hana
til að njósna um hermál Frakka.
Frönsk blöð hafa ritað feiknin
öll um þetta mál, en Bretar láta
sér fátt um finnast og telja þetta
cklci annað en hégóma. Segja þeir,
að Monseil hafi hvervetna verið
síblaðrandi um það við alla, að
hún væri njósnari, og öll þau
„leyndarmál", sem hún hafi kom-
ist að, sé ekki annað en brot úr
cpinberum, prentuðum skýrslum,
sem hver maður geti keypt fyrir
nokkura aura, hvar sem sé í
Frakklandi. — Ekki er kunnugt,
að dómur hafi enn verið upp kveð-
inn í máli þessu, og má vera,
að rannsókn sé ekki til lykta leidd.